he full story of the nature and ori

he full story of the nature and origin of the financial crisis specifically in the subprime mortgage market is told elsewhere, but here is a sketch of the background. The U.S. government created, at different times, two organizations to provide a secondary market for home mortgages. A secondary market is where primary lenders such as banks can sell the mortgage they have created. The government-created agencies for providing a secondary market in home mortgages are known as Fannie Mae and Freddie Mac. Aroung 1960 they became private companies. Fannie Mae was probably the largest business in the world in terms of asset holdings.

In the 1990's Fannie Mae announced that it would not deal with lenders who red-lined; i.e., refused to lend to buyers who were wanting to purchase homes in poor and perhaps dangerous neighborhoods. The lenders agreed to those terms, but Fannie Mae told them that they would have to prove that they were not red-lining by issuing quotas of mortgages to ethnic minority buyers. When the lenders could not meet those quotas and still maintain their standards for lending Fannie Mae and Freddie Mac encouraged the lenders to lower those standards and they would insure or buy these subprime mortgages.

The subprime mortgages were not good investments. They were made worse by charging the subprime borrowers a higher interest rate which just increased the risk of default. For the lenders it did not matter how poor of an investment the subprime mortgages were as long as they could sell them immediately in the secondary mortgage market. The lenders got a fee for writing the mortgage and the size of the fee was substantially larger for the subprime mortgages.

Meanwhile Fannie Mae and Freddie Mac began to bundle mortgages, prime and subprime, and sell securities based upon the mortgage payments deriving from the pool of mortgages. They even created securities with a gradation of risks ranging from those with first claim to the mortgage payments to those with last claim, called toxic waste. Fannie Mae, Freddie Mac and others creating mortgage-backed securities appeared to be making a profit on this process of securitization. But the subprime mortgages were actually a loss for Fannie Mae and Freddie Mac. They paid too much for the subprime mortgages and not enough for the default insurance they were providing. It only took ten years for the social policy imposed in the late 1990's to bankrupt the largest business in the world.

As the market for subprime mortgages and the market for securities based upon those mortgages grew there was increased an increased market for default insurance. This took the form of credit default swaps (CDS's). The CDS's were a form of derivative security.

The market for derivative securities has become very large in recent years. Worldwide these securities provided in the 1990's "insurance" on an estimated $16 trillion of financial securities. This is an enormous amount, far larger than the gross domestic product (GDP) of the United States at the time. However it pales in comparison to the level reached in the 2000's. According to the International Swaps and Derivatives Association (ISDA) the notional value of the CDS's in 2007 worldwide in 2007 was $62.2 trillion. The total GDP of all the countries in the world in 2008 was about $60 trillion. The total value of household real estate in the U.S. at the time was only about $19.9 trillion. This indicates that much of the activity was not in providing insurance against risk but was sheer speculation.

The economic function of derivative securities is to transfer risk from those who do not want to bear it to those who are willing to bear it for a fee. In this respect the derivatives market is much the same as the insurance industry. For example, a put option is insurance against the price of a stock falling. And, like the insurance industry, both the insuree and insurer are better off as a result of the transaction. However, one usually does not refer to this insurance function as insuring; it is called hedging.

Most of the transactions in these derivative securities is for speculation rather than for hedging. Nevertheless the speculators serve a purpose. They provide the liquidity for the market to fulfill its social function of transferring risk. The derivative market, like the insurance industry, does involve gambling. The sizes of the bets in the financial markets however are vastly greater than in the gambling industry. Salomon Brothers had in the recent past derivative contracts for more than $600 billion in securities. The leader in derivative securities has been Chemical Bank which has contracts for $2.5 trillion in securities. As big as this amounts are they represent only a small portion of the entire market. The International Swaps and Derivatives Association estimated that in 2007 the notional value of all swaps worldwide was $587 trillion.

