The Blind Concubine with a ‘thump’

The Blind Concubine with a ‘thump’ fell to kneel down on the ground. His head hit the icy cold and hard surface of the earth, “It is me who has wronged Your Majesty. I had committed a sin. Your Majesty, please, just punish me. Please let them go.”

The Emperor’s face appeared with a layer of icy cold expression. He articulated his words in a slow speech: “To secretly run away to the outside of the Palace, you will not end up with a light charge. No need to beg! I will also punish you, what are you worried for?”

He waved his sleeve, immediately, there were two imperial bodyguards who stepped forward. One from the right, one from the left, they pulled the Blind Concubine up from the ground and dragged him to the gate.

Jue Yu flew into a rage: “Rui Xuan!! What do you take my place as?!!”

The Emperor’s face sank like water. His pitch black pupil darkened as if bottomless, “Jue Yu. I was taking into account the feelings of the Former Emperor so I give you a way out by treating you leniently. Don’t push your luck! If I wanted to destroy your small Pear Garden, it would be as easy as turning my hand. The Former Emperor had formed some kind of pledge with your father. Definitely not with me. You certainly understand, don’t you!”

His words were filled with rage. His face had also turned livid with rage. He turned his body and strode out of the garden.

The Blind Concubine hung his head so deeply like he couldn’t lift it up anymore. Blood was seeping out from his forehead. His originally plain but neat clothes had been covered in dirt. He was being fuddled while being brought down the mountain. His hands and his legs was being shackled by black and icy cold chains, just like that, he was thrown in the horse carriage.

The Emperor opened the curtain and entered the carriage as well. He said lightly to the carriage driver: “Go!”

The carriage slowly moved forward. The wheel grinded as it weighed down on sharp pointed rocks, then swayed violently.

The Blind Concubine couldn’t bear it, he closed his eyes and stretched his hands to cover his ears. He curled up his body in a form of a ball.

The Emperor’s face had still looked angry. Firmly, he jerked the hands and threw them down, “You make this kind of pitiful appearance, for whom?”

The Blind Concubine only shook his head, he tried hard to restrain his tears from falling down.

The Emperor spoke again: “I hold you dear, I do whatever for you. You actually commit this kind of shameless affair, who gave you the nerve?!” The last sentence was spoken with the utmost weight, as if the words were squeezed out from the space between his teeth.

The Blind Concubine, from head to toe, trembled greatly. He forced himself to get up and kneel before the Emperor. “It was me who caused the trouble. General Qi took me out of the Palace, I admit my wrong doing…..” He bumped his head on the carriage floor and made a thumping sound.

When he lifted up his face, a thread of fresh blood was zigzagging like a centipede crawling down his face to the corner of his mouth.

His face was ghastly pale. His eyes were ashen and dimmed. The entirety of his face was completely lacking of the blood color. There was only the fresh blood from the corner of his mouth which was horrible to see as it astonished the heart.

The Emperor unexpectedly pushed him away, “I will never believe you again!”

The Blind Concubine’s face was filled with despair seemingly already giving up all the hope. His body gradually slid down, slanted to the side, silent with no more words.

-------

After several days, the large troops finally arrived at the Capital.

Xiao Bao was in the middle of feeding the two red-billed leiothrix birds when he suddenly heard voices passing by from the front gate. It was a kind of clamoring voice. His heart skipped a beat. Hurriedly he put down the birds’ food in his hand, then with lightning speed, he ran over to eavesdrop.

On the corner of a certain place, several of the Palace’s maidens gathered and talked in a whisper. Xiao Bao carefully inched closer as he cautiously walked along the wall’s side while sticking his ears out for better listening.

“Did you know? His Majesty has come back to the Capital today.”

“The guards on the gate duty said, they brought back the Blind Concubine who absconded from the Palace.”

