Stingless bees (Meliponini) are a l

Stingless bees (Meliponini) are a large monophyletic group of highly eusocial bees found in abundance in warm humid forests around the globe. They are indispensable pollinators within tropical ecosystems (Roubik, Segura, & Camargo, 1997), and vary widely in both individual and colony size. They share the presence of a corbicula, a pollen-carrying structure on the hind legs, with the other corbiculate bees, which include the highly eusocial honey bees (Apini), primitively eusocial bumble bees (Bombini), and the mostly solitary orchid bees (Euglossini) (Rasmussen & Cameron, 2010). Although stingless bees and honey bees both exhibit highly eusocial behaviour, including perennial colonies of workers and a single queen, the two tribes have likely evolved their particular kind of sociality independently (Whitfield, Cameron, Huson, & Steel, 2008). Beekeeping with honey bees belonging to the genus Apis is more widespread than meliponiculture – beekeeping with stingless bees (e.g., Melipona spp.) – which is a well-known tradition in tropical countries. Both groups of bees belong to the family Apidae, order Hymenoptera. They are differentiated at the subfamily level, Apinae for honey bees and Meliponinae for stingless bees. The main structural differences between honey bees and stingless bees is nest construction: stingless bees construct horizontal combs made of cerumen (a mixture of propolis and beeswax) for their nests, and honey pots instead of honeycombs for storing honey (Vit, Medina, & Enríquez, 2004). There is a large size variation within the Meliponinae. For instance, Melipona fuliginosa, the largest stingless bee, is more than 13 mm long, whereas a dwarf species like Trigonisca duckei measures only about 2 mm. The size of the colonies varies from a few hundred individuals in some Melipona species to densely populated nests with tens of thousands bees in species of the genus Trigona ( Roubik, 1989).

There are reports of the existence of more than 500 species of Meliponinae (classified in 50 genres), which are distributed in the tropical and subtropical regions of the world. In Latin America, these bees were kept by ancient pre-Columbian cultures, such as the Mayas and Nahuatls (Vit et al., 2004). At least 46 species of stingless bees inhabit Mexico, 16 of which are in the Yucatan Peninsula (Kylea, Clarke, Oldroyd, Quezada-Euán, & Rinderer, 2001). In the Yucatan Peninsula, stingless bee culture dates from pre-Hispanic times. At the height of the Mayan civilisation, cultivation of stingless bees reached a level of sophistication comparable to the cultivation of Apis mellifera in Europe at the same time ( De la Rúa, May-Itzá, Serrano, & Quezada-Euán, 2007).

A wide range of attributes may suggest that stingless bee honey enhances several systems to control digestive, respiratory, female fertility, skin and visual disorders. Melipona beecheii is the most important stingless bee species in Mexico and Guatemala due to the honey yields and reported medicinal properties ( Vit et al., 2004). Pollen and cerumen from the nests are also used in local therapies, and the larvae of Melipona and Trigona species are included in local diets ( Ramos-Elorduy & Moreno, 2002). Trigona (Tetragonisca) angustula is the most frequently reported species for cataract treatment in Guatemala, Mexico and Venezuela. However, these healing properties of honey and resin collected by stingless bees have only recently begun to study and evaluate outside Mayan peasant communities, so that there is a significant economic potential in this area ( Quezada-Euán, May-Itzá, & González-Acereto, 2001).

Stingless bee honey is completely different from that produced by the bees of the genus Apis although the former product reaches a higher price in the market compared with the traditional honey (Vit et al., 2009). Although several Apis species and stingless bees produce honey widely relished by humans as a food, the official definition of ‘honey’ is restricted to A. mellifera by the Codex Alimentarius Commission. Imitations of Meliponinae honey have been found in local markets in Mexico ( Medina & Ortiz, 1999). Honey standards have been modified according to the botanical origin but not according to species origin. It is important that these factors are taken into account and quality standards set for other types of stingless-bee honey ( Almeida-Muradian & Hitomi-Matsuda, 2007). Numerous methods have been introduced for establish quality control parameters and standardisation of honey, e.g., measuring acidity, ash, electrical conductivity, diastase activity, hydroxymethylfurfural, invertase activity, nitrogen, reducing sugars, sucrose and water ( Vit, Persano-Oddo, Marano, & Salas de Mejias, 1998).

