Is it for fear to wet a widow's eye,
That thou consum'st thy self in single life?
Ah, if thou issueless shalt hap to die,
The world will wail thee like a makeless wife.
The world will be thy widow and still weep,
That thou no form of thee hast left behind,
When every private widow well may keep,
By children's eyes, her husband's shape in mind.
Look what an unthrift in the world doth spend
Shifts but his place, for still the world enjoys it;
But beauty's waste hath in the world an end,
And kept unused the user so destroys it.
No love toward others in that bosom sits
That on himself such murd'rous shame commits.
มันอย่างกลัวฉี่ของแม่ม่ายตา,
ที่พระองค์ consum'st พระองค์เองในชีวิตเดียว?
Ah ถ้าพระองค์ issueless เจ้า hap ตาย,
โลกจะ wail ทั้งหลายเช่นการ makeless ภรรยา
โลกจะเป็นเจ้าแม่ม่าย และยังคง ร้อง,
ที่พระองค์ไม่มีรูปแบบทั้งหลายเพราะทิ้ง,
เมื่อแม่ม่ายทุกส่วนดีอาจให้,
โดยสายตาของเด็กรูปร่างของสามีในใจ
มองอะไรที่เป็น unthrift ในโลก doth ใช้
กะเพลสของเขา แต่ยัง โลกแห่งนี้นั้น;
แต่เสียความสวยงามของทรงในโลกยุติ,
และเก็บไว้ไม่ได้ใช้งานผู้ใช้เพื่อทำลายมัน
ไม่รักต่อผู้อื่นที่สนิทอยู่
ว่า ตนเอง ดังกล่าวความอัปยศ murd'rous ทำ
การแปล กรุณารอสักครู่..