For those against the presence of t

For those against the presence of this particular coffee shop, Starbucks represents low culture, an icon of Western “fast food” similar to McDonalds and KFC (Yang, 2007). It is not compatible with the “museum culture,” or with the refined taste of Chinese cultural legacy condensed in the Forbidden City. The museum reserves the highest achievements of the Chinese civilization over its long imperial history, and is regarded as the cultural symbol of China. This context cannot be farther away from the context where Starbucks has thrived. The clash was summarized by Lin (2007), in whose opinion “[t]he classic, unique silence in the Forbidden City was lost in the roaring tides of commercialization and the globalization driven by multi-national corporations.” For many, the Starbucks inside the Forbidden City is an affront to the awe-stricken palace.

To protect “national dignity” (Beijing News, 2007), thousands of Chinese Internet users participated in a Web-based campaign initiated by the personal blog of Chenggang Rui (hereafter, Rui), a well-known news anchor for the English-language programs at the state-run China Central Television (a.k.a., CCTV), the most authoritative Chinese news outlet, and eventually drove Starbucks away from the Forbidden City. This case raises several interesting questions: why was an individual's blog so powerful? What theoretical frameworks can be applied to analyze this international public relations campaign, which seems to combine both brand globalization and Internet-based communication? And how could strategic public relations help manage the tension between the “coffee culture,” or more accurately the “fast food culture,” and the “museum culture” that is intensified by the new media?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับกับของร้านนี้โดยเฉพาะ ชอบแสดงวัฒนธรรมต่ำ ไอคอนของตะวันตก "ฟาสต์ฟู้ด" คล้ายกับ McDonalds และ KFC (ยาง 2007) ไม่เข้ากันได้ กับ "พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรม" หรือรสชาติบริสุทธิ์ของมรดกวัฒนธรรมจีนบีบในในเมือง พิพิธภัณฑ์จองความสำเร็จสูงสุดของอารยธรรมจีนผ่านประวัติยาวอิมพีเรียล และถือเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมของจีน งานนี้ไม่ได้ไกลจากบริบทที่สตาร์บัคส์มีการฟื้นตัวของ ปะทะถูกสรุป โดย Lin (2007), ในความคิด "[t] เขาคลาสสิก เงียบเฉพาะในในเมืองก็หายไปในการคำรามน้ำ commercialization และโลกาภิวัตน์ที่ขับเคลื่อน ด้วยองค์กรชาติ" สำหรับหลาย ๆ คน สตาร์บัคส์ภายในเมืองเป็นการ affront เพื่อพาจงกลัวเพื่อปกป้อง "ศักดิ์ศรีแห่งชาติ" (ปักกิ่งข่าว 2007), พันของผู้ใช้อินเตอร์เน็ตของจีนได้เข้าร่วมแคมเปญบนเว็บเริ่มต้น ด้วยบล็อกส่วนตัวของ Chenggang รุย (โดย รุย), สมอข่าวรู้จักโปรแกรมภาษาอังกฤษที่รัฐจีนกลางโทรทัศน์ (หรือเวสท์วูด CCTV), ร้านจีนข่าวสุด และในที่สุดขับรถชอบอยู่ในเมือง กรณีนี้ระดมหลายคำถามที่น่าสนใจ: ทำไมถูกบล็อกของแต่ละบุคคลเพื่อให้มีประสิทธิภาพหรือไม่ กรอบทฤษฎีใดสามารถใช้วิเคราะห์ประชาสัมพันธ์แคมเปญนี้ ซึ่งดูเหมือนว่าแบรนด์โลกาภิวัตน์และการสื่อสารบนอินเทอร์เน็ต และการประชาสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์จัดการความตึงเครียดระหว่าง "กาแฟ วัฒนธรรม หรือเพิ่มความถูกต้อง"วัฒนธรรมฟาสต์ฟู้ด" และ"พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรม"ที่ intensified โดยสื่อใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับผู้กับการปรากฏตัวของร้านกาแฟแห่งนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงให้เห็นถึงวัฒนธรรมของสตาร์บัต่ำไอคอนของตะวันตก "อาหารจานด่วน" คล้ายกับ McDonalds และเคเอฟซี (Yang, 2007) มันไม่เข้ากันได้กับ "วัฒนธรรมพิพิธภัณฑ์" หรือมีรสชาติกลั่นของมรดกทางวัฒนธรรมจีนข้นในพระราชวังต้องห้าม พิพิธภัณฑ์ขอสงวนความสำเร็จสูงสุดของอารยธรรมจีนอิมพีเรียลประวัติศาสตร์ที่ยาวนานและถือได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมของประเทศจีน บริบทนี้ไม่สามารถห่างออกไปจากบริบทที่สตาร์บัได้เติบโต ปะทะกันโดยสรุปหลิน (2007) ซึ่งอยู่ในความคิดของ "[t] เขาคลาสสิกความเงียบที่ไม่ซ้ำกันในพระราชวังต้องห้ามก็หายไปในกระแสน้ำคำรามของการค้าและโลกาภิวัตน์ขับเคลื่อนโดย บริษัท ข้ามชาติ." สำหรับหลาย ๆ สตาร์บั ภายในเมืองต้องห้ามเป็นปรามาสพระราชวังกลัวกลัว. เพื่อป้องกัน "ศักดิ์ศรีแห่งชาติ" (Beijing News 2007) หลายพันคนของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตจีนมีส่วนร่วมในการรณรงค์ Web-based ริเริ่มโดยบล็อกส่วนตัวของ Chenggang รุย (ในที่นี้ รุย) ซึ่งเป็นผู้ประกาศข่าวที่รู้จักกันดีสำหรับโปรแกรมภาษาอังกฤษที่รัฐดำเนินการโทรทัศน์จีนกลาง (หรือที่รู้จักกล้องวงจรปิด) ที่ร้านข่าวจีนมีอำนาจมากที่สุดและในที่สุดก็ขับรถออกไปจากสตาร์บัเมืองต้องห้าม กรณีนี้ทำให้เกิดคำถามที่น่าสนใจหลายประการ: ทำไมบล็อกของแต่ละบุคคลที่มีประสิทธิภาพเพื่อ? สิ่งที่กรอบทฤษฎีสามารถนำมาใช้ในการวิเคราะห์แคมเปญการประชาสัมพันธ์ระหว่างประเทศซึ่งดูเหมือนว่าจะรวมโลกาภิวัตน์ทั้งแบรนด์และการสื่อสารบนอินเทอร์เน็ต? และวิธีการที่จะช่วยให้การประชาสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์การจัดการความตึงเครียดระหว่าง "วัฒนธรรมกาแฟ" หรือขึ้นอย่างถูกต้องว่า "วัฒนธรรมอาหารอย่างรวดเร็ว" และ "วัฒนธรรมพิพิธภัณฑ์" ที่ทวีความรุนแรงมากโดยสื่อใหม่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับผู้ที่ต่อต้านการปรากฏตัวของร้านกาแฟสตาร์บัคส์ นี้โดยเฉพาะ แสดงถึงวัฒนธรรม ไอคอนของตะวันตก " อาหารจานด่วน " คล้ายคลึงกับแมคโดนัลด์และเคเอฟซี ( Yang , 2007 ) มันเข้ากันไม่ได้กับ " พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรม หรือปรับปรุงรสชาติของวัฒนธรรมจีนแบบดั้งเดิมในเมืองต้องห้าม .พิพิธภัณฑ์ฯ ความสำเร็จสูงสุดของอารยธรรมจีนมากกว่าประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ที่ยาวนาน และถือเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมจีน บริบทนี้ไม่สามารถห่างจากบริบทที่ Starbucks เติบโตได้ดี การปะทะกันได้ โดย หลิน ( 2007 ) ที่มีความเห็น " [ T ] เขาคลาสสิกเอกลักษณ์ความเงียบในเมืองต้องห้ามก็หายไปในเสียงกระแสน้ำของการค้าและโลกาภิวัตน์ที่ขับเคลื่อนโดย บริษัท ข้ามชาติ " สำหรับหลาย สตาร์บัคส์ในพระราชวังต้องห้ามเป็นการกลัวกลัววัง