Some secondary metabolites like phenols and flavonoids have also been compared between honeys of A. mellifera and stingless bees to estimate their value as entomological predictor based on differences in bee diets. However, metabolites are related to the geographical origin of the honeys rather than entomological origin ( Vit, Soler, & Tomás-Barberán, 1997). Vit, Fernández-Maeso, and Ortiz-Valbuena (1998) extracted stingless bee honeys from 27 nests in the West and South of Venezuela, and analysed the sugar content by HPLC. The concentration and ratios of the three frequently occurring sugars, fructose, glucose and maltose, were related to the entomological origin of the samples. Three maltose ratios were calculated and all of them were distinctive for Meliponini, Trigonini and the intermediate Scaptotrigona spp. honeys. The authors proposed the hexoses-to-maltose ratio as predictor of origin because differences at the tribe level are easily observed without further statistical analysis; in the present set of honeys, Scaptotrigona spp. presented values between 11 and 12, other Trigonini were lower than 3 and Meliponini were higher than 15. In other study, H-nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy was used to analyse pot honey samples of different geographical and entomological origin. An NMR-based metabolomic approach, applied to 67 samples, tested and confirmed the validity of the multivariate statistical analysis in the discrimination. NMR is an efficient tool to differentiate honeys by their geographical origin; within limited geographical areas, it is possible to distinguish honey samples in terms of bee species. Furthermore, the structural identification of a geographical marker compound was achieved, and a specific region in the NMR spectrum was found to be responsible for the entomological separation ( Schievano, Stocchero, Morelato, Facchin, & Mammi, 2012).

The identification of proteins in honey by SDS–PAGE has been considered less as an index of quality control of honey, and there is a little information regarding markers of entomological origin using this method. A subtropical region of Mexico like Yucatan Peninsula has a huge potential for production and export of stingless-bee products. The increasing stingless-bee honey production and the perspective of a broader market for natural and organic products suggests a need to establish parameters to determinate the entomological origin of honey to protect the consumer against fraud. The aim of this work was to determine some conventional physicochemical parameters generally used to analyse A. mellifera honeys to analyse samples of stingless bee honeys and evaluate the SDS–PAGE as a method to establish the entomological origin of A. mellifera, M. beecheii and Trigona spp. honeys.