Many traditional Thai weddings are

Many traditional Thai weddings are still arranged and take place with adherence to centuries old traditions. Though much rarer now than in former times, in some areas, particulary rural ones and amongst families in high society, couples are still matched, in some cases to people they hardly know. These matches are arranged by the parents of two young people who come from similar socio-economic backgrounds, and from families with mutually favorable views of the youngsters respective backgrounds and rearing.

While this kind of matchmaking is much rarer than it used to be, dowries are still often expected and given, even when the young couple have courted and chosen one another. The amount of the dowry is negotiated by the parents, however in contrast to India for example, where custom dictates payment of a sum of money or property by the bride's family, in Thailand it is the reverse, with the groom's family paying the family of the bride for the loss of not only a daughter, but a valued worker and caregiver. The value of a dowry will vary depending on the social and economic status of the woman being "given away." Fifty thousand baht may be paid to the family of a farm girl, while many hundreds of thousands or even millions of baht may be offered in matches involving wealthy merchant class or high society families.

When a Thai says they are married, it is often in the Buddhist, though not neccesarily legal sense. Of primary importance is sanctification and blessing by monks, which is enough for many couples who see no need to officially register their marriage, or who choose not to do so for other practical reasons. As in many parts of Asia, the wife is still seen by society as being subordinate to her husband, and a marriage is sometimes likened to an elephant, where the wife is the hind legs.

Traditionally, the engagement took place during a ceremony called Thong Mun, when the man presented a gift of gold to his fiancee. The ceremony was attended by parents, relatives and friends. The gold was likely to be in form of a necklace, measured in weight using a system called the baht (also the name of the currency used in Thailand.) One baht of gold is the equivalent of 1 troy ounce, or about 15 grams. A minimum of 2 baht is given, but never an amount that is not divisible by two. The fianceed couple are henceforth referred to as "Kumun" until they are married. The engagement may take place well in advance of the wedding, or it may be precede the wedding on the same day.

In former times payment of the dowry or "sinsod" also merited a ceremony, called "Sinsod Tongman" when the money and/or property were formally presented. In modern times, the payment is often made at the wedding, and the engagement ceremony may have been deemed unnecessary. However the wedding rituals presided over by the monks remain elaborate and often lengthy.

The ceremony may be held in the home of the bride, or finances permitting, a hall, restaurant or hotel. A number of monks - anywhere from 3 to 9 attend, with a senior monk leading the recitation of Pail chants that bless the union. This must take place in the morning, allowing the monks who cannot eat after midday, to partake of an offered meal, following. All are seated on the floor or a platform, and the setting is adorned with a Buddha image, an altar, fragrant flowers, candles and incense. The chants are followed by application of powdered incense to the foreheads of the bride and groom, a symbolic presentation of coiled string, and finally the pouring of water over the couple's hands, first by the village elder and then one by one, by all of the guests.

Those who attend the ceremony are also invited to the party afterwards, where during a copious meal the bride and groom go from table to table to pay their respects to their guests. Traditionally they will present each with a small souvenir and at this time gifts of cash in envelopes are placed on a tray carried by the couple. Other gifts such as useful household items may also be presented to the couple at this time.

