The name of Florence Nightingale li

The name of Florence Nightingale lives in the memory of the
world by virtue of the heroic adventure of the Crimea. Had she
died - as she nearly did - upon her return to England, her
reputation would hardly have been different; her legend would
5 have come down to us almost as we know it today - that gentle
vision of female virtue which first took shape before the adoring
eyes of the sick soldiers at Scutari. Yet, as a matter of fact, she
lived for more than half a century after the Crimean War; and
during the greater part of that long period all the energy and all the
10 devotion of her extraordinary nature were working at their
highest pitch. What she accomplished in those years of unknown
labor could, indeed, hardly have been more glorious than her
Crimean triumphs; but it was certainly more important. The true
history was far stranger even than the myth. In Miss Nightingale's
15 own eyes the adventure of the Crimea was a mere incident -
scarcely more than a useful stepping-stone in her career. It was the
fulcrum with which she hoped to move the world; but it was
only the fulcrum. For more than a generation she was to sit in
secret, working her lever: and her real life began at the very
20 moment when, in popular imagination, it had ended.

She arrived in England in a shattered state of health. The
hardships and the ceaseless efforts of the last two years had
undermined her nervous system; her heart was affected; she
suffered constantly from fainting-fits and terrible attacks of utter
25 physical prostration. The doctors declared that one thing alone
would save her - a complete and prolonged rest. But that was also
the one thing with which she would have nothing to do. She had
never been in the habit of resting; why should she begin now?
Now, when her opportunity had come at last; now, when the iron
30 was hot, and it was time to strike? No; she had work to do; and,
come what might, she would do it. The doctors protested in vain;
in vain her family lamented and entreated, in vain her friends
pointed out to her the madness of such a course. Madness? Mad -
possessed - perhaps she was. A frenzy had seized upon her. As
35 she lay upon her sofa, gasping, she devoured blue-books, dictated
letters, and, in the intervals of her palpitations, cracked jokes. For
months at a stretch she never left her bed. But she would not rest.
At this rate, the doctors assured her, even if she did not die, she
would become an invalid for life. She could not help that; there
40 was work to be done; and, as for rest, very likely she might rest ...
when she had done it.

Wherever she went, to London or in the country, in the hills
of Derbyshire, or among the rhododendrons at Embley, she was
haunted by a ghost. It was the specter of Scutari - the hideous
45 vision of the organization of a military hospital. She would lay that
phantom, or she would perish. The whole system of the
Army Medical Department, the education of the Medical Officer,
the regulations of hospital procedure ... rest? How could she rest
while these things were as they were, while, if the like necessity
50 were to arise again, the like results would follow? And, even in
peace and at home, what was the sanitary condition of the Army?
The mortality in the barracks, was, she found, nearly double the
mortality in civil life. 'You might as well take 1, 100 men every
year out upon Salisbury Plain and shoot them,' she said. After
55 inspecting the hospitals at Chatham, she smiled grimly. 'Yes, this
is one more symptom of the system which, in the Crimea, put to
death 16,000 men.' Scutari had given her knowledge; and it had
given her power too: her enormous reputation was at her back -
an incalculable force. Other work, other duties, might lie before
60 her; but the most urgent, the most obvious, of all was to look to
the health of the Army.

