Despite its name, the “Modern” Type

Despite its name, the “Modern” Typeface, also known as Didone, is not new. In the eighteenth century improvements in paper quality combined with more advanced printing methods brought about changes in how typefaces were created

Modern is the term used to categorize fonts created at that time or in the style of that time.

Modern fonts are recognizable by their thin, long horizontal serifs, and clear-cut thick/thin transitions in the strokes. The stress is vertical, i.e. there is no slant on the letters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีชื่อ แบบตัวพิมพ์ "ทันสมัย" หรือที่เรียกว่า Didone ไม่ได้ใหม่ ในศตวรรษ eighteenth ปรับปรุงคุณภาพกระดาษรวมกับวิธีการพิมพ์ขั้นสูงเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีสร้าง typefaces ขึ้นมาสมัยเป็นคำที่ใช้ในการจัดประเภทแบบอักษรที่สร้างขึ้น ในขณะนั้น หรือ ในลักษณะของเวลาที่อักษรสมัยรู้จัก โดยไม่มี serif บาง ยาวแนวนอนของพวกเขา และที่แน่ชัดหนา/บางช่วงการเปลี่ยนภาพในจังหวะ ความเครียดเป็นแนวตั้ง เช่นมีตัวอักษรเราไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามชื่อของมันว่า "โมเดิร์น" แบบอักษรยังเป็นที่รู้จัก Didone ไม่ใหม่ ในการปรับปรุงศตวรรษที่สิบแปดคุณภาพกระดาษรวมกับวิธีการพิมพ์ที่สูงขึ้นมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีการรูปแบบอักษรที่ถูกสร้างโมเดิร์นเป็นคำที่ใช้ในการจัดกลุ่มแบบอักษรที่สร้างขึ้นในเวลานั้นหรือในรูปแบบของเวลานั้น. แบบอักษรสมัยใหม่เป็นที่รู้จักโดยบางของพวกเขา ยาวเซอริฟแนวนอนและชัดเจนหนา / เปลี่ยนในบางจังหวะ ความเครียดเป็นแนวตั้งเช่นมีเอียงไม่เกี่ยวกับตัวอักษร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ชื่อของมัน " ตัวอักษรที่ทันสมัย " หรือที่เรียกว่า didone เป็นไม่ใหม่ ในศตวรรษที่สิบแปดในการปรับปรุงคุณภาพกระดาษรวมกับวิธีการพิมพ์ขั้นสูงเพิ่มเติมมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีการที่ผู้ใช้งานสร้าง

สมัยใหม่เป็นคําที่ใช้ในการจัดสร้างในครั้งนั้น หรืออักษรในรูปแบบของเวลาที่ แบบอักษร

ที่ทันสมัยเป็นที่รู้จักโดยของพวกเขาบาง serifs แนวนอนยาวชัดเจนเปลี่ยนบางและหนา ในจังหวะ ความเครียดเป็นแนวตั้ง คือ ไม่มีเอียงบนตัวอักษร .