In ancient times a wedding chamber ceremony followed the party, when a married elderly couple would prepare the wedding bed and place on it a plate with offerings of food symbolizing fertility, while other token symbols of good luck and prosperity were placed in the room. Meanwhile a silver and a golden barrier were created outside the room by the guests, through which the couple passed before proceeding to the wedding chamber, where they were advised by their elders of their future responsibilities, and had their union blessed. The guests then retire leaving the couple alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายแต่งงานแบบดั้งเดิมยังคงมีการจัดเรียง และใช้สถานเป็นศตวรรษประเพณีเก่า แม้ว่า นี้ยากมากกว่าในอดีต ในบาง พื้นที่ คนชนบทที่นี่ และใน หมู่ครอบครัวในสังคมชั้นสูง คู่รักยังตรง ในบางกรณีท่าน พวกเขาแทบไม่รู้ ตรงนี้จะจัด โดยพ่อแม่ของคนหนุ่มสองคนที่มา จากภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมที่คล้าย และครอบครัวกันดีวิวฉากหลังนั้น ๆ เยาวชน และเลี้ยงในขณะที่ชนิดของการจับคู่นี้ยากมากกว่าจะใช้เป็น dowries ยังมักจะต้อง มา รับ แม้เมื่อคู่หนุ่มสาวมีกรุงศรีอยุธยา และเลือกอีกแบบหนึ่ง ปริมาณของสินสอดทองหมั้นจะเจรจา โดยผู้ปกครอง อย่างไรก็ตามในทางตรงข้าม กับอินเดีย เช่น กำหนดเองบอกจ่ายเงินเป็นผลรวมของเงินหรือทรัพย์สิน โดยครอบครัวของเจ้าสาว ในประเทศไทย ก็ย้อนกลับ กับครอบครัวของเจ้าบ่าวจ่ายเงินครอบครัวของเจ้าสาวสำหรับการสูญเสียไม่เพียงลูก สาว แต่การให้ผู้ปฏิบัติงาน และผู้ดูแล มูลค่าของสินสอดทองหมั้นจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับสถานะทางสังคม และเศรษฐกิจของผู้หญิงที่กำลัง "รับห่าง" ห้าหมื่นบาทอาจจ่ายให้กับครอบครัวของสาวฟาร์ม ในขณะที่หลายร้อยพัน หรือล้านบาทอาจจะเสนอในการแข่งขันที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวสังคมชั้นสูงหรือระดับพ่อค้าที่ร่ำรวยเมื่อไทยกล่าวว่า พวกเขาจะแต่งงานแล้ว ก็มักจะในพุทธ แม้ว่าไม่ neccesarily นิตินัย หลักสำคัญคือทูลและขอพรจากพระ ซึ่งเพียงพอสำหรับคู่รักจำนวนมากที่ดูไม่จำเป็นต้องใช้ทะเบียนสมรสของพวกเขา หรือใครเลือกที่ไม่ทำทางปฏิบัติอื่น ๆ ในหลายส่วนของเอเชีย ภรรยายังคงมองว่าสังคมเป็นรองสามี และช้าง ขาหลังภรรยาบางครั้งกับการแต่งงานประเพณี การมีส่วนร่วมขึ้นในพิธีเรียกทองมูล เมื่อคนนำเสนอของขวัญทองให้คู่หมั้นของเขา ในพิธีได้เข้าร่วม โดยพ่อแม่ ญาติ และเพื่อน ทองมีแนวโน้มในรูปแบบของสร้อยคอ วัดน้ำหนักโดยใช้ระบบที่เรียกว่าบาท (นอกจากนี้ชื่อของสกุลเงินที่ใช้ในประเทศไทย) ทองหนึ่งบาทเป็นเทียบเท่ากับ 1 ทรอยออนซ์หรือประมาณ 15 กรัม อย่างน้อย 2 บาท จะได้รับ แต่ไม่มีเงินที่ไม่หาร ด้วยสอง คู่ fianceed แท้ ๆ เรียกว่า "Kumun" จนกว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน การมีส่วนร่วมอาจทำล่วงหน้าก่อนงานแต่งงาน หรืออาจจะนำหน้างานแต่งงานในวันเดียวในอดีต ชำระเงินสินสอดทองหมั้นหรือ "sinsod" ยัง merited พิธี เรียกว่า "Sinsod Tongman" เมื่อเงินหรือทรัพย์สินถูกนำเสนออย่างเป็นทางการ ในปัจจุบัน มักจะทำการชำระเงินที่งานแต่งงาน และพิธีหมั้นอาจถือว่าได้รับไม่จำเป็น อย่างไรก็ตาม พิธีกรรมแต่งงานแท่ง ๆ โดยพระสงฆ์รอบยังคงซับซ้อน และยาวมากมักอยู่พิธีอาจจะจัดขึ้นในบ้านของเจ้าสาว การเงินเอื้ออำนวย หอประชุม ร้านอาหาร หรือโรงแรม จำนวนพระสงฆ์ - ได้ตั้งแต่ 3 ถึง 9 เข้าร่วมประชุม มีพระอาวุโสนำรอานสวดถังที่อวยพรให้สหภาพ นี้ต้องใช้สถานที่ในตอนเช้า อนุญาตให้พระสงฆ์ที่ไม่กินอาหารหลังเที่ยงวัน ถึงอาหารนำเสนอ ต่อไปนี้ ทั้งหมดจะนั่งบนพื้นหรือแพลตฟอร์ม และการตั้งค่าที่ประดับประดา ด้วยพระพุทธรูป แท่นบูชา ดอกไม้หอม ธูป และเทียน สวดอยู่ตาม ด้วยแอพลิเคชันของผงธูปที่หน้าผากของเจ้าสาว และเจ้าบ่าว งานนำเสนอของขดสายอักขระสัญลักษณ์ และสุดท้าย เทน้ำผ่านมือของทั้งคู่ ครั้งแรก โดยคนในหมู่บ้าน และหนึ่ง โดยทั้งหมดของผู้เข้าผู้ที่เข้าร่วมพิธีนอกจากนี้ยังได้รับเชิญไปงานเลี้ยงหลังจากนั้น ซึ่งในระหว่างรับประทานอาหารมากมาย เจ้าบ่าวและเจ้าสาวไปจากตารางตารางผู้สักการะ เดิมทีพวกเขาจะนำเสนอพร้อมของระลึกขนาดเล็ก และขณะนี้ เงินสดในซองของขวัญอยู่บนถาดโดยคู่ ของขวัญอื่น ๆ เช่นเรือนมีประโยชน์อาจแสดงเพื่อคู่ในเวลานี้ในสมัยโบราณ หอพิธีแต่งงานตามงานเลี้ยง เมื่อสูงอายุคู่สมรสจะเตรียมนอนแต่งงาน และวางบนจานของอาหารสัญลักษณ์ของความอุดมสมบูรณ์ ในขณะที่สัญลักษณ์อื่น ๆ โทเค็นของโชคดีที่มีความเจริญรุ่งเรืองที่ถูกวางไว้ในห้อง ในขณะเดียวกัน เงินและอุปสรรคทองสร้างขึ้นนอกห้องพัก โดยแขก ซึ่งคู่ผ่านก่อนดำเนินการห้องแต่งงาน ที่พวกเขาถูกแนะนำ โดยผู้อาวุโสของพวกเขาของความรับผิดชอบในอนาคตของพวกเขา และสหภาพของพวกเขามีความสุข ผู้เข้าพักแล้วถอนออกจากคู่คนเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานแต่งงานแบบไทย ๆ จำนวนมากยังคงจัดและใช้สถานที่ที่มีการยึดมั่นในประเพณีเก่าแก่หลายศตวรรษ แม้ว่าจะหายากมากในขณะนี้กว่าในสมัยก่อนในบางพื้นที่คนในชนบทโดยเฉพาะและในหมู่ครอบครัวในสังคมชั้นสูงคู่ยังคงจับคู่ในบางกรณีเพื่อคนที่พวกเขาแทบจะไม่ทราบ ตรงนี้จะมีการจัดโดยพ่อแม่ของเด็กหนุ่มสองคนที่มาจากภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมที่คล้ายกันและมาจากครอบครัวที่มีมุมมองที่ดีร่วมกันของเยาวชนภูมิหลังตนและเลี้ยง.