Adapted from: Eminent Victorians, Lytton Strachey (1918)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The name of Florence Nightingale lives in the memory of the world by virtue of the heroic adventure of the Crimea. Had she died - as she nearly did - upon her return to England, her reputation would hardly have been different; her legend would 5 have come down to us almost as we know it today - that gentle vision of female virtue which first took shape before the adoring eyes of the sick soldiers at Scutari. Yet, as a matter of fact, she lived for more than half a century after the Crimean War; and during the greater part of that long period all the energy and all the 10 devotion of her extraordinary nature were working at their highest pitch. What she accomplished in those years of unknown labor could, indeed, hardly have been more glorious than her Crimean triumphs; but it was certainly more important. The true history was far stranger even than the myth. In Miss Nightingale's 15 own eyes the adventure of the Crimea was a mere incident - scarcely more than a useful stepping-stone in her career. It was the fulcrum with which she hoped to move the world; but it was only the fulcrum. For more than a generation she was to sit in secret, working her lever: and her real life began at the very 20 moment when, in popular imagination, it had ended. She arrived in England in a shattered state of health. The hardships and the ceaseless efforts of the last two years had undermined her nervous system; her heart was affected; she รับความเดือดร้อนอย่างต่อเนื่องจากการโจมตีที่น่ากลัวของสุดและซึมพอดีกับ กราบจริง 25 แพทย์ที่ประกาศว่า สิ่งหนึ่งเพียงอย่างเดียว จะบันทึกเธอ - เหลือที่สมบูรณ์ และเป็นเวลานาน แต่ยังไม่ สิ่งหนึ่งที่เธอจะได้ไม่ เธอมี ไม่ได้พักผ่อน ให้เป็นนิสัย ทำไมเธอเริ่มขณะนี้ ตอนนี้ เมื่อโอกาสของเธอมาในที่สุด ตอนนี้ เมื่อเหล็ก 30 ที่ สำคัญมันเป็นเวลาที่จะนัดหยุดงานหรือไม่ ไม่มี เธอมีงานต้องทำ และ มาอาจใด เธอจะทำ แพทย์ที่ปฏิเสธจ่ายเปล่า ๆ สู้ครอบครัว lamented และได้วิงวอน ขอ ใน vain เพื่อนของเธอ ชี้ออกไปเธอบ้าของหลักสูตรดังกล่าว บ้าหรือไม่ บ้า- มอบ - บางทีเธอไม่ เมามันก็ยึดตามเธอ เป็น เธอนอนตามโซฟาเธอ gasping, 35 เธอกลืนสีฟ้าหนังสือ การเขียนตามคำบอก ตัวอักษร และ ในช่วงเธอ palpitations แตกตลก สำหรับ เดือนที่ยืดเธอไม่เคยทิ้งเตียงของเธอ แต่เธอจะไม่เหลือ ที่นี้ แพทย์มั่นใจ เธอแม้ว่าเธอยังไม่ตาย เธอ จะเป็นการไม่ถูกต้องสำหรับชีวิต เธอไม่สามารถช่วยเหลือที่ มี 40 เป็นงาน และ เหลือ ส่วนมากมีแนวโน้มเธออาจพักผ่อน... เมื่อเธอได้ทำมัน ทุกเธอไป ลอนดอน หรือ ใน ประเทศ เนินเขา ดาร์บีเชอร์ หรือ ระหว่าง rhododendrons ใน Embley เธอ บ้านผีสิง โดยผี มี specter ของ Scutari - ใน hideous วิสัยทัศน์ที่ 45 องค์กรของโรงพยาบาลทหาร เธอจะวางที่ phantom, or she would perish. The whole system of the Army Medical Department, the education of the Medical Officer, the regulations of hospital procedure ... rest? How could she rest while these things were as they were, while, if the like necessity 50 were to arise again, the like results would follow? And, even in peace and at home, what was the sanitary condition of the Army? The mortality in the barracks, was, she found, nearly double the mortality in civil life. 'You might as well take 1, 100 men every year out upon Salisbury Plain and shoot them,' she said. After 55 inspecting the hospitals at Chatham, she smiled grimly. 'Yes, this is one more symptom of the system which, in the Crimea, put to death 16,000 men.' Scutari had given her knowledge; and it had given her power too: her enormous reputation was at her back - an incalculable force. Other work, other duties, might lie before 60 her; but the most urgent, the most obvious, of all was to look to the health of the Army.Adapted from: Eminent Victorians, Lytton Strachey (1918)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของฟลอเรนซ์ไนติงเกลมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของ
โลกโดยอาศัยอำนาจของการผจญภัยที่กล้าหาญของแหลมไครเมีย มีเธอ
