Prologue Chapter 1: First of all le

Prologue


Chapter 1: First of all let’s accumulate the Magical Energy!


It is dark and deep underground, a place where no light would ever shine to, a man was swinging his pickaxe. It would be suitable to call it a narrow dark underpass and the man was in a dilapidated condition.

His age seems to be considerably old, there was not a single part of his face that wasn’t covered in wrinkles and his back was crooked. He was also wearing a worn-out gray robe, and this was further being smeared by the dust and dirt of the confined underground tunnel. It accentuated his miserable state. The lantern attached to his waist look like an old antique, and it was barely able to illuminate his surroundings.

His whole body was covered with sweat, and his arms which were swinging the pickaxe, no longer had any energy in them. He was gasping for air, and it wouldn’t be weird in the slightest if this man were to just drop dead from exhaustion.

The long years have evidently chipped away at his soul, the man was completely spent, both mentally and physically. Only his eyes had a compelling spark of fire left within them.

The man swung his pickaxe desperately digging through the tunnels as if he was possessed. He swung and swung.

And then, finally…

There was a clanking sound, a portion of the clay wall collapsed. The man widened his eyes, and he looked on the other side.

「Fu…..Hahah, Ahahahahahaha! 」

And then, a zeal and enthusiasm that wasn’t there before, suddenly arose within him and he commenced digging with his full ability.

The mud wall quickly crumbles and the crack continues to grow, before long it became big enough for a human being to pass through it.

The man throws away his pickaxe, and along with his loud laughter he was also dancing.

