จุดด้อย
1. เส้นไหมที่มีอยู่ในพื้นที่ไม่เพียงพอกับปริมาณที่ต้องการใช้ ต้องนำเส้นไหมมาจากแหล่งผลิตอื่นๆ ทั้งในจังหวัดและต่างจังหวัด รวมทั้งจากต่างประเทศ ทำให้การควบคุมคุณภาพการผลิตทำได้ลำบากเนื่องจากคุณภาพของเส้นไหมที่ซื้อมาจากแต่ละแหล่งแต่ละครั้งไม่เหมือนกัน
2. เนื่องจากผู้ประกอบการในอำเภอปักธงชัยมีหลากหลายกลุ่ม ทั้งที่เป็นระดับวิสาหกิจ ชุมชน ระดับ SME และ ระดับอุตสาหกรรม ทำให้คุณภาพสินค้าที่ออกมามีคุณภาพแตกต่างกันไม่เป็นมาตรฐานเดียวกันขาดเอกภาพ ซึ่งส่งผลกระทบต่อความเชื่อมั่นของผู้บริโภคในผลิตภัณฑ์
3. ขาดบุคลลากรที่มีความรู้ในด้านการบำรุงรักษาซ่อมแซมเครื่องจักรที่ใช้ เช่น เครื่องสาวไหม เครื่องทอผ้าไฟฟ้า ทำให้อายุการใช้งานเครื่องจักรสั้นกว่าที่ควรจะเป็น และเมื่อเครื่องจักรชำรุดเสียหายก็ทำให้การทำงานหยุดชะงัก เนื่องจากต้องรอผู้มีความรู้ด้านเครื่องจักรมาซ่อมแซมซึ่งมักใช้เวลานาน
4. ผู้ประกอบการจำนวนมากยังขาดความรู้ความสามารถในการแปรรูปผลิตภัณฑ์จากผ้าไหมเพื่อการเพิ่มมูลค่าให้กับสินค้า มักจะผลิตสินค้าตามความนึกคิดของตัวเองโดยไม่ได้ศึกษาความต้องการของผู้บริโภค ทำให้มีสินค้าค้างสต๊อกจำนวนมากบ่อยๆส่งผลกระทบต่อสภาพคล่องทางการเงิน
5. ผู้ประกอบการส่วนใหญ่ขาดความรู้ด้านการบริหารจัดการธุรกิจทั้งด้านการผลิตและการตลาดที่มีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ประกอบการที่เป็นวิสาหกิจชุมชนหรือกลุ่มOTOP และผู้ประกอบการรายย่อย ทำให้ขาดวิสัยทัศน์ในการทำธุรกิจโดยเฉพาะการทำตลาดเชิงรุก
6. ผู้ผลิตบางส่วนคำนึงถึงความอยู่รอดของธุรกิจในระยะสั้นโดยเน้นปริมาณการจำหน่ายด้วยการแข่งขันด้านราคามากกว่าการจำหน่ายที่เน้นคุณภาพ