What is Language? Language is a dua

What is Language?
Language is a dual system of arbitrary vocal symbols used for human communication. The duality is due the coexistence of two systems of language-the system of sounds and system of meanings; thus, duality is a basic feature of language. Language is arbitrary because we cannot predict which features will be found in any particular language; language is symbolic because the words humans speak are associated with objects, ideas, and actions.
In any study of language or linguistics, there are several basic distinctions that should be noted Not only do these distinctions underlie the study of language, but to some extent they underlie the study of culture. The first distinction is between description and prescription.
Linguists describe rather than prescribe languages, in other words, linguists assume that human language cannot be evaluated or judged, and they are more interested in how language works or doesn't work than in how language should be improved. The descriptive stance is very unnatural for a speaker of any language to adopt, as we all have definite ideas about what is “proper” within the languages we speak. People are taught to be prescriptive in speaking and writing.
The linguists’ descriptive stance is somewhat similar to the anthropological principle of cultural relativism. Throughout childhood, we received instruction on the proper way to speak our language, and any mistakes we made were quickly corrected, In much the same way, we are taught that our culture is the best culture. This attitude, or ethnocentrism, is common in every culture, The syllable centric or centrism derives from the Greek word kentrik, or centre, and because ethno means culture, the term ethnocentric can be thought of as culture centred, or not being able to go beyond one's circle or cultural values.
Anthropologists try to overcome the bias implicit in ethnocentrism by applying the principle of cultural relativity. Anthropologists look at a culture from the perspective of its own terms and values and try not to evaluate a culture through their own system of cultural values. Culture relativity can only be a goal, however, in the sense that no one can be absolutely free of cultural values.
Languages are cultures are best approached from a nonprescriptive stance. All human languages and equally complex and sophisticated; there is no primitive language. All humans have the ability to create and recreate complex systems of sounds and meanings using their voices and bodies
Many groups have focused on the power of symbols found in language. Native groups, women’s groups, and animal rights groups, for example, are very concerned with the use of words and language. The symbols created through language can be biased for or against a particular gender, they can stereotype other cultures, or they can stereotype other species. The words or verbal symbols we use shapes our attitudes about ourselves and others. This course will help develop your awareness of why we shape verbal symbols, how we accomplish it, and the biases implicit in our everyday speech.
There are a few things you should note about the terminology used in this course. The commentaries in the study Guide contain a number of examples from the indigenous languages of Canada, which are the languages of the original inhabitants of the area now called Canada, and the people who speak these languages are usually referred to in the commentaries as Native peoples. The word Native is used to avoid the present-day distinctions of legal status, and its capitalization is used to distinguish them from native speakers. A native speaker s a person who speaks a language as his or her mother tongue. The terms Indigenous languages and Native peoples are actually regional definitions somewhat like the term European languages. The finer distinctions among the languages that originate on both sides of by the end of the course.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาคืออะไรภาษาเป็นระบบที่สองของสัญลักษณ์แกนนำโดยพลการที่ใช้ในการสื่อสารของมนุษย์
การคู่กันเป็นเพราะการอยู่ร่วมกันของทั้งสองระบบของระบบภาษาของเสียงและระบบความหมาย; จึงเป็นคู่เป็นคุณสมบัติพื้นฐานของภาษา ภาษาเป็นพลเพราะเราไม่สามารถคาดการณ์ที่มีคุณสมบัติจะพบในภาษาใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาษาเป็นสัญลักษณ์เพราะมนุษย์คำพูดที่เกี่ยวข้องกับวัตถุความคิดและการกระทำ.
ในการศึกษาของภาษาหรือภาษาศาสตร์ใด ๆ ที่มีความแตกต่างพื้นฐานหลายประการที่ควรจะตั้งข้อสังเกตไม่เพียง แต่ความแตกต่างเหล่านี้รองรับการศึกษาภาษา แต่มีขอบเขต พวกเขาเป็นพื้นฐานการศึกษาวัฒนธรรม ความแตกต่างแรกคือระหว่างรายละเอียดและการกําหนด.
