With the spread of mobile technolog

With the spread of mobile technology, it’s become much easier for more people to maintain constant contact with their social networks online. And a lot of people are taking advantage of that opportunity.

One indication: A recent Pew Research survey of adults in the U.S. found that 71% use Facebook at least occasionally, and 45% of Facebook users check the site several times a day.

That sounds like people are becoming more sociable. But some people think the opposite is happening. The problem, they say, is that we spend so much time maintaining superficial connections online that we aren’t dedicating enough time or effort to cultivating deeper real-life relationships. Too much chatter, too little real conversation.

Others counter that online social networks supplement face-to-face sociability, they don’t replace it. These people argue that we can expand our social horizons online, deepening our connections to the world around us, and at the same time take advantage of technology to make our closest relationships even closer.

Larry Rosen, a professor of psychology at California State University, Dominguez Hills, says technology is distracting us from our real-world relationships. Keith N. Hampton, who holds the Professorship in Communication and Public Policy at Rutgers University’s School of Communication and Information, argues that technology is enriching those relationships and the rest of our social lives.

YES: Connecting Virtually Isn’t Like Real-World Bonding

By Larry Rosen

So that I won’t be branded a Luddite, I will start by saying that I have embraced technology in my life and in my 40 years of teaching. I talk to parents about responsible technology use and educators about enhancing its classroom efficacy.

As a research psychologist, I have studied the impact of technology for 30 years among 50,000 children, teens and adults in the U.S. and 24 other countries.

In that time, three major game-changers have entered our world: portable computers, social communication and smartphones. The total effect has been to allow us to connect more with the people in our virtual world—but communicate less with those who are in our real world.

Our real and virtual worlds certainly overlap, as many of our virtual friends are also our real friends. But the time and effort we put into our virtual worlds limit the time to connect and especially to communicate on a deeper level in our real world. With smartphone in hand, we face a constant barrage of alerts, notifications, vibrations and beeps warning us that something seemingly important has happened and we must pay attention. We tap out brief missives and believe that we are being sociable, but as psychologist Sherry Turkle has so aptly said, we are only getting “sips” of connection, not real communication.

Worse, we don’t even need a beep or vibration to distract us anymore. In one study of more than 1,100 teens and adults, my fellow researchers and I found that the vast majority of smartphone users under 35 checked in with their electronic devices many times a day and mostly without receiving an external alert.

Anxiety drives this behavior. As evidenced by a rash of phantom pocket vibrations, our constant need to check comes from anxiety about needing to know what is happening in our virtual worlds.

In one study, we monitored anxiety levels of smartphone users when we wouldn’t let them use their phones, and found that the heavy smartphone users showed increased anxiety after only 10 minutes and that anxiety continued to increase across the hourlong study. Moderate users showed some anxiety, while light users showed none.

If we are constantly checking in with our virtual worlds, this leaves little time for our real-world relationships.

A second issue is the difference between connecting and communicating. While we may have hundreds of Facebook friends—people we never would have met otherwise, with whom we can share many new things—do they really provide the kind of human interaction that is so essential to our emotional health?

Psychologists define social capital, or the benefit we derive from social interactions, in two ways: bonding and the more superficial bridging. Research shows that virtual-world friends provide mostly bridging social capital, while real-world friends provide bonding social capital.

For instance, in one study we found that while empathy can be dispensed in the virtual world, it is only one-sixth as effective in making the recipient feel socially supported compared with empathy proffered in the real world. A hug feels six times more supportive than an emoji.

We need to examine our technology use to ensure that it isn’t getting in the way of our being sociable and getting the emotional support we need from the people who are closest to us.

We need to put our phones away in social settings and consider making phone calls when we want to contact people instead of a series of brief texts.

We need to learn to check in less often and seek out face-to-face contact more often.