The sizes of the involvement of banks and stock brokerag

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเรื่องราวของธรรมชาติและที่มาของวิกฤตการเงินโดยเฉพาะในตลาดซับไพรม์จำนองจะบอกอื่น ๆ แต่นี่คือร่างของพื้นหลัง รัฐบาลสหรัฐอเมริกาสร้าง ต่างเวลา สององค์กรเพื่อให้เป็นตลาดรองสำหรับการจำนองบ้าน ตลาดรองคือการ ที่ผู้ให้กู้หลักเช่นธนาคารสามารถขายจำนองพวกเขาได้สร้างขึ้น หน่วยงานที่รัฐบาลสร้างให้ตลาดรองในบ้านจำนองจะเป็นการจำนองและ mac ปรีชา Aroung 1960 ที่พวกเขาเป็นบริษัทเอกชน การจำนองคืออาจ ธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกในด้านการถือครองสินทรัพย์ในปี 1990 ของจำนองประกาศว่า มันจะไม่จัดการกับผู้ให้กู้ที่เส้นสีแดง เช่น ปฏิเสธที่จะให้ผู้ซื้อที่ถูกต้องการซื้อบ้านในละแวกใกล้เคียงที่ไม่ดี และอันตรายอาจจะ ยืม ที่ผู้ให้กู้ยอมรับข้อกำหนดเหล่านั้น แต่การจำนองบอกพวกเขาว่า พวกเขาจะต้องพิสูจน์ได้ว่า พวกเขาไม่ซับในสีแดง โดยออกโควต้าของการจำนองกับชนกลุ่มน้อยผู้ซื้อ เมื่อผู้ให้กู้ที่อาจไม่ตรงตามโควต้าที่ และยังคง รักษามาตรฐานการให้สินเชื่อจำนอง และปรีชา Mac ให้ผู้ให้กู้ที่ต่ำกว่ามาตรฐานเหล่านั้น และพวกเขาจะทำประกัน หรือซื้อสินเชื่อซับไพรม์เหล่านี้จำนองซับไพรม์ไม่ได้เงินลงทุนที่ดี พวกเขาทำเลว โดยชาร์จผู้กู้ซับไพรม์อัตราดอกเบี้ยสูงขึ้นซึ่งก็เพิ่มความเสี่ยงในการเริ่มต้น สำหรับการกู้ ไม่ว่าวิธีที่ดีของการลงทุนจำนองซับไพรม์ได้ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถขายได้ทันทีในตลาดรองจำนอง ผู้ให้กู้ที่มีค่าสำหรับการเขียนการจดจำนอง และจำนวนค่าธรรมเนียมที่มีขนาดใหญ่มากสำหรับ mortgages ซับไพรม์ในขณะเดียวกัน การจำนองและปรีชา Mac เริ่มเซ็ตจำนอง นายก และ subprime และหลักทรัพย์ขายตามการชำระเงินจำนองจากสระว่ายน้ำของการจำนอง พวกเขาได้สร้างหลักทรัพย์พร้อมไล่ความเสี่ยงตั้งแต่ผู้ที่มีการชำระเงินจำนองเรียกร้องแรกที่มีการเรียกร้องครั้งสุดท้าย เรียกว่าขยะพิษ การจำนอง ปรีชา Mac และอื่น ๆ สร้างสำรองจำนองหลักทรัพย์ปรากฏจะทำให้กำไรในกระบวนการนี้ของผจู้ แต่จำนองซับไพรม์ จริงสูญเสียสำหรับการจำนองและ mac ปรีชา พวกเขาจ่ายเงินมากเกินไปสำหรับ mortgages ซับไพรม์ และไม่เพียงพอสำหรับการประกันภัย ที่พวกเขาถูกให้ มันแค่สิบปีสำหรับนโยบายทางสังคมที่กำหนดไว้ในปลายปี 1990 