ในขณะที่ชนิดของการจับคู่นี้มากทำได้ยากยิ่งกว่าที่เคยเป็น dowries ยังคงมักจะคาดหวังและได้รับแม้ในขณะที่หนุ่มสาวทั้งสองได้ไปติดพันและได้รับการแต่งตั้งอีกคนหนึ่ง ปริมาณของสินสอดทองหมั้นที่มีการเจรจาต่อรองจากพ่อแม่ แต่ในทางตรงกันข้ามกับอินเดียเช่นที่กำหนดเองสั่งการชำระเงินของผลรวมของเงินหรือทรัพย์สินโดยครอบครัวของเจ้าสาวในประเทศไทยมันเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับครอบครัวของเจ้าบ่าวจ่ายครอบครัว เจ้าสาวสำหรับการสูญเสียไม่เพียง แต่ลูกสาว แต่คนงานที่มีคุณค่าและการดูแลผู้ป่วย มูลค่าของสินสอดทองหมั้นจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจของผู้หญิงที่ถูก "ให้ออกไป." ห้าหมื่นบาทอาจจะต้องจ่ายให้กับครอบครัวของสาวฟาร์มในขณะที่หลายหลายร้อยหลายพันหรือล้านบาทอาจถูกนำเสนอในการแข่งขันที่เกี่ยวข้องกับระดับพ่อค้าผู้มั่งคั่งหรือสังคมชั้นสูงครอบครัว.

