Using survey data collected over 19

Using survey data collected over 1999-2000, Disyatat and Nakornthab (2003) investigated whether there is a significant difference in financing opportunities between firms in the traded and the non-traded sectors in Thailand. Overall, the results indicate that firms in the traded sector tend to be larger and less dependent on bank credit, as they are more likely to have access to other forms of external finance-trade credit, and equity and bond markets. In contrast, firms in the non-traded sector are typically smaller and heavily dependent on bank credit, which is primarily determined by collateral values, not investment opportunities. Since banks are heavily exposed to the non-traded sector, overall credit declines while GDP is propped up by the traded sector. The result is a protracted slowdown in bank credit that outlives a brief recession.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยใช้แบบสำรวจข้อมูลไว้หลายปี 1999-2000, Disyatat และ Nakornthab (2003) ตรวจสอบว่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการจัดหาเงินโอกาสระหว่างบริษัทในการซื้อขายและไม่มีการซื้อขายภาคในประเทศไทย โดยรวม ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า บริษัทในภาคการขายมักจะ มีขนาดใหญ่ และน้อยพึ่งธนาคารเครดิต ตามที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีการเข้าถึงแบบฟอร์มอื่น ๆ ของสิน เชื่อทางการเงินการค้า และหุ้น และตลาดพันธบัตร ตรงกันข้าม บริษัทในภาคไม่มีการซื้อขายมีขนาดเล็กโดยทั่วไป และหนักพึ่งธนาคารเครดิต ซึ่งจะถูกกำหนด โดยค่าหลักประกัน ไม่โอกาสการลงทุนเป็นหลัก เนื่องจากธนาคารมากสัมผัสภาคไม่มีการซื้อขาย สินเชื่อโดยรวมปฏิเสธในขณะที่ GDP เป็น propped ขึ้น โดยภาคการขาย ผลคือ ความล่าช้ายืดเยื้อในสินเชื่อธนาคารที่ outlives ถดถอยโดยย่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยใช้ข้อมูลจากการสำรวจเก็บรวบรวมในช่วง 1999-2000, Disyatat และ Nakornthab (2003) ตรวจสอบว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในโอกาสการจัดหาเงินทุนระหว่าง บริษัท ในการซื้อขายและภาคไม่ใช่การซื้อขายในประเทศไทย โดยรวม, ผลระบุว่า บริษัท ในภาคการซื้อขายมีแนวโน้มที่จะมีขนาดใหญ่และน้อยขึ้นอยู่กับเครดิตของธนาคารเช่นที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีการเข้าถึงรูปแบบอื่น ๆ ของเครดิตทางการเงินการค้าภายนอกและตราสารทุนและตลาดตราสารหนี้ ในทางตรงกันข้าม บริษัท ในภาคไม่ใช่การซื้อขายโดยทั่วไปจะมีขนาดเล็กกว่าและหนักขึ้นอยู่กับเครดิตของธนาคารซึ่งจะกำหนดโดยค่าหลักประกันไม่ได้โอกาสในการลงทุน เนื่องจากธนาคารมีการสัมผัสอย่างหนักให้แก่ภาคไม่ใช่การซื้อขายลดลงเครดิตโดยรวมในขณะที่จีดีพีจะ propped ขึ้นโดยภาคการซื้อขาย ผลที่ได้คือการชะลอตัวยืดเยื้อในสินเชื่อของธนาคารที่ outlives ภาวะถดถอยสั้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยใช้ข้อมูลการสำรวจเก็บรวบรวมกว่าปี 2542-2543 disyatat nakornthab ( 2003 ) , และตรวจสอบว่า มีความแตกต่างกันในด้านการเงิน โอกาสในการซื้อขายระหว่างบริษัทกับไม่ขายภาคในประเทศ โดยรวม พบว่า บริษัท ในการซื้อขายภาคมีแนวโน้มที่จะมีขนาดใหญ่ขึ้น และลดการพึ่งพาสินเชื่อธนาคารเช่นที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีการเข้าถึงรูปแบบอื่น ๆของสินเชื่อการค้าการเงินภายนอก และตลาดตราสารทุนและตราสารหนี้ ในทางตรงกันข้าม บริษัท ในภาคที่ไม่ใช่ซื้อขายมักจะมีขนาดเล็กและหนักขึ้นอยู่กับเครดิตของธนาคาร ซึ่งเป็นหลักที่กำหนดโดยหลักประกันค่าไม่ได้ โอกาสในการลงทุน เนื่องจากธนาคารเป็นอย่างหนักเพื่อสัมผัสไม่ซื้อขายภาคเครดิตโดยรวมลดลงในขณะที่ GDP propped ขึ้นโดยซื้อขายภาค ผลที่ได้คือการชะลอตัวของสินเชื่อ ที่ยืดเยื้อ outlives ภาวะถดถอยโดยย่อ