andthat there is greater variation

and
that there is greater variation in the quality of parent–child
relationships in larger families (Ward, Spitze, & Deane,
2009). Given the importance of reciprocity in intergenerational
relationships (Kunemund & Rein, 1999; Grundy,
2005), it is possible that the greater resources parents of
smaller families are able to provide for their children have
some “payback” in the form of stronger ties with their adult
children later in life (Henretta, Hill, Li, Soldo, & Wolf,
1997); if so, the association between number of children
and indicators of support from children to older parents
might not be linear. Second, in line with Cantor’s hierarchical
compensation model (Cantor & Brennan, 2000), older
people with no or few children may “compensate” by developing
stronger links with friends and other relatives. These
wider ties are recognized as important influences on older
people’s well-being in their own right (Cornwell, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และที่มีการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นในคุณภาพของแม่ – ลูกความสัมพันธ์ในครอบครัวขนาดใหญ่ (Ward, Spitze และ Deane2009) กำหนดความสำคัญของการออกวีซ่าใน intergenerationalความสัมพันธ์ (Kunemund & บังเหียน 1999 Grundy2005), เป็นไปได้ที่ผู้ปกครองทรัพยากรมากกว่าของครอบครัวขนาดเล็กจะสามารถให้เด็กมีบาง "คืนทุน" ในรูปของแข็งความสัมพันธ์กับผู้ใหญ่ของพวกเขาเด็กในชีวิต (Henretta ฮิลล์ Li, Soldo และหมา ป่า1997); ถ้าเป็นเช่นนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและตัวชี้วัดการสนับสนุนจากเด็กผู้ปกครองเก่าไม่เชิงเส้น ที่สอง สอดคล้องกับของคันทอร์ลำดับชั้นค่าตอบแทนแบบ (คันทอร์และ Brennan, 2000), เก่าเด็กไม่มี หรือบางคนอาจ "ชดเชย" โดยการพัฒนาเชื่อมโยงที่ดีกับเพื่อนและญาติ เหล่านี้ความสัมพันธ์ที่กว้างขึ้นรับรู้เป็นอิทธิพลสำคัญในรุ่นเก่าของคนแกร่งในสิทธิของตนเอง (ทริเซีย 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และ
ที่มีการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นในคุณภาพของพ่อแม่และลูก
ความสัมพันธ์ในครอบครัวขนาดใหญ่ (วอร์ด Spitze และดีน
2009) ให้ความสำคัญของความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันในการฝึก
ความสัมพันธ์ (Kunemund & Rein 1999; ใจแคบ
2005) ก็เป็นไปได้ที่มากขึ้นพ่อแม่ของทรัพยากรของ
ครอบครัวขนาดเล็กสามารถที่จะให้บุตรหลานของตนมี
บางคน "คืนทุน" ในรูปแบบของความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับ ผู้ใหญ่ของพวกเขา
เด็กต่อไปในชีวิต (Henretta ฮิลล์, หลี่ Soldo และหมาป่า
1997); ถ้าเป็นเช่นนั้นความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนของเด็ก
และตัวชี้วัดของการสนับสนุนจากเด็กกับพ่อแม่ที่มีอายุมากกว่า
อาจจะไม่เชิงเส้น ประการที่สองในสายที่มีลำดับชั้นของต้นเสียง
รูปแบบการชดเชย (แคนเทอร์และเบรนแนน 2000) ที่มีอายุมากกว่า
คนที่ไม่มีหรือเด็กที่ไม่กี่อาจ "ชดเชย" โดยการพัฒนา
ความเชื่อมโยงกับเพื่อนและญาติคนอื่น ๆ เหล่านี้
ความสัมพันธ์ที่กว้างขึ้นได้รับการยอมรับว่าเป็นอิทธิพลสำคัญในเก่า
ของผู้คนเป็นอยู่ที่ดีในสิทธิของตนเอง (Cornwell 2011)