Dr. Rosen is a professor of psychology at California State University, Dominguez Hills. He can be reached at [e-mail].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการแพร่กระจายของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือ จะกลายเป็นง่ายมากสำหรับคนรักษาคงติดต่อกับเครือข่ายสังคมออนไลน์ และผู้คนจำนวนมากจะได้ประโยชน์ของโอกาสทางการขายตัวบ่งชี้ที่หนึ่ง: การสำรวจวิจัยพิวล่าสุดของผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาพบว่า 71% ใช้ Facebook น้อยบางครั้ง และ 45% ของผู้ใช้ Facebook ตรวจสอบเว็บไซต์วันละหลายครั้งที่ดูเหมือนคนจะเป็นกันเองมากขึ้น แต่บางคนคิดว่า เกิดขึ้นตรงข้าม ปัญหา ว่า คือ ว่า เราใช้เวลามากที่รักษาผิวเผินเชื่อมต่อออนไลน์ที่เราไม่ได้ทุ่มเทเวลาหรือพยายามที่จะเพาะปลูกชีวิตจริงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเพียงพอ เรื่องไร้สาระมากเกินไป น้อยเกินไปคุยอื่น ๆ เคาน์เตอร์เก็บว่า เครือข่ายสังคมออนไลน์เสริม sociability ลมี จะไม่แทนการ คนเหล่านี้โต้แย้งว่า เราสามารถขยายฮอลิซันส์ของสังคมออนไลน์ ลึกของเราเชื่อมต่อกับโลกรอบตัวเรา และขณะเดียวกันประโยชน์ของเทคโนโลยีจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราสุดยิ่งแลร์รีโร ศาสตราจารย์ทางจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย Dominguez ฮิลล์ กล่าวว่า เทคโนโลยีจะรบกวนเราจากความสัมพันธ์ของเราจริง คีธ N. ตั้น ถือ Professorship ในนโยบายสาธารณะที่ Rutgers มหาวิทยาลัยโรงเรียนสื่อสารและข้อมูลและการสื่อสาร จนเป็นค่าเทคโนโลยีความสัมพันธ์เหล่านั้นและส่วนเหลือของชีวิตสังคมใช่: เชื่อมต่อแทบไม่เหมือนงานจริงโดยแลร์รีโรเพื่อที่ฉันจะไม่มีตราสินค้าเป็น Luddite ฉันจะเริ่มต้น ด้วยการพูดว่า ฉันได้กอดเทคโนโลยี ในชีวิตของฉัน และของฉัน 40 ปีสอน ผมคุยกับผู้ปกครองเกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีรับผิดชอบและนักการศึกษาเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพของห้องเรียนเป็นการวิจัยจิตวิทยา ฉันได้ศึกษาผลกระทบของเทคโนโลยี 30 ปีระหว่าง 50000 เด็ก วัยรุ่น และผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ 24เวลา หลักสามรเวลเกมป้อนโลกของเรา: สังคมสื่อสาร คอมพิวเตอร์แบบพกพา และสมาร์ทโฟน ผลรวมที่ได้รับการ อนุญาตให้เราเชื่อมต่อมากขึ้นกับคนในโลกเสมือนของเรา — แต่สื่อสารไม่น้อยกับผู้ที่อยู่ในโลกของเราโลกของเราจริง และเสมือนแน่นอนทับ จำนวนมากของเพื่อนของเราเสมือนมีเพื่อนที่แท้จริงของเรา แต่เวลาและความพยายามที่เราใส่ลงไปในโลกเสมือนของเราจำกัดเวลา การเชื่อมต่อ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสื่อสารในระดับลึกซึ้งในโลกของเรา กับสมาร์ทโฟนในมือ เราหน้าเขื่อนกั้นน้ำคงที่ของการแจ้งเตือน แจ้งเตือน สั่นสะเทือน และ beeps ที่เตือนเราว่า สิ่งที่สำคัญดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้น และเราต้องให้ความสนใจ เราเคาะออก missives สั้น ๆ และเชื่อว่า เรากำลังกันเอง แต่เป็นจิตวิทยา Turkle เชอร์รี่มาก aptly ตรัส เราจะได้รับเฉพาะการเชื่อมต่อ การสื่อสารที่ไม่จริง "sips"เลว เราไม่ได้ได้บี๊บหรือสั่นสะเทือนไปกวนใจเราอีกต่อไป ในการศึกษาหนึ่งของวัยรุ่นและผู้ใหญ่มากกว่า 1100 นักวิจัยเพื่อนของฉันและฉันพบว่าส่วนใหญ่ของผู้ใช้สมาร์ทโฟนที่ 35 ภายใต้การตรวจสอบ ด้วยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของตนวันละหลายครั้ง และส่วนใหญ่ ไม่ได้รับการแจ้งเตือนภายนอกวิตกกังวลไดรฟ์นี้ เป็นหลักฐาน โดยผื่นของกระเป๋าแฝงสั่นสะเทือน เราคงต้องตรวจสอบมาจากความวิตกกังวลเกี่ยวกับการต้องรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกเสมือนของเราในการศึกษาหนึ่ง เราตรวจสอบระดับความวิตกกังวลของผู้ใช้สมาร์ทโฟนเมื่อเราจะไม่ปล่อยให้พวกเขาใช้โทรศัพท์ของพวกเขา และพบว่า ผู้ใช้สมาร์ทโฟนหนักแสดงความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นหลังจากเพียง 10 นาทีและที่ความวิตกกังวลต่อการเพิ่มขึ้นในการศึกษา hourlong