เมื่อไทยกล่าวว่าพวกเขาจะแต่งงานก็มักจะเป็นใน พุทธ แต่ไม่ neccesarily แง่กฎหมาย หลักสำคัญคือการล้างบาปและให้ศีลให้พรโดยพระสงฆ์ซึ่งก็เพียงพอสำหรับคู่รักหลาย ๆ คู่ที่เห็นไม่จำเป็นต้องลงทะเบียนอย่างเป็นทางการแต่งงานของพวกเขาหรือผู้ที่เลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้นด้วยเหตุผลการปฏิบัติอื่น ๆ เช่นเดียวกับในหลายส่วนของเอเชียภรรยาจะยังคงเห็นจากสังคมในฐานะที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อสามีของเธอและการแต่งงานเป็นบางครั้งเอาไปเปรียบกับช้างที่ภรรยาเป็นขาหลัง.

ตามเนื้อผ้าการสู้รบที่เกิดขึ้นในระหว่างพิธีที่เรียกว่าทอง มูลเมื่อชายคนที่นำเสนอของที่ระลึกทองคำให้คู่หมั้นของเขา เข้าร่วมพิธีโดยพ่อแม่ญาติและเพื่อน ๆ ทองมีแนวโน้มที่จะอยู่ในรูปของสร้อยคอในการวัดน้ำหนักโดยใช้ระบบที่เรียกว่าค่าเงินบาท (ยังเป็นชื่อของสกุลเงินที่ใช้ในประเทศไทย.) หนึ่งบาททองคำจะมีค่าเท่ากับ 1 ทรอยออนซ์หรือประมาณ 15 กรัม อย่างน้อย 2 บาทจะได้รับ แต่ไม่เคยเป็นจำนวนเงินที่ไม่ได้หารด้วยสอง คู่ fianceed จะต่อจากนี้ไปจะเรียกว่า "Kumun" จนกว่าพวกเขาจะแต่งงาน การสู้รบอาจจะเกิดขึ้นได้ดีในความก้าวหน้าของงานแต่งงานหรือมันอาจจะนำหน้าการจัดงานแต่งงานในวันเดียวกัน.

ในอดีตการชำระเงินเท่าของสินสอดทองหมั้นหรือ "sinsod" ก็สมควรได้รับพิธีเรียกว่า "Sinsod TongMan" เมื่อเงินและ / หรือทรัพย์สินที่มีการนำเสนออย่างเป็นทางการ ในยุคปัจจุบันการชำระเงินมักจะทำในงานแต่งงานและงานหมั้นอาจได้รับถือว่าไม่จำเป็น แต่พิธีกรรมแต่งงานประธานในพิธีโดยพระสงฆ์ยังคงซับซ้อนและมักจะมีความยาว.

พิธีอาจจะจัดขึ้นในบ้านของเจ้าสาวหรือการเงินการอนุญาตให้เป็นฮอลล์, ร้านอาหารหรือโรงแรม จำนวนของพระสงฆ์ - ทุกที่ 3-9 เข้าร่วมกับพระภิกษุสงฆ์อาวุโสชั้นนำสวดบทสวดถังที่อวยพรสหภาพ นี้จะต้องเกิดขึ้นในตอนเช้าช่วยให้พระสงฆ์ที่ไม่สามารถรับประทานอาหารหลังจากเที่ยงวันจะมีส่วนร่วมของอาหารที่นำเสนอต่อไปนี้ ทั้งหมดกำลังนั่งอยู่บนพื้นหรือแพลตฟอร์มและการตั้งค่าจะประดับด้วยพระพุทธรูปแท่นดอกมีกลิ่นหอม, เทียนและธูป บทสวดจะตามมาด้วยการประยุกต์ใช้ธูปผงหน้าผากของเจ้าสาวและเจ้าบ่าวนำเสนอสัญลักษณ์ของสตริงขดและในที่สุดก็เทน้ำมือของทั้งคู่เป็นครั้งแรกโดยกำนันแล้วหนึ่งโดยหนึ่งโดยทั้งหมดของ แขกผู้เข้าพัก.

ผู้ที่เข้าร่วมพิธียังได้รับเชิญไปงานเลี้ยงหลังจากที่ในระหว่างการรับประทานอาหารมากเจ้าสาวและเจ้าบ่าวไปจากตารางไปยังตารางแสดงความเคารพแก่ผู้เข้าพักของพวกเขา ประเพณีที่พวกเขาจะนำเสนอแต่ละคนมีของที่ระลึกเล็ก ๆ และในเวลานี้ของขวัญของเงินสดในซองจดหมายจะถูกวางไว้บนถาดที่ดำเนินการโดยทั้งคู่ ของขวัญอื่น ๆ เช่นรายการของใช้ในครัวเรือนที่มีประโยชน์ก็อาจจะนำเสนอให้กับทั้งคู่ในเวลานี้.

