Effects of temperament and acclimat

Effects of temperament and acclimation to handling on feedlot performance of Bos taurus feeder cattle originated from a rangeland-based cow–calf system
Abstract
Two experiments evaluated the effects of temperament and acclimation to handling on performance of Angus × Hereford feeder cattle reared in extensive rangeland systems until weaning. In Exp. 1, 200 calves (n = 97 for yr 1; n = 103 for yr 2) were evaluated for temperament at weaning (average age ± SE = 152 ± 1 d) by chute score and exit velocity. Chute score was assessed on a 5-point scale according to behavior during chute restraining. Exit score was calculated by dividing exit velocity into quintiles and assigning calves a score from 1 (slowest) to 5 (fastest). A temperament score was calculated for each calf by averaging chute and exit scores. Calf temperament was classified according to temperament score as adequate (≤3) or excitable (>3). After weaning, calves were assigned to a 40-d preconditioning followed by growing (139 d) and finishing (117 d) phases until slaughter. Weaning BW was decreased (P = 0.04) in excitable calves compared with adequate calves. No differences were detected (P ≥ 0.21) for ADG during preconditioning, growing, and finishing phases; hence, excitable calves tended (P = 0.09) to have decreased HCW compared with adequate calves. In Exp. 2, 60 steers (initial age ± SE = 198 ± 2 d) were weighed and evaluated for temperament score 35 d after weaning (d –29). On d –28, steers were ranked by these variables and assigned to receive an acclimation treatment or not (control). Acclimated steers were processed through a handling facility twice weekly for 4 wk (d –28 to –1) whereas control steers remained undisturbed on pasture. On d 0, all steers were transported for 24 h and returned to the research facility (d 1). On arrival, steers were ranked by BW within treatment and randomly assigned to 20 feedlot pens for a 28-d feedlot receiving period. Acclimated steers had decreased temperament score and plasma cortisol compared with controls on d 0 (P = 0.02). During feedlot receiving, acclimated steers had decreased ADG (P < 0.01) and G:F (P = 0.03) and tended to have decreased DMI (P = 0.07) compared with controls. Acclimated steers had greater plasma haptoglobin on d 4 (P = 0.04) and greater ceruloplasmin from d 0 to 10 (P ≤ 0.04) and tended to have greater cortisol on d 1 (P = 0.08) than controls. In conclusion, temperament affects productivity of beef operations based on Bos taurus feeder cattle reared in extensive rangeland systems until weaning whereas acclimation to handling ameliorated cattle temperament but did not benefit feedlot receiving performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของ temperament และ acclimation การจัดการประสิทธิภาพ feedlot ของบอสวัวป้อนราศีพฤษภที่มาจากระบบตาม rangeland วัวลูกบทคัดย่อ Two experiments evaluated the effects of temperament and acclimation to handling on performance of Angus × Hereford feeder cattle reared in extensive rangeland systems until weaning. In Exp. 1, 200 calves (n = 97 for yr 1; n = 103 for yr 2) were evaluated for temperament at weaning (average age ± SE = 152 ± 1 d) by chute score and exit velocity. Chute score was assessed on a 5-point scale according to behavior during chute restraining. Exit score