“General Ran,” she rasped at length

“General Ran,” she rasped at length, “my guardians may not be here, but I’m still a noblewoman. Please let me down so I can follow along by carriage.” Those last words “follow along” was rather ambiguous.

Ran Min paused.

And then quickly enough broke into a low laughter. “Missy, have you accepted my proposal?”

“Ah right,” he said to himself, “you can only marry me now. The nobles with their tedious rules won’t want to marry you.”

Chen Rong’s smile stiffened at his words. “Even in the past,” she faintly said, “none of the nobles had wanted to marry me.” As for the ethereal Wang Qilang, he would never marry her either.

She shut her eyes to blink her tears away. Biting her lips, she said in seriousness, “General Ran, please let me down. I beg you to let me sit in a carriage!”

She was insistent about it.

Listening to her unusually serious tone, Ran Min laughed out loud and slowed down. Then he let her on the ground.

After letting go of her, he maintained his stooping posture as he fixedly stared at her. “Ah Rong of the Chen House, are you really in love with that fella Wang Qilang?”

Chen Rong looked up at him

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Ran ทั่วไป เธอ rasped ที่มีความยาว "ผู้ปกครองของฉันอาจไม่ที่นี่ แต่ยังคงเป็น noblewoman กรุณาแจ้งให้เราลงเพื่อให้ฉันสามารถติดตาม โดยการขนส่ง" คำสุดท้าย "ตามตาม" ได้ค่อนข้างชัดเจนนาทีที่วิ่งหยุดชั่วคราวแล้ว เร็วพอบุกเข้าไปในเสียงหัวเราะต่ำ "มิสซี คุณยอมรับข้อเสนอของฉัน""อา ขวา เขาบอกกับตัวเอง "คุณสามารถเท่านั้นแต่งงานกับผมตอนนี้ ขุนนางกับกฎน่าเบื่อไม่อยากแต่งงานกับคุณ"ยิ้มเฉินร้องแข็งทื่อที่คำพูดของเขา แม้ในอดีต เธอกล่าวรวย ๆ "ไม่มีขุนนางได้อยากแต่งงานกับฉัน" ส่วนวังไม่มีตัวตน Qilang เขาจะไม่ได้แต่งของเธอทั้งนั้นเธอปิดดวงตาของเธอกะพริบน้ำตาของเธอห่างกัน กัดริมฝีปากของเธอ เธอกล่าวว่า ความรุนแรง "Ran ทั่วไป กรุณาให้ฉันลง ผมขอให้คุณสามารถให้ฉันนั่งขนส่งส่ง"เธอเป็นเจ้าเลยฟังเสียงของเธอผิดปกติร้ายแรง Ran นาทีหัวเราะดัง ๆ และชะลอตัวลง จากนั้น เขาปล่อยให้เธออยู่บนพื้นดินหลังจากให้ไปที่ของเธอ เขารักษาท่า stooping ของเขา ตามที่เขาจ้องไปที่เธอ fixedly "อา รองของบ้านเฉิน มีคุณจริง ๆ รัก fella ที่วัง Qilang ? "เฉินร้องมองไปที่เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นายพลวิ่ง" เธอ rasped ที่มีความยาว "ผู้ปกครองของฉันอาจจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ฉันยังคงคุณหญิง กรุณาแจ้งให้เราลงเพื่อให้ผมสามารถทำตามโดยสายการบิน. "บรรดาคำพูดสุดท้าย" ทำตาม "เป็นค่อนข้างคลุมเครือ.

วิ่งมินหยุดชั่วคราว.

และจากนั้นได้อย่างรวดเร็วพอบุกเข้าไปในเสียงหัวเราะต่ำ "นางสาวมีคุณยอมรับข้อเสนอของฉัน"

"อาขวา" เขาพูดกับตัวเองว่า "คุณจะสามารถแต่งงานกับฉันตอนนี้ ขุนนางที่มีกฎระเบียบที่น่าเบื่อของพวกเขาจะไม่ต้องการที่จะแต่งงานกับคุณ. "

รอยยิ้มของเฉินร่องแข็งทื่อในคำพูดของเขา "แม้ในอดีตที่ผ่านมา" เธอแผ่วเบากล่าวว่า "ไม่มีขุนนางอยากจะแต่งงานกับฉัน." สำหรับตัวตนวัง Qilang เขาจะไม่แต่งงานกับเธออย่างใดอย่างหนึ่ง.

เธอปิดตาของเธอที่จะกระพริบตาน้ำตาเธอออกไป กัดริมฝีปากของเธอเธอกล่าวว่าในความรุนแรง "วิ่งทั่วไป, โปรดแจ้งให้เราลง ผมขอให้คุณจะให้ฉันนั่งอยู่ในรถม้า! "

เธอยืนกรานเกี่ยวกับเรื่องนี้.

ฟังเธอน้ำเสียงจริงจังผิดปกติวิ่งมินหัวเราะออกมาดัง ๆ และชะลอตัวลง จากนั้นเขาก็ปล่อยให้เธออยู่บนพื้นดิน.

หลังจากที่ปล่อยให้ไปของเธอเขายังคงท่า stooping ของเขาในขณะที่เขาเพ่งจ้องมองมาที่เธอ "อาร่องของเฉินเฮ้าส์ที่มีคุณจริงๆในความรักกับไอ้หนุ่มที่วัง Qilang?"

เฉินร่องเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั่วไป " รัน " เธอ rasped ยาว " ผู้พิทักษ์ของฉันอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ฉันก็ยังเป็นคุณหญิง ได้โปรดให้ฉันดังนั้นฉันสามารถทำตามโดยรถม้า " คำสุดท้าย " ตามด้วย " ค่อนข้างคลุมเครือวิ่งมินชะงักได้อย่างรวดเร็วและจากนั้นพอทำให้เสียงหัวเราะต่ำ " คุณหนู คุณยอมรับข้อเสนอของฉัน ? "" อืม " เขากล่าวกับตัวเองว่า " คุณจะแต่งงานกับฉันแล้ว ขุนนางกับกฎของพวกเขาน่าเบื่อไม่ได้ต้องการแต่งงานกับคุณ”เฉิงหรงยิ้มแข็งตึงที่คำพูดของเขา " ในอดีต " เธออย่างแผ่วเบาว่า " ไม่มีของขุนนางก็อยากจะแต่งงานกับผม ส่วนเทพยดา วัง qilang เขาไม่มีวันแต่งงานกับเธอเหมือนกันเธอปิดตาของเธอกระพริบตาน้ำตาของเธอออกไป กัดริมฝีปากของเธอ เธอกล่าวว่า ในความเป็น " ทั่วไป รัน ได้โปรดปล่อยฉันลงเถอะ ผมขอร้องคุณ ให้ฉันนั่งในเกี้ยว "เธอยืนยันเรื่องนี้ฟังน้ำเสียงจริงจังผิดปกติของเธอวิ่งมินหัวเราะออกมาเสียงดัง และชะลอตัวลง แล้วเขาก็ปล่อยเธอลงบนพื้นหลังจากที่ปล่อยเธอ เขารักษาของเขาก้มลงท่าเขาเป๋งจ้องเธอ " อ๊ะ ร่องของบ้านเฉิน เธอชอบคนๆนั้นหวัง qilang ? "เฉินหยงเงยหน้ามองเขา