THE LUNCH HOUR in the coworkers’ ca

THE LUNCH HOUR in the coworkers’ cafeteria at Frankenberg’s had reached its peak.

There was no room left at any of the long tables, and more and more people were arriving to wait back of the wooden barricades by the cash register. People who had already got their trays of food wandered about between the tables in search of a spot they could squeeze into, or a place that somebody was about to leave, but there was no place. The roar of dishes, chairs, voices, shuffling feet, and the bra-a-ack of the turnstiles in the bare-walled room was like the din of a single huge machine.

Therese ate nervously, with the “Welcome to Frankenberg’s” booklet propped up in front of her against a sugar container. She had read the thick booklet through last week, in the first day of training class, but she had nothing else with her to read, and in the coworkers’ cafeteria, she felt it necessary to concentrate on something. So she read again about vacation benefits, the three weeks’ vacation given to people who had worked fifteen years at Frankenberg’s, she ate the hot plate special of the day--a grayish slice of roast beef with a ball of mashed potatoes covered with brown gravy, a heap of peas, and a tiny paper cup of horseradish. She tried to imagine what it would be like to have worked fifteen years in Frankenberg’s department store, and she found she was unable to. “Twenty-five Yearers” got four weeks’ vacation, the booklet said. Frankenberg’s also provided a camp for summer and winter vacationers. They should have a church, too, she thought, and a hospital for the birth of babies. The store was organized so much like a prison, it frightened her now and then to realize she was a part of it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั่วโมงกลางวันในโรงอาหารของเพื่อนร่วมงานที่ของ Frankenberg ได้ถึงจุดสูงสุดของ มีห้องพักตารางยาว และ คนมากขึ้นมีมาถึงไปรอหลังเมื่อกีดขวางไม้ โดยการลงทะเบียนเงินสด คนแล้วก็มีถาดอาหารของพวกเขาได้เดินไปมาเกี่ยวกับระหว่างตารางค้นหาจุดที่พวกเขาสามารถบีบเป็น หรือที่คนจะออกจาก แต่มีสถานที่ที่ไม่ เสียงคำรามของอาหาร เก้าอี้ เสียง การสลับเท้า และเสื้อชั้นในเป็น-ack ของ turnstiles ในห้องเอาผนังเช่นดินของเครื่องจักรใหญ่ที่เดียวได้ ซานโฮเซกินคน กับหนังสือ "ยินดีต้อนรับสู่ของ Frankenberg" propped ขึ้นหน้าเธอกับบรรจุน้ำตาล เธอได้อ่านหนังสือเล่มหนาผ่านสัปดาห์ที่ ในวันแรกของการฝึกอบรมชั้น แต่เธอมีอะไรกับเธอในการอ่าน และในโรงอาหารของเพื่อนร่วมงาน เธอรู้สึกว่ามันจำเป็นต้องเน้นเรื่อง เพื่อเธออ่านอีกเกี่ยวกับสวัสดิการวันหยุด วันหยุดของสัปดาห์ที่สามให้บุคคลที่ได้ทำงานสิบห้าปีที่ของ Frankenberg เธอกินพิเศษแผ่นความร้อนของวัน - ชิ้นเงิน เนื้ออบกับลูกของมันบดปกคลุมไป ด้วยน้ำซอสราดหน้าสีน้ำตาล กองของถั่ว และถ้วยกระดาษเล็ก ๆ ของ horseradish เธอพยายามคิดว่ามันจะต้องทำงาน 15 ปีในห้างของ Frankenberg และเธอพบว่า เธอไม่ "ยี่สิบห้า Yearers" มีวันหยุด 4 สัปดาห์ หนังสือเล่มที่ว่า Frankenberg ของจัดค่ายสำหรับนักท่องเที่ยวช่วงฤดูร้อน และฤดูหนาว ควรมีโบสถ์ เกินไป เธอ คิด และโรงพยาบาลในการคลอดของทารก ร้านค้าที่จัดมากเช่นเรือนจำ มันกลัวเธอตอนนี้แล้วจะรู้ว่า เธอเป็นส่วนหนึ่งของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาอาหารกลางวันในโรงอาหารของเพื่อนร่วมงาน 'ที่ Frankenberg ได้ถึงจุดสูงสุด. ไม่มีที่ว่างเหลืออยู่ที่ใด ๆ ของตารางยาวได้และผู้คนมากขึ้นกำลังจะมาถึงจะต้องรอหลังของรั้วไม้โดยลงทะเบียนเงินสด คนที่มีอยู่แล้วมีถาดอาหารของพวกเขาเกี่ยวกับการเดินระหว่างตารางในการค้นหาจุดที่พวกเขาจะบีบลงหรือสถานที่ที่มีใครบางคนกำลังจะออก แต่มีสถานที่ เสียงคำรามของอาหาร, เก้าอี้, เสียงสับเท้าและชุดชั้นใน-a-แอ๊ของหมุนในห้องเปล่ามีกำแพงล้อมรอบเป็นเหมือนดินของเครื่องขนาดใหญ่เดียว. Therese กินประหม่ากับ "ยินดีต้อนรับสู่ Frankenberg ของ" หนังสือเล่มเล็ก propped ขึ้นในด้านหน้าของเธอกับภาชนะน้ำตาล เธอได้อ่านหนังสือเล่มหนาผ่านสัปดาห์ที่ผ่านมาในวันแรกของการเรียนการฝึกอบรม แต่เธอมีอะไรอย่างอื่นกับเธออ่านและในโรงอาหารเพื่อนร่วมงาน 'เธอรู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะต้องให้ความสนใจกับบางสิ่งบางอย่าง ดังนั้นเธออ่านอีกครั้งเกี่ยวกับผลประโยชน์วันหยุดสามสัปดาห์วันหยุด 'มอบให้กับคนที่เคยทำงานมาสิบห้าปีที่ Frankenberg เธอกินจานร้อนพิเศษของวันนี้ - ชิ้นเทาของเนื้อย่างกับลูกของมันฝรั่งบดปกคลุมด้วยสีน้ำตาล น้ำเกรวี่, กองถั่วและถ้วยกระดาษเล็ก ๆ ของพืชชนิดหนึ่ง เธอพยายามที่จะคิดว่ามันจะชอบที่จะได้ทำงานร่วมสิบห้าปีในห้างสรรพสินค้า Frankenberg และเธอก็พบว่าเธอก็ไม่สามารถที่จะ "ยี่สิบห้า Yearers" มีวันหยุดที่สี่สัปดาห์ 'หนังสือเล่มดังกล่าว ของ Frankenberg นอกจากนี้ยังมีค่ายสำหรับฤดูร้อนและพักผ่อนในช่วงฤดูหนาว พวกเขาควรจะมีคริสตจักรเกินไปที่เธอคิดและโรงพยาบาลสำหรับการเกิดของทารก ร้านจัดมากเช่นคุกก็กลัวเธอตอนนี้แล้วจะรู้ว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั่วโมงอาหารกลางวันในโรงอาหารใน Frankenberg เพื่อนร่วมงาน ' ได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว .

ไม่มีห้องเหลือแล้วในใด ๆของตารางยาวและผู้คนมากขึ้นกำลังมาถึงรอหลังรั้วไม้ เงินสด โดยการลงทะเบียน คนที่ได้มีถาดอาหารเดินระหว่างตารางในการค้นหาของจุดที่พวกเขาสามารถบีบลงในหรือสถานที่ที่ใครบางคนกำลังจะไป แต่ยังไม่มีสถานที่ เสียงคำรามของอาหาร เก้าอี้ เสียงเดินลากเท้า เท้า และ bra-a-ack ของ turnstiles ในเปลือยกำแพงห้องเป็นเหมือนดินของเดียวขนาดใหญ่เครื่อง

Therese กินอย่างหงุดหงิด กับ " ยินดีต้อนรับสู่ Frankenberg " หนังสือ propped ขึ้นต่อหน้าเธอกับน้ำตาลในภาชนะเธอได้อ่านหนังสือเล่มหนาผ่านสัปดาห์สุดท้าย ในวันแรกของชั้นเรียนการฝึกอบรม แต่เธอไม่ได้มีอะไรกับเธอ ฟัง อ่าน และเพื่อนร่วมงาน ' โรงอาหาร เธอรู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะต้องจดจ่อกับบางอย่าง เธออ่านแล้วอ่านอีกเรื่องประโยชน์วันหยุด 3 สัปดาห์วันหยุดให้กับคนที่ทำงาน 15 ปีใน Frankenberg ,เธอกินจานร้อนพิเศษของวัน -- ชิ้นสีเทาของเนื้อย่างกับลูกมันฝรั่ง mashed ปกคลุมด้วยบราวน์ซอสเกรวี่ กองถั่ว และถ้วยกระดาษเล็กๆ . . เธอพยายามที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่มันจะชอบที่จะทำงานห้าปีใน Frankenberg ของห้างสรรพสินค้า เธอพบว่า เธอไม่สามารถที่จะ " ยี่สิบห้า yearers " ได้สี่สัปดาห์วันหยุด , หนังสือเล่มเล็กกล่าวแฟรงเกนเบิร์กยังจัดค่ายฤดูร้อน และอากาศหนาว พวกเขาควรจะมีโบสถ์ด้วย หล่อนคิด และเป็นโรงพยาบาลสำหรับการเกิดของทารก ร้านจัดมากเหมือนคุก มันกลัวเธอตอนนี้แล้วจะเข้าใจว่าเป็นส่วนหนึ่งของมัน .