Emulsions are defined as a dispersi

Emulsions are defined as a dispersion of two or more immiscible liquids in which one of the liquids is dispersed in the other as small droplets (0.1–100 μm) (Dickinson, 1992, Dickinson and Stainsby, 1982 and Friberg and Larsson, 1997). Typically in the food industry, emulsions are either oil-in-water (O/W) mixtures, in the case of milk, creams, salad dressings, mayonnaise and soups, or water-in-oil (W/O) mixtures, in the case of margarine and butter. In more advanced systems, multiple emulsions (W/O/W or O/W/O) (Garti, 1997, Muschiolik, 2007, Pal, 2011 and Sajjadi et al., 2002) or nanoemulsions (Date et al., 2010, Divsalar et al., 2012 and Shakeel et al., 2012) can be formed, which are particularly advantageous for targeted drug/nutraceutical delivery applications (Divsalar et al., 2012 and Shakeel et al., 2012). Though emulsions typically form droplet sizes in the 0.1–100 μm range, nanoemulsions contain dispersed droplet sizes in the ⩽100 nm range (Shakeel et al., 2012). Emulsions are formed by inducing mechanical shear to the mixture either using a homogeniser, a valve (high pressure) homogeniser or through sparging, in order to create small droplets of one liquid dispersed in the other (Schultz, Wagner, Urban, & Ulrich, 2004).

Emulsions are also formed in the presence of an emulsifier, which comprises of both hydrophobic and hydrophilic components that become integrated at the oil–water or water–oil interface to lower the interfacial tension (Bos & van Vliet, 2001). Emulsifiers may be in the form of low molecular weight synthetic (e.g., monoglycerides ( Goldstein & Seetharaman, 2011)), sucrose esters ( Tual et al., 2006), polyglycerol esters ( Su, Flanagan, Hemar, & Singh, 2006)) or natural (e.g., soy or egg lecithin ( Palacios & Wang, 2005)) molecules, or be comprised of larger macromolecules, such as proteins ( Damodaran, 2006). Emulsifiers act to form viscoelastic films around dispersed droplets to keep the emulsions stable over time.

Commonly used proteins used by the food industry for their emulsifying abilities include: whey protein isolate (Hu et al., 2003, Li et al., 2012 and Ye and Singh, 2006), casein (Dalgleish, 1993, Hu et al., 2003 and Mulvihill and Murphy, 1991), ovalbumin (Galazka et al., 2000, Mine et al., 1991 and Nakamura et al., 1992), soy (Hu et al., 2003, Palazolo et al., 2005 and Puppo et al., 2011) and bovine serum albumin (Castelain and Genot, 1996, Derkach et al., 2007 and Kim et al., 2003). In