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Stingless ผึ้ง (Meliponini) คือ กลุ่ม monophyletic ใหญ่สูง eusocial ผึ้งพบในป่าร้อนชื้นทั่วโลกมากมาย มี pollinators สำคัญภายในระบบนิเวศเขตร้อน (Roubik, Segura, & Camargo, 1997), และแตกต่างกันในโคโลนี่และแต่ละขนาด พวกเขาใช้ร่วมกันของ corbicula โครงสร้างการถือครองละอองเกสรบนขาหลัง กับอื่น ๆ corbiculate ผึ้ง ซึ่งสูง eusocial ผึ้งผึ้ง (Apini), primitively eusocial บัมเบิลบี (Bombini), และส่วนใหญ่ปัจเจกผึ้งออร์คิด (Euglossini) (Rasmussen และ Cameron, 2010) แม้ว่า stingless ผึ้งและน้ำผึ้งผึ้งทั้งสองแสดงสูง eusocial พฤติกรรม รวมทั้งอาณานิคมยืนต้นของผู้ปฏิบัติงานและราชินีที่เดียว ทั้งสองเผ่ามีมีแนวโน้มพัฒนาของชนิดเฉพาะของ sociality อิสระ (Whitfield, Cameron, Huson และ เหล็ก 2008) Beekeeping กับผึ้งน้ำผึ้งเป็นของสกุล Apis เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นกว่า meliponiculture-beekeeping กับผึ้ง stingless (เช่น Melipona โอ) – ซึ่งเป็นประเพณีที่รู้จักกันดีในประเทศเขตร้อน ทั้งกลุ่มผึ้งเป็นครอบครัว Apidae สั่งแตน พวกเขาจะแตกต่างกันระดับ subfamily, Apinae สำหรับผึ้งน้ำผึ้งและ Meliponinae สำหรับผึ้ง stingless ความแตกต่างโครงสร้างหลักระหว่างผึ้งน้ำผึ้งและผึ้ง stingless เป็นรังก่อสร้าง: stingless ผึ้งสร้างรวงผึ้งแนวทำ cerumen (ผสมเพื่อโพลิสในและขี้) รัง และหม้อน้ำผึ้งแทน honeycombs เก็บน้ำผึ้ง (วิตามิน เมดิน่า & Enríquez, 2004) มีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ภายใน Meliponinae ตัวอย่าง Melipona fuliginosa, stingless bee ที่ใหญ่ที่สุด มีมากกว่า 13 มม.ยาว ในขณะที่พันธุ์แคระเช่น Trigonisca duckei วัดเพียง 2 มม. ขนาดของอาณานิคมตั้งแต่ในบุคคลไม่กี่ร้อยที่บางชนิด Melipona ถึงรังมีประชากรหนาแน่นไปด้วยหมื่นผึ้งในสปีชีส์ของสกุล Trigona (Roubik, 1989)มีรายงานของการดำรงอยู่ของ Meliponinae (จัดในประเภท 50), มากกว่า 500 ชนิดที่กระจายในภูมิภาค ร้อนของโลก ในละติน ผึ้งเหล่านี้ถูกเก็บไว้ โดยโบราณวัฒนธรรมก่อน Columbian, Mayas และ Nahuatls (วิตามิน et al., 2004) พันธุ์น้อย 46 stingless ผึ้งอาศัยอยู่เม็กซิโก 16 ซึ่งอยู่ในคาบสมุทรสเปน (Kylea คลาร์ก Oldroyd, Quezada Euán, & Rinderer, 2001) ในคาบสมุทรสเปน วัฒนธรรม stingless bee วันจากครั้งก่อน Hispanic ที่ยังมายัน เพาะปลูก stingless ผึ้งจนถึงระดับของความซับซ้อนเทียบได้กับการเพาะปลูกของ Apis mellifera ในยุโรปในเวลาเดียวกัน (เดอลา Rúa พฤษภาคม-Itzá, Serrano และ Quezada-Euán, 2007)หลากหลายของแอตทริบิวต์อาจแนะนำให้ ผึ้ง stingless ช่วยเพิ่มระบบต่าง ๆ เพื่อควบคุมความอุดมสมบูรณ์ทางเดินอาหาร ระบบหายใจ หญิง ผิวหนัง และความผิดปกติของภาพ Melipona beecheii เป็นสปีชีส์ stingless bee สำคัญที่สุดในเม็กซิโก และกัวเตมาลาเนื่องจากน้ำผึ้งทำให้ และรายงานคุณสมบัติยา (วิตามิน et al., 2004) ละอองเกสรและ cerumen จากรังยังใช้ในการรักษาภายใน และตัวอ่อนชนิด Trigona และ Melipona รวมอยู่ในอาหารท้องถิ่น (Ramos Elorduy และ Moreno, 2002) Angustula Trigona (Tetragonisca) มีชนิดรายงานบ่อยที่สุดสำหรับการรักษาต้อในกัวเตมาลา เม็กซิโก และเวเนซุเอลา