เสียชีวิต - ในขณะที่เธอเกือบได้ - เมื่อเธอกลับไปอังกฤษของเธอ
แทบจะไม่ได้มีชื่อเสียงจะได้รับแตกต่างกัน ตำนานของเธอจะ
ได้ 5 ลงมาให้เราเกือบที่เรารู้ว่าวันนี้ - ที่อ่อนโยน
วิสัยทัศน์ของคุณธรรมหญิงที่เอารูปก่อนที่จะรัก
สายตาของทหารป่วยที่ Scutari แต่เป็นเรื่องของความเป็นจริงที่เธอ
อาศัยอยู่มานานกว่าครึ่งศตวรรษหลังจากสงครามไครเมีย; และ
ในระหว่างการส่วนใหญ่ของที่ระยะเวลานานพลังงานทั้งหมดและทุก
10 ความจงรักภักดีของธรรมชาติที่ไม่ธรรมดาของเธอกำลังทำงานของพวกเขาที่
สนามสูงสุด สิ่งที่เธอประสบความสำเร็จในปีที่ผ่านมาที่ไม่รู้จัก
แรงงานทำได้จริงแทบจะไม่ได้รับความรุ่งโรจน์ของเธอมากกว่า
ชัยชนะไครเมีย; แต่มันก็เป็นสิ่งที่สำคัญมากอย่างแน่นอน จริง
ประวัติศาสตร์เป็นคนแปลกหน้าแม้ไกลกว่าตำนาน มิสไนติงเกลของ
ตาของตัวเอง 15 การผจญภัยของแหลมไครเมียเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียง -
แทบมากกว่าประโยชน์หินก้าวในอาชีพของเธอ มันเป็น
ศูนย์กลางที่เธอหวังที่จะย้ายโลก; แต่มันก็เป็น
เพียงศูนย์กลาง เป็นเวลากว่ารุ่นที่เธอกำลังนั่งอยู่ใน
ที่ลับการทำงานของเธอคันและชีวิตจริงของเธอเริ่มที่มาก
20 ช่วงเวลาในจินตนาการที่นิยมก็จบ. ที่เธอไปถึงในประเทศอังกฤษอยู่ในสถานะที่แตกของสุขภาพ ความยากลำบากและความพยายามที่ไม่มีที่สิ้นสุดของสองปีสุดท้ายได้ทำลายระบบประสาทของเธอ หัวใจของเธอได้รับผลกระทบ; เธอได้รับความเดือดร้อนอย่างต่อเนื่องจากเป็นลมพอดีและการโจมตีที่น่ากลัวของที่สุด25 กราบทางกายภาพ แพทย์บอกว่าสิ่งหนึ่งเพียงอย่างเดียวจะช่วยเธอ - ส่วนที่เหลือที่สมบูรณ์และเป็นเวลานาน แต่นั่นก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เธอจะมีอะไรที่ต้องทำ เธอไม่เคยอยู่ในนิสัยของการพักผ่อน; เหตุผลที่เธอควรเริ่มต้นตอนนี้หรือไม่ตอนนี้เมื่อเธอได้มีโอกาสมาที่สุดท้าย; ตอนนี้เมื่อเหล็ก30 ร้อนและมันก็ถึงเวลาที่จะนัดหยุดงาน? ไม่มี เธอมีงานที่ต้องทำ; และสิ่งที่อาจมาเธอจะทำมัน แพทย์ประท้วงในไร้สาระ; ในไร้สาระครอบครัวของเธอเสียใจและวิงวอนในไร้สาระเพื่อน ๆ ของเธอชี้ให้เธอบ้าคลั่งของหลักสูตรดังกล่าว บ้า? บ้า - บ้า - บางทีเธอเป็น ตื่นเต้นได้ยึดให้เธอ ในฐานะที่35 เธอนอนอยู่บนโซฟาของเธออ้าปากค้างเธอกินหนังสือสีฟ้าเขียนตัวอักษรและในช่วงเวลาของอาการของเธอแตกเรื่องตลก สำหรับเดือนที่ยืดที่เธอไม่เคยออกจากเตียงของเธอ แต่เธอจะไม่เหลือ. ในอัตราที่นี้หมอมั่นใจของเธอแม้ว่าเธอยังไม่ตายเธอจะกลายเป็นที่ไม่ถูกต้องสำหรับชีวิต เธอไม่สามารถช่วยว่า; มี40 เป็นงานที่จะทำ; และในขณะที่ส่วนที่เหลือมีแนวโน้มมากที่เธอจะพักอยู่ ... เมื่อเธอได้ทำมัน. เมื่อใดก็ตามที่เธอไปยังกรุงลอนดอนหรือในประเทศที่อยู่ในภูเขาของ Derbyshire หรือในหมู่พุ่มไม้ที่ Embley เธอถูกหลอกหลอนโดยผี . มันเป็นสถานที่น่ากลัวของ Scutari - น่าเกลียด45 วิสัยทัศน์ขององค์กรของโรงพยาบาลทหาร เธอจะวางที่ภาพหลอนหรือเธอจะพินาศ ทั้งระบบของกรมแพทย์ทหารบก, การศึกษาของเจ้าหน้าที่การแพทย์, กฎระเบียบของขั้นตอนที่โรงพยาบาล ... ส่วนที่เหลือ? วิธีที่เธอจะได้พักผ่อนในขณะที่สิ่งเหล่านี้เป็นพวกเขาในขณะที่ถ้าจำเป็นเช่น50 กำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้งผลลัพธ์ที่เหมือนจะทำตาม? และแม้จะอยู่ในความสงบและที่บ้านสิ่งที่เป็นสภาพสุขาภิบาลของกองทัพ? การตายในค่ายทหารเป็นเธอก็พบว่าเกือบสองเท่าของการตายในชีวิตพลเรือน 'คุณเช่นกันอาจจะใช้เวลา 1, 100 คนทุกปีออกไป Salisbury Plain และยิงพวกเขา "เธอกล่าวว่า หลังจากการตรวจสอบ 55 โรงพยาบาลที่ชาตัม, เธอยิ้มเคร่งขรึม 'ใช่นี้เป็นอาการหนึ่งที่มากขึ้นของระบบซึ่งในแหลมไครเมียนำไปตาย 16,000 คน. Scutari ได้รับความรู้ของเธอ; และมันได้รับพลังของเธอมากเกินไป: ชื่อเสียงของเธอเป็นอย่างมากที่ด้านหลังของเธอ - แรงไม่แน่นอน งานอื่น ๆ หน้าที่อื่น ๆ อาจจะอยู่ก่อนที่60 ของเธอ แต่ที่เร่งด่วนที่สุดที่เห็นได้ชัดที่สุดของทั้งหมดคือการมองไปที่สุขภาพของกองทัพ. ดัดแปลงมาจาก: เด่นวิกตอเรียลิตตัน Strachey (1918)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อ ฟลอเรนซ์ ไนติงเกล อาศัยอยู่ในหน่วยความจำของ
โลกโดยอาศัยการผจญภัยที่กล้าหาญของแหลมไครเมีย เธอเสียชีวิตขณะที่เธอเกือบทำ
- - เมื่อเธอกลับไปยังประเทศอังกฤษ ชื่อเสียงของเธอ
แทบจะได้รับแตกต่างกัน ; ตำนานของเธอ
5 ลงมาให้เราเกือบ ตามที่เรารู้ว่าวันนี้ - สายตาที่อ่อนโยนของหญิง
คุณธรรมที่เอารูปก่อนที่รัก
สายตาของทหารป่วยที่ scutari . แต่แท้ที่จริงเธอ
อาศัยอยู่มานานกว่าครึ่งศตวรรษหลังสงคราม ; และ
ในระหว่างมากขึ้นส่วนหนึ่งของพลังงานทั้งหมดที่ระยะเวลาและความจงรักภักดี
10 ธรรมชาติทั้งหมดของเธอไม่ธรรมดา เคยทำงานที่ระดับเสียงสูง