addition, the emulsifying properties of emerging protein ingredients, such as from legume (faba bean, lentil, pea and chickpea) (Karaca, Low, & Nickerson, 2011a) and oilseed (canola (Aluko and McIntosh, 2001, Karaca et al., 2011b and Uruakpa and Arntfield, 2005) and flaxseed (Karaca et al., 2011b, Khalloufi et al., 2009 and Wang et al., 2010)) crops have also been studied. Table 1 gives a summary of various mechanistic studies involving both plant and animal proteins as emulsifiers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Emulsions ไว้เป็นการกระจายตัวของของเหลว immiscible ที่สอง หรือมากกว่าในที่ของของเหลวจะกระจายในที่อื่น ๆ เป็นหยดเล็ก (0.1-100 μm) (1992 สัน สัน และ Stainsby, 1982 และ Friberg และ Larsson, 1997) โดยทั่วไปในอุตสาหกรรมอาหาร emulsions เป็นแบบน้ำมันในน้ำ (O/W) น้ำยาผสม ในกรณีของนม ครีม dressings สลัด มายองเนส และซุป หรือน้ำในน้ำมัน (เดิม) ส่วนผสม ในกรณีของเนยและเนยเทียม ขึ้นขั้นสูงระบบ emulsions หลาย (เดิม / W หรือ O/W/O) (Garti, 1997, Muschiolik, 2007, Pal, 2011 และ Sajjadi และ al., 2002) หรือ nanoemulsions (วันร้อยเอ็ด al., 2010, Divsalar et al., 2012 และ Shakeel et al., 2012) สามารถสร้างขึ้น ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับยาเป้าหมาย nutraceutical ส่ง (Divsalar et al., 2012 และ Shakeel et al., 2012) แม้ emulsions เป็นหยดขนาดปกติใน 0.1 – 100 ช่วง μm, nanoemulsions ประกอบด้วยขนาดหยดกระจัดกระจายในช่วง ⩽100 nm (Shakeel et al., 2012) Emulsions ถูกก่อตั้งขึ้น โดย inducing เฉือนกลการผสมใช้ homogeniser, homogeniser (ความดันสูง) เป็นวาล์ว หรือ ผ่าน sparging การสร้างหยดเล็ก ๆ ของของเหลวหนึ่งที่กระจายในอื่น ๆ (Schultz วากเนอร์ Urban และ Ulrich, 2004)Emulsions จะยังเกิดขึ้นในต่อหน้าของอิมัลซิ ซึ่งประกอบด้วยคอมโพเนนต์ hydrophilic และ hydrophobic ที่จะรวมในอินเทอร์เฟซน้ำมันน้ำหรือน้ำน้ำมันเพื่อลดความตึงเครียด interfacial (บอส & van Vliet, 2001) Emulsifiers อาจอยู่ในรูปของน้ำหนักโมเลกุลต่ำสังเคราะห์ (เช่น monoglycerides (Goldstein และ Seetharaman, 2011)), esters ซูโครส (Tual และ al., 2006), esters polyglycerol (Su ฟลานาแกน Hemar และ สิงห์ 2006)) หรือธรรมชาติ (เช่น ไข่หรือถั่วเหลืองเลซิติน (Palacios & วัง 2005)) โมเลกุล หรือจะประกอบด้วยของ macromolecules ใหญ่ เช่นโปรตีน (Damodaran, 2006) Emulsifiers ทำฟอร์ม viscoelastic ฟิล์มรอบหยดกระจัดกระจายให้ emulsions มั่นคงเวลาผ่านไปใช้โปรตีนที่ใช้อุตสาหกรรมอาหารสำหรับรวมความสามารถ emulsifying: เวย์โปรตีน (Hu et al., 2003, Li et al., 2012 และเย และ สิงห์ 2006), เคซีน (Dalgleish, 1993, Hu et al., 2003 และ Mulvihill และเมอร์ ฟี่ 1991), ovalbumin (Galazka et al., 2000 เหมือง et al., 1991 และมุระ et