Using data from the 2002-03 survey,

Using data from the 2002-03 survey, it is therefore possible to estimate the effect on
inequality under each of these four scenarios, by estimating the baseline income
distribution, and then simulating the effect of giving minimum wage workers a 10
percent pay rise, firing a random 10 percent of minimum wage workers, or both. I
then estimate the impact on the distribution of hourly wages, the distribution of
individuals’ weekly earnings, and the distribution of equivalized post-tax family
income.
In carrying out such an exercise, the question naturally arises as to how zero wages or
incomes should be treated, given that most inequality measures ignore zero values. If
under a particular simulation a worker loses his or her job, should her wage/earnings
be taken into account in calculating the inequality measure? I opt here for a halfway
solution, in which those who are simulated to have lost their jobs are coded to have
zero hourly wages (which are then ignored in calculating hourly wage inequality), but

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ข้อมูลจากแบบสำรวจ 2002-03 จึงสามารถประเมินผลในความไม่เท่าเทียมกันภายใต้แต่ละสถานการณ์เหล่านี้สี่ โดยการประเมินรายได้หลักการกระจาย และการจำลองผลของการให้แรงงานค่าจ้างขั้นต่ำเป็น 10 แล้วเปอร์เซ็นต์ค่าจ้างเพิ่มขึ้น การยิงแบบสุ่ม 10 เปอร์เซ็นต์ของค่าจ้างขั้นต่ำแรงงาน หรือทั้งสองอย่าง ฉันประเมินผลกระทบต่อการกระจายของค่าจ้างรายชั่วโมง กระจายแล้วรายได้รายสัปดาห์ของแต่ละบุคคล และการกระจายของครอบครัวหลังภาษี equivalizedรายได้ในการดำเนินการเช่นการออกกำลังกาย คำถามตามธรรมชาติเกิดขึ้นเป็นวิธีจ้างศูนย์ หรือควรได้รับรายได้ได้ ที่วัดความไม่เท่าเทียมกันส่วนใหญ่ละเว้นค่าศูนย์ หากภายใต้การจำลองเฉพาะ ผู้ปฏิบัติงานที่สูญเสียงานของเขา หรือเธอ ควรค่าจ้าง/รายได้ของเธอนำมาพิจารณาในการคำนวณวัดความไม่เท่าเทียมกันหรือไม่ ผมเลือกที่นี่สำหรับอยู่ตรงกลางแก้ปัญหา ที่ที่จำลองการได้สูญเสียงานของพวกเขาจะมีโค้ดให้ศูนย์ค่าแรงรายชั่วโมง (ซึ่งจากนั้นจะถูกละเว้นในการคำนวณความไม่เท่าเทียมกันของค่าจ้างต่อชั่วโมง), แต่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยใช้ข้อมูลจากการสำรวจ 2002-03
มันจึงเป็นไปได้ที่จะประเมินผลกระทบต่อความไม่เท่าเทียมกันภายใต้แต่ละเหล่านี้สี่สถานการณ์โดยประมาณการรายได้พื้นฐานการจัดจำหน่ายและการจำลองแล้วผลของการให้ค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำ
10
ขึ้นค่าตอบแทนร้อยละยิง สุ่มร้อยละ 10 ของค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำหรือทั้งสองอย่าง ฉันแล้วประเมินผลกระทบต่อการกระจายของค่าจ้างรายชั่วโมงการกระจายของบุคคลรายได้ประจำสัปดาห์และการกระจายของครอบครัวหลังภาษีequivalized รายได้. ในการดำเนินการเช่นการออกกำลังกายคำถามที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติเป็นวิธีการที่ศูนย์ค่าจ้างหรือรายได้ที่ควรจะเป็นได้รับการปฏิบัติที่ระบุว่ามาตรการความไม่เท่าเทียมกันมากที่สุดไม่สนใจค่าศูนย์ หากอยู่ภายใต้การจำลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนงานสูญเสียงานของเขาหรือเธอเธอควรค่าจ้าง / ผลประกอบการจะนำมาพิจารณาในการคำนวณตัวชี้วัดความไม่เท่าเทียมกันหรือไม่ ผมเลือกที่นี่สำหรับครึ่งทางแก้ปัญหาซึ่งในผู้ที่มีการจำลองจะต้องสูญเสียงานของพวกเขาจะเขียนให้มีศูนย์ค่าจ้างรายชั่วโมง(ซึ่งจะถูกละเลยจากนั้นในการคำนวณค่าจ้างรายชั่วโมงไม่เท่าเทียมกัน) แต่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยใช้ข้อมูลจากการสำรวจ 2002-03 จึงเป็นไปได้ที่จะประเมิน ผลกระทบต่อความไม่เท่าเทียมกันในแต่ละเหล่านี้
สี่สถานการณ์ โดยประเมินฐานรายได้
แจกจ่าย และจำลองผลของการให้แรงงานค่าจ้างขั้นต่ำ 10
% จ่ายสูงขึ้น ยิงสุ่ม 10 เปอร์เซ็นต์ของแรงงาน ค่าจ้างขั้นต่ำ หรือทั้งสองอย่าง ผม
แล้วประมาณการผลกระทบต่อการกระจายของค่าจ้างรายชั่วโมงการกระจายของ
บุคคล ' รายสัปดาห์รายได้และการกระจายรายได้ ภาษี equivalized โพสต์
.
า เช่น การออกกำลังกาย คำถามย่อมเกิดขึ้นเป็นวิธีที่ศูนย์ค่าจ้างหรือ
รายได้ควรปฏิบัติ ระบุว่า มาตรการของศูนย์ส่วนใหญ่ไม่สนใจค่า ถ้า
ภายใต้การจำลองโดยเฉพาะคนงานสูญเสียงานของเขาหรือเธอ ให้เธอค่าจ้าง / รายได้
จะนำมาพิจารณาในการคำนวณความวัด ? ผมเลือกที่นี่เพราะโซลูชันครึ่งทาง
ซึ่งในผู้ที่จำลองได้สูญเสียงานของพวกเขาเขียนได้
ศูนย์ต่อชั่วโมงค่าจ้าง ( ซึ่งถูกละเลยในการคำนวณความเหลื่อมล้ำค่าจ้างรายชั่วโมง แต่