การล้มละลายทางธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกขณะที่ตลาดซับไพรม์จำนองและตลาดหลักทรัพย์ตามจำนองเหล่านั้น เติบโต ก็เพิ่มขึ้นตลาดเพิ่มขึ้นสำหรับค่าประกันภัย นี้เอาแบบของเครดิตเริ่มต้น swaps (ซีดี) แบบของสารอนุพันธ์ของซีดีได้ตลาดหลักทรัพย์อนุพันธ์ได้กลายเป็นขนาดใหญ่มากในปีนี้ ทั่วโลกในปี 1990 หลักทรัพยของ "ประกัน" ในการประมาณ $16 ล้านล้านหลักทรัพย์ทางการเงิน จำนวนมหาศาล ไกลมากกว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP) ของสหรัฐอเมริกาในเวลานั้น อย่างไรก็ตาม มัน pales เมื่อเทียบกับระดับการเข้าถึงในปี 2000 ตามการแลกเปลี่ยนนานาชาติและสมาคมอนุพันธ์ (ISDA) สัญญาของใน 2007 ทั่วโลกใน 2007 ของ CD เป็น 62.2 ล้านล้าน $ GDP รวมของทุกประเทศในโลกในปี 2551 คือ ประมาณ $60 ล้านล้าน มูลค่ารวมของครัวเรือนอสังหาริมทรัพย์ในสหรัฐอเมริกาในเวลาได้เพียงประมาณ $19.9 ล้านล้าน บ่งชี้ว่า มากของกิจกรรมในการให้บริการประกันความเสี่ยง แต่ เชียร์เก็งกำไรหน้าที่ทางเศรษฐกิจของอนุพันธ์หลักทรัพย์คือการ ถ่ายโอนความเสี่ยงจากผู้ที่ไม่ต้องการแบกผู้ที่ยินดีที่จะแบกรับค่าธรรมเนียม ในแง่นี้ ตลาดอนุพันธ์ได้เหมือนธุรกิจประกันภัย เช่น ตัวเลือกการวางเป็นประกันกับราคาของหุ้นที่ลดลง และ เช่นธุรกิจประกันภัย insuree และบริษัทประกันภัยจะดีกว่าเป็นผลมาจากธุรกรรม อย่างไรก็ตาม หนึ่งมักจะไม่ได้อ้างถึงงานนี้ประกันเป็นประกัน เรียกว่าป้องกันความเสี่ยงส่วนใหญ่ของธุรกรรมในตลาดหลักทรัพย์อนุพันธ์เหล่านี้เป็น สำหรับเก็งกำไร แทน สำหรับป้องกันความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม นักเก็งกำไรที่ทำหน้าที่วัตถุประสงค์ มีสภาพคล่องสำหรับตลาดเพื่อตอบสนองฟังก์ชั่นของการถ่ายโอนความเสี่ยงทางสังคม ตลาดอนุพันธ์ เช่นธุรกิจประกันภัย พนัน ขนาดของการเดิมพันในตลาดการเงินอย่างไรก็ตามได้อย่างมากมายมากกว่าในอุตสาหกรรมการพนัน ซาโลมอนบราได้ล่าอดีตสัญญาอนุพันธ์สำหรับกว่า 600 พันล้านดอลลาร์ในตลาดหลักทรัพย์ขึ้น ผู้นำในหลักทรัพย์ตราสารอนุพันธ์ได้ถูก ธนาคาร สารเคมีซึ่งมีสัญญาสำหรับ $2.5 ล้านล้านหลักทรัพย์ ใหญ่เป็นจำนวนเงินนี้จะแสดงเพียงส่วนเล็ก ๆ ของตลาดทั้งหมด แลกเปลี่ยนนานาชาติสมาคมตราสารอนุพันธ์และประมาณว่า ใน 2007 ของทั่วโลกทั้งหมด swaps สัญญาเป็น $587 ล้านล้านขนาดของของธนาคารและหุ้น brokerag