al., 1992), ถั่วเหลือง (Hu et al., 2003, Palazolo et al , 2005 และ Puppo et al., 2011) และวัว serum albumin (Castelain และ Genot, 1996, Derkach et al., 2007 และคิมและ al., 2003) นอกจากนี้ คุณสมบัติ emulsifying ของใหม่ส่วนผสมโปรตีน เช่นจาก legume (faba ถั่ว ถั่วเลนทิลใส่ ดอกอัญชัญ และแกงถั่วเขียว) (Karaca ต่ำ & Nickerson, 2011a) และ oilseed (คาโนลา (Aluko และแมคอินทอช 2001, Karaca และ al., 2011b และ Uruakpa และ Arntfield, 2005) และเมล็ดแฟลกซ์ (al. et Karaca, 2011b, Khalloufi และ al., 2009 และวัง et al., 2010)) ศึกษาพืชยัง ตารางที่ 1 ให้สรุปการศึกษากลไกการทำต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพืชและสัตว์โปรตีนเป็น emulsifiers

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อิมัลชันจะถูกกำหนดเป็นกระจายของสองคนหรือมากกว่าของเหลวแปรซึ่งเป็นหนึ่งในของเหลวที่มีการแพร่ระบาดในละอองขนาดเล็กอื่น ๆ (0.1-100 ไมครอน) (ดิกคินสัน, ปี 1992 ดิกคินสันและ Stainsby 1982 และไฟร์เบิร์กและลาร์สสัน, 1997) โดยทั่วไปในอุตสาหกรรมอาหาร, อิมัลชันมีทั้งน้ำมันในน้ำ (O / W) ผสมในกรณีของนมครีมน้ำสลัดมายองเนสและซุปหรือน้ำในน้ำมัน (W / O) ผสมใน กรณีของมาการีนและเนย ในระบบที่สูงขึ้นอิมัลชันหลาย (W / O / W หรือ O / W / O) (Garti 1997 Muschiolik 2007 Pal, ปี 2011 และ Sajjadi et al., 2002) หรือ nanoemulsions (วัน et al., 2010 Divsalar et al., 2012 และ Shakeel et al., 2012) สามารถเกิดขึ้นซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับการกำหนดเป้าหมายยาเสพติด / การใช้งานการส่งมอบ nutraceutical (Divsalar et al., 2012 และ Shakeel et al., 2012) แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วในรูปแบบอีมัลชั่ขนาดหยดใน 0.1-100 ไมครอนช่วง nanoemulsions แยกย้ายกันไปมีขนาดหยดในช่วงนาโนเมตร⩽100 (Shakeel et al., 2012) อิมัลชันจะเกิดขึ้นจากการกระตุ้นให้เกิดแรงเฉือนกลเพื่อผสมทั้งการใช้ homogeniser เป็นวาล์ว (แรงดันสูง) homogeniser หรือผ่าน sparging เพื่อที่จะสร้างละอองขนาดเล็กของของเหลวแยกย้ายกันไปในเรื่องอื่น ๆ (ชูลทซ์แว็กเนอร์ในเมืองและอูล 2004 ). อิมัลชันที่เกิดขึ้นยังอยู่ในการปรากฏตัวของอิมัลซิซึ่งประกอบด้วยองค์ประกอบทั้งน้ำและน้ำที่กลายเป็นแบบบูรณาการที่น้ำมันน้ำหรืออินเตอร์เฟซที่น้ำน้ำมันที่จะลดความตึงเครียด interfacial (Bos และรถตู้ Vliet, 2001) emulsifiers อาจจะอยู่ในรูปแบบของน้ำหนักโมเลกุลต่ำสังเคราะห์ (เช่น monoglycerides (Goldstein และ Seetharaman 2011)), เอสเทอซูโครส (Tual et al., 2006), เอสเทอ polyglycerol (ซูฟลานาแกน, Hemar และซิงห์, 2006)) หรือธรรมชาติ (เช่นถั่วเหลืองหรือเลซิตินไข่ (Palacios และวัง 2005)) โมเลกุลหรือประกอบด้วยโมเลกุลขนาดใหญ่เช่นโปรตีน (Damodaran, 2006) emulsifiers ทำหน้าที่ในรูปแบบภาพยนตร์ viscoelastic