อย่างไรก็ตาม นี้รักษาคุณสมบัติของน้ำผึ้งและยางที่รวบรวม โดยผึ้ง stingless ได้เท่านั้นเพิ่งเริ่มศึกษา และประเมินภายนอกที่ชุมชนชาวนามายา เพื่อให้มีศักยภาพทางเศรษฐกิจสำคัญในพื้นที่นี้ (Quezada-Euán พฤษภาคม-Itzá และ González Acereto, 2001)Stingless ผึ้งจะสมบูรณ์แตกต่างจากที่ผลิต โดยผึ้งในสกุล Apis แม้ว่าผลิตภัณฑ์เก่าถึงราคาสูงในตลาดเมื่อเทียบกับน้ำผึ้งดั้งเดิม (วิตามิน et al., 2009) แม้ว่าหลายสปีชีส์ Apis และ stingless ผึ้งผลิตน้ำผึ้ง relished อย่างกว้างขวาง โดยมนุษย์เป็นอาหาร คำนิยามอย่างเป็นทางการของ 'น้ำผึ้ง' ถูกจำกัดกับ A. mellifera โดยนาย Alimentarius ตซูบิชิ เลียนแบบที่ผลิตของผึ้ง Meliponinae พบในตลาดท้องถิ่นในเม็กซิโก (เมดินาและพล.ต. 1999) มีการปรับเปลี่ยนมาตรฐานน้ำผึ้ง ตามต้นกำเนิดพฤกษศาสตร์ แต่ไม่กำเนิดสปีชีส์ สิ่งสำคัญที่คำนึงถึงปัจจัยเหล่านี้ และตั้งมาตรฐานคุณภาพสำหรับน้ำผึ้ง stingless bee (Almeida Muradian และ Hitomi Matsuda, 2007) ชนิดอื่น ๆ ได้ ได้รับการแนะนำวิธีการต่าง ๆ สำหรับสร้างพารามิเตอร์การควบคุมคุณภาพและมาตรฐานของน้ำผึ้ง เช่น วัดมี เถ้า ค่าการนำไฟฟ้า กิจกรรม diastase, hydroxymethylfurfural, invertase กิจกรรม ไนโตรเจน ลดน้ำตาล ซูโครส และน้ำ (วิตามิน Persano Oddo, Marano และศาลา de Mejias, 1998)Some secondary metabolites like phenols and flavonoids have also been compared between honeys of A. mellifera and stingless bees to estimate their value as entomological predictor based on differences in bee diets. However, metabolites are related to the geographical origin of the honeys rather than entomological origin ( Vit, Soler, & Tomás-Barberán, 1997). Vit, Fernández-Maeso, and Ortiz-Valbuena (1998) extracted stingless bee honeys from 27 nests in the West and South of Venezuela, and analysed the sugar content by HPLC. The concentration and ratios of the three frequently occurring sugars, fructose, glucose and maltose, were related to the entomological origin of the samples. Three maltose ratios were calculated and all of them were distinctive for Meliponini, Trigonini and the intermediate Scaptotrigona spp. honeys. The authors proposed the hexoses-to-maltose ratio as predictor of origin because differences at the tribe level are easily observed without further statistical analysis; in the present set of honeys, Scaptotrigona spp. presented values between 11 and 12, other Trigonini were lower than 3 and Meliponini were higher than 15. In other study, H-nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy was used to analyse pot honey samples of different geographical and entomological origin. An NMR-based metabolomic approach, applied to 67 samples, tested and confirmed the validity of the multivariate statistical analysis in the discrimination. NMR is an efficient tool to differentiate honeys by their geographical origin; within limited geographical areas, it is possible to distinguish honey samples in terms of bee species. Furthermore, the structural identification of a geographical marker compound was achieved, and a specific region in the NMR spectrum was found to be responsible for the entomological separation ( Schievano, Stocchero, Morelato, Facchin, & Mammi, 2012).