Milton Friedman takes a shareholder

Milton Friedman takes a shareholder approach to social responsibility. This approach views shareholders as the economic engine of the organization and the only group to which the firm must be socially responsible. As such, the goal of the firm is to maximize profits and return a portion of those profits to shareholders as a reward for the risk they took in investing in the firm. He advocates that the shareholders can then decide for themselves what social initiatives to take part in rather than having their appointed executive, whom they appointed for business reasons, decide for them.

Friedman argued that a company should have no "social responsibility" to the public or society because its only concern is to increase profits for itself and for its shareholders and that the shareholders in their private capacity are the ones with the social responsibility. He wrote about this concept in his book Capitalism and Freedom. In it he states that when companies concern themselves with the community rather than focusing on profits, it leads to totalitarianism.[1][2]

In the book, Friedman writes: "There is one and only one social responsibility of business – to use its resources and engage in activities designed to increase its profits so long as it stays within the rules of the game, which is to say, engages in open and free competition without deception or fraud."[3]

The idea of the stockholder theory, some[who?] argue, is inconsistent with the idea of corporate social responsibility at the cost of the stakeholder. For example, a company donating services or goods to help those hurt in a natural disaster, in some ways, may be considered not taking action in the best interest of the shareholder. Instead Friedman argues that shareholders should themselves decide how much and to whom they would like to make donations. Some[who?] may argue that goods provided to society in a time of need build further allegiance to a corporation and in theory, meet the stockholder theory's requirement to look in the best interest of the stockholder.

The Friedman doctrine is controversial. In left-wing social activist Naomi Klein's book The Shock Doctrine, she criticizes the theory, saying most citizens become impoverished while corporate elites gain enormous wealth.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มิลตันฟรีดแมนใช้วิธีของผู้ถือหุ้นที่จะรับผิดชอบต่อสังคม วิธีการนี้มุมมองของผู้ถือหุ้นเป็นเครื่องมือทางเศรษฐกิจขององค์กรและกลุ่มเดียวที่ บริษัท จะต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคม เช่นเป้าหมายของ บริษัท คือการเพิ่มผลกำไรและผลตอบแทนส่วนของกำไรเหล่านั้นให้กับผู้ถือหุ้นเป็นรางวัลสำหรับความเสี่ยงที่พวกเขาใช้เวลาในการลงทุนใน บริษัท เขาสนับสนุนให้ผู้ถือหุ้นสามารถตัดสินใจสำหรับตัวเองสิ่งที่ริเริ่มทางสังคมมีส่วนร่วมในแทนที่จะได้รับการแต่งตั้งผู้บริหารระดับสูงของพวกเขาที่พวกเขาได้รับการแต่งตั้งด้วยเหตุผลทางธุรกิจตัดสินใจสำหรับพวกเขา. ฟรีดแมนเป็นที่ถกเถียงกันว่า บริษัท ไม่ควรมี "ความรับผิดชอบต่อสังคม" ให้กับประชาชน หรือสังคมเพราะความกังวลเพียงของมันคือการเพิ่มกำไรให้กับตัวเองและผู้ถือหุ้นและผู้ถือหุ้นในฐานะส่วนตัวของพวกเขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม เขาเขียนเกี่ยวกับแนวคิดนี้ในหนังสือของเขาทุนนิยมและเสรีภาพ ในนั้นเขากล่าวว่าเมื่อ บริษัท เองกังวลกับชุมชนมากกว่าการมุ่งเน้นไปที่ผลกำไรที่จะนำไปสู่เผด็จการ [1] [2]. ในหนังสือเล่มนี้ฟรีดแมนเขียน: "มีเพียงหนึ่งเดียวและความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจคือ - ใช้งาน ทรัพยากรที่มีอยู่และมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ออกแบบมาเพื่อเพิ่มผลกำไรของตราบเท่าที่มันยังคงอยู่ในกฎของเกมซึ่งก็คือการพูดว่ามีส่วนร่วมในการแข่งขันที่เปิดกว้างและฟรีโดยไม่ต้องหลอกลวงหรือฉ้อโกง. "[3] ความคิดของทฤษฎีถือหุ้น, บางส่วน [ใคร?] เถียงไม่สอดคล้องกับความคิดของความรับผิดชอบต่อสังคมที่ค่าใช้จ่ายของผู้มีส่วนได้เสีย ตัวอย่างเช่น บริษัท บริจาคบริการหรือสินค้าที่จะช่วยให้ทำร้ายผู้ที่อยู่ในภัยพิบัติทางธรรมชาติในบางวิธีอาจได้รับการพิจารณาการดำเนินการไม่ได้อยู่ในความสนใจที่ดีที่สุดของผู้ถือหุ้น แทนที่จะฟรีดแมนระบุว่าผู้ถือหุ้นที่ตัวเองควรจะตัดสินใจเท่าใดและผู้ที่พวกเขาต้องการที่จะทำให้การบริจาค บางส่วน [ใคร?] อาจโต้แย้งว่าสินค้าให้กับสังคมในช่วงเวลาของความจำเป็นในการสร้างความจงรักภักดีต่อไป บริษัท และในทางทฤษฎีตอบสนองความต้องการของผู้ถือหุ้นทฤษฎีที่จะมองไปในความสนใจที่ดีที่สุดของการถือหุ้น. ฟรีดแมนหลักคำสอนที่เป็นที่ถกเถียงกัน ในปีกซ้ายกิจกรรมทางสังคมนาโอมิไคลน์หนังสือของลัทธิช็อกเธอวิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีที่ว่าประชาชนส่วนใหญ่กลายเป็นยากจนในขณะที่ชนชั้นสูงขององค์กรที่ได้รับความมั่งคั่งมหาศาล. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มิลตัน ฟรีดแมนจะเป็นผู้ถือหุ้นแนวทางความรับผิดชอบต่อสังคม นี้มุมมองวิธีการผู้ถือหุ้นเป็นเครื่องมือทางเศรษฐกิจขององค์กรและกลุ่มเท่านั้น ซึ่งบริษัทจะรับผิดชอบสังคม เช่น เป้าหมายของ บริษัท เพื่อเพิ่มผลกำไรและผลตอบแทนส่วนของผู้ถือหุ้นกำไรนั้นเป็นรางวัลสำหรับความเสี่ยงที่พวกเขาใช้เวลาในการลงทุนในบริษัทเขาสนับสนุนให้ผู้ถือหุ้นสามารถตัดสินใจด้วยตัวเองว่าสังคมเริ่มที่จะมีส่วนร่วมในการที่ผู้บริหารได้รับการแต่งตั้งของพวกเขาซึ่งพวกเขาได้รับการแต่งตั้งด้วยเหตุผลทางธุรกิจ การตัดสินใจสำหรับพวกเขา .