รอบหยดแยกย้ายกันไปเพื่อให้อิมัลชันมีเสถียรภาพในช่วงเวลา. โปรตีนที่ใช้กันทั่วไปที่ใช้ในอุตสาหกรรมอาหารสำหรับความสามารถในการผสมของพวกเขารวมถึง:.. แยกเวย์โปรตีน (Hu et al, 2003, Li et al, 2012 และเจ้า และซิงห์ 2006) เคซีน (Dalgleish 1993 Hu et al., 2003 และ Mulvihill และเมอร์ฟี่, 1991), ovalbumin (Galazka et al., 2000, Mine et al., 1991 และนากามูระ et al., 1992) ถั่วเหลือง (Hu et al., 2003 Palazolo et al., 2005 และ Puppo et al., 2011) และซีรั่มอัลบูมิวัว (Castelain และ Genot 1996 Derkach et al., 2007 และคิม et al., 2003) นอกจากนี้ยังมีคุณสมบัติของการผสมส่วนผสมโปรตีนที่เกิดขึ้นใหม่เช่นจากพืชตระกูลถั่ว (ถั่ว faba ถั่วถั่วและถั่วเขียว) (Karaca, ต่ำ, และ Nickerson, 2011a) และน้ำมัน (คาโนลา (Aluko และแมคอินทอช 2001 Karaca et al, , 2011b และ Uruakpa และ Arntfield 2005) และ flaxseed (Karaca et al., 2011b, Khalloufi et al., 2009 และวัง et al., 2010)) พืชได้รับการศึกษายัง ตารางที่ 1 ให้สรุปของการศึกษากลไกต่างๆที่เกี่ยวข้องกับทั้งพืชและโปรตีนจากสัตว์เป็น emulsifiers

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อิมัลชั่นจะกำหนดเป็นสองหรือมากกว่าการแยกเฟสของเหลวในที่หนึ่งของของเหลวจะกระจายตัวในอื่น ๆเป็นหยดขนาดเล็ก ( 0.1 – 100 μ M ) ( ดิกคินสันดิกคินสัน , 1992 , และ friberg stainsby , 2525 และและ ลาร์สสัน , 1997 ) โดยทั่วไปในอุตสาหกรรมอาหาร กันน้ำด้วยน้ำมันในน้ำ ( O / W ) ผสม ในกรณีของนม , ครีม , น้ำสลัด , มายองเนส และซุปหรือน้ำในน้ำมัน ( w / o ) ผสม ในกรณีของมาการีน กับ เนย ในระบบขั้นสูงเพิ่มเติม หลายสายพันธุ์ ( W / O / W หรือ O / W / O ) ( garti , 1997 , muschiolik , 2007 , PAL , 2011 และ sajjadi et al . , 2002 ) หรือ nanoemulsions ( วันที่ et al . , 2010 , divsalar et al . , 2012 และชากิล et al . , 2012 ) สามารถตั้งขึ้นซึ่งเป็นประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเป้าหมายการส่งมอบยา / Nutraceutical ( divsalar et al . , 2012 และชากิล et al . , 2012 ) แม้ว่าโดยทั่วไปรูปแบบอิมัลชั่นหยดขนาดใน 0.1 – 100 μ M ช่วง nanoemulsions กระจายหยดมีขนาดอยู่ในช่วง⩽ 100 nm ( ชากิล et al . , 2012 ) อิมัลชั่นจะเกิดขึ้นโดยการกระตุ้นกลตัดไปใช้ homogeniser ส่วนผสมอย่างใดอย่างหนึ่ง ,วาล์วแรงดันสูง ( ) homogeniser หรือผ่าน sparging เพื่อสร้างหยดขนาดเล็กของของเหลวกระจายในอื่น ๆ ( Schultz , แว็กเนอร์ , เมือง , & Ulrich , 2004 ) .

กันน้ำยังเกิดขึ้นในตนของอิมัลซิไฟเออร์ ,ซึ่งประกอบด้วยทั้งส่วนประกอบที่เป็นแบบบูรณาการและ hydrophobic น้ำในน้ำมัน ( น้ำมันและน้ำน้ำหรืออินเตอร์เฟซเพื่อลดความตึงเครียดระหว่าง ( บอส& ฟาน ฟลีต , 2001 ) อิมัลซิไฟเออร์ อาจอยู่ในรูปของโมเลกุลต่ำสังเคราะห์ ( เช่น monoglycerides ( Goldstein & seetharaman , 2011 ) , ซูโครสเอสเทอร์ ( tual et al . , 2006 ) polyglycerol เอสเทอร์ ( ซู hemar ฟลานาแกน , , ,