was calculated by dividing exit velocity into quintiles and assigning calves a score from 1 (slowest) to 5 (fastest). A temperament score was calculated for each calf by averaging chute and exit scores. Calf temperament was classified according to temperament score as adequate (≤3) or excitable (>3). After weaning, calves were assigned to a 40-d preconditioning followed by growing (139 d) and finishing (117 d) phases until slaughter. Weaning BW was decreased (P = 0.04) in excitable calves compared with adequate calves. No differences were detected (P ≥ 0.21) for ADG during preconditioning, growing, and finishing phases; hence, excitable calves tended (P = 0.09) to have decreased HCW compared with adequate calves. In Exp. 2, 60 steers (initial age ± SE = 198 ± 2 d) were weighed and evaluated for temperament score 35 d after weaning (d –29). On d –28, steers were ranked by these variables and assigned to receive an acclimation treatment or not (control). Acclimated steers were processed through a handling facility twice weekly for 4 wk (d –28 to –1) whereas control steers remained undisturbed on pasture. On d 0, all steers were transported for 24 h and returned to the research facility (d 1). On arrival, steers were ranked by BW within treatment and randomly assigned to 20 feedlot pens for a 28-d feedlot receiving period. Acclimated steers had decreased temperament score and plasma cortisol compared with controls on d 0 (P = 0.02). During feedlot receiving, acclimated steers had decreased ADG (P < 0.01) and G:F (P = 0.03) and tended to have decreased DMI (P = 0.07) compared with controls. Acclimated steers had greater plasma haptoglobin on d 4 (P = 0.04) and greater ceruloplasmin from d 0 to 10 (P ≤ 0.04) and tended to have greater cortisol on d 1 (P = 0.08) than controls. In conclusion, temperament affects productivity of beef operations based on Bos taurus feeder cattle reared in extensive rangeland systems until weaning whereas acclimation to handling ameliorated cattle temperament but did not benefit feedlot receiving performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของอารมณ์และเคยชินกับสภาพการจัดการประสิทธิภาพการทำงานของขุน Bos taurus วัวป้อนมาจากทุ่งหญ้าที่ใช้ระบบวัวลูกวัว
บทคัดย่อ
สองการทดลองประเมินผลกระทบของอารมณ์และเคยชินกับสภาพการจัดการประสิทธิภาพการทำงานของแองกัส×วัวเฮียป้อนเลี้ยงในทุ่งหญ้ากว้างขวางระบบ จนกว่าจะหย่านม ในประสบการณ์ 1, 200 น่อง (n = 97 สำหรับปี 1; n = 103 สำหรับปี 2) ได้รับการประเมินสำหรับอารมณ์ที่หย่านม (อายุเฉลี่ย± SE = 152 ± 1 ง) ด้วยคะแนนรางและความเร็วทางออก คะแนนรางได้รับการประเมินในระดับ 5 จุดตามพฤติกรรมในระหว่างการควบคุมราง คะแนนออกจากที่คำนวณโดยการหารความเร็วออกเป็น Quintiles และกำหนดน่องคะแนนจาก 1 (ช้าที่สุด) ถึง 5 (เร็วที่สุด) คะแนนอารมณ์ที่คำนวณได้สำหรับลูกวัวแต่ละโดยเฉลี่ยรางและคะแนนออก อารมณ์ลูกวัวจำแนกตามคะแนนอารมณ์เป็นอย่างเพียงพอ (≤3) หรือหัวใจเต้นผิดจังหวะ (> 3) หลังจากหย่านมลูกโคได้รับมอบหมายให้ 40-D preconditioning ตามด้วยการเจริญเติบโต (139 ง) และการตกแต่ง (117 ง) ขั้นตอนจนกว่าจะฆ่า หย่านม BW ลดลง (p = 0.04) ในน่องหัวใจเต้นผิดจังหวะเมื่อเทียบกับน่องเพียงพอ ไม่มีความแตกต่างที่ตรวจพบ (P ≥ 0.21) สำหรับ ADG ระหว่าง preconditioning เติบโตและขั้นตอนการตกแต่ง; จึงมีแนวโน้มที่น่องหัวใจเต้นผิดจังหวะ (p = 0.09) จะมีการปรับตัวลดลงเมื่อเทียบกับ HCW น่องเพียงพอ ในประสบการณ์ 2, 60 โค (อายุเริ่มต้น± SE = 198 ± 2 