สิ่งที่เธอได้ในปีแรงงาน
อาจไม่ทราบจริงๆ แทบจะไม่ได้ประเสริฐกว่าเธอ
ไครเมียชัยชนะ ; แต่มันเป็นอย่างแน่นอนที่สำคัญมากขึ้น ประวัติศาสตร์ที่แท้จริงคือไกล
แปลกยิ่งกว่าตำนาน ในมิสไนติงเกล
15 ตาการผจญภัยของแหลมไครเมียเป็นเหตุการณ์เพียง
แทบมากกว่าเป็นหินก้าวในอาชีพของเธอ มันเป็น
ฟัลครัมที่เธอหวังที่จะย้ายโลก ; แต่มันเป็น
เท่านั้นฟัลครัม มากกว่ารุ่นเธอนั่ง
ลับทำงานคันโยกของเธอ : และชีวิตจริงของเธอเริ่มที่มาก
20 ช่วงเวลาในจินตนาการที่ได้รับความนิยมก็จบ

เธอมาถึงอังกฤษในแตก สภาพของสุขภาพ
ลำบากและความพยายามไม่ขาดระยะในช่วงสองปีมี
ทำลายระบบประสาทของเธอ จิตใจของเธอถูกผลกระทบ ; เธอ
b ตลอดเวลาจากเป็นลมพอดีและการโจมตีที่น่ากลัวที่สุด
25 การกราบทางกายภาพ แพทย์ประกาศว่าสิ่งหนึ่งคนเดียว
จะรักษาเธอสมบูรณ์และเวลาพักผ่อน แต่นั่นก็ยัง
สิ่งหนึ่งที่เธอจะไม่มีอะไรทำ เธอมี
ไม่เคยได้รับในนิสัยของพักผ่อน ; ทำไมเธอควรจะเริ่มต้นตอนนี้
ตอนนี้เมื่อโอกาสของเธอมาจนได้ ตอนนี้ เมื่อเหล็ก
30 ร้อนและมันเป็นเวลาที่จะตี ? ไม่ เธอมีงานที่ต้องทำ และ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอจะทำมัน หมอประท้วงในไร้สาระ ;
ในไร้สาระและครอบครัวของเธอคร่ำครวญขอร้อง ไร้ประโยชน์เพื่อน
ชี้ว่าเธอบ้าแบบนี้แน่นอน บ้าเหรอ บ้า -
สิง - บางทีเธอ . ความตื่นเต้นที่ได้ยึดตามเธอ เธอนอนบนโซฟาอย่าง
เธอ . . เธอกลืนหนังสือสีฟ้า , dictated
ตัวอักษร และในช่วงเวลาของการเต้นของเธอแตก มุขสำหรับ
เดือนที่ยืดไม่เคยทิ้งเตียงของเธอ แต่เธอจะไม่ได้พักผ่อน
นี่หมอมั่นของเธอ ถ้าเธอไม่ตาย เธอ
จะไม่ถูกต้องสำหรับชีวิต เธอจะไม่ช่วย มี
40 คืองานที่ต้องทำ และในขณะที่เหลือมากเธออาจจะเหลือ . . . . . . .
เมื่อเธอได้ทำ

ไม่ว่าเธอจะไป ลอนดอน หรือ ในประเทศ ในภูเขาของ Derbyshire
,