ผู้ใช้ปานกลางแสดงความวิตกกังวลบาง ในขณะที่ผู้ใช้ไฟที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีถ้าเราจะตรวจสอบตลอดเวลากับโลกของเราเสมือน นี้ทำเวลาน้อยสำหรับความสัมพันธ์ของเราจริงประเด็นสองคือ ความแตกต่างระหว่างการเชื่อมต่อ และสื่อสาร ในขณะที่เราอาจมีหลายร้อยของเพื่อน ๆ ใน Facebook ซึ่งคนเราไม่เคยจะได้พบอีก ซึ่งเราสามารถแบ่งปันสิ่งใหม่ — จริง ๆ ความหลากหลายมนุษย์โต้ตอบที่จำเป็นเพื่อสุขภาพของเราอารมณ์นักจิตวิทยากำหนดทุนสังคม หรือผลประโยชน์เราได้รับจากการโต้ตอบทางสังคม ในสองวิธี: ยึดและกาลผิวเผินมากขึ้น งานวิจัยแสดงว่า โลกเสมือนเพื่อนให้ทุนทางสังคมส่วนใหญ่ระหว่างกาล ในขณะที่เพื่อนจริงให้ยึดทุนสังคมตัวอย่าง ในหนึ่งการศึกษาเราพบว่า ในขณะที่เอาใจใส่สามารถคำได้ในโลกเสมือนจริง มันเป็นเพียง หนึ่งหกเป็นประสิทธิภาพในการทำความรู้สึกผู้สนับสนุนสังคมเปรียบเทียบกับ proffered จริงเอาใจใส่ ฮักความรู้สึกสนับสนุน 6 ครั้งยิ่งกว่ามี emojiเราต้องตรวจสอบการใช้เทคโนโลยีของเราเพื่อให้แน่ใจว่า จะไม่ได้รับทางเราเป็นกันเอง และการสนับสนุนทางอารมณ์เราต้องการจากคนที่อยู่ใกล้เคียงกับเราเราต้องเก็บโทรศัพท์ของเราในการตั้งค่าทางสังคม และพิจารณาโทรศัพท์เมื่อเราต้องการติดต่อคนแทนชุดของข้อความโดยย่อเราต้องเรียนรู้ การเช็คอินน้อยมักจะหาแบบพบปะติดต่อบ่อยดร.โรเป็นศาสตราจารย์ทางจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย Dominguez ฮิลล์ เขาสามารถเข้าถึงใน [e-mail]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการแพร่กระจายของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือก็กลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับคนที่จะรักษาคงติดต่อกับเครือข่ายสังคมออนไลน์ของพวกเขา และผู้คนจำนวนมากมีการใช้ประโยชน์จากโอกาสที่. หนึ่งบ่งชี้: การสำรวจล่าสุดของ Pew Research ของผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาพบว่าการใช้ 71% ของ Facebook อย่างน้อยบางครั้งและ 45% ของผู้ใช้ Facebook ตรวจสอบเว็บไซต์วันละหลายครั้ง. นั่น เสียงเหมือนคนจะกลายเป็นเข้ากับคนง่ายมากขึ้น แต่บางคนก็คิดว่าตรงข้ามที่เกิดขึ้น ปัญหาที่พวกเขากล่าวว่าคือการที่เราใช้เวลามากการรักษาผิวเผินการเชื่อมต่อออนไลน์ที่เราไม่ได้ทุ่มเทเวลาพอหรือความพยายามที่จะปลูกฝังความสัมพันธ์ในชีวิตจริงลึก เรื่องไร้สาระมากเกินไปสนทนาน้อยเกินไปจริง. อื่น ๆ นับว่าเครือข่ายสังคมออนไลน์เสริมใบหน้าเพื่อใบหน้ากันเองพวกเขาไม่ได้เปลี่ยน คนเหล่านี้ยืนยันว่าเราสามารถขยายขอบเขตทางสังคมออนไลน์ของเราลึกการเชื่อมต่อของเราเพื่อโลกรอบตัวเราและในเวลาเดียวกันใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีที่จะทำให้ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของเราได้ใกล้ชิด. แลร์รี่โรเซ็นศาสตราจารย์วิชาจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย, มินฮิลส์กล่าวว่าเทคโนโลยีมีการเบี่ยงเบนความสนใจเราจากความสัมพันธ์ที่แท้จริงของโลกของเรา คี ธ เอ็นแฮมป์ตันที่ถือศาสตราจารย์ในการสื่อสารและนโยบายสาธารณะที่โรงเรียนมหาวิทยาลัยรัทเกอร์ของการสื่อสารและสารสนเทศที่ระบุว่าเทคโนโลยีมีการเพิ่มคุณค่าความสัมพันธ์เหล่านั้นและส่วนที่เหลือของชีวิตทางสังคมของเรา. YES: การเชื่อมต่อแทบไม่เหมือนพันธะโลกจริงโดย Larry Rosen เพื่อที่ว่าผมจะไม่ถูกตราหน้าฝังหัวผมจะเริ่มต้นด้วยการบอกว่าผมได้นำเอาเทคโนโลยีในชีวิตของฉันและใน 40 ปีของการเรียนการสอน ฉันพูดคุยกับพ่อแม่ผู้ปกครองเกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีที่มีความรับผิดชอบและการศึกษาเกี่ยวกับการเสริมสร้างประสิทธิภาพในห้องเรียนของ. ในฐานะที่เป็นนักจิตวิทยาการวิจัยที่ผมได้ศึกษาผลกระทบของเทคโนโลยีเป็นเวลา 30 ปีในหมู่ 50,000 เด็กวัยรุ่นและผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาและ 24 ประเทศอื่น ๆ . ในเวลานั้น หลักสามเกมเปลี่ยนได้เข้ามาในโลกของเรา: คอมพิวเตอร์แบบพกพา, การสื่อสารทางสังคมและมาร์ทโฟน ผลรวมได้รับการช่วยให้เราสามารถเชื่อมต่อกับผู้คนในเสมือนจริงของเราทั่วโลก