We can also define anxiety by a sco

We can also define anxiety by a score on a written test like the Taylor Manifest Anxiety Scale, or TMAS (Taylor,1953). This test includes a variety of items that are assumed to index different degrees of anxiety, such as the frequency of nightmares, fear of spiders, worries about work, and so on. In using the test, we assume that people who express many of these concern are more anxious than those who express few of them. We use predetermined cut-off scores to determine who is anxious and who is not. Again, we have an objective, observable set of measures (the subjects’ responses to a series of test items) to define anxiety. To say that anxiety is “felling queasy” is not acceptable. We cannot observe queasiness directly, nor can we be sure that subjects will know what we mean if we simply ask them whether they are “anxious.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้เรายังสามารถกำหนดความวิตกกังวล โดยคะแนนสอบเป็นลายลักษณ์อักษรเช่นเทย์เลอร์รายการระดับความวิตกกังวล หรือ TMAS (Taylor, 1953) การทดสอบนี้มีความหลากหลายของสินค้าที่ให้ดัชนีองศาที่แตกต่างของความวิตกกังวล เช่นความถี่ของฝันร้าย ความกลัวแมงมุม ความกังวลเกี่ยวกับการงาน และอื่น ๆ ใช้การทดสอบ เราคิดว่า คนที่แสดงความกังวลเหล่านี้มากมายเป็นกังวลมากขึ้นกว่าคนที่แสดงไม่กี่ของพวกเขา เราใช้คะแนนตัดที่กำหนดไว้เพื่อกำหนดที่กระตือรือร้นและที่ไม่ อีก เรามีวัตถุประสงค์การ ชุด observable วัด (คำตอบของเรื่องชุดทดสอบรายการ) เพื่อกำหนดความวิตกกังวล กล่าวว่า ความวิตกกังวลคือ "ตระเตรียมอึดอัดใจ" ไม่ยอมรับ เราไม่สามารถสังเกต queasiness โดยตรง หรือเราสามารถมั่นใจได้เรื่องจะรู้ว่าสิ่งที่เราหมายความว่า ถ้าเราแค่ถามพวกเขาว่าพวกเขามี "ความกังวล"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้เรายังสามารถกำหนดความวิตกกังวลด้วยการให้คะแนนในการทดสอบการเขียนเช่นระดับความวิตกกังวลเทย์เลอร์เฟสต์หรือ TMAs (เทย์เลอร์, 1953) การทดสอบนี้มีความหลากหลายของรายการที่จะถือว่าดัชนีองศาที่แตกต่างของความวิตกกังวลเช่นความถี่ในการฝันร้ายกลัวแมงมุม, ความกังวลเกี่ยวกับการทำงานและอื่น ๆ ในการใช้การทดสอบที่เราคิดว่าคนที่แสดงจำนวนมากของความกังวลเหล่านี้มีความสุขกว่าคนที่แสดงความกี่ของพวกเขา เราใช้ที่กำหนดไว้คะแนนตัดออกไปตรวจสอบที่มีความกังวลและที่ไม่ได้เป็น อีกครั้งที่เรามีวัตถุประสงค์ชุดติดตามของมาตรการ (การตอบสนองเรื่อง 'กับชุดของข้อสอบ) เพื่อกำหนดความวิตกกังวล ที่จะบอกว่าความวิตกกังวลที่ถูก "ตัดโค่นไม่สบายใจ" เป็นที่ยอมรับไม่ได้ เราไม่สามารถสังเกตเห็นความอึดอัดใจโดยตรงหรือเราสามารถมั่นใจได้ว่าอาสาสมัครจะได้รู้ว่าสิ่งที่เราหมายถึงถ้าเราก็ขอให้พวกเขาไม่ว่าจะเป็น "ความสุข".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้เรายังสามารถกำหนดความกังวล โดยคะแนนในข้อสอบเขียนเหมือนเทย์เลอร์ปรากฏความกังวลขนาด หรือ tmas ( Taylor , 1953 ) การทดสอบนี้มีความหลากหลายของรายการที่สมมติให้ดัชนีองศาที่แตกต่างของความวิตกกังวล เช่น ความถี่ของฝันร้าย กลัวแมงมุม กังวลเรื่องงาน และ การใช้แบบทดสอบเราคิดว่าคนที่แสดงหลายเหล่านี้กังวลร้อนใจมากกว่า พวกที่แสดงเพียงไม่กี่ของพวกเขา เราใช้กำหนดคะแนนจุดตัดที่กำหนดผู้ที่กังวลและที่ไม่ อีกครั้ง เราได้มีมาตรการตั้งสังเกต ( วิชา ' การตอบสนองชุดของข้อสอบ ) เพื่อกำหนดวิตก กล่าวว่า ความกังวล " รู้สึกคลื่นไส้ " ยอมรับไม่ได้เราไม่สามารถสังเกตการคลื่นไส้โดยตรงหรือที่เราสามารถแน่ใจได้ว่านักเรียนจะเข้าใจ สิ่งที่เราหมายถึงถ้าเราเพียงแค่ถามพวกเขาว่าพวกเขาจะ " กังวล .