“You guys didn’t see the Emperor’s face color. It was so dark to the point of being similar with the bottom of the pot. Frightened the front Palace’s servants, even they didn’t dare to bring in the tea.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางสนมตาบอดกับ 'thump' ล้มลงคุกเข่าลงบนพื้นดิน หัวของเขาตีพื้นผิวเย็น และแข็งเป็นน้ำแข็งของโลก "มัน เป็นผมที่มีท่านมหาบพิตร ฉันทำบาป มหาบพิตร กรุณา เพียงโทษฉัน โปรดให้พวกเขาไป"ใบหน้าของจักรพรรดิปรากฏ ด้วยชั้นของนิพจน์ที่เย็นเป็นน้ำแข็ง เขาพูดชัดแจ้งในคำพูดของเขาในคำพูดช้า: "แอบวิ่งไปด้านนอกของพระราชวัง คุณจะไม่จบลง ด้วยการชาร์จไฟ ไม่จำเป็นต้องวอน ฉันจะยังลงโทษคุณ สิ่งคุณกังวลสำหรับ"เขาโบกแขนของเขา ทันที มีสองบอดี้การ์ดที่อิมพีเรียลที่ก้าวไปข้างหน้า หนึ่งจากด้านขวา ด้านซ้าย จากที่พวกเขาดึงนางสนมตาบอดขึ้นมาจากพื้นดิน และลากเขาไปยังประตูJue ยูบินเข้าความโกรธ: "Rui ซวน!! หากคุณใช้เวลาสถานที่เป็นของฉันใบหน้าของจักรพรรดิจมลงเหมือนน้ำ ระยะห่างของเขานักเรียนสีดำมืดเป็นถ้าลึก "Jue Yu ฉันคือคำนึงถึงความรู้สึกของอดีตจักรพรรดิดังนั้นผมให้ทางออก โดยการรักษาคุณ leniently ไม่ผลักดันโชคของคุณ ถ้าอยากทำลายสวนลูกแพร์ขนาดเล็กของคุณ มันจะง่ายเหมือนการเปลี่ยนมือ อดีตจักรพรรดิได้เกิดบางชนิดจำนำกับคุณพ่อ ไม่แน่นอนกับฉัน คุณเข้าใจ ไม่คุณ" คำพูดของเขาเต็มไป ด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาก็ยังหัน livid ด้วยความโกรธ เขาหันร่างกายของเขา และก้าวจากสวนนางสนมตาบอดแขวนศีรษะของเขาให้ลึกเช่นเขาไม่สามารถยกขึ้นอีกต่อไป เลือดก็ไหลออกจากหน้าผากของเขา เขาเดิมเสื้อผ้าธรรมดา แต่เรียบร้อยมีการครอบคลุมในสิ่งสกปรก เขาถูกถูก fuddled ในขณะที่ถูกนำลงจากภูเขา มือและขาของเขาถูกถูก shackled โดยดำ และน้ำแข็งเย็นโซ่ เพียงเช่นนั้น เขาถูกโยนในรถม้าจักรพรรดิเปิดม่าน และป้อนการขนส่งเป็นอย่างดี เขากล่าวเบา ๆ กับโปรแกรมควบคุมขนส่ง: "ไป"การขนส่งช้าไปข้างหน้า ล้อบดจะชั่งลงบนหินแหลมที่คมชัด แล้วเปี่ยมไปอย่างรุนแรงนางสนมตาบอดไม่สามารถแบกมัน เขาปิดตาของเขา และยืดมือของเขาจะปิดหูของเขา เขาม้วนงอขึ้นร่างกายของเขาในรูปแบบของลูกใบหน้าของจักรพรรดิได้ยังคงมองโกรธ แน่น เขาเครื่องรางมือ และโยนเขาลง "ชนิดของลักษณะที่น่าสงสาร ที่นี้ให้คุณ"นางสนมตาบอดเท่านั้นส่ายศีรษะของเขา เขาหนักพยายามกลั้นน้ำตาของเขาจากการล้มลงจักรพรรดิอีกพูด: "ฉันถือคุณรัก ฉันทำสิ่งสำหรับคุณ คุณจริง "การยอมรับเรื่องไร้ยางอาย เจ้าคุณเส้นประสาทชนิดนี้ ประโยคสุดท้ายพูด มีน้ำหนักสูงสุด เป็นถ้าคำที่ถูกบีบออกจากช่องว่างระหว่างฟันของเขานางสนมคนตาบอด ตั้งแต่หัวจรดเท้า trembled อย่างมาก เขาบังคับตัวเองลุกขึ้น และคุกเข่าลงก่อนจักรพรรดิ "มันเป็นผมที่เกิดปัญหา ทั่วไปฉีเอาฉันออกจากวัง ผมยอมรับผิดของฉันทำ... " เขาชนหัวของเขาบนชั้นขนส่ง และทำแบบกระหึ่มเสียงเมื่อเขายกขึ้นใบหน้าของเขา ถูก zigzagging