Two major assumptions which I take

Two major assumptions which I take as a focal point throughout the book concern the centrality of the collective agent and the representational view of rhetoric. Many theories of hegemony take the social subject—not individual citizens or activists—as the proper agent of social change; and they assume that this social subject (known often as a collective will or social movement) is forged, sustained, and coherently heard through rhetoric.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานหลักสองซึ่งผมใช้เป็นจุดโฟกัสตลอดเล่ม เกี่ยวกับเอกภาพของตัวแทนรวมและดู representational ของสำนวน ทฤษฎีหลายเจ้าใช้เรื่องสังคม — ประชาชนแต่ไม่หรือนักเคลื่อนไหวซึ่งเป็นตัวแทนที่เหมาะสมของการเปลี่ยนแปลงทางสังคม และพวกเขาคิดว่า เรื่องนี้สังคม (เรียกบ่อยครั้งว่าจะรวมหรือเคลื่อนไหวทางสังคม) ปลอม ยั่งยืน และศิลปินกลุ่นนี้ได้ยินผ่านสำนวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองสมมติฐานสำคัญที่ผมใช้เป็นจุดโฟกัสตลอดกังวลหนังสือศูนย์กลางของตัวแทนกลุ่มและมุมมองที่ดำเนินการของสำนวน หลายทฤษฎีของใช้อำนาจทางสังคมเรื่องของแต่ละบุคคลไม่ได้เรียกร้องให้ประชาชนหรือเป็นตัวแทนที่เหมาะสมของการเปลี่ยนแปลงทางสังคม และพวกเขาคิดว่าเรื่องนี้ทางสังคม (ที่รู้จักกันมักจะเป็นจะรวมหรือการเคลื่อนไหวทางสังคม) จะปลอมแปลงยั่งยืนและได้ยินเป็นตุเป็นตะผ่านสำนวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองหลักสมมติฐานที่ฉันใช้เป็นจุดโฟกัสตลอดทั้งหนังสือเกี่ยวกับความสำคัญของตัวแทนรวมมุมมองและตัวแทนของวาทศิลป์ ทฤษฎีว่าด้วยความมีอำนาจมากใช้วิชาสังคมไม่แต่ละประชาชนหรือกิจกรรมเป็นตัวแทนที่เหมาะสมของการเปลี่ยนแปลงทางสังคม และพวกเขาคิดว่า วิชาสังคม ( ที่รู้จักกันมักจะเป็นจะรวมหรือการเคลื่อนไหวทางสังคม ) คือ การปลอมแปลงยั่งยืน และติดแน่นได้ยินผ่านทางวาทศิลป์