“This time was a success”“Alright!”

“This time was a success”

“Alright!”

Familiar voices could be heard from underneath the ghosts' masks. Since they had met just before Koutarou realized that the voices belonged to the hunters. Noticing Koutarou's glance, the two ghosts returned to the bushes as they gave him a simple wave. They still had two more groups to go through.

“Clan-san, they're gone”

“W-W-What was that just now!?”

“Those were the ghosts for this test of courage. And you were surprised by them”

“I-It's not like I was scared! It was just so sudden they surprised me...”

“I know”

“Then that's good... phew...”

Clan had been so surprised her heart was still throbbing. She took a deep breath and relaxed her body.

“By the way, Clan”

“What?”

“Would you like to walk yourself, or would you prefer to continue on like this?”

“Eh...?”

There, Clan finally noticed what kind of position she was in. In her surprise, she had jumped onto Koutarou and was embracing him even now.

“I-I'll walk! I'll walk on my own, thank you very much!”

Clan hurriedly escaped from Koutarou's arms and began awkwardly walking. Looking at her from behind it was clear that she was quite shaken up.

“Fufufu... Oh Clan-san...”

Clan's appearance was far too amusing so Harumi let out a adorable laugh as she followed after her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ครั้งนี้ไม่ประสบความสำเร็จ""ไม่เป็นไร"เสียงที่คุ้นเคยอาจจะได้ยินจากภายใต้หน้ากากของผี เนื่องจากพวกเขาได้พบก่อน Koutarou ตระหนักว่า เสียงเป็นนายพราน สังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วของ Koutarou ผีสองกลับไปพุ่มไม้เป็นพวกเขาให้เขาคลื่นอย่างง่าย นอกจากนี้พวกเขายังคงมีสองเพิ่มเติมรวมไปถึง"กองทัพ-ซาน พวกเขากำลังหายไป""W W อะไรนะเพียงแค่ตอนนี้?""คนผีนี้ทดสอบความกล้า และคุณได้ประหลาดใจ โดยพวกเขา""-มันของไม่เหมือนฉันกลัว มันเป็นเพียงให้ะพวกเขาฉันประหลาดใจ. ... ""ฉันรู้""แล้ว นั่นคือดี...ทัศนียภาพ..."กองทัพได้รับประหลาดใจหัวใจของเธอก็ยังคงกระเพื่อม เธอเอาหายใจลึก ๆ และผ่อนคลายร่างกายของเธอ"โดยวิธี กองทัพ""อะไร""อยากจะเดินด้วยตัวเอง หรือคุณต้องการดำเนินต่อเช่นนี้""เอ๊ะ...? "มี กองทัพสุดท้ายสังเกตชนิดตำแหน่งของเธอใน ในความประหลาดใจของเธอ เธอได้กระโดดลงบน Koutarou และไพบูลย์แม้ตอนนี้"ผม-ผมจะเดิน ผมจะเดินบนของฉันเอง ขอบคุณมาก"กองทัพรีบหลบหนีออกจากแขนของ Koutarou และเริ่มเดินเก้ ๆ มองจากด้านหลังมันเป็นที่ชัดเจนว่า เธอค่อนข้างเขย่าขึ้น"Fufufu... โอ้ ตระกูลซัง... "ลักษณะของกองทัพเป็นสนุกเกินไปดังนั้นรุให้หัวเราะน่ารักเธอตามหลังจากที่เธอเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คราวนี้ก็ประสบความสำเร็จ"

"เอาล่ะ!"

เสียงที่คุ้นเคยอาจจะได้ยินจากใต้หน้ากากผี ' เนื่องจากพวกเขาได้พบกันก่อน Koutarou ตระหนักว่าเสียงเป็นนักล่า ได้อย่างรวดเร็วสังเกตเห็น Koutarou ของทั้งสองผีกลับไปที่พุ่มไม้ที่พวกเขาทำให้เขามีคลื่นง่าย พวกเขายังคงมีอีกสองกลุ่มที่จะไปผ่าน.