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเต็มไปด้วยเรื่องราวของธรรมชาติและความเป็นมาของวิกฤตการเงินโดยเฉพาะในตลาดซับไพรม์จำนองจะบอกว่าที่อื่น ๆ แต่ที่นี่เป็นร่างของพื้นหลัง รัฐบาลสหรัฐสร้างขึ้นในช่วงเวลาที่แตกต่างกันทั้งสององค์กรเพื่อให้เป็นตลาดรองสำหรับการจำนองบ้าน ตลาดรองเป็นที่ที่ผู้ให้กู้หลักเช่นธนาคารสามารถขายสินเชื่อที่อยู่อาศัยที่พวกเขาได้สร้างขึ้น หน่วยงานของรัฐที่สร้างขึ้นสำหรับการให้บริการตลาดรองในการจำนองบ้านที่รู้จักกันเป็น Fannie Mae และ Freddie Mac aroung 1960 พวกเขากลายเป็น บริษัท เอกชน Fannie Mae อาจจะเป็นธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลกในแง่ของการถือครองสินทรัพย์.

ในปี 1990 Fannie Mae ประกาศว่าจะไม่จัดการกับผู้ให้กู้ที่สีแดงเรียงราย; คือปฏิเสธที่จะปล่อยกู้ให้กับผู้ซื้อที่กำลังต้องการซื้อบ้านในละแวกใกล้เคียงที่ไม่ดีและอาจจะเป็นอันตราย ผู้ให้กู้เห็นด้วยกับเงื่อนไขเหล่านั้น แต่ Fannie Mae บอกพวกเขาว่าพวกเขาจะต้องพิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาไม่ได้สีแดงซับโดยการออกโควต้าของการจำนองให้กับผู้ซื้อของชนกลุ่มน้อย เมื่อผู้ให้กู้ไม่สามารถตอบสนองความโควตาเหล่านั้นและยังคงรักษามาตรฐานของพวกเขาเพื่อการให้กู้ยืม Fannie Mae และ Freddie Mac เป็นกำลังใจให้ผู้ให้กู้เพื่อลดมาตรฐานเหล่านั้นและพวกเขาจะประกันหรือซื้อจำนองซับไพรม์เหล่านี้.

จำนองซับไพรม์ไม่ได้เงินลงทุนที่ดี พวกเขาถูกทำให้แย่ลงโดยการเรียกเก็บเงินผู้กู้ซับไพรม์ในอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นซึ่งก็เพิ่มความเสี่ยงของการเริ่มต้น สำหรับผู้ให้กู้มันไม่สำคัญว่าวิธีการที่ดีของการลงทุนการจำนองซับไพรม์ได้ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถขายได้ทันทีในตลาดสินเชื่อที่อยู่อาศัยรอง ตลอดจนการมีค่าใช้จ่ายสำหรับการเขียนการจำนองและขนาดของค่าเป็นอย่างมากที่มีขนาดใหญ่สำหรับการจำนองซับไพรม์.

ในขณะเดียวกัน Fannie Mae และ Freddie Mac เริ่มกำจำนอง, นายกรัฐมนตรีและซับไพรม์และขายหลักทรัพย์ขึ้นอยู่กับการชำระเงินจำนองมาจากสระว่ายน้ำ ของการจำนอง พวกเขายังสร้างหลักทรัพย์มีการไล่ระดับของความเสี่ยงตั้งแต่ผู้ที่มีการเรียกร้องครั้งแรกกับการชำระเงินสินเชื่อที่อยู่อาศัยให้กับผู้ที่มีการเรียกร้องที่ผ่านมาเรียกว่าขยะพิษ Fannie Mae, Freddie Mac และอื่น ๆ สร้างหลักทรัพย์จำนองดูเหมือนจะทำกำไรในกระบวนการของการแปลงสินทรัพย์เป็นหลักทรัพย์นี้ แต่การจำนองซับไพรม์ที่เป็นจริงสำหรับการสูญเสีย Fannie Mae และ Freddie Mac พวกเขาจ่ายเงินมากเกินไปสำหรับการจำนองซับไพรม์และไม่เพียงพอสำหรับการประกันเริ่มต้นที่พวกเขาให้ มันใช้เวลาสิบปีสำหรับนโยบายทางสังคมที่กำหนดในปลายปี 1990 ที่จะล้มละลายธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลก.

เป็นตลาดสำหรับการจำนองซับไพรม์และตลาดหลักทรัพย์ขึ้นอยู่กับการจำนองเหล่านั้นขยายตัวเพิ่มขึ้นมีการตลาดที่เพิ่มขึ้นสำหรับการประกันเริ่มต้น นี้เอารูปแบบของสัญญาแลกเปลี่ยนเครดิตเริ่มต้น (CDS) ที่ ซีดีของคนรูปแบบของการรักษาความปลอดภัยอนุพันธ์.

