ing public, the gross spread, has n

ing public, the gross spread, has not been addressed in any of these studies. Chen and Mohan (2002) argue that gross spread and underpricing are jointly determined, and that gross spread conveys information about the quality of IPOs.
Chen and Ritter (2000) present the clustering of gross spreads at 7% for industrial IPOs, favoring a strategic pricing explanation for the pattern. They do not find a significant trade-off between gross spreads and initial returns due to the clustering of gross spreads at 7.0%. However, Hansen (2001) is inclined to support the efficient contract theory that states that the 7% contract is the efficient outcome of competition among underwriters. Although some evidence and arguments have been provided for the clustering phenomenon that exists for industrial IPO firms, little is known about REIT IPOs. In addition, the development of the underwriting process for REIT IPOs Similar to findings in previous studies, we find a reversal of overpricing to underpricing for REIT IPOs. Consequently, we conjecture that gross spreads in this market may behave differently from what has been found for industrial firms. With new financial products introduced to the market, investment banks need time to adjust their valuation process and risk assessment technology. Thus, the gross spread and the underpricing level of a new investment vehicle will vary and adjust to the equilibrium over time. Integer offer prices at either $10 or $20 were common for REIT IPOs in the 1980s. There are two potential explanations in the literature for integer offer prices. Hanley, Lee, and Seguin (1996) suggest that closed-end fund IPOs are marketed to less-informed individual investors, which is evidence consistent with the marketing hypothesis. They find that underwriting fees for closed-end fund IPOs typically range from 6 to 8%, and offer prices usually cluster at either $10 or $12. Alternatively, Bradley, Cooney, Jordan, and Singh (2004) argue that the issuer and the underwriter negotiate from a set of rounded prices when the expected offer price is high and the degree of valuation uncertainty is large. Therefore, with greater
uncertainty, the extent of underpricing for integer IPOs should be higher than that of fractional IPOs. They provide evidence consistent with the negotiation hypothesis and find that integer IPOs associate with a higher degree of underpricing. has received little attention or discussion. The study of REIT IPOs provides an opportunity to examine the learning process of underwriters and the evolution of gross spreads.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังประชาชน รวมกระจาย ไม่ได้รับอยู่ในการศึกษานี้ เฉินและโมฮาน (2002) โต้แย้งว่า แพร่กระจายรวมและ underpricing จะถูกกำหนดร่วมกัน และแพร่กระจายที่รวมสื่อถึงข้อมูลเกี่ยวกับคุณภาพของ IPOsเฉินและริทเตอร์ (2000) เสนอคลัสเตอร์ของแพร่กระจายรวม 7% สำหรับอุตสาหกรรม IPOs นความคำอธิบายการกำหนดราคาเชิงกลยุทธ์สำหรับรูปแบบการ พวกเขาไม่พบ trade-off สำคัญ ระหว่างแพร่กระจายรวม และเริ่มต้นส่งกลับเนื่องจากคลัสเตอร์รวมแพร่กระจายที่ 7.0% อย่างไรก็ตาม แฮนเซ่น (2001) คืออยากสนับสนุนทฤษฎีสัญญามีประสิทธิภาพที่ระบุว่า สัญญา 7% ผลประสิทธิภาพของการแข่งขันระหว่าง underwriters ถึงแม้ว่ามีการให้หลักฐานบางอย่างและอาร์กิวเมนต์สำหรับปรากฏการณ์ระบบคลัสเตอร์ที่มีการเสนอขายหุ้นบริษัทอุตสาหกรรม น้อยมีชื่อเสียงเกี่ยวกับ REIT IPOs การพัฒนากระบวนการ underwriting REIT IPOs คล้ายกับผลการวิจัยในการศึกษาก่อนหน้านี้ เราพบของ overpricing เพื่อ underpricing สำหรับ REIT IPOs ดังนั้น เรานึกว่า แพร่กระจายรวมในตลาดนี้อาจทำแตกต่างจากที่พบในบริษัทอุตสาหกรรม กับเงินสินค้าใหม่แนะนำสู่ตลาด ธนาคารลงทุนต้องการเวลาเพื่อปรับปรุงการประเมินค่าความเสี่ยงและกระบวนการประเมินเทคโนโลยี ระดับ underpricing รถลงทุนใหม่และการแพร่กระจายรวมจะแตกต่างกัน และปรับสมดุลในช่วงเวลาต่าง ๆ จำนวนเต็มมีราคาที่ $10 หรือ $20 ได้ทั่วไป REIT IPOs ในทศวรรษ 1980 สองเป็นคำอธิบายในวรรณคดีราคาเสนอจำนวนเต็มได้ Hanley, Lee และ Seguin (1996) แนะนำที่สุดกองทุน IPOs เป็นเด็ดขาดจะไม่ทราบแต่ละนักลงทุน ซึ่งเป็นหลักฐานที่สอดคล้องกับทฤษฏีการตลาด พวกเขาพบว่า รับประกันภัยค่าธรรมเนียมกองทุนสุด IPOs ปกติตั้งแต่ 6 ถึง 8% และเสนอราคาปกติคลัสเตอร์ที่ $10 หรือ $12 หรือ Bradley, Cooney, Jordan และสิงห์ (2004) โต้แย้งว่า ผู้ออกและทุนกลุ่มการเจรจาจากราคาโดยประมาณราคาเสนอที่คาดจะสูง และระดับของการประเมินค่าความไม่แน่นอนมีขนาดใหญ่ ดังนั้น ด้วยมากกว่าความไม่แน่นอน ขอบเขตของ underpricing สำหรับ IPOs เต็มควรสูงกว่า IPOs เศษ พวกเขาแสดงหลักฐานที่สอดคล้องกับสมมติฐานการเจรจา และหาว่า IPOs เต็มที่เชื่อมโยงกับระดับที่สูง underpricing ได้รับความสนใจน้อยหรือสนทนา การศึกษาของ REIT IPOs ให้โอกาสตรวจสอบการเรียนรู้ของ underwriters และวิวัฒนาการของการแพร่กระจายรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอเอ็นจีสาธารณะการแพร่กระจายขั้นต้นยังไม่ได้รับการแก้ไขในใด ๆ ของการศึกษาเหล่านี้ เฉินและโมฮัน (2002) ยืนยันว่าการแพร่กระจายขั้นต้นและ underpricing มีความมุ่งมั่นร่วมกันและการแพร่กระจายขั้นต้นที่บ่งบอกถึงข้อมูลเกี่ยวกับคุณภาพของหุ้นไอพีโอ.