"แซ่ซังพวกเขากำลังไป"

"WW-นั่นเป็นอะไรเพียงแค่ตอนนี้ !?"

"เหล่านั้นเป็นผีสำหรับการทดสอบของความกล้าหาญนี้ และคุณรู้สึกประหลาดใจกับพวกเขา "

" ฉันมันไม่เหมือนที่ผมกลัว! มันเป็นเพียงเพื่อให้พวกเขาอย่างฉับพลันทำให้ผมประหลาดใจ ... "

" ฉันรู้ "

" แล้วที่ดี ... วุ้ย ... "

แซ่ได้รับเพื่อให้ประหลาดใจหัวใจของเธอก็ยังคงสั่น เธอเอาลมหายใจลึกและผ่อนคลายร่างกายของเธอ.

"โดยวิธีการที่ตระกูล"

"คืออะไร"

"คุณต้องการที่จะเดินด้วยตัวเองหรือคุณต้องการที่จะดำเนินการต่อไปเช่นนี้?"

"เอ๊ะ ... ?"

มีตระกูล ในที่สุดก็สังเกตเห็นสิ่งที่ชนิดของตำแหน่งที่เธออยู่ใน. ด้วยความประหลาดใจของเธอเธอได้กระโดดลงบน Koutarou และกอดเขาแม้ตอนนี้.

"I-ผมจะเดิน! ฉันจะเดินด้วยตัวเองขอบคุณมาก! "

แซ่รีบหนีออกมาจากแขน Koutarou และเริ่มเดินอย่างเชื่องช้า มองไปที่เธอจากด้านหลังมันเป็นที่ชัดเจนว่าเธอถูกเขย่าค่อนข้าง up.

"Fufufu ... โอ้แซ่ซัง ... "

การปรากฏตัวของตระกูลก็ยังห่างไกลสนุกเกินไปเพื่อ Harumi ให้ออกหัวเราะน่ารักที่เธอตามหลังเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ในครั้งนี้ เป็นความสำเร็จ”" เอาล่ะ ! "เสียงที่คุ้นเคยอาจจะได้ยินจากใต้หน้ากากผี " . เนื่องจากพวกเขาได้พบกันก่อนที่โคทาโร่รู้ว่าเสียงของนักล่า โคทาโร่ก็สังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็ว , ผีสองกลับไปที่พุ่มไม้ที่พวกเขาให้คลื่นที่เรียบง่าย พวกเขายังคงมีอีกสองกลุ่มที่จะไปผ่าน" ตระกูลซาน พวกนั้นไปแล้ว "" อะ อะไรน่ะ ! ? "" พวกผีนี้ทดสอบความกล้า และคุณก็ต้องประหลาดใจที่พวกเขา "" มันไม่เหมือนที่ผมกลัว ! มันแค่กระทันหัน เขาทำให้ฉันแปลกใจ . . . . . . . "" ผมรู้ "" งั้นก็ดี . . . . . . . เฮ้อ . . . . . . . "ตระกูลได้รับประหลาดใจของเธอ หัวใจยังเต้น . เธอเอาลมหายใจลึกและร่างกายผ่อนคลาย" ว่าแต่ ตระกูล "" อะไร ? "" คุณชอบที่จะเดินด้วยตัวเอง หรือจะเลือกให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปหรอ "" เอ๋ . . . ? "มีแคลนก็เห็นสิ่งที่ชนิดของตำแหน่งที่เธออยู่ ด้วยความประหลาดใจ เธอ ก็ กระโดด ลง โคทาโร่ และกอดเขาเลย" ผมจะเดิน ฉันจะเดินไปเอง ขอบคุณมากครับ "ตระกูลรีบหนีออกมาจากอ้อมกอดของเขา โคทาโร่และเริ่มเดิน มองเธอจากข้างหลัง มันชัดเจนว่าเธอค่อนข้างกังวล" fufufu . . . . . . . โอ้ เผ่าซาน . . . . . . . "การปรากฏตัวของตระกูลอยู่ไกลเกินไปสนุกงั้นฮารุให้หัวเราะออกมาน่ารักเหมือนเธอตามเธอ