รหัสของโปรตีนในน้ำผึ้งโดย SDS – หน้าแล้วถือว่าน้อยเป็นดัชนีของการควบคุมคุณภาพของน้ำผึ้ง และมีข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเครื่องหมายของจุดเริ่มต้น entomological ใช้วิธีนี้ พื้นที่สำรองของเม็กซิโกเช่นคาบสมุทรสเปนมีศักยภาพมากสำหรับการผลิตและส่งออกสินค้า stingless bee การผลิต stingless ผึ้งเพิ่มขึ้นและมุมมองของการตลาดที่กว้างขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ และอินทรีย์แนะนำจำเป็นต้องกำหนดพารามิเตอร์ determinate กำเนิด entomological ของน้ำผึ้งในการป้องกันผู้บริโภคจากการฉ้อโกง จุดมุ่งหมายของงานนี้คือเพื่อ กำหนดพารามิเตอร์ physicochemical บางธรรมดาโดยทั่วไปใช้วิเคราะห์ honeys A. mellifera stingless bee honeys ตัวอย่างวิเคราะห์ และประเมินองค์กร – หน้าเป็นวิธีการที่จะสร้างจุดเริ่มต้นที่ entomological A. mellifera, beecheii เมตร และ Trigona โอ honeys

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผึ้งชันโรง (Meliponini) เป็นกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ไฟย์เลติของผึ้ง eusocial สูงที่พบในความอุดมสมบูรณ์ในป่าชื้นอบอุ่นทั่วโลก พวกเขาเป็นแมลงผสมเกสรที่ขาดไม่ได้ภายในระบบนิเวศเขตร้อน (Roubik กุระและ Camargo, 1997) และแตกต่างกันทั้งขนาดของแต่ละบุคคลและอาณานิคม พวกเขาร่วมปรากฏตัวของ corbicula ที่โครงสร้างเกสรแบกบนขาหลังที่มีผึ้ง corbiculate อื่น ๆ ซึ่งรวมถึง eusocial สูงผึ้ง (Apini) primitively eusocial ผึ้ง (Bombini) และผึ้งกล้วยไม้เดี่ยวส่วนใหญ่ ( Euglossini) (รัสมุสและคาเมรอน, 2010) แม้ว่าผึ้งชันโรงและผึ้งทั้งจัดแสดงพฤติกรรม eusocial สูงรวมทั้งไม้ยืนต้นอาณานิคมของคนงานและราชินีเดียวทั้งสองชนเผ่ามีการพัฒนามีแนวโน้มชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งของพวกเขาในสังคมได้อย่างอิสระ (Whitfield, คาเมรอน Huson และเหล็ก 2008) การเลี้ยงผึ้งมีผึ้งที่เป็นสกุล Apis เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นกว่าที่ meliponiculture - (. เช่น Melipona เอสพีพี) ที่มีการเลี้ยงผึ้งผึ้งชันโรง - ซึ่งเป็นประเพณีที่รู้จักกันดีในประเทศเขตร้อน ทั้งสองกลุ่มของผึ้งอยู่ในครอบครัว Apidae สั่ง Hymenoptera พวกเขามีความแตกต่างในระดับอนุวงศ์, Apinae สำหรับผึ้งน้ำผึ้งและ Meliponinae สำหรับผึ้งชันโรง ความแตกต่างของโครงสร้างหลักระหว่างผึ้งและผึ้งชันโรงคือการสร้างรัง: ผึ้งชันโรงสร้างหวีแนวนอนที่ทำจาก cerumen (มีส่วนผสมของโพลิสและขี้ผึ้ง) รังของพวกเขาและหม้อน้ำผึ้งแทน honeycombs สำหรับการจัดเก็บน้ำผึ้ง (Vit เมดินาและEnríquez , 2004) มีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ภายใน Meliponinae เป็น ยกตัวอย่างเช่น Melipona fuliginosa ผึ้งชันโรงที่ใหญ่ที่สุดคือมากกว่า 13 มิลลิเมตรยาวในขณะที่สายพันธุ์แคระเช่นมาตรการ Trigonisca duckei เพียงประมาณ 2 มม ขนาดของอาณานิคมแตกต่างจากไม่กี่ร้อยคนในบางสายพันธุ์ Melipona