แต่การสื่อสารน้อยกับผู้ที่อยู่ในโลกแห่งความจริงของเรา. โลกเสมือนจริงและของเราอย่างแน่นอนซ้อนทับกันเป็นจำนวนมากของเพื่อนเสมือนจริงของเรายังเป็นเพื่อนที่แท้จริงของเรา . แต่เวลาและความพยายามที่เราใส่ลงไปในโลกเสมือนจริงของเรา จำกัด เวลาในการเชื่อมต่อและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสื่อสารในระดับลึกลงไปในโลกแห่งความจริงของเรา มาร์ทโฟนในมือของเราต้องเผชิญกับการโจมตีอย่างต่อเนื่องของการแจ้งเตือนการแจ้งเตือนการสั่นสะเทือนและเสียงแสดงเตือนเราว่าสิ่งที่สำคัญที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้นและเราจะต้องให้ความสนใจ เราเคาะทุกข์ทนสั้นและเชื่อว่าเรากำลังเข้ากับคนง่าย แต่เป็นนักจิตวิทยา Turkle เชอร์รี่ได้กล่าวว่าดังนั้นเหมาะเจาะเราเป็นเพียงการ "จิบ" ของการเชื่อมต่อที่ไม่ได้สื่อสารจริง. เลวร้ายที่เราไม่จำเป็นต้องเตือนหรือการสั่นสะเทือนที่จะ หันเหความสนใจของเราอีกต่อไป ในการศึกษากว่า 1,100 วัยรุ่นและผู้ใหญ่นักวิจัยเพื่อนของฉันและฉันพบว่าส่วนใหญ่ของผู้ใช้มาร์ทโฟนภายใต้การตรวจสอบใน 35 กับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาหลายครั้งต่อวันและส่วนใหญ่โดยไม่ได้รับการแจ้งเตือนจากภายนอก. ความวิตกกังวลไดรฟ์พฤติกรรมนี้ เป็นหลักฐานโดยผื่นของการสั่นสะเทือนกระเป๋าผีจำเป็นที่จะต้องคงที่ของเราเพื่อตรวจสอบมาจากความวิตกกังวลเกี่ยวกับการที่จำเป็นต้องรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกเสมือนจริงของเรา. ในการศึกษาที่เราตรวจสอบระดับความวิตกกังวลของผู้ใช้มาร์ทโฟนเมื่อเราจะไม่ปล่อยให้พวกเขาใช้ของพวกเขา โทรศัพท์และพบว่าผู้ใช้มาร์ทโฟนที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่าหนักความวิตกกังวลหลังจากนั้นเพียง 10 นาทีและความวิตกกังวลที่ยังคงเพิ่มขึ้นทั่วศึกษายาวนาน แสดงให้เห็นว่าผู้ใช้ในระดับปานกลางความวิตกกังวลบางอย่างขณะที่ผู้ใช้แสงแสดงให้เห็นว่าไม่มี. ถ้าเรามีอย่างต่อเนื่องในการตรวจสอบกับโลกเสมือนจริงของเราใบนี้เวลาน้อยสำหรับความสัมพันธ์ที่แท้จริงของโลกของเรา. ปัญหาที่สองคือความแตกต่างระหว่างการเชื่อมต่อและการสื่อสาร ในขณะที่เราอาจจะมีหลายร้อยเพื่อนคน Facebook เราจะไม่ได้พบกันเป็นอย่างอื่นกับผู้ที่เราสามารถแบ่งปันใหม่หลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำพวกเขาจริงๆให้ชนิดของการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ที่มีความสำคัญมากที่จะได้สุขภาพทางอารมณ์ของเราหรือไม่นักจิตวิทยากำหนดทุนทางสังคมหรือประโยชน์ที่เราได้รับจากการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในสองวิธีพันธะและแก้ตื้นมากขึ้น การวิจัยแสดงให้เห็นว่าเพื่อนเสมือนโลกให้ส่วนใหญ่แก้ทุนทางสังคมในขณะที่เพื่อนที่แท้จริงของโลกให้พันธะทุนทางสังคม. ยกตัวอย่างเช่นในการศึกษาหนึ่งที่เราพบว่าในขณะที่การเอาใจใส่สามารถจ่ายในโลกเสมือนจริงก็เป็นเพียงหนึ่งในหกที่มีประสิทธิภาพ ในการทำให้ผู้รับรู้สึกสนับสนุนสังคมเมื่อเทียบกับการเอาใจใส่ยื่นในโลกจริง กอดรู้สึกหกครั้งสนับสนุนมากกว่าอิโมจิ. เราจำเป็นต้องตรวจสอบการใช้เทคโนโลยีของเราเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ได้รับในทางของการเข้ากับคนง่ายและเป็นของเราได้รับการสนับสนุนทางอารมณ์ที่เราต้องการจากผู้คนที่อยู่ใกล้ชิดกับเรา. เรา ต้องการที่จะนำโทรศัพท์ของเราไปในการตั้งค่าทางสังคมและการพิจารณาการใช้โทรศัพท์เมื่อเราต้องการที่จะติดต่อกับคนแทนชุดของข้อความสั้น ๆ . เราจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะตรวจสอบในเวลาที่น้อยและมักจะหาใบหน้าเพื่อใบหน้าติดต่อบ่อยขึ้น. ดร . โรเซ็นเป็นศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐแคลิฟอร์เนีย, มินฮิลส์ เขาสามารถไปถึงที่ [e-mail]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับการแพร่กระจายของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือ มันจะกลายเป็นง่ายขึ้นสำหรับผู้คนมากขึ้นที่จะรักษาคงติดต่อกับเครือข่ายทางสังคมออนไลน์ของพวกเขา และหลายคนที่ได้ประโยชน์จากโอกาสที่ หนึ่งตัว