เธรดของเลือดสดเช่นตะเข็บตระเวนลงใบหน้าของเขาไปมุมปากของเขาใบหน้าของเขาซีดส่วนมาก ตาของเขาถูกมณโฑหน้าขาว และเป็นสีทึบ สมบูรณ์สะดวกสบายทั้งหมดของใบหน้าของเขามีสีเลือด มีเพียงเลือดสดจากมุมของปากซึ่งต้องดู ตามที่มันประหลาดใจหัวใจจักรพรรดิโดยไม่คาดคิดผลักเขาออกไป "ผมจะไม่ เชื่อคุณอีก"ใบหน้าของนางสนมที่ตาบอดก็เต็มไป ด้วยความสิ้นหวังที่ดูเหมือนแล้วท้อถอยความหวัง ร่างกายของเขาค่อย ๆ ฝ่อลง เอียงไปด้านข้าง เงียบกับดาว-------หลังหลายวัน กองทหารขนาดใหญ่สุดท้ายมาที่เมืองหลวงเสี่ยวเปากลางให้อาหารนกแดงเรียก leiothrix สองเมื่อเขาได้ยินเสียงผ่านจากประตูด้านหน้าก็ได้ ชนิดของเสียงร้องได้ หัวใจของเขาข้ามไปทันที รีบเขาวางลงนกอาหารในมือของเขา แล้ว ด้วยความเร็ว เขาวิ่งผ่านไปแอบฟังมุมของสถานหนึ่ง หลายสาวพรหมจารี Palace รวบรวม และพูดเสียงกระซิบ เสี่ยวเปาอย่างรอบคอบ inched ใกล้ชิดเขาระมัดระวังเดินด้านข้างของผนังขณะพลุ้ยหูของเขาสำหรับการฟังดีกว่า"คุณรู้ไหม สมเด็จได้กลับมาเมืองหลวงวันนี้""เจ้าหน้าที่ประจำประตูที่กล่าวว่า พวกเขานำกลับนางสนมตาบอดที่ absconded จากนั้น""พวกคุณไม่เห็นสีหน้าของจักรพรรดิ มันก็ดูมืดไปยังจุดที่คล้ายกับด้านล่างของหม้อ กลัวหน้าข้า Palace แม้พวกเขาไม่กล้าที่จะนำมาในชา "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางสนมคนตาบอดด้วย 'กระหน่ำ' ลดลงไปคุกเข่าลงบนพื้นดิน ศีรษะของเขาตีน้ำแข็งพื้นผิวเย็นและยากของแผ่นดิน "มันเป็นผมที่ได้กระทำผิดต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ผมมีความมุ่งมั่นบาป พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณโปรดเพียงลงโทษฉัน กรุณาแจ้งให้พวกเขาไป. " ใบหน้าของจักรพรรดิปรากฏด้วยชั้นของการแสดงออกเย็นฉ่ำ เขาก้องคำพูดของเขาในการพูดช้า: "เพื่อแอบหนีออกไปข้างนอกของพระราชวังที่คุณจะไม่จบลงด้วยการชาร์จไฟ ไม่จำเป็นต้องขอ! ฉันยังจะลงโทษคุณสิ่งที่คุณมีความกังวลใจอยู่หรือ? " เขาโบกแขนเสื้อของเขาทันทีที่มีสองบอดี้การ์ดของจักรพรรดิที่ก้าวไปข้างหน้า หนึ่งจากขวาคนหนึ่งจากซ้ายพวกเขาดึงคนตาบอดเมียน้อยขึ้นมาจากพื้นดินและลากเขาไปที่ประตู. จือยูบินกลายเป็นความโกรธ "Rui Xuan !! สิ่งใดที่คุณใช้สถานที่ของฉันเป็น? !! " ใบหน้าของจักรพรรดิจมเหมือนน้ำ สนามนักเรียนสีดำมืดเช่นถ้าลึก "จือหยู ผมได้คำนึงถึงความรู้สึกของอดีตจักรพรรดิดังนั้นผมให้คุณวิธีออกโดยการรักษาคุณ leniently ไม่ได้ผลักดันโชคของคุณ! ถ้าผมต้องการที่จะทำลายลูกแพร์สวนขนาดเล็กของคุณก็จะเป็นเรื่องง่ายเหมือนการเปลี่ยนมือของฉัน อดีตจักรพรรดิได้จัดตั้งชนิดของการจำนำบางอย่างกับคุณพ่อของคุณ ไม่แน่นอนกับฉัน แน่นอนคุณเข้าใจคุณไม่! " คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาได้หันยังซีดด้วยความโกรธ เขาหันร่างกายของเขาและก้าวออกมาจากสวน. คนตาบอดเมียน้อยแขวนหัวของเขาให้ลึกเหมือนเขาไม่สามารถยกขึ้นอีกต่อไป เลือดไหลออกมาจากหน้าผากของเขา เสื้อผ้าเดิมธรรมดา แต่เรียบร้อยของเขาได้รับการคุ้มครองในสิ่งสกปรก