รังที่มีประชากรหนาแน่นมีนับของผึ้งหลายพันคนในสายพันธุ์ของพืชและสัตว์ Trigona (Roubik, 1989). มีรายงานของการดำรงอยู่กว่า 500 ชนิด Meliponinae มี ( จัดให้อยู่ใน 50 ประเภท) ซึ่งมีการกระจายในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของโลก ในละตินอเมริกาผึ้งเหล่านี้ถูกเก็บไว้โดยวัฒนธรรมโบราณก่อน Columbian เช่นชาวมายันและ Nahuatls (Vit et al., 2004) อย่างน้อย 46 สายพันธุ์ของผึ้งชันโรงอาศัยอยู่ในเม็กซิโก 16 ที่อยู่ในคาบสมุทรยูคาทาน (Kylea คล๊าร์ค, Oldroyd, Quezada-ยวนและ Rinderer, 2001) ในคาบสมุทรยูคาทานวัฒนธรรมผึ้งชันโรงวันจากครั้งก่อนสเปนและโปรตุเกส ที่ระดับความสูงของอารยธรรมมายา, การเพาะปลูกของผึ้งชันโรงถึงระดับของความซับซ้อนเปรียบได้กับการเพาะปลูกของ Apis mellifera ในยุโรปในเวลาเดียวกัน (เดอลาRúaพฤษภาคม-Itzá, Serrano และ Quezada-ยวน, 2007). หลากหลายของคุณลักษณะอาจแนะนำให้ผึ้งชันโรงช่วยเพิ่มหลายระบบในการควบคุมการย่อยอาหาร, ระบบทางเดินหายใจความอุดมสมบูรณ์ของเพศหญิงผิวหนังและความผิดปกติของการมองเห็น Melipona beecheii เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสายพันธุ์ผึ้งชันโรงในประเทศเม็กซิโกและกัวเตมาลาเนื่องจากผลผลิตน้ำผึ้งและรายงานสรรพคุณทางยา (Vit et al., 2004) ละอองเกสรดอกไม้และ cerumen จากรังยังใช้ในการรักษาในท้องถิ่นและตัวอ่อนของ Melipona และพันธุ์ Trigona จะรวมอยู่ในอาหารท้องถิ่น (Ramos-Elorduy และเรโน, 2002) Trigona (Tetragonisca) angustula เป็นสายพันธุ์ส่วนใหญ่รายงานบ่อยสำหรับการรักษาต้อกระจกในกัวเตมาลา, เม็กซิโกและเวเนซุเอลา แต่เหล่านี้คุณสมบัติการรักษาของน้ำผึ้งและเรซินที่เก็บรวบรวมโดยผึ้งชันโรงได้เริ่มเมื่อเร็ว ๆ นี้เพื่อศึกษาและประเมินภายนอกชุมชนชาวนามายันเพื่อให้มีศักยภาพทางเศรษฐกิจที่สำคัญในบริเวณนี้ (Quezada-ยวน, พ.ค. ItzáและGonzález-Acereto , 2001). stingless ผึ้งสมบูรณ์แตกต่างจากที่ผลิตโดยผึ้งสกุล Apis ที่แม้ว่าผลิตภัณฑ์อดีตถึงราคาที่สูงขึ้นในตลาดเมื่อเทียบกับน้ำผึ้งแบบดั้งเดิม (Vit et al., 2009) แม้ว่าหลายชนิด Apis และผึ้งชันโรงผลิตน้ำผึ้งชอบกันอย่างแพร่หลายโดยมนุษย์เป็นอาหารความหมายอย่างเป็นทางการของ 'น้ำผึ้ง' ถูก จำกัด ให้ A. mellifera โดย Codex Alimentarius คณะกรรมการ เลียนแบบของน้ำผึ้ง Meliponinae ได้ถูกพบในตลาดท้องถิ่นในเม็กซิโก (เมดินาและออร์ติซ, 1999) มาตรฐานน้ำผึ้งได้รับการแก้ไขตามที่แหล่งกำเนิดพฤกษศาสตร์ แต่ไม่เป็นไปตามแหล่งกำเนิดสปีชีส์ มันเป็นสิ่งสำคัญว่าปัจจัยเหล่านี้จะถูกนำเข้าบัญชีและมาตรฐานคุณภาพการตั้งค่าประเภทอื่น ๆ ของน้ำผึ้งชันโรงผึ้ง (ไมย์-Muradian และฮิโตมิ Matsuda-2007) วิธีการมากมายที่ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับการสร้างพารามิเตอร์การควบคุมคุณภาพและมาตรฐานของน้ำผึ้งเช่นการวัดความเป็นกรดเถ้าการนำไฟฟ้ากิจกรรม diastase, hydroxymethylfurfural กิจกรรม invertase ไนโตรเจนลดน้ำตาลซูโครสและน้ำ (Vit, Persano-Oddo, Marano, และศาลาเด Mejias, 1998). บางสารทุติยภูมิเช่นฟีนอลและ flavonoids ยังได้รับการเปรียบเทียบระหว่าง honeys ของ A. mellifera และผึ้งชันโรงในการประมาณค่าของพวกเขาเป็นกีฏวิทยาทำนายบนพื้นฐานของความแตกต่างในอาหารผึ้ง