ในสมัยโบราณพิธีห้องจัดงานแต่งงานตามงานปาร์ตี้เมื่อคู่สามีภรรยาสูงอายุแต่งงานแล้วจะเตรียมความพร้อมเตียงจัดงานแต่งงานและสถานที่ที่มันจานกับข้อเสนอของสัญลักษณ์ของอาหาร ความอุดมสมบูรณ์ในขณะที่สัญลักษณ์โทเค็นอื่น ๆ ของความโชคดีและความเจริญรุ่งเรืองถูกวางไว้ในห้องพัก ในขณะเดียวกันเงินและอุปสรรคทองถูกสร้างขึ้นนอกห้องโดยผู้เข้าพักผ่านที่ทั้งคู่ที่ผ่านมาก่อนที่จะดำเนินการในห้องจัดงานแต่งงานที่พวกเขาได้รับคำแนะนำจากผู้เฒ่าผู้แก่ของพวกเขาจากความรับผิดชอบในอนาคตของพวกเขาและมีความสุขสหภาพของพวกเขา แขกผู้เข้าพักแล้วเกษียณออกจากคู่เพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานแต่งงานแบบไทยยังมีการจัดและเกิดขึ้นกับการยึดมั่นในศตวรรษประเพณีเก่า แม้ rarer กว่าสมัยก่อนมากแล้ว ในบางพื้นที่ โดยเฉพาะในชนบทและครอบครัวในสังคมคนหมู่มาก หนุ่มจะยังจับคู่ ในบางกรณีที่คนเค้าไม่ค่อยรู้จัก การแข่งขันนี้จัดโดยพ่อแม่ของหนุ่มสาวสองคนที่มาจากภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมที่คล้ายกัน และมาจากครอบครัวที่มีมุมมองที่ดีร่วมกันของเยาวชนตามภูมิหลังและการเลี้ยงดู .ในขณะที่ชนิดของการจับคู่มาก rarer กว่าที่มันเคยเป็นสินสอดทองหมั้นยังมักจะคาดหวังและได้รับ แม้สองหนุ่มจะจีบ และเลือกอีกแบบหนึ่ง เงินสินสอดจะเจรจาโดยผู้ปกครอง อย่างไรก็ตามในทางตรงกันข้ามกับอินเดียตัวอย่างที่กำหนดเองสั่งการจ่ายผลรวมของเงินหรือทรัพย์สิน โดยครอบครัวของเจ้าสาว ในไทยมันเป็นตรงกันข้าม กับครอบครัวของเจ้าบ่าวจ่ายครอบครัวของเจ้าสาวที่สูญเสียไม่เพียง แต่เป็นลูกสาว มูลค่าของคนงาน และผู้ดูแล มูลค่าของสินสอดจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจของผู้หญิง " ถูกให้เก็บ ห้าหมื่นบาท จะจ่ายให้ครอบครัวของฟาร์ม , ในขณะที่หลายร้อยหลายพันหรือแม้กระทั่งล้านบาท อาจจะมีการเสนอในการแข่งขันที่เกี่ยวข้องกับพ่อค้าใหญ่ ห้อง หรือ สังคมครอบครัวเมื่อไทยกล่าวว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน มันมักจะเป็นพุทธ แต่ไม่ neccesarily กฎหมายเลย สิ่งสำคัญคือความบริสุทธิ์ และพรของพระสงฆ์ ซึ่งก็เพียงพอสำหรับคู่รักหลายคู่ที่เจอไม่ต้องลงทะเบียนอย่างเป็นทางการของการแต่งงานของพวกเขาหรือผู้ที่เลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้น สำหรับเหตุผลในทางปฏิบัติอื่น ๆ เป็นในหลายส่วนของเอเชีย ภรรยาก็ยังเห็นสังคมเป็นลูกน้องของสามี และการแต่งงาน