「Hahahahah! I did it, I finally did it! Such a rich flow of magical energy that I could even taste it in the air! I have finally discovered it! 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำ บทที่ 1: ครั้งแรกของทั้งหมดสะสมพลังงานวิเศษ มันเป็นสีเข้ม และลึกใต้ดิน สถานที่ไม่มีแสงจะส่องถึง คนถูกแกว่ง pickaxe ของเขา มันจะเหมาะสมที่เรียกว่าอุโมงค์ที่มืดแคบ และคนที่เป็นในสภาพศัทธาอายุของเขาน่าจะอายุมาก มีไม่ส่วนเดียวของใบหน้าของเขาที่ไม่ได้ครอบคลุมในริ้วรอย และหลังของเขาคด เขายังสวมเสื้อคลุมสีเทาแบบสวมใส่ และนี้แก้ไขเพิ่มเติมถูกป้าย โดยฝุ่นและสิ่งสกปรกของอุโมงค์ใต้ดินจำกัด มันเน้นสถานะของเขาเศร้าหมอง โคมไฟแนบกับเอวของเขาเหมือนว่าโบราณวัตถุเก่า และก็แทบไม่สามารถส่องแสงสภาพแวดล้อมของเขาร่างกายของเขาถูกปกคลุม ด้วยเหงื่อ และแขนของเขาที่ถูกแกว่ง pickaxe ไม่มีพลังงานใด ๆ ในพวกเขา เขาถูก gasping สำหรับอากาศ และมันไม่แปลกในน้อยที่สุดถ้าคนนี้ เพิ่งปล่อยตายจากอ่อนเพลียปียาวนานได้อย่างเห็นได้ชัดฟอนต์ที่วิญญาณของเขา คนถูก ใช้จนหมด ทั้งกาย และใจ ตาของเขาได้จุดประกายที่น่าสนใจของไฟอยู่ภายในพวกเขาคนก้น pickaxe เขาหมดขุดผ่านอุโมงค์เป็นถ้าเขาเป็นสิง เขาก้น และก้นจาก นั้น ในที่สุด...มีเสียง clanking ส่วนของผนังดินยุบ ถึงเวลาคนดวงตาของเขา และเขามองในด้านอื่น ๆ「Fu ... นะ(หัวเราะ), Ahahahahahaha 」แล้ว ความกระตือรือร้นและความกระตือรือร้นที่ไม่ได้มีอยู่ก่อน ก็เกิดภายในตัวเขา และเขาเริ่มขุด ด้วยความสามารถของเขาเต็มเตรียมผนังโคลนได้อย่างรวดเร็ว และรอยร้าวยังคงเติบโต ก่อนนานกลายเป็นขนาดใหญ่พอสำหรับมนุษย์ผ่านมันคนลบ pickaxe ของเขา และพร้อมกับเสียงหัวเราะของเขาดัง เขายังกำลังเต้น「Hahahahah ฉันไม่ได้ ฉันสุดท้ายไม่ได้ ดังกล่าวรวยไหลของขลังพลังงานว่า ฉันสามารถได้ลิ้มรสมันในอากาศ ในที่สุดฉันได้พบมัน 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อารัมภบทบทที่ 1: ก่อนอื่นให้ของสะสมพลังวิเศษมันเป็นสีเข้มและลึกลงไปใต้ดินสถานที่ที่ไม่มีแสงไฟส่องเคยจะไปมีชายคนหนึ่งได้รับการแกว่ง pickaxe ของเขา มันจะเป็นความเหมาะสมที่จะเรียกมันว่าอุโมงค์มืดแคบ ๆ และคนที่อยู่ในสภาพทรุดโทรม. อายุของเขาดูเหมือนว่าจะเก่ามากมีไม่เป็นส่วนหนึ่งของใบหน้าของเขาที่ไม่ได้รับการคุ้มครองในการเกิดริ้วรอยและด้านหลังของเขาเป็นคดเคี้ยว นอกจากนี้เขายังสวมสวมใส่ออกเสื้อคลุมสีเทาและนี่ก็เป็นอีกถูกป้ายด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรกของอุโมงค์ใต้ดินที่ถูกคุมขัง มันเน้นรัฐอนาถของเขา โคมไฟที่แนบมากับเอวของเขามีลักษณะเหมือนเก่าโบราณและมันก็แทบจะไม่สามารถส่องให้เห็นสภาพแวดล้อมของเขา. ทั้งร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อและแขนของเขาซึ่งถูกแกว่ง pickaxe ที่ไม่มีพลังงานใด ๆ ในพวกเขา เขาได้รับการ gasping สำหรับอากาศและมันจะไม่แปลกในน้อยถ้าผู้ชายคนนี้มีเพียงแค่วางตายจากความอ่อนเพลีย. ปีที่ผ่านมาเป็นเวลานานได้อย่างเห็นได้ชัดบิ่นไปที่จิตวิญญาณของเขาคนที่ถูกใช้อย่างสมบูรณ์ทั้งจิตใจและร่างกาย เพียง แต่ดวงตาของเขามีประกายไฟที่น่าสนใจของที่เหลือภายในพวกเขา. คนที่ยิง pickaxe ของเขาหมดขุดผ่านอุโมงค์ราวกับว่าเขาถูกครอบงำ เขายิงและยิง. และแล้วในที่สุด ... มีเสียงส่งเสียงลากโซ่ส่วนของผนังดินทรุดตัวลงเป็น คนที่เบิกตากว้างของเขาและเขามองในด้านอื่น ๆ . 「 Fu ... ..Hahah, Ahahahahahaha! 」และแล้วความกระตือรือร้นและความกระตือรือร้นที่ไม่ได้มีมาก่อนก็เกิดขึ้นภายในตัวเขาและเขาก็เริ่มขุดด้วยความสามารถของเขาเต็มไป. กำแพงโคลนได้อย่างรวดเร็วเขรอะและรอยแตกยังคงเติบโตอีกไม่นานมันก็กลายเป็นขนาดใหญ่พอสำหรับมนุษย์ ที่จะผ่านมัน. คนที่พ่นออก pickaxe ของเขาและพร้อมกับเสียงหัวเราะดัง ๆ ของเขาก็ยังเต้น. 「 HAHAHAHAH! ฉันไม่ได้ในที่สุดผมก็ไม่ได้! เช่นการไหลของพลังงานที่อุดมไปด้วยมนต์ขลังที่ฉันยังสามารถลิ้มรสมันในอากาศ! ฉันได้ค้นพบมันในที่สุด! 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำบทที่ 1 : แรกของทั้งหมดที่เราสะสมพลังงานเวทมนตร์มันมืดและลึกลงไปใต้ดิน สถานที่ที่ไม่มีแสงจะส่องถึง ผู้ชายก็แกว่งพลั่วของเขา มันน่าจะเหมาะที่จะเรียกมันแคบ มืด อุโมงค์และคนก็มีสภาพทรุดโทรมอายุของเขาดูเหมือนจะเก่ามาก ไม่มีส่วนไหนของใบหน้าที่ไม่ครอบคลุมในริ้วรอยและหลังถูกเบี้ยว เขายังสวมจีวรหลุดลุ่ย สีเทา และยังถูกละเลงด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรกของขังใต้ดินอุโมงค์ มันเน้นสภาพทุกข์ของเขา โคมไฟที่ติดอยู่ตรงเอวดูเก่าโบราณ และเพิ่งจะสามารถเปล่งสภาพแวดล้อมของเขาร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อ แขนที่ควง pickaxe , ไม่มีพลังงานในพวกเขา เขากำลังจะหมดลมหายใจ และมันคงไม่แปลกเลยถ้าผู้ชายในนี้จะตายลงด้วยความอ่อนเพลียปีได้เด่นชัดบิ่นไปที่วิญญาณของเขา ผู้ชายต้องใช้ ทั้งกาย และใจ เท่านั้น ดวงตาของเขามีประกายที่น่าสนใจของไฟซ้ายภายในพวกเขาผู้ชายใช้พลั่วขุดของเขาอย่างเต็มที่ ผ่านอุโมงค์เป็นถ้าเขาถูกสิง เขาเหวี่ยงและเหวี่ยง .และสุดท้าย . . . . . . .มีเขย่าเสียง ส่วนของดินกำแพงถล่ม ชายดวงตาเบิกกว้างของเขา เขาก็มองไปในด้านอื่น ๆฟู่ . . . . . 「 h ahahahahahaha , ! 」จากนั้น ความกระตือรือร้นและความกระตือรือร้นที่ไม่เคยมีมาก่อน จู่ๆก็ลุกขึ้นภายในเขา และเขาเริ่มขุดกับความสามารถเต็มรูปแบบของเขากำแพงโคลนอย่างรวดเร็ว พังและรอยแตกที่ยังคงเติบโต ไม่นานมันก็ใหญ่พอสำหรับมนุษย์ที่จะผ่านมันชายหนุ่มโยนพลั่วของเขาและพร้อมกับเขาหัวเราะ เขาก็เต้นได้「 sorbet นี้ได้ Ma ! ฉันทำได้ ฉันก็ทำได้ เช่นการไหลของพลังงานที่อุดมไปด้วยมนต์ขลัง ฉันสามารถลิ้มรสมันในอากาศ ในที่สุดฉันก็พบมัน ! 」