อย่างไรก็ตามสารที่เกี่ยวข้องกับต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของ honeys มากกว่าแหล่งกำเนิดกีฏวิทยา (Vit, มาร์ตี้, และโทมัส-Barberán, 1997) Vit, Fernández-Maeso และออร์ติซ-Valbuena (1998) สกัดน้ำผึ้งผึ้งชันโรงตั้งแต่วันที่ 27 รังในตะวันตกและภาคใต้ของเวเนซุเอลาและวิเคราะห์ปริมาณน้ำตาลโดยวิธี HPLC ความเข้มข้นและอัตราส่วนของทั้งสามเกิดขึ้นบ่อยน้ำตาลฟรุกโตสกลูโคสและมอลโตส, ที่เกี่ยวข้องกับต้นกำเนิดกีฏวิทยาของกลุ่มตัวอย่าง สามอัตราส่วนมอลโตสจะถูกคำนวณและทั้งหมดของพวกเขาเป็นที่โดดเด่นสำหรับ Meliponini, Trigonini กลางและเอสพีพี Scaptotrigona honeys ผู้เขียนเสนอ hexoses ไปมอลโตสอัตราส่วนตามที่ทำนายของแหล่งกำเนิดเพราะความแตกต่างในระดับเผ่าจะสังเกตได้ง่ายโดยไม่ต้องใช้การวิเคราะห์ทางสถิติต่อไป ในชุดปัจจุบันของ honeys, เอสพีพี Scaptotrigona นำเสนอค่าระหว่างวันที่ 11 และ 12, Trigonini อื่น ๆ ต่ำกว่า 3 Meliponini สูงกว่า 15 ในการศึกษาอื่น ๆ H-นิวเคลียร์ด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก (NMR) สเปกโทรสโกถูกใช้ในการวิเคราะห์ตัวอย่างน้ำผึ้งหม้อของแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์และกีฏวิทยาที่แตกต่างกัน NMR ตามวิธี metabolomic นำไปใช้กับ 67 ตัวอย่าง, การทดสอบและได้รับการยืนยันความถูกต้องของการวิเคราะห์ทางสถิติหลายตัวแปรในการเลือกปฏิบัติที่ NMR เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่แตกต่าง honeys โดยแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของพวกเขา ภายในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่ จำกัด ก็เป็นไปได้ที่จะแยกตัวอย่างน้ำผึ้งในแง่ของชนิดพันธุ์ผึ้ง นอกจากนี้การระบุโครงสร้างของสารประกอบเครื่องหมายทางภูมิศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จและพื้นที่เฉพาะใน NMR สเปกตรัมถูกพบว่าเป็นผู้รับผิดชอบในการแยกกีฏวิทยา (Schievano, Stocchero, Morelato, Facchin และ Mammi 2012). บัตรประจำตัวของโปรตีนใน น้ำผึ้งโดย SDS-PAGE ได้รับการพิจารณาน้อยเป็นดัชนีของการควบคุมคุณภาพของน้ำผึ้งและมีข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเครื่องหมายของการกำเนิดกีฏวิทยาใช้วิธีการนี้ ภูมิภาคเขตร้อนเช่นเม็กซิโกแหลมยูคาทานมีศักยภาพมากในการผลิตและส่งออกสินค้าชันโรงผึ้ง การผลิตน้ำผึ้งชันโรงผึ้งที่เพิ่มขึ้นและมุมมองของตลาดที่กว้างขึ้นสำหรับผลิตภัณฑ์ธรรมชาติและสารอินทรีย์ที่แสดงให้เห็นความจำเป็นในการสร้างพารามิเตอร์ตามที่กำหนดแหล่งกำเนิดกีฏวิทยาของน้ำผึ้งที่จะปกป้องผู้บริโภคกับการทุจริต จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการตรวจสอบบางพารามิเตอร์ทางเคมีกายภาพแบบเดิมที่ใช้โดยทั่วไปในการวิเคราะห์ honeys A. mellifera ในการวิเคราะห์ตัวอย่าง honeys ผึ้งชันโรงและประเมินผลระบบ SDS-PAGE เป็นวิธีการที่จะสร้างแหล่งกำเนิดกีฏวิทยาของ mellifera เอเอ็มและ beecheii เอสพีพี Trigona honeys