บางครั้งก็เปรียบเหมือนช้างที่ภรรยาเป็นขาประเพณีการหมั้นเกิดขึ้นในระหว่างพิธี เรียกว่า ทองมูล เมื่อคนที่มอบของขวัญของทองกับคู่หมั้นของเขา โดยผู้เข้าร่วมพิธี พ่อแม่ ญาติ และเพื่อน ๆ ทองคำมีแนวโน้มที่จะเป็นในรูปแบบของสร้อยคอ , วัดน้ำหนัก โดยใช้ระบบที่เรียกว่าบาท ( อีกชื่อของสกุลเงินที่ใช้ในไทย ) 1 บาททองเท่ากับ 1 ทรอยออนซ์ หรือประมาณ 15 กรัม อย่างน้อย 2 บาทให้ แต่ไม่เคยเป็นยอดเงินที่ไม่ลงตัว โดย 2 การ fianceed คู่ต่อไป เรียกว่า " kumun " จนกว่าพวกเขาจะแต่งงานกัน งานหมั้นที่อาจเกิดขึ้นได้ดีในล่วงหน้าของการแต่งงาน หรืออาจจะก่อนแต่งงานในวันเดียวกันใน สมัยก่อนเงินสินสอดทองหมั้นหรือ " sinsod " ยัง merited พิธีที่เรียกว่า " sinsod tongman " เมื่อเงินและ / หรือทรัพย์สินเป็นกิจจะลักษณะนำเสนอ ในสมัย เงินมักจะทำในงานแต่งงาน และงานหมั้นอาจถูกถือว่าเป็น แต่พิธีกรรมการแต่งงานเป็นประธานโดยพระสงฆ์ยังคงซับซ้อนและยาวบ่อยๆพิธีจะจัดขึ้นที่บ้านของเจ้าสาว หรือเงินอนุญาต , ห้องโถง , ร้านอาหาร หรือโรงแรม จำนวนของพระสงฆ์จากทุก 3 ถึง 9 เข้าร่วมประชุมกับรุ่นพี่พระนำการท่องจำของถังแบบที่อวยพรสหภาพ นี้จะต้องใช้สถานที่ในตอนเช้า ให้พระสงฆ์ที่ไม่ได้กิน หลังจากเที่ยงวัน เพื่อเข้าร่วมการเสนออาหารต่อไปนี้ ทุกคนนั่งบนพื้น หรือ แพลตฟอร์ม และการประดับด้วยพระพุทธรูปเป็นแท่นดอกไม้หอม , เทียนและธูป บทจะตามมาด้วยการใช้ผงเครื่องหอมที่หน้าผากของเจ้าสาวและเจ้าบ่าว การแสดงสัญลักษณ์ของขดเชือก และสุดท้ายเทน้ำผ่านมือของคู่แรก โดยหัวหน้าหมู่บ้านแล้วหนึ่งโดยหนึ่งโดยทั้งหมดของผู้เข้าพักผู้ที่เข้าร่วมพิธียังได้รับเชิญไปงานเลี้ยง หลังจากนั้น ในช่วงอาหารมากมายก่ายกองเจ้าสาวและเจ้าบ่าวไปจากโต๊ะเพื่อแสดงความเสียใจกับแขกของพวกเขา แต่เดิมพวกเขาจะนำเสนอแต่ละกับของที่ระลึก ขนาดเล็ก และในช่วงเวลานี้ของขวัญของเงินสดในซองที่วางไว้บนถาดที่ทำโดยคู่ ของขวัญอื่น ๆเช่นรายการของใช้ในครัวเรือนที่เป็นประโยชน์อาจจะนำเสนอให้กับคู่ในเวลานี้ในสมัยโบราณงานแต่งงานห้องพิธีตามงานปาร์ตี้ เมื่อแต่งงานคู่ผู้สูงอายุจะเตรียมงานแต่งงานเตียงและสถานที่บนจานกับข้อเสนอของอาหารเป็นสัญลักษณ์ของความอุดมสมบูรณ์ ในขณะที่สัญลักษณ์อื่น ๆ สัญลักษณ์ของโชคดีและความเจริญรุ่งเรืองอยู่ในห้อง ในขณะเดียวกันเงินและอุปสรรคสีทองถูกสร้างขึ้นนอกห้อง โดยแขกที่ผ่านสองผ่านก่อนต่อการแต่งห้องที่พวกเขาได้รับจากผู้ใหญ่ของความรับผิดชอบของตนเองในอนาคต และสหภาพของพวกเขามีความสุข แขกก็ถอนตัวออกจากคู่โดดเดี่ยว