เขาถูกเมาในขณะที่ถูกนำลงมาจากภูเขา มือและขาของเขาถูกใส่กุญแจมือโซ่เย็นน้ำแข็งสีดำและสีเช่นเดียวกับที่เขาถูกโยนอยู่ในรถม้า. จักรพรรดิเปิดม่านและเข้าไปในสายการบินได้เป็นอย่างดี เขาบอกว่าเบา ๆ กับคนขับรถม้า "Go!" สายการบินย้ายไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ล้อบดเป็นมันชั่งน้ำหนักลงบนโขดหินแหลมที่คมชัดเปี่ยมไปแล้วอย่างรุนแรง. คนตาบอดเมียน้อยไม่สามารถแบกมันเขาปิดตาของเขาและเหยียดมือของเขาเพื่อให้ครอบคลุมหูของเขา เขาขดร่างกายของเขาในรูปแบบของลูกได้. ใบหน้าของจักรพรรดิก็ยังมองโกรธ แน่นเขากระชากมือและโยนพวกเขาลง "คุณทำให้ชนิดของลักษณะที่น่าสงสารนี้สำหรับผู้ที่" คนตาบอดเมียน้อยเพียงส่ายหัวเขาพยายามอย่างหนักที่จะยับยั้งน้ำตาของเขาจากการล้มลง. จักรพรรดิพูดขึ้นอีกว่า "ผม ถือคุณรักฉันทำสิ่งสำหรับคุณ จริงๆคุณกระทำแบบนี้เรื่องไร้ยางอายที่ทำให้คุณประสาท ?! "ประโยคสุดท้ายถูกพูดกับน้ำหนักสูงสุดเช่นถ้าคำที่ถูกบีบออกจากช่องว่างระหว่างฟันของเขา. คนตาบอดเมียน้อยจากหัวจรดเท้า กลัวจนตัวสั่นมาก เขาบังคับตัวเองให้ลุกขึ้นและคุกเข่าลงก่อนที่จักรพรรดิ "มันเป็นผมที่ก่อให้เกิดปัญหา ทั่วไปฉีเอาฉันออกจากพระราชวังผมยอมรับว่าฉันทำผิด ... .. "เขาชนหัวของเขาบนชั้นสายการบินและทำให้เสียงที่โดดเด่น. เมื่อเขายกขึ้นใบหน้าของเขาด้ายเลือดสดคดเคี้ยวเหมือนตะขาบการรวบรวมข้อมูล ใบหน้าของเขาลงไปที่มุมปากของตน. ใบหน้าของเขาซีดน่ากลัว ดวงตาของเขาซีดและสีจาง ความสมบูรณ์ของใบหน้าของเขาได้อย่างสมบูรณ์ขาดสีเลือด มีเพียงเลือดสดจากมุมปากของเขาซึ่งเป็นที่น่ากลัวที่จะเห็นในขณะที่มันประหลาดใจหัวใจเป็น. จักรพรรดิโดยไม่คาดคิดผลักเขาออกไป "ฉันจะไม่เชื่อว่าคุณอีกครั้ง!" ใบหน้าคนตาบอดนางสนมของก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังที่ดูเหมือนจะมีอยู่แล้วให้ ขึ้นทั้งหมดหวัง ร่างกายของเขาค่อยๆเลื่อนลงเป๋ไปด้านข้างอยู่เงียบ ๆ กับไม่มีคำมากขึ้น. ------- หลังจากที่หลายวันกองกำลังที่มีขนาดใหญ่ที่สุดก็มาถึงที่ Capital. เสี่ยวเบ้าอยู่ในช่วงกลางของการให้อาหารทั้งสองสีแดงเรียกเก็บเงิน นก leiothrix เมื่อจู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงผ่านจากประตูด้านหน้า มันเป็นชนิดของเสียง clamoring หัวใจของเขาข้ามจังหวะ รีบเขาใส่ลงอาหารนกในมือของเขาแล้วด้วยความเร็วฟ้าผ่าเขาวิ่งไปแอบฟัง. ในมุมของสถานที่หนึ่งที่หลายสาวของพระราชวังรวบรวมและพูดคุยกันในกระซิบ เสี่ยวเปาระมัดระวังขยับใกล้ชิดในขณะที่เขาเดินอย่างระมัดระวังตามแนวด้านข้างผนังในขณะที่ติดหูของเขาออกมาให้ฟังดีกว่า. "คุณรู้หรือไม่? พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้กลับไปยังเมืองหลวงมาวันนี้. " " ยามในการปฏิบัติหน้าที่ประตูกล่าวว่าพวกเขานำกลับคนตาบอดนางสนมที่หลบหนีจากพระราชวัง. " " พวกคุณไม่เห็นสีใบหน้าของจักรพรรดิ มันจึงมืดไปยังจุดที่เป็นคล้ายกับด้านล่างของหม้อที่ กลัวคนรับใช้ของพระราชวังด้านหน้าแม้พวกเขาไม่กล้าที่จะนำมาในชา. "