นักภาษาศาสตร์อธิบายมากกว่ากำหนดภาษาในคำอื่น ๆ นักภาษาศาสตร์คิดว่าภาษาของมนุษย์ไม่สามารถได้รับการประเมินหรือการตัดสินและพวกเขามีความสนใจในวิธีการที่ภาษาการทำงานหรือไม่ทำงานกว่าในวิธีการใช้ภาษาควร ได้รับการปรับปรุง ท่าทางบรรยายเป็นธรรมชาติมากสำหรับลำโพงของภาษาใด ๆ ที่จะนำมาใช้ในขณะที่เราทุกคนมีความคิดที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่ "ถูกต้อง" ที่อยู่ในภาษาที่เราพูด คนที่ได้รับการสอนที่จะมีกำหนดในการพูดและการเขียน.
ท่าทางบรรยายภาษาศาสตร์ 'จะค่อนข้างคล้ายกับหลักการมานุษยวิทยาวัฒนธรรม relativism ตลอดวัยเด็กของเราได้รับการเรียนการสอนเกี่ยวกับวิธีการที่เหมาะสมที่จะพูดภาษาของเราและความผิดพลาดใด ๆ ที่เราทำได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็วในลักษณะเดียวกันกับที่เรากำลังสอนว่าวัฒนธรรมของเราเป็นวัฒนธรรมที่ดีที่สุด ทัศนคติแบบนี้หรือประเพณีเป็นเรื่องธรรมดาในทุกวัฒนธรรมที่เป็นศูนย์กลางพยางค์หรือ centrism มาจากภาษากรีกคำว่า kentrik หรือศูนย์และเพราะ ethno หมายถึงวัฒนธรรมระยะ ethnocentric สามารถจะคิดว่าเป็นวัฒนธรรมที่เป็นศูนย์กลางหรือไม่สามารถที่จะไป เกินกว่าวงกลมหนึ่งหรือค่านิยมทางวัฒนธรรม.
นักมานุษยวิทยาพยายามที่จะเอาชนะอคตินัยในประเพณีโดยการใช้หลักการของทฤษฎีสัมพัทธวัฒนธรรม นักมานุษยวิทยาวัฒนธรรมดูจากมุมมองของเงื่อนไขของตัวเองและคุณค่าและพยายามที่จะไม่ประเมินวัฒนธรรมผ่านระบบของตัวเองของค่านิยมทางวัฒนธรรม ทฤษฎีสัมพัทธวัฒนธรรมเท่านั้นที่สามารถเป็นเป้าหมาย แต่ในความรู้สึกที่ไม่มีใครสามารถเป็นอย่างฟรีค่านิยมทางวัฒนธรรม.
ภาษาวัฒนธรรมกำลังจะเข้าหาที่ดีที่สุดจากท่าทาง nonprescriptive ภาษามนุษย์อย่างเท่าเทียมกันและมีความซับซ้อนและมีความซับซ้อน; ไม่มีภาษาดั้งเดิม มนุษย์ทุกคนมีความสามารถในการสร้างและสร้างระบบที่ซับซ้อนของเสียงและความหมายของการใช้เสียงและร่างกายของพวกเขาหลายกลุ่มมีความสำคัญกับพลังของสัญลักษณ์ที่พบในภาษา
กลุ่มชนพื้นเมืองกลุ่มสตรีและกลุ่มสิทธิสัตว์เช่นมีความกังวลมากกับการใช้คำพูดและภาษา สัญลักษณ์ที่สร้างขึ้นผ่านทางภาษาสามารถลำเอียงหรือต่อต้านเพศโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาสามารถตายตัววัฒนธรรมอื่น ๆ หรือพวกเขาสามารถตายตัวสายพันธุ์อื่น ๆ คำหรือสัญลักษณ์ทางวาจาที่เราใช้รูปร่างทัศนคติของเราเกี่ยวกับตัวเองและคนอื่น ๆ หลักสูตรนี้จะช่วยพัฒนาความรู้ของคุณว่าทำไมเรารูปร่างสัญลักษณ์วาจาวิธีการที่เราประสบความสำเร็จได้และอคตินัยในการพูดในชีวิตประจำวันของเรา.