เฉินและริท (2000) นำเสนอการจัดกลุ่มของส่วนต่างราคาขั้นต้นที่ 7% สำหรับหุ้นไอพีโออุตสาหกรรมนิยมเชิงกลยุทธ์ คำอธิบายรูปแบบการกำหนดราคาสำหรับ พวกเขาจะไม่พบการออกที่สำคัญระหว่างการกระจายขั้นต้นและผลตอบแทนที่เริ่มต้นเกิดจากการจัดกลุ่มของการแพร่กระจายขั้นต้นที่ 7.0% อย่างไรก็ตามแฮนเซน (2001) มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนทฤษฎีสัญญาที่มีประสิทธิภาพที่ระบุว่าสัญญา 7% เป็นผลที่มีประสิทธิภาพของการแข่งขันระหว่างผู้จัดจำหน่ายหลักทรัพย์ แม้ว่าบางหลักฐานและข้อโต้แย้งได้รับการให้สำหรับปรากฏการณ์การจัดกลุ่มที่มีอยู่สำหรับ บริษัท เสนอขายหุ้น IPO อุตสาหกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับการทำ IPO REIT นอกจากนี้การพัฒนากระบวนการการจัดจำหน่ายหุ้นไอพีโอสำหรับ REIT คล้ายกับผลการวิจัยในการศึกษาก่อนหน้านี้เราได้พบกับการพลิกกลับของ overpricing เพื่อ underpricing สำหรับหุ้นไอพีโอ REIT ดังนั้นเราคาดว่าส่วนต่างราคาขั้นต้นในตลาดนี้อาจทำงานที่แตกต่างจากสิ่งที่ได้รับพบว่า บริษัท อุตสาหกรรม ด้วยผลิตภัณฑ์ทางการเงินใหม่ ๆ นำไปตลาด, ธนาคารเพื่อการลงทุนต้องใช้เวลาในการปรับกระบวนการการประเมินมูลค่าของพวกเขาและเทคโนโลยีการประเมินความเสี่ยง ดังนั้นการแพร่กระจายขั้นต้นและระดับ underpricing ของยานพาหนะการลงทุนใหม่จะแตกต่างกันไปและปรับสมดุลในช่วงเวลา ราคาเสนอขายที่จำนวนเต็มทั้ง $ 10 หรือ $ 20 เป็นเรื่องปกติสำหรับ REIT หุ้นไอพีโอในปี 1980 มีสองคำอธิบายที่มีศักยภาพในวรรณคดีสำหรับราคาที่เสนอเป็นจำนวนเต็ม แฮนลีย์ลีและซีกีน (1996) ชี้ให้เห็นว่าปิดท้ายหุ้นไอพีโอกองทุนจะวางตลาดไปน้อยแจ้งนักลงทุนรายย่อยซึ่งเป็นหลักฐานที่สอดคล้องกับสมมติฐานการตลาด พวกเขาพบว่าการจัดจำหน่ายกองทุนค่าธรรมเนียมสำหรับการปิดท้ายหุ้นไอพีโอมักจะอยู่ในช่วง 6-8% และราคาเสนอขายมักจะเป็นกลุ่มที่ทั้ง $ 10 หรือ $ 12 อีกวิธีหนึ่งคือแบรดลีย์ Cooney จอร์แดนและซิงห์ (2004) ยืนยันว่า บริษัท ผู้ออกหลักทรัพย์และผู้จัดการการจัดจำหน่ายเจรจาจากชุดของราคากลมเมื่อราคาเสนอซื้อที่คาดว่าจะอยู่ในระดับสูงและระดับของความไม่แน่นอนของการประเมินมูลค่าที่มีขนาดใหญ่ จึงมีมากขึ้น
ความไม่แน่นอนขอบเขตของ underpricing สำหรับหุ้นไอพีโอจำนวนเต็มควรจะสูงกว่าที่ของหุ้นไอพีโอที่เป็นเศษส่วน พวกเขาให้หลักฐานที่สอดคล้องกับสมมติฐานการเจรจาต่อรองและพบว่าหุ้นไอพีโอจำนวนเต็มเชื่อมโยงกับระดับที่สูงขึ้นของ underpricing ได้รับความสนใจน้อยหรือการอภิปราย การศึกษาของหุ้นไอพีโอ REIT มีโอกาสที่จะตรวจสอบกระบวนการเรียนรู้ของผู้จัดการการจัดจำหน่ายและวิวัฒนาการของการแพร่กระจายขั้นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไอเอ็นจีสาธารณะ แผ่ขั้นต้นยังไม่ได้ให้ความสนใจในการศึกษาเหล่านี้ เฉินและ Mohan ( 2002 ) ยืนยันว่ากระจายรายได้และนักลงทุนจะร่วมกันกำหนด และรวมกระจายสื่อข้อมูลเกี่ยวกับคุณภาพของประชาชน .