: ล่าสุดการสำรวจการสำรวจของผู้ใหญ่ในสหรัฐอเมริกาพบว่า 71% ใช้ Facebook อย่างน้อยในบางครั้ง และ 45% ของผู้ใช้ Facebook ตรวจสอบเว็บไซต์หลายครั้ง .

ฟังดูเหมือนเป็นคนเข้ากับคนง่ายกว่า แต่บางคนคิดว่าตรงข้ามเกิดขึ้น ปัญหา , พวกเขากล่าวว่า , ที่เราใช้เวลามากในการรักษาความสัมพันธ์ผิวเผินออนไลน์ที่เราไม่ได้ทุ่มเทเวลาเพียงพอหรือความพยายามที่จะปลูกฝังลึกในความสัมพันธ์ พูดมาก , สนทนาจริง

ที่น้อยเกินไปคนอื่น ๆที่เครือข่ายทางสังคมแบบออนไลน์เคาน์เตอร์เสริมการรับรู้ พวกเขาไม่แทนที่มัน คนเหล่านี้ยืนยันว่าเราสามารถขยายขอบเขตของสังคมออนไลน์ของเรา ลึกการเชื่อมต่อของเรากับโลกรอบตัวเรา และในเวลาเดียวกัน ใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีที่จะทำให้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดของเรามากขึ้น