มีบางสิ่งที่คุณควรทราบเกี่ยวกับคำศัพท์ที่ใช้ในหลักสูตรนี้ ข้อคิดในมีคู่มือการศึกษาจำนวนตัวอย่างจากภาษาพื้นเมืองของแคนาดาซึ่งเป็นภาษาของคนที่อาศัยอยู่เดิมของพื้นที่ที่เรียกว่าตอนนี้แคนาดาและคนที่พูดภาษาเหล่านี้มักจะอ้างถึงในข้อคิดเห็นเป็นชนชาติพื้นเมือง . พื้นเมืองเป็นคำที่ใช้เพื่อหลีกเลี่ยงความแตกต่างในปัจจุบันของสถานะทางกฎหมายและโครงสร้างเงินทุนที่จะใช้ในการแยกพวกเขาจากเจ้าของภาษา ลำโพงพื้นเมืองสาคนที่พูดภาษาเป็นภาษาแม่ของเขาหรือเธอ คำภาษาพื้นเมืองและประชาชนพื้นเมืองเป็นจริงคำจำกัดความภูมิภาคคล้ายคำภาษายุโรป ความแตกต่างในหมู่ปลีกย่อยภาษาที่เกิดขึ้นทั้งสองด้านของในตอนท้ายของการเรียนการสอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วเป็นภาษา ?
ภาษาเป็นระบบคู่ของสัญลักษณ์เสียงหนึ่งที่ใช้ในการสื่อสารของมนุษย์ ทวิภาวะเนื่องจากการอยู่ร่วมกันของทั้งสองระบบภาษาระบบเสียงและระบบความหมาย ดังนั้น คู่เป็นคุณลักษณะพื้นฐานของภาษา ภาษาหนึ่ง เพราะเราไม่สามารถคาดเดาได้ ซึ่งคุณสมบัติจะพบในภาษาใด ๆเฉพาะภาษาเป็นสัญลักษณ์ เพราะคำพูดมนุษย์พูดเกี่ยวข้องกับวัตถุ ความคิด และการกระทำ
ในการศึกษาภาษาหรือภาษาศาสตร์ มีความแตกต่างพื้นฐานหลายประการที่ควรจะระบุไว้ไม่เพียง แต่ทำ distinctions เหล่านี้รองรับการศึกษาของภาษา แต่ในขอบเขตบางพวกเขารองรับการศึกษาวัฒนธรรม ความแตกต่างแรกระหว่าง
รายละเอียดและใบสั่งยานักภาษาศาสตร์อธิบายมากกว่าบัญญัติภาษา ในคำอื่น ๆที่นักภาษาศาสตร์ถือว่าไม่สามารถภาษามนุษย์ได้รับการประเมินหรือตัดสิน และพวกเขาจะสนใจมากขึ้นในวิธีการทำงาน หรือภาษาไม่ทำงานมากกว่าในวิธีการสอนควรปรับปรุง ท่าทางบรรยายมากผิดปกติที่ลำโพงของภาษาใด ๆกิจกรรมเป็นเราทุกคนมีความคิดที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่ " เหมาะสม " ในภาษาที่เราพูด คนถูกสอนให้เป็นคําในการพูด และการเขียน
นักภาษาศาสตร์ ' บรรยายท่าทางจะค่อนข้างคล้ายคลึงกับหลักการพื้นฐานของสัมพัทธนิยมทางวัฒนธรรม ตลอดทั้งวัยเด็ก ที่เราได้รับการสอนเกี่ยวกับวิธีการที่เหมาะสมที่จะพูดภาษาของเราและความผิดพลาดใด ๆที่เราทำคือ รีบแก้ไขในลักษณะเดียวกับที่เราได้รับการสอนว่าวัฒนธรรมคือวัฒนธรรมที่ดีที่สุด นี้ทัศนคติ หรืออัตตนิยมวัฒนธรรม เป็นเหมือนกันทุกวัฒนธรรมพยางค์วิพากษ์ หรือ centrism มาจาก kentrik คำกรีก หรือศูนย์ และเพราะ ethno หมายถึงวัฒนธรรม ระยะ ethnocentric สามารถคิดเป็นวัฒนธรรมที่เป็นศูนย์กลาง หรือ ไม่สามารถไปเกินกว่าหนึ่งเป็นวงกลม หรือคุณค่าทางวัฒนธรรม .