เฉินและ ริตเตอร์ ( 2000 ) แสดงการแบ่งกลุ่มของกระจายรวม 7% สำหรับกิจการอุตสาหกรรมนิยมคำอธิบายกลยุทธ์ราคาเพื่อรูปแบบพวกเขาไม่พบการแลกเปลี่ยนแบบกระจายรายได้และผลตอบแทนจากการแบ่งกลุ่มของกระจายรวม 7.0 % อย่างไรก็ตาม แฮนเซ่น ( 2001 ) มีแนวโน้มที่จะสนับสนุนสัญญามีประสิทธิภาพทฤษฎีที่ระบุว่า ร้อยละ 7 สัญญาผลมีประสิทธิภาพของการแข่งขันระหว่างประกัน .แม้ว่าหลักฐานและข้อโต้แย้งได้ถูกจัดเตรียมเป็นปรากฏการณ์ที่มีอยู่สำหรับ บริษัท มหาชนอุตสาหกรรม , น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับ REIT วัน . นอกจากนี้ การพัฒนาอย่างเพียงพอสำหรับ REIT เติบโตคล้ายกับผลในการศึกษาก่อนหน้านี้ พบกลับของนักลงทุนสำหรับ REIT overpricing เพื่อประชาชน . จากนั้นเราเดาว่ามวลรวมกระจายในตลาดนี้อาจทำตัวแตกต่างจากสิ่งที่ได้พบ บริษัท อุตสาหกรรม ด้วยผลิตภัณฑ์ทางการเงินใหม่ แนะนำตลาด ธนาคารเพื่อการลงทุนต้องใช้เวลาในการปรับกระบวนการมูลค่าของพวกเขาและด้านการประเมินความเสี่ยง ดังนั้น การกระจายรวมและนักลงทุนระดับของยานพาหนะการลงทุนใหม่จะแตกต่างกัน และปรับสมดุลตลอดเวลาจำนวนเต็ม เสนอราคาที่ $ 10 หรือ $ 20 เป็นหลักทั่วไปสำหรับ REIT ในไฟต์ มี สอง อาจอธิบายในวรรณกรรมสำหรับจำนวนเต็มเสนอราคา แฮนลีย์ , ลี และ Seguin ( 1996 ) ชี้ให้เห็นว่ากองทุนปิดวันเด็ดขาดเพื่อแจ้งน้อยกว่านักลงทุน ซึ่งหลักฐานที่สอดคล้องกับสมมติฐานทางการตลาดพวกเขาพบว่า จะมีค่ากองทุนปิดกิจการโดยทั่วไปช่วงจาก 6 ถึง 8 เปอร์เซ็นต์ และเสนอราคาปกติกลุ่มที่ $ 10 หรือ $ 12 อีกวิธีหนึ่งคือ แบรดลีย์ cooney จอร์แดน และ ซิงห์ ( 2004 ) ยืนยันว่าผู้ออก และผู้ที่เจรจาจากชุดราคากลมเมื่อคาดหวังให้ราคาสูงและระดับของความไม่แน่นอนของมูลค่าเป็นจำนวนมาก ดังนั้น เมื่อ
ความไม่แน่นอน , ขอบเขตของนักลงทุนสำหรับจำนวนเต็มหลักน่าจะสูงกว่าของเศษส่วนในหลัก . พวกเขามีหลักฐานที่สอดคล้องกับสมมติฐาน และพบว่า หลักการเจรจาต่อรองจำนวนเต็มเชื่อมโยงกับระดับที่สูงขึ้นของนักลงทุน . ที่ได้รับความสนใจน้อย หรือการอภิปรายศึกษาหลักของ REIT มีโอกาสที่จะศึกษาเรียนรู้กระบวนการประกันและวิวัฒนาการของกระจายรวม