2.4. Sugar, starch and protein dete

2.4. Sugar, starch and protein determination
For starch, sugar and protein determinations, leaves
were dried overnight in a vacuum oven at 70 ◦C. Initial
trials showed thiswas the optimal temperature to ensure
no loss or breakdown of sugars, starches or proteins.
After drying, material was ground to a fine powder using
a mortar and pestle. Soluble sugars (glucose, fructose
and sucrose) were extracted using double distilled
water, clarified via the Carrez method to remove proteins
and measured using a Boehringer–Roche sugar
assay kit based on techniques developed by Bergmeyer
and Bernt (1974). Starch was solubilised from samples
using dimethylsulfoxide and hydrochloric acid as per
Boehringer-Mannheim (1984) and then assayed using
a Boehringer–Roche starch assay kit based on techniques
developed by Keppler and Decker (1974). Protein
was extracted using a SDS-based method (Pogson
and Morris, 1997) andwas then assayed using a protein
analytical kit (Bio-Rad) based on the Bradford method
(Bradford, 1976).
2.5. Statistics
All experimental trials were triplicated with 10, 15
or 20 replicates in each. Data shown in tables and
figures are from representative trials. All statistical
procedures were performed using Genstat (fourth edition)
(Rothamsted, UK). Least significant differences
(LSDs) were determined at P < 0.05 to compare means.
Covariate analysis was also performed using measurements
of lamina width, length and weight; petiole
width, thickness, length and weight; and leaf weight.
General regression equations (usually polynomial) of
GA during storage were used to calculate the storage
life of leaves (GA = 5.5). General regression equations
were also used to determine the degree of yellowing,
rots and physiological damage and the hue angle when
the GA was 5.5 (the end of storage life).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 น้ำตาลแป้งและโปรตีนกำหนด
สำหรับแป้งน้ำตาลและโปรตีนพิจารณาใบ
ถูกทำให้แห้งในเตาอบสูญญากาศที่ 70 ◦C เริ่มต้น
การทดลองแสดงให้เห็น thiswas อุณหภูมิที่เหมาะสมเพื่อให้แน่ใจว่า
การสูญเสียหรือไม่มีรายละเอียดของน้ำตาลแป้งหรือโปรตีน
หลังจากการอบแห้งวัสดุที่ถูกบดให้เป็นผงละเอียดใช้
ครกและสาก น้ำตาลที่ละลายน้ำได้ (กลูโคสฟรุกโตส
และซูโครส) ถูกสกัดโดยใช้คู่กลั่น
น้ำได้ชี้แจงผ่านทางวิธีการ Carrez เพื่อเอาโปรตีน
และวัดโดยใช้น้ำตาล Boehringer-โรช
ชุดทดสอบขึ้นอยู่กับเทคนิคการพัฒนาโดย Bergmeyer
และ Bernt (1974) แป้งถูก solubilised จากตัวอย่าง
การใช้ dimethylsulfoxide และกรดไฮโดรคลอริกตาม
Boehringer-Mannheim (1984) และจากนั้น assayed โดยใช้
ชุดทดสอบแป้ง Boehringer-โรชขึ้นอยู่กับเทคนิค
ที่พัฒนาขึ้นโดยเคพและ Decker (1974) โปรตีน
สกัดโดยใช้วิธี SDS-based (Pogson
และมอร์ริส, 1997) andwas แล้ว assayed ใช้โปรตีน
ชุดวิเคราะห์ (ชีวภาพ -Rad) ตามวิธี Bradford
(แบรด, 1976)
2.5 สถิติ
ทั้งหมดทดลองทดลอง triplicated กับ 10, 15
หรือ 20 ซ้ำในแต่ละ ข้อมูลที่แสดงในตารางและ
ตัวเลขที่มาจากการทดลองที่เป็นตัวแทน สถิติทุก
ขั้นตอนได้รับการดำเนินการโดยใช้ Genstat (ฉบับที่สี่)
(Rothamsted สหราชอาณาจักร) ความแตกต่างที่สำคัญน้อยที่สุด
(LSDs) ได้รับการพิจารณาที่ p <0.05 เพื่อเปรียบเทียบหมายถึง
การวิเคราะห์ตัวแปรร่วมก็ยังดำเนินการโดยใช้การวัด
ความกว้างของแผ่นความยาวและน้ำหนัก; ก้านใบ
มีความกว้างความหนาความยาวและน้ำหนัก; และน้ำหนักใบ
สมการถดถอยทั่วไป (ปกติพหุนาม) ของ
GA ระหว่างการเก็บรักษาถูกนำมาใช้ในการคำนวณการจัดเก็บ
ชีวิตของใบ (GA = 5.5) สมการถดถอยทั่วไป
นอกจากนี้ยังใช้ในการกำหนดระดับของสีเหลือง
เน่าและความเสียหายทางสรีรวิทยาและมุมสีเมื่อ
GA 5.5 (ท้ายของอายุการเก็บรักษา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . น้ำตาล แป้ง และโปรตีน ปริมาณ
แป้ง น้ำตาล และโปรตีน ร้อยละใบ
อยู่ค้างคืนในเตาอบสูญญากาศที่ 70 ◦ C เริ่มต้น
การทดลองพบมีอุณหภูมิที่เหมาะสมเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีการสูญเสียหรือการสลาย
น้ำตาลแห้ง แป้งหรือโปรตีน .
หลังจากการอบแห้ง , วัสดุพื้นเพื่อผงละเอียดโดยใช้ : ครกและสาก น้ำตาล ( กลูโคส ฟรักโทส
ที่ละลายได้และซูโครส ) ถูกสกัดโดยใช้คู่กลั่น
น้ำ ชี้แจงผ่าน carrez วิธีเอาโปรตีน
และวัดโดยใช้ความ–โรชน้ำตาล
3 ชุดตามเทคนิคที่พัฒนาโดย bergmeyer
และ เบิร์น ( 1974 ) แป้งเป็น solubilised จากตัวอย่างและไดเมทิลซัลฟอกไซด์
ใช้กรดเกลือต่อ
Boehringer Mannheim ( 1984 ) และปริมาณการใช้
มีความว่า ( โรชแป้งชุดตามเทคนิค
พัฒนาโดยเคปเลอร์และ Decker ( 1974 ) โปรตีนสกัดโดยใช้ SDS
วิธีตาม ( พอกสัน
และ มอร์ริส , 1997 ) ดำเนินการแล้ว โดยใช้การวิเคราะห์ปริมาณโปรตีน
ชุด ( ไบโอ ราด ) ตามวิธี Bradford
( แบรดฟอร์ด , 1976 ) .
2.5 สถิติ
การทดลองการทดลองทั้งหมด triplicated กับ 10 , 15 หรือ 20
ซ้ำในแต่ละ ข้อมูลที่แสดงในรูปตารางและ