นักมานุษยวิทยาพยายามเอาชนะอคติความนัยในอัตตนิยมวัฒนธรรมโดยการประยุกต์ใช้หลักการของสัมพัทธภาพวัฒนธรรม นักมานุษยวิทยามองวัฒนธรรมจากมุมมองในแง่ของตัวเองและค่านิยมและพยายามที่จะไม่ประเมินวัฒนธรรมผ่านระบบของตัวเองของค่านิยมทางวัฒนธรรม ความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมเท่านั้นที่สามารถเป็นเป้าหมาย แต่ในความรู้สึกที่ไม่มีใครสามารถฟรีแน่นอนค่า
/ วัฒนธรรมภาษาเป็นวัฒนธรรมเข้าหาที่ดีที่สุดจากท่าทาง nonprescriptive . ภาษาของมนุษย์ทั้งหมดและเท่าเทียมกันที่ซับซ้อนและซับซ้อน ไม่มีดั้งเดิมภาษา มนุษย์ทุกคนมีความสามารถในการสร้างและสร้างระบบที่ซับซ้อนของเสียงและความหมายของพวกเขาโดยใช้เสียงและร่างกาย
หลายกลุ่มได้เน้นพลังของสัญลักษณ์ที่พบในภาษา กลุ่มพื้นเมือง กลุ่มสตรีกลุ่มสิทธิสัตว์ ตัวอย่างเช่น มีมากที่เกี่ยวข้องกับการใช้คำและภาษา สัญลักษณ์ที่สร้างขึ้นผ่านภาษาสามารถลำเอียงหรือกับเพศที่เฉพาะเจาะจง พวกเขาสามารถพิมพ์วัฒนธรรมอื่น ๆหรือพวกเขาสามารถพิมพ์ชนิดอื่น คำพูดหรือวาจาที่เราใช้สัญลักษณ์รูปทรงทัศนคติของเราเกี่ยวกับตัวเองและคนอื่น ๆหลักสูตรนี้จะช่วยพัฒนาความรู้ของเราถึงรูปร่างสัญลักษณ์ วาจา ว่าเราทำได้ และอคติโดยนัยในการพูดในชีวิตประจำวันของเรา
มีบางสิ่งที่คุณควรทราบเกี่ยวกับศัพท์ที่ใช้ในหลักสูตรนี้ ที่มีอยู่ในคู่มือการศึกษาประกอบด้วยหมายเลขของตัวอย่างจากภาษาชนพื้นเมืองของแคนาดาซึ่งเป็นภาษาของต้นฉบับของชาวพื้นที่เรียกว่าตอนนี้แคนาดา และผู้คนที่พูดภาษาเหล่านี้มักจะอ้างถึงในอรรถกถาเป็นชนชาติพื้นเมือง คำพื้นเมืองที่ใช้ในปัจจุบันเพื่อหลีกเลี่ยงความแตกต่างของสถานะทางกฎหมาย และเงินทุนที่ใช้เพื่อแยกพวกเขาจากเจ้าของภาษาเจ้าของภาษาเป็นคนที่พูดภาษาของเขาหรือแม่ของเธอลิ้น เงื่อนไขภาษาพื้นบ้านกับผู้คนพื้นเมืองเป็นคำจำกัดความภูมิภาคค่อนข้างชอบคำว่ายุโรปภาษา ที่มีความแตกต่างระหว่างภาษาที่เกิดจากทั้งสองด้าน โดยส่วนท้ายของหลักสูตร