The African Development Bank views

The African Development Bank views good governance as one that embodies and promotes effective states,
mobilised civil societies and productive private sectors. While the United Nations development programme (UNDP, 1996) sees good governance as a commitment and the capability to effectively address the allocation and management of resources to respond to collective problems. According to organisation for economic cooperation and development (OECD) (UNESCO, 2005) good governance has eight major characteristics. It is participatory, consensus oriented, accountable, transparent, responsive, effective and efficient, equitable and inclusive and follows the rule of law. It assures that
corruption is minimized, the views of minorities are taken into account and that the voices of the most vulnerable in society are heard in decision-making (OECD, 2001). Within this purview, Nigeria’s Vision 2010 document defined good governance thus; Good governance means accountability in all its ramifications. It also means the rule of law and an unfettered judiciary; that is freedom of expression and choice in political association. Good governance means transparency, equity and honesty in public office. In the Nigerian context, good governance calls for constitutional rule and a true federal system. These are the basic pedestals on which any vision of development rests on. Remarkably, it is only when we appraise the manner in which the affairs of a country are run that we can discern which government is good or bad or which has been a success or failure. Failure of governance implies that those in political control have not properly managed the economy and other social institutions. According to the World Bank (1992) bad governance has many features, among which are: failure to make a clear separation between what is public and what is private, hence a tendency to divert public resources for private gain; failure to establish a predictable framework for law and government behaviour in a manner that is conducive to development, or arbitrariness in the application of rulesand laws; excessive rules, regulations, licensing requirements, etc, which impede the functioning of markets and encourage rent-seeking; priorities that are inconsistent with development, thus, resulting in a misallocation of resources and excessively narrow base for, or non-transparencies, decision-making.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ธนาคารพัฒนาแอฟริกามองธรรมาภิบาลเป็นหนึ่งที่ผสาน และส่งเสริมประเทศอเมริกามีประสิทธิภาพmobilised ภาคประชาสังคมและภาคเอกชนต่าง ๆ ในขณะที่โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP, 1996) เห็นธรรมาภิบาลเป็นความมุ่งมั่นและความสามารถในการจัดสรรและจัดการทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อตอบสนองต่อปัญหารวม ตามองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD) (ยูเนสโก 2005) กำกับมีลักษณะแปดหลัก จึงมีส่วนร่วม แนว รับผิดชอบ โปร่งใส ตอบสนอง มีประสิทธิภาพ และมีประสิทธิภาพ เป็นธรรม และรวมมติ และตามกฎของกฎหมาย มั่นใจที่corruption is minimized, the views of minorities are taken into account and that the voices of the most vulnerable in society are heard in decision-making (OECD, 2001). Within this purview, Nigeria’s Vision 2010 document defined good governance thus; Good governance means accountability in all its ramifications. It also means the rule of law and an unfettered judiciary; that is freedom of expression and choice in political association. Good governance means transparency, equity and honesty in public office. In the Nigerian context, good governance calls for constitutional rule and a true federal system. These are the basic pedestals on which any vision of development rests on. Remarkably, it is only when we appraise the manner in which the affairs of a country are run that we can discern which government is good or bad or which has been a success or failure. Failure of governance implies that those in political control have not properly managed the economy and other social institutions. According to the World Bank (1992) bad governance has many features, among which are: failure to make a clear separation between what is public and what is private, hence a tendency to divert public resources for private gain; failure to establish a predictable framework for law and government behaviour in a manner that is conducive to development, or arbitrariness in the application of rulesand laws; excessive rules, regulations, licensing requirements, etc, which impede the functioning of markets and encourage rent-seeking; priorities that are inconsistent with development, thus, resulting in a misallocation of resources and excessively narrow base for, or non-transparencies, decision-making.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธนาคารเพื่อการพัฒนาแอฟริกามุมมองการกำกับดูแลกิจการที่ดีเป็นหนึ่งที่คาดเดาและส่งเสริมการรัฐที่มีประสิทธิภาพ