ฟรีดแมนเสนอว่าบริษัทไม่ควรมี " ความรับผิดชอบต่อสังคม " ให้ประชาชนหรือสังคมเพราะกังวลเพียงอย่างเดียวของมันคือการเพิ่มผลกำไรสำหรับตัวเองและสำหรับผู้ถือหุ้นและผู้ถือหุ้นในความสามารถส่วนบุคคลของพวกเขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อสังคม เขาเขียนเกี่ยวกับแนวคิดนี้ในหนังสือของเขาทุนนิยมและเสรีภาพในนั้นเขากล่าวว่าเมื่อ บริษัท เกี่ยวกับตัวเอง กับชุมชน แทนที่จะเน้นกำไรมันนำไปสู่การปกครองแบบเผด็จการ [ 1 ] [ 2 ]

ในหนังสือ Friedman เขียน : " มีหนึ่งและความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจเดียวและใช้ทรัพยากรที่มีอยู่และมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ออกแบบมาเพื่อเพิ่มผลกำไรของ ดังนั้น ตราบใดที่มันอยู่ในกฎของเกม ซึ่งก็คือประกอบในการเปิดและการแข่งขันฟรี โดยไม่มีการหลอกลวงหรือฉ้อโกง . " [ 3 ]

ความคิดทฤษฎีของผู้ถือหุ้น มี [ ใคร ? ] โต้เถียง สอดคล้องกับแนวคิดของความรับผิดชอบต่อสังคมที่ค่าใช้จ่ายของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย . ตัวอย่างเช่น บริษัท บริการ หรือสินค้าที่บริจาคเพื่อช่วยผู้ที่บาดเจ็บจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ ในบางวิธีอาจจะถือว่าไม่ใช่การกระทำในผลประโยชน์ที่ดีที่สุดของผู้ถือหุ้น แทนฟรีดแมนระบุว่าผู้ถือหุ้นควรตัวเองตัดสินใจเท่าใดและที่พวกเขาต้องการที่จะทำให้การบริจาค บางคน [ ผู้ ? ] อาจโต้เถียงว่า สินค้าให้กับสังคมในเวลาที่ต้องการสร้างความจงรักภักดีต่อ บริษัท และในทางทฤษฎีตรงกับทฤษฎีความต้องการของผู้ถือหุ้น เพื่อดูในความสนใจที่ดีที่สุดของผู้ถือหุ้น

ลัทธิฟรีดแมนจะขัดแย้ง ในหนังสือของ นาโอมิ ไคลน์ นักเคลื่อนไหวทางสังคม ปีกซ้ายลัทธิช็อก เธอวิจารณ์ทฤษฎีว่าประชาชนส่วนใหญ่เป็นชนชั้นยากจนในขณะที่บริษัทได้รับความมั่งคั่งมหาศาล [ 5 ]