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผึ้ง Stingless ( meliponini ) มีขนาดใหญ่ monophyletic กลุ่มผึ้ง eusocial สูงพบในความอุดมสมบูรณ์ในป่าชื้นอบอุ่นทั่วโลก พวกเขาเป็นชนิดที่ขาดไม่ได้ภายในระบบนิเวศเขตร้อน ( roubik Segura , & คามาร์โก , 1997 ) และแตกต่างกันไปอย่างกว้างขวาง ทั้งในแต่ละบุคคลและขนาดของอาณานิคม พวกเขาร่วมการแสดงของ corbicula , เกสรแบกโครงสร้างบนขาหลังกับผึ้งอื่น ๆ corbiculate ซึ่งรวมถึงผึ้งขอ eusocial ( apini ) primitively eusocial ผึ้งบัมเบิล ( bombini ) และผึ้งกล้วยไม้เดี่ยว ส่วนใหญ่ ( euglossini ) ( ด้าน&คาเมรอน , 2010 ) แม้ว่าผึ้ง Stingless ผึ้งทั้งสูงและมี eusocial พฤติกรรมรวมทั้งอาณานิคมยืนต้นของคนงานและพระราชินีเดี่ยวทั้งสองตระกูลได้มีโอกาสพัฒนาชนิดของพวกเขาเฉพาะของสังคมได้อย่างอิสระ ( Whitfield , คาเมรอน , ฮูสัน& , เหล็ก , 2008 ) การเลี้ยงผึ้งกับผึ้งเป็นของสกุล APIs เป็นที่แพร่หลายมากกว่า meliponiculture –การเลี้ยงผึ้งกับผึ้ง Stingless ( เช่น melipona spp . ) ) ซึ่งเป็นประเพณีที่รู้จักกันดีในประเทศเขตร้อน ทั้งกลุ่มของผึ้งเป็นของ apidae ครอบครัวสั่งแตน . พวกเขามีความแตกต่างในระดับ subfamily apinae ผึ้ง , น้ำผึ้งและ meliponinae Stingless ผึ้ง . โครงสร้างหลักความแตกต่างระหว่างผึ้งและผึ้ง Stingless ผึ้ง Stingless ก่อสร้างรัง : สร้างรวงผึ้งแนวนอนทำให้ขี้หู ( ส่วนผสมของโพรโพลิส และขี้ผึ้ง ) สำหรับรัง น้ำผึ้งหม้อแทน honeycombs เก็บน้ำผึ้ง ( วิทย์ เมดิน่า , ,& ENR í quez , 2004 ) มีขนาดใหญ่การเปลี่ยนแปลงภายใน meliponinae . ตัวอย่าง melipona fuliginosa ผึ้ง Stingless ใหญ่ยาวมากกว่า 13 มม. ในขณะที่แคระชนิดต่างๆ เช่น trigonisca duckei มาตรการเพียงประมาณ 2 มิลลิเมตรขนาดของโคโลนีแตกต่างกันจากไม่กี่ร้อยบุคคลในบางชนิด melipona จะหนาแน่นด้วย นับหมื่นรัง ผึ้งชนิดของสกุล trigona ( roubik , 1989 ) .

มีรายงานของการดำรงอยู่ของมากกว่า 500 ชนิดของ meliponinae ( แบ่ง 50 ประเภท ) ซึ่งมีการกระจายในภูมิภาค เขตร้อนและกึ่งเขตร้อนของโลก ในละตินอเมริกาผึ้งเหล่านี้ถูกเก็บไว้โดยก่อน Columbian โบราณวัฒนธรรม เช่น มายา และ nahuatls ( vit et al . , 2004 ) อย่างน้อย 46 ชนิดของผึ้ง Stingless อาศัยอยู่ในเม็กซิโก , 16 ซึ่งอยู่ในคาบสมุทรยูคาทาน ( kylea , คลาร์ก Oldroyd EU . kgm quezada , , N , & rinderer , 2001 ) ในคาบสมุทรยูกาตังผึ้งวัฒนธรรมจากวันที่พรีสเปนครั้ง ที่ความสูงของอารยธรรมมายัน ,การเพาะเลี้ยงผึ้ง Stingless ถึงระดับของความซับซ้อนเทียบเท่ากับการเลี้ยงผึ้งพันธุ์ในยุโรปในเวลาเดียวกัน ( de la r ú , อาจ itz . kgm เซอราโน & . kgm quezada สหภาพยุโรป ( 2550 ) .

ช่วงกว้างของแอตทริบิวต์อาจแนะนำว่า ผึ้ง น้ำผึ้งช่วยเพิ่มหลายระบบเพื่อควบคุมการย่อยอาหาร , ภาวะเจริญพันธุ์หญิง ระบบหายใจ ผิวหนัง และ Visual disordersmelipona beecheii คือสิ่งสำคัญที่สุดของผึ้งพันธุ์ในเม็กซิโกและกัวเตมาลา เนื่องจากน้ำผึ้ง ผลผลิต และมีสรรพคุณทางยา ( vit et al . , 2004 ) เกสรและขี้หูจากรังนอกจากนี้ยังใช้ในการรักษาในท้องถิ่นและตัวอ่อนของ melipona trigona ชนิดและจะรวมอยู่ในอาหารท้องถิ่น ( รามอส elorduy & Moreno , 2002 )trigona ( tetragonisca ) angustula เป็นบ่อยที่สุดรายงานชนิดรักษาต้อกระจกในกัวเตมาลา เม็กซิโก เวเนซุเอลา ส่วนคุณสมบัติการรักษาของน้ำผึ้ง และ เรซิน เก็บรวบรวมโดยผึ้ง Stingless มีเพียงเมื่อเร็ว ๆนี้เริ่มที่จะศึกษาและประเมินภายนอกชุมชนชาวนามายัน เพื่อให้มีศักยภาพทางเศรษฐกิจที่สำคัญในพื้นที่นี้ ( quezada EU . kgm n . kgm itz พฤษภาคม ,