The doors open once again on a beau

The doors open once again on a beautiful spring day. Grown from a child to a man and from a novice to a master, Adult Monk has been reborn as teacher for his new protégé. Together, Adult Monk and his young pupil are to start the cycle anew….
The baby boy is his own rebirth but now the boy does not make the mistake of the previous monk-boy who tied the fish, frog and snake. His mind has evolved to a turtle like stage which has a hard shell  to with draw its organs to protect while sensing danger. 
Both  the monks try to transcend into their inner self by "shutting" their sensual organs like the eyes, nose, ears and mouth with pieces of paper inscribed with letter "shut".  Later self-forced effort comes naturally and with ease like turtle withdrawing its organs. The new monk uses the "shutting" forcing himself for inner maturity, while the old one does for the final liberation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประตูเปิดอีกครั้งในวันฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม เติบโตขึ้นจากเด็กกับชาย และสามเณรเป็นต้น พระผู้ใหญ่แล้วเป็นครูของเขาฝากใหม่ กัน พระผู้ใหญ่และนักเรียนหนุ่มของเขาจะเริ่มรอบนั้นใหม่...เด็กทารกเกิดใหม่ของเขาเอง แต่ตอนนี้ เด็กไม่ทำให้ความผิดพลาดของก่อนหน้าพระผู้ชายผูกปลา กบ และงู มีพัฒนาจิตใจของเขาให้เต่าเช่นระยะที่มีกะโหลกกับวาดอวัยวะของการป้องกันในขณะที่การตรวจอันตราย พระสงฆ์ทั้งสองพยายาม transcend ในภายในของตนเอง โดยการ "ปิด" ของอวัยวะที่กระตุ้นความรู้สึกเช่นตา จมูก หู และปาก ด้วยกระดาษจารึก ด้วยตัวอักษร "ปิด" ภายหลังตนเองบังคับพยายามมาตามธรรมชาติ และ มีความง่ายเช่นเต่าถอนอวัยวะของ พระใหม่ใช้การ "ปิด" บังคับให้ตัวเองสำหรับวันครบกำหนดภายใน ในขณะที่เก่าไม่มีใครในการปลดปล่อยขั้นสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประตูเปิดอีกครั้งในวันที่ฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม เติบโตขึ้นจากเด็กผู้ชายคนหนึ่งและจากสามเณรเพื่อโทเป็นพระผู้ใหญ่ที่ได้รับการเกิดใหม่เป็นครูผู้สอนสำหรับprotégéใหม่ของเขา ร่วมกันพระผู้ใหญ่และนักเรียนสาวของเขาที่จะเริ่มต้นรอบใหม่ ... .
เด็กทารกเกิดใหม่เป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้เด็กไม่ได้ทำผิดพลาดของก่อนหน้านี้พระภิกษุสงฆ์เด็กที่ผูกติดอยู่กับปลากบและงู จิตใจของเขามีการพัฒนาให้เต่าเหมือนเวทีที่มีเปลือกแข็งกับการวาดอวัยวะที่จะปกป้องในขณะที่การตรวจจับอันตราย. 
พระสงฆ์ทั้งสองพยายามที่จะก้าวข้ามเข้าไปในตัวตนภายในของพวกเขาโดยการ "ปิด" อวัยวะที่กระตุ้นความรู้สึกของพวกเขาเช่นตาจมูกหูและ ปากกับชิ้นส่วนของกระดาษที่ถูกจารึกไว้ด้วยตัวอักษร "ปิด" พยายามบังคับตัวเองต่อมามาจากธรรมชาติและมีความสะดวกเช่นเต่าถอนอวัยวะของ พระใหม่ที่ใช้ "ปิด" บังคับตัวเองครบกําหนดภายในขณะที่คนเก่าไม่สำหรับปลดปล่อยสุดท้าย