ปกป้องศักดิ์ศรีของชาติ " ( ข่าวปักกิ่ง 2007 )นับพันของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตจีนเข้าร่วมในเว็บแคมเปญที่ริเริ่มโดยบล็อกส่วนตัวของ chenggang รุย ( ต่อจากนี้ รุย ) , ที่รู้จักกันดีผู้ประกาศโปรแกรมภาษาอังกฤษที่ใช้จีนกลางโทรทัศน์ ( aka , CCTV ) , เผด็จการมากที่สุดเต้าเสียบข่าวจีน และในที่สุดทำให้สตาร์บัคส์ ห่างจากพระราชวังต้องห้าม .กรณีนี้เพิ่มหลายคำถามที่น่าสนใจ : ทำไมแต่ละของบล็อกที่มีประสิทธิภาพเพื่อ ? ที่กรอบทางทฤษฎีสามารถนำไปวิเคราะห์นี้ประชาสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ซึ่งดูเหมือนว่าจะรวมทั้งแบรนด์โลกาภิวัตน์และอินเทอร์เน็ตจากการสื่อสาร ? และวิธีการที่สามารถกลยุทธ์การประชาสัมพันธ์ช่วยจัดการความตึงเครียดระหว่าง " กาแฟกระทรวงวัฒนธรรม" หรือถูกต้องมากขึ้น " อาหารจานด่วนวัฒนธรรม " และ " พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรม " ที่ทวีความรุนแรงมากขึ้น โดยสื่อใหม่