ตลาดสำหรับตราสารอนุพันธ์ได้กลายเป็นขนาดใหญ่มากในปีที่ผ่านมา ทั่วโลกหลักทรัพย์เหล่านี้ไว้ในปี 1990 "ประกัน" ที่ประมาณ $ 16000000000000 หลักทรัพย์ทางการเงิน นี้เป็นจำนวนมหาศาลไกลขนาดใหญ่กว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ของประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงเวลานั้น แต่มัน pales เมื่อเทียบกับระดับถึงในปี 2000 ตามที่นานาชาติแลกเปลี่ยนและสัญญาซื้อขายล่วงหน้าสมาคม (ISDA) มูลค่าสัญญาของ CDS ในปี 2007 ทั่วโลกในปี 2007 มาอยู่ที่ 62.2 ล้านล้าน $ จีดีพีรวมของทุกประเทศในโลกในปี 2008 เป็นประมาณ $ 60000000000000 มูลค่ารวมของอสังหาริมทรัพย์ในครัวเรือนจริงในสหรัฐอเมริกาในเวลานั้นเป็นเพียงประมาณ $ 19900000000000 นี้บ่งชี้ว่ามากของกิจกรรมที่ไม่ได้อยู่ในการให้บริการประกันความเสี่ยง แต่ก็เลี่ยงการเก็งกำไร.

ฟังก์ชั่นทางเศรษฐกิจของตราสารอนุพันธ์เพื่อการถ่ายโอนความเสี่ยงจากบรรดาผู้ที่ไม่ต้องการที่จะแบกมันให้กับผู้ที่ยินดีที่จะแบกมันมีค่าใช้จ่าย ในแง่นี้ตลาดอนุพันธ์เป็นมากเช่นเดียวกับอุตสาหกรรมประกันภัย ยกตัวอย่างเช่นการเลือกเอาประกันกับราคาหุ้นที่ตกลงมา และเช่นเดียวกับธุรกิจประกันภัยทั้ง insuree และผู้ประกันตนจะดีกว่าเป็นผลมาจากการทำธุรกรรม แต่หนึ่งมักจะไม่ได้หมายถึงฟังก์ชั่นการประกันนี้เป็นประกัน; มันจะเรียกว่าการป้องกันความเสี่ยง.

ส่วนใหญ่ของการทำธุรกรรมในตราสารอนุพันธ์เหล่านี้สำหรับการเก็งกำไรมากกว่าเพื่อป้องกันความเสี่ยง อย่างไรก็ตามนักเก็งกำไรที่ตอบสนองวัตถุประสงค์ พวกเขาให้สภาพคล่องในตลาดเพื่อตอบสนองฟังก์ชั่นทางสังคมของความเสี่ยงการถ่ายโอน ตลาดอนุพันธ์เช่นอุตสาหกรรมประกันภัยที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเล่นการพนัน ขนาดของการเดิมพันในตลาดการเงิน แต่เป็นอย่างมากมายมากกว่าในอุตสาหกรรมการพนัน บราเธอร์มีในสัญญาอนุพันธ์อดีตที่ผ่านมานานกว่า $ 600 พันล้านดอลลาร์ในหลักทรัพย์ ผู้นำในตราสารอนุพันธ์ที่ได้รับเคมีธนาคารซึ่งมีสัญญาการ 2500000000000 $ ในหลักทรัพย์ เป็นใหญ่เป็นจำนวนเงินนี้พวกเขาจะเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของตลาดทั้งหมด สว็อปและตราสารอนุพันธ์สมาคมระหว่างประเทศคาดว่าในปี 2007 มูลค่าสัญญาของสัญญาแลกเปลี่ยนทั่วโลกเป็น 587 $ ล้านล้าน.

ขนาดของการมีส่วนร่วมของธนาคารและ brokerag หุ้น