การระดมประชาสังคมและภาคเอกชนที่มีประสิทธิผล ในขณะที่โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP, 1996) เห็นว่าการกำกับดูแลกิจการที่ดีเป็นความมุ่งมั่นและความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพอยู่ที่การจัดสรรและการจัดการทรัพยากรเพื่อตอบสนองต่อปัญหาที่เกิดขึ้นร่วมกัน ตามที่องค์กรเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD) (ยูเนสโก, 2005) การกำกับดูแลกิจการที่ดีมีแปดลักษณะที่สำคัญ มันเป็นส่วนร่วมฉันทามติที่มุ่งเน้นความรับผิดชอบโปร่งใสและตอบสนองที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันและการรวมและตามกฎของกฎหมาย มันมั่นใจว่า
การทุจริตจะลดมุมมองของชนกลุ่มน้อยถูกนำเข้าบัญชีและเสียงของความเสี่ยงมากที่สุดในสังคมจะได้ยินในการตัดสินใจ (OECD, 2001) ภายในขอบเขตนี้ไนจีเรียวิสัยทัศน์ที่กำหนดไว้ 2,010 เอกสารการกำกับดูแลที่ดีจึง; การกำกับดูแลกิจการที่ดีหมายถึงความรับผิดชอบในเครือข่ายทั้งหมด แต่ยังหมายถึงการปกครองด้วยกฎหมายและตุลาการเป็นอิสระ; ที่มีเสรีภาพในการแสดงออกและทางเลือกในการเชื่อมโยงทางการเมือง การกำกับดูแลกิจการที่ดีหมายถึงความโปร่งใสทุนและความซื่อสัตย์ในสำนักงานสาธารณะ ในบริบทไนจีเรียมาภิบาลเรียกร้องให้มีการปกครองตามรัฐธรรมนูญและระบบของรัฐบาลกลางที่แท้จริง เหล่านี้เป็นแท่นพื้นฐานที่วิสัยทัศน์ของการพัฒนาใด ๆ ที่วางอยู่บน ที่น่าสังเกตก็เป็นเพียงเมื่อเราประเมินลักษณะที่กิจการของประเทศที่มีการทำงานที่เราสามารถมองเห็นที่รัฐบาลเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดีหรือที่ได้รับความสำเร็จหรือความล้มเหลว ความล้มเหลวของการกำกับดูแลก็หมายความว่าผู้ที่อยู่ในการควบคุมทางการเมืองที่ยังไม่ได้รับการจัดการอย่างถูกต้องเศรษฐกิจและสถาบันทางสังคมอื่น ๆ ตามที่ธนาคารโลก (1992) กำกับดูแลที่ไม่ดีมีคุณสมบัติจำนวนมากในหมู่ที่: ความล้มเหลวที่จะทำให้การแยกชัดเจนระหว่างสิ่งที่เป็นสาธารณะและสิ่งที่มีความเป็นส่วนตัวจึงมีแนวโน้มที่จะเบี่ยงเบนความสนใจทรัพยากรของรัฐเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ล้มเหลวในการสร้างกรอบที่คาดการณ์สำหรับกฎหมายและพฤติกรรมของรัฐบาลในลักษณะที่เอื้อต่อการพัฒนาหรือความเด็ดขาดในการประยุกต์ใช้กฎหมาย rulesand; กฎระเบียบมากเกินไประเบียบข้อกำหนดสิทธิ ฯลฯ ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการทำงานของตลาดและส่งเสริมให้เช่าแสวงหา; จัดลำดับความสำคัญที่ไม่สอดคล้องกับการพัฒนาจึงมีผลในการจัดสรรทรัพยากรและฐานที่แคบเกินไปสำหรับหรือไม่ใส, การตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุมมองของธนาคารพัฒนาแอฟริกาธรรมาภิบาลเป็นหนึ่งที่คาดเดา และ ส่งเสริม รัฐที่มีประสิทธิภาพ ,
mobilised สังคมแพ่งและการผลิตภาคเอกชน ขณะที่โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( UNDP 1996 ) เห็นธรรมาภิบาลอย่างมุ่งมั่นและความสามารถที่มีประสิทธิภาพในการจัดสรรและจัดการทรัพยากรเพื่อตอบปัญหาร่วมกันตามที่ องค์การเพื่อความร่วมมือและพัฒนาเศรษฐกิจ ( OECD ) ( UNESCO , 2005 ) ธรรมาภิบาลได้แปดคุณลักษณะหลัก มันคือการมีส่วนร่วม มุ่งเน้นฉันทามติ รับผิดชอบ โปร่งใส , การตอบสนองที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพ เที่ยงธรรม และรวมและตามกฎของกฎหมาย มันมั่นใจว่า
การทุจริตเป็นระบบการมุมมองของชนกลุ่มน้อยจะเข้าบัญชีและเสียงของความเสี่ยงมากที่สุดในสังคมจะได้ยินในการตัดสินใจ ( OECD , 2001 ) ภายในขอบเขตนี้ ไนจีเรีย วิสัยทัศน์ 2010 เอกสารกำหนดธรรมาภิบาลจึง ; ธรรมาภิบาลหมายถึงความรับผิดชอบในผลของมันทั้งหมด มันยังหมายถึง กฎของกฎหมายและตุลาการเป็นอิสระ ;ที่เสรีภาพในการแสดงออกและทางเลือกในความสัมพันธ์ทางการเมือง ธรรมาภิบาล หมายถึง ความโปร่งใส ความเป็นธรรม และความซื่อสัตย์ในสำนักงานสาธารณะ ในบริบทของไนจีเรีย , ธรรมาภิบาลเรียกกฎหมายรัฐธรรมนูญและระบบรัฐบาลที่แท้จริง มีพื้นฐานบนแท่นซึ่งมีวิสัยทัศน์ในการพัฒนา วางอยู่บน อย่างน่าทึ่งมันเป็นเพียงเมื่อเราประเมินในลักษณะใด กิจการของประเทศ ทำงานที่เราสามารถมองเห็น ซึ่งรัฐบาลดี หรือ ไม่ดี หรือ ที่ได้รับความสำเร็จหรือความล้มเหลว ความล้มเหลวของการปกครองแสดงให้เห็นว่าในการเมืองควบคุมไม่ได้ถูกจัดการเศรษฐกิจและสถาบันทางสังคมอื่น ๆ ตามที่ธนาคารทั่วโลก ( 1992 ) ไม่ดี ( มีหลายอย่างในหมู่ที่เป็น :ความล้มเหลวที่จะให้แยกชัดเจนระหว่างสิ่งที่เป็นสาธารณะ และอะไรคือส่วนตัว จึงมีแนวโน้มที่จะใช้ทรัพยากรของรัฐเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ความล้มเหลวในการสร้างกรอบกฎหมายที่รัฐบาลคาดการณ์ และพฤติกรรม ในลักษณะที่เอื้อต่อการพัฒนา หรือตามอำเภอใจในการใช้กฎหมาย rulesand ; มากเกินไป กฎ ระเบียบ เงื่อนไขการอนุญาต ฯลฯ ,ซึ่งขัดขวางการทำงานของตลาดและส่งเสริมการแสวงหาค่าเช่า ; ลําดับความสําคัญที่ไม่สอดคล้องกับการพัฒนา จึงส่งผลให้จัดสรรผิดของทรัพยากรและฐานแคบเกินไป หรือ ไม่ใส , การตัดสินใจ