ง) ได้รับการชั่งน้ำหนักและประเมินผลสำหรับคะแนนอารมณ์ 35 D หลังจากหย่านม (ง -29) เมื่อวันที่ง -28, โคถูกจัดอันดับโดยตัวแปรเหล่านี้และได้รับมอบหมายให้ได้รับการรักษาหรือไม่เคยชินกับสภาพ (ควบคุม) โค acclimated ถูกประมวลผลผ่านสถานที่จัดการสัปดาห์ละสองครั้งเป็นเวลา 4 สัปดาห์ (ง -28 -1) ในขณะที่การควบคุมโคยังคงสงบในทุ่งหญ้า ในง 0, โคทั้งหมดถูกส่งเป็นเวลา 24 ชั่วโมงและกลับไปยังสถานที่วิจัย (ง 1) เมื่อมาถึงโคที่ได้รับการจัดอันดับโดย BW ภายในการรักษาและการสุ่มให้ 20 ปากกาขุนสำหรับ 28-D ขุนที่ได้รับในช่วงเวลา ปรับตัวลดลงนำพาคะแนนอารมณ์และคอร์ติซอพลาสม่าเมื่อเทียบกับการควบคุมง 0 (p = 0.02) ในช่วงที่ได้รับขุนนำพาปรับตัวลดลง ADG (p <0.01) และ G: F (p = 0.03) และมีแนวโน้มที่จะลดลง DMI (p = 0.07) เมื่อเทียบกับการควบคุม ปรับตัวนำพามี haptoglobin พลาสม่ามากขึ้นใน D 4 (p = 0.04) และ Ceruloplasmin มากขึ้นจาก D 0-10 (P ≤ 0.04) และมีแนวโน้มที่จะมีมากขึ้นใน cortisol ง 1 (p = 0.08) มากกว่าการควบคุม สรุปได้ว่าอารมณ์มีผลต่อการผลิตของการดำเนินงานขึ้นอยู่กับเนื้อวัว Bos taurus ป้อนเลี้ยงในทุ่งหญ้ากว้างขวางระบบจนกว่าจะหย่านมขณะที่เคยชินกับสภาพการจัดการกับอารมณ์วัวดีขึ้น แต่ยังไม่ได้รับประโยชน์ขุนได้รับประสิทธิภาพการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของอารมณ์และประสิทธิภาพในการผลิตเพื่อจัดการกับ acclimation Bos ราศีพฤษภถาดป้อนปศุสัตว์มาจากวัวลูกวัว และทำเป็นระบบ

ตามนามธรรม 2 การทดลองประเมินผลของอารมณ์และการจัดการประสิทธิภาพของแองกัส acclimation × Hereford ถาดป้อนปศุสัตว์ที่เลี้ยงในระบบ rangeland อย่างละเอียดจนหย่านม การทดลองที่ 1 , 200 ตัว ( n = 97 ปี 1 ;N = 103 สำหรับปี 2 ) ศึกษานิสัยใจคอที่หย่านม ( อายุเฉลี่ย± SE = 152 ± 1 D ) โดยคะแนนรางและความเร็วที่ออกจาก ร่มคือคะแนนการประเมินในระดับ 5 ตามพฤติกรรมระหว่างรางยับยั้ง . คะแนนออกถูกคำนวณโดยการหารทางออกในความเร็วและน่อง ควินไทลส์ ให้คะแนนจาก 1 ถึง 5 ( ช้าที่สุด ) ( เร็วที่สุด )นิสัยแต่ละคะแนนมีค่าเฉลี่ยคะแนนน่องด้วยร่ม และทางออก อารมณ์ลูกวัวแบ่งตามคะแนนนิสัยเพียงพอ ( ≤ 3 ) หรือตื่นเต้น ( 3 ) หลังหย่านม , ลูกวัวถูกมอบหมายให้ 40-d preconditioning ตามการเติบโต ( 139 วัน ) และสิ้นสุด ( 117 วัน ) ขั้นตอนจนถึงการฆ่า หย่านม น้ำหนักตัวลดลง ( p = 004 ) ในตัว เมื่อเทียบกับคนที่เพียงพอ น่อง ไม่พบความแตกต่าง ( P ≥ 0.21 ) สำหรับอัตราการเจริญเติบโตในช่วง preconditioning เติบโต และจบขั้นตอน ดังนั้น ตื่นเต้น น่อง ) ( p = 0.09 ) จะลดลงเมื่อเทียบกับ hcw เพียงพอน่อง การทดลองที่ 2 , 60 ชนิด ( เริ่มต้นที่อายุ±เซ = 198 ± 2 D ) น้ำหนักการประเมินอารมณ์และคะแนน 35 D หลังหย่านม ( D ( 29 ) ใน D – 28เพศผู้ที่ถูกจัดอันดับโดยตัวแปรเหล่านี้และได้รับมอบหมายให้รับการรักษา acclimation หรือไม่ ( ควบคุม ) ให้ดำเนินการวิเคราะห์ด้วยการจัดการโรงงานสองสัปดาห์ เป็นเวลา 4 สัปดาห์ ( D - 28 ( 1 ) และมีการควบคุมยังคงคงสภาพบนทุ่งหญ้า ใน D 0 ทั้งหมดดำเนินการขนส่งตลอด 24 ชั่วโมงและกลับไปยังศูนย์วิจัย ( ม 1 ) เมื่อมาถึงดำเนินการอยู่ โดยในการรักษาน้ำหนักตัว และแบบสุ่ม 20 ปากกาโคขุน เพื่อ 28-D โคขุนที่ได้รับระยะเวลา ให้มีคะแนนลดลง อารมณ์และ cortisol พลาสม่าเมื่อเทียบกับการควบคุมใน D 0 ( P = 0.02 ) ในระหว่างที่ได้รับการผลิตให้มีอัตราการเจริญเติบโต , ลดลง ( P < 0.01 ) และ G : F ( P = 0.03 ) และมีแนวโน้มลดลงตามลำดับ ( p = 0.02 ) เมื่อเปรียบเทียบกับการควบคุมให้มีการศึกษาพลาสมามีมากกว่า 4 D ( p = 0.04 ) และมากกว่าเซอรูโลพลาสมินจาก D 0 ถึง 10 ( P ≤ 0.04 ) และมีแนวโน้มที่จะมี cortisol มากขึ้นใน D 1 ( P = 0.08 ) มากกว่าการควบคุม สรุปอารมณ์มีผลต่อประสิทธิภาพของการดำเนินงานเนื้อตามบอสราศีพฤษภถาดป้อนปศุสัตว์ที่เลี้ยงในระบบอย่างละเอียดและทำเป็นจนถึงหย่านม acclimation การจัดการภาคปศุสัตว์อารมณ์แต่ไม่ได้รับผลประโยชน์โคขุน
)