แลร์รี โรเซน ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียDominguez Hills , กล่าวว่าเทคโนโลยีทำให้เราวอกแวกจากความสัมพันธ์จริงของเรา คีธ เอ็น แฮมพ์ตัน ซึ่งถือเป็นศาสตราจารย์ด้านการสื่อสารและนโยบายสาธารณะที่โรงเรียนสื่อสารและสารสนเทศของมหาวิทยาลัยรัทเกอร์สระบุเทคโนโลยีที่สมบูรณ์ความสัมพันธ์เหล่านั้นและส่วนที่เหลือของชีวิตทางสังคมของเรา

ครับ : เชื่อมต่อแทบไม่เหมือนโลกจริงเชื่อม

โดย Larry Rosen

เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องตราเป็นลัดไดต์ ผมจะเริ่มต้นด้วยการบอกว่าฉันได้โอบกอดเทคโนโลยีในชีวิตของฉันและใน 40 ปีของการสอน ฉันพูดคุยกับพ่อแม่เกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีและการศึกษาเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพต่อชั้นเรียน .

เป็นนักจิตวิทยาการวิจัย ได้ศึกษาถึงผลกระทบของเทคโนโลยี 30 ปีระหว่าง 50 , 000 เด็ก วัยรุ่น และผู้ใหญ่ ในสหรัฐฯ และ 24 ประเทศอื่น ๆ

ตอนนั้น สามเปลี่ยนเกมรายใหญ่ได้เข้ามาในโลกของเรา : คอมพิวเตอร์แบบพกพาสื่อสารสังคม และสมาร์ทโฟน ผลรวมที่ได้รับการอนุญาตให้เราเชื่อมต่อเพิ่มเติมกับผู้คนในโลกเสมือนจริงของเราแต่สื่อสารน้อยที่มีในโลกจริงของเรา

โลกจริงและเสมือนจริงของเราแน่นอน ทับซ้อนกันเป็นจำนวนมากเพื่อนของเราเสมือนเป็นเพื่อนแท้ของเราแต่เวลาและความพยายามที่เราใส่เข้าไปในโลกเสมือนจริงของเราระยะเวลาที่จะเชื่อมต่อและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการติดต่อสื่อสารในระดับลึกในชีวิตจริงของเรา กับสมาร์ทโฟนในมือ เราเผชิญเขื่อนกั้นน้ำคงที่ของการแจ้งเตือน , การแจ้งเตือน , การสั่นสะเทือนและเสียงเตือนเราว่ามีบางอย่างที่ดูเหมือนจะสำคัญได้เกิดขึ้นและเราต้องใส่ใจ เราเคาะ missives สั้น และเชื่อว่าเราจะเป็นเข้ากับคนง่ายแต่นักจิตวิทยาเป็นเชอร์รี่ Turkle ได้ถูกกล่าวว่า เราเป็นเพียงการ " จิบ " ของการเชื่อมต่อการสื่อสารจริง

แย่ลง เราไม่ต้องใช้เสียงหรือการสั่นสะเทือน เพื่อดึงความสนใจเราอีกต่อไป ในการศึกษาหนึ่งมากกว่า 1 , 100 วัยรุ่นและผู้ใหญ่นักวิจัยที่เพื่อนของฉันและฉันพบว่าส่วนใหญ่ของผู้ใช้มาร์ทโฟนภายใต้ 35 ตรวจสอบกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาหลายครั้งต่อวันและส่วนใหญ่โดยไม่ได้รับการแจ้งเตือนจากภายนอก

ความวิตกกังวลไดรฟ์พฤติกรรมนี้ เป็นหลักฐานโดยผื่นของการสั่นสะเทือนแทงผี ต้องคงที่ของเราเพื่อตรวจสอบที่มาจากความกังวลเกี่ยวกับการต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกเสมือนจริงของเรา