- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Lulu focused on Theo's quivering ch
Lulu focused on Theo's quivering cheeks.
Lulu found it indefensible to cry in public. She was a Punchalower and Punchalowers didn't cry.
As a matter of fact, she wasn't even sure they had tear ducts.
The bus station's arched wooden door creaked open with the guttural growl of a feral cat.
All four children turned, expectantly waiting to see the next School of Fear student arrive.
Their eyes focused on the dark brown cowboy boots before moving up to khaki slacks and finally stopping on an obscenely large gun holster. Theo's heart beat fast, as it always dud, in the presence of a deadly weapon.
On the man's chest; this was the sheriff. he was approximately forty-five years old with a long moustache that hung over his mouth. as if preparing for a speech, the sheriff cleared his throat to get everyone 's attention. Hello, I'm sheriff Jonh McAllister,Farming ton's law enforcement,dog trainer and driver for the town is only car service. I will be escorting the four of you to School of Fear is campus a few miles out. as stated in the brochure parents are not allowed to accompany students to the campus so you are going to need to say your good byes here.
Hey sheriff, Garrison said while raising his hand, will we be driving over any water? or next to it? son, I have taken precautions so that each of you will have an enjoyable journey. Would anyone object to a covering of bug repellent in the automobile? I assume, miss , that you are Madeleine Masterson fear of spiders, insects, and generally anything that crawls.
That is most accurate,sir.
As long as no one else objects you are more than welcome to spray away. It is the white van out front.
Are we waiting on other students? Lulu asked hopefully.
Today is trip is only the four of you. Remember, you must leave all electronic equipment such as cell phones, computers, BlackBerries, Sidekicks, pagers, Game Boys, et cetera with your parents.
Theo opened his mouth, then scrunched his face in a silent howl while frantically clinging to his mother is leg.
Life without a cell phone meant being completely removed from all that he held dear, and he simply couldn't stand for that. Theo was many things,but a passive observer of life was not one of them.
Mom, please let me keep my cell phone. I will put it on silent and hide it from them.
this man is suspicious, don't you think? he looks a lot like that guy we saw on the FBI is most wanted list at the post office. Actually, on second glance,it is him! I'd recognize those childhating eyes anywhere. I'll distract him while you get the car. Go! for Heaven is sake, Theo,he's the sheriff! That is his cover - smart, isn't it? But not smart enough to fool us.Let's get out of here.You are not going anywhere. Don't you remember the poster? we are in the presence of a certified class-A maniac who tortures chubby kids with glasses.I don't remember the poster mentioning anything about chubby kids with glasses. I don't remember the poster mentioning anything about chubby kids with glasses. we don't have time to debate this; we need to his the road.
Seriously,we should have left three seconds ago!Your imagination is out of control.Some say imagination,other say psychic vision.
Are you really willing to take that chance on your young est, most sensitive son?I'm pretty sure we ruled out all psychic abilities after the Yosemite trip.
Now listen carefully,you are not getting out of this,do you understand me?Than show sone mercy,wonan ! Let me keep my cell phone! Theo's plump face was fraught with description and anxiety.
Mrs.Bartholomew wanted to appease his frantic mind,but she couldn't.
The application to School of Fear was explicit about adhering to the rules and restrictions. it clearly stated that any child found in possession of contraband would face immediate expulsion without refund and possible legal action from the offices of Munchauser and Son.
Moreover, it Theo were ever to lead a normal life,he needed to face his fears.
Mrs.Bartholomew would never forgive herself if she impeded his treatment by allowing a cell phone.
I am sorry,Theo,but I can't let you take the cell phone.
Parked directly in front of the station was the sheriff is large white van with massive black rubber bumpers along the sides and a rusted metal hook on its roof. It more closely resembled a bumper car than a normal passenger van. Madeleine and her father climbed into the vehicle and began the extermination.
Mr. Masterson covered his face with his shirt and prayed that this was the last time he would ever have to exterminate anything again.
Standing outside the van,LuLu made claims on the window seat across from the sliding door.
She. often fretted about being trapped during a car accident and, therefore, preferred to sit near an exit. Garrison stared at Theo madly gripping his mother is leg, his face awash in tears. Sure, Garrison was afraid of water, but crying like a baby was something he, much as Lulu, could not understand. A horrific desire to extol Theo on the rules of life,NBA and NFL specifically,abounded as he watched the boy blubber. Don't worry,young man;the sheriff has assured me that there is no water on the way to the school.
Apparently he is talking a route that avoids even the faintest view of the river, Mrs. Masterson said,unknowingly breaking Garrison is concentration on Theo.
Mr. Masterson and Madeleine had nearly finished with the van when they came across a rotund brown and white English bulldog on the floor of the driver is seat.
Madeleine gasped, stirring the dog,who then stared at the young girl with saggy eyes and a pronounced under bite.
Sheriff, it appears a dog has snuck into the car, Madeleine announced in her proper British accent.
That is Mrs.Wellington's dog, Macaroni;he's here to check your bags. the dog 's name is Macaroni? Lulu scoffed. Yeah, Macaroni was part of a pair, but Cheese died last year.
She had dogs named Macaroni and Cheese? Garison said.
Weird.Line up your bags.Macaroni will be sniffing for electronics, the sheriff announced.
Theo is small face twitched with alarm and apprehension as his mother placed his brown leather satchel next to the other. The bag had been a girl from his father for his tenth brithday, something Theo had wanted for ages. Yet today as Theo stared at the expensive satchel, he felt nothing but horror.
Then something occurred to Theo. Why had he never heard of an electronics-sniffing dog? Why weren’t airports using them? Maybe this was all elaborate ruse to trick the student into dumping their electronic ties to outside world.
Macaroni waddled over to Madeleine’s gray-and-black plaid bag and began sniffing leisurely, making his way from the top to the bottom. Macaroni employed an audible sniff, channeling all his energy into each inhalation. He toddled away from Madeleine’s luggage, paused, and then returned to it. He performed one last long sniff before approaching Garrison’s white nylon backpack with a Miami Heat logo. Macaroni inspected Garrison’s bag at record speed; apparently, nylon is a much easier material to scrutinize. However, Macaroni did lick the bag with his wide purple tongue.
Understandably, Garrison frowned before proclaiming,”gross”.
Macaroni continued his rapid inspection pace with Lulu’s green canvas sack. He managed to sniff his way from left to right and top to bottom in under a minute flat. And even better, he didn’t feel the need to use his tongue. Now only Theo’s academic leather satchel remained.
88
Macaroni abandoned his fast pace, instead employing a thorough inhalation of each square inch of the bag.
five them ten minute passed as Macaroni sniffed and licked.
Theo felt his nerves ease, realizing that an electronics smelling dog was patently absurd.
He paused, thinking how awfully foolish and gullible of him it was to believe such a story.
The portly old dog couldn’t smell a bowl of batteries if it was under his nose.
As Theo broke into a smile, Macaroni stopped to stare at the boy ominously.
Theo’s nerves cracked like and old piece of chewing gum as the sheriff unzipped the leather bag and Macaroni plunged headfirst. Seconds later, the dog emerged with a black sock in his drool-infested mount.
“This dog clearly has no credibility. He’s fishing out socks,” Theo bellowed, walking toward the dog with his hand extended.
Mere inches from the sock, the sheriff’s arm swooped in and grabbed the garment. He quickly reached into the sock and pulled out a sleek black cell phone. All eyes turned to Theo, who immediately threw his hands up in the air.
“I’ve been set up, ”Theo said spectacularly.
89
“Theo?” Mrs. Bartholomew asked incredulously.
“Mom, I don’t know what kind of a scam these people are trying to pull, but we should leave,” Theo said seriously.
“I am only going to ask you this once. Where did you get that phone?”
“This is a setup. The so-called sheriff and the dog are behind it….” Theo trailed off before relenting under his mother’s unsympathetic gaze. “It’s unreasonable to spend an entire summer without a phone. People need phones. It’s as natural as water or air!”
“I’m truly sorry. Sheriff. I don’t know where he got that cell phone. I already confiscated his personal one, ” Mrs. Bartholomew explained, ignoring Theo entirely.
“The black market! That’s where you forced me to go,” Theo said angrily.
“You bought this on the street?”
“Well, not technically. But in spirit, yes.”
“Theo?” Mrs. Bartholomew pressed on with mounting irritation.
“Fine. I go it off eBay, but it’s still dangerous.”
“For Heaven’s sake, Theo,”Mrs. Bartholomew said with embarrassment.
90
Without any further ado, Madeleine lifted her veil, kissed her parents on the cheek, and entered the van. She took the life seat in the back row, pulled down her veil, and sprayed a circle around her feet
Lulu found it indefensible to cry in public. She was a Punchalower and Punchalowers didn't cry.
As a matter of fact, she wasn't even sure they had tear ducts.
The bus station's arched wooden door creaked open with the guttural growl of a feral cat.
All four children turned, expectantly waiting to see the next School of Fear student arrive.
Their eyes focused on the dark brown cowboy boots before moving up to khaki slacks and finally stopping on an obscenely large gun holster. Theo's heart beat fast, as it always dud, in the presence of a deadly weapon.
On the man's chest; this was the sheriff. he was approximately forty-five years old with a long moustache that hung over his mouth. as if preparing for a speech, the sheriff cleared his throat to get everyone 's attention. Hello, I'm sheriff Jonh McAllister,Farming ton's law enforcement,dog trainer and driver for the town is only car service. I will be escorting the four of you to School of Fear is campus a few miles out. as stated in the brochure parents are not allowed to accompany students to the campus so you are going to need to say your good byes here.
Hey sheriff, Garrison said while raising his hand, will we be driving over any water? or next to it? son, I have taken precautions so that each of you will have an enjoyable journey. Would anyone object to a covering of bug repellent in the automobile? I assume, miss , that you are Madeleine Masterson fear of spiders, insects, and generally anything that crawls.
That is most accurate,sir.
As long as no one else objects you are more than welcome to spray away. It is the white van out front.
Are we waiting on other students? Lulu asked hopefully.
Today is trip is only the four of you. Remember, you must leave all electronic equipment such as cell phones, computers, BlackBerries, Sidekicks, pagers, Game Boys, et cetera with your parents.
Theo opened his mouth, then scrunched his face in a silent howl while frantically clinging to his mother is leg.
Life without a cell phone meant being completely removed from all that he held dear, and he simply couldn't stand for that. Theo was many things,but a passive observer of life was not one of them.
Mom, please let me keep my cell phone. I will put it on silent and hide it from them.
this man is suspicious, don't you think? he looks a lot like that guy we saw on the FBI is most wanted list at the post office. Actually, on second glance,it is him! I'd recognize those childhating eyes anywhere. I'll distract him while you get the car. Go! for Heaven is sake, Theo,he's the sheriff! That is his cover - smart, isn't it? But not smart enough to fool us.Let's get out of here.You are not going anywhere. Don't you remember the poster? we are in the presence of a certified class-A maniac who tortures chubby kids with glasses.I don't remember the poster mentioning anything about chubby kids with glasses. I don't remember the poster mentioning anything about chubby kids with glasses. we don't have time to debate this; we need to his the road.
Seriously,we should have left three seconds ago!Your imagination is out of control.Some say imagination,other say psychic vision.
Are you really willing to take that chance on your young est, most sensitive son?I'm pretty sure we ruled out all psychic abilities after the Yosemite trip.
Now listen carefully,you are not getting out of this,do you understand me?Than show sone mercy,wonan ! Let me keep my cell phone! Theo's plump face was fraught with description and anxiety.
Mrs.Bartholomew wanted to appease his frantic mind,but she couldn't.
The application to School of Fear was explicit about adhering to the rules and restrictions. it clearly stated that any child found in possession of contraband would face immediate expulsion without refund and possible legal action from the offices of Munchauser and Son.
Moreover, it Theo were ever to lead a normal life,he needed to face his fears.
Mrs.Bartholomew would never forgive herself if she impeded his treatment by allowing a cell phone.
I am sorry,Theo,but I can't let you take the cell phone.
Parked directly in front of the station was the sheriff is large white van with massive black rubber bumpers along the sides and a rusted metal hook on its roof. It more closely resembled a bumper car than a normal passenger van. Madeleine and her father climbed into the vehicle and began the extermination.
Mr. Masterson covered his face with his shirt and prayed that this was the last time he would ever have to exterminate anything again.
Standing outside the van,LuLu made claims on the window seat across from the sliding door.
She. often fretted about being trapped during a car accident and, therefore, preferred to sit near an exit. Garrison stared at Theo madly gripping his mother is leg, his face awash in tears. Sure, Garrison was afraid of water, but crying like a baby was something he, much as Lulu, could not understand. A horrific desire to extol Theo on the rules of life,NBA and NFL specifically,abounded as he watched the boy blubber. Don't worry,young man;the sheriff has assured me that there is no water on the way to the school.
Apparently he is talking a route that avoids even the faintest view of the river, Mrs. Masterson said,unknowingly breaking Garrison is concentration on Theo.
Mr. Masterson and Madeleine had nearly finished with the van when they came across a rotund brown and white English bulldog on the floor of the driver is seat.
Madeleine gasped, stirring the dog,who then stared at the young girl with saggy eyes and a pronounced under bite.
Sheriff, it appears a dog has snuck into the car, Madeleine announced in her proper British accent.
That is Mrs.Wellington's dog, Macaroni;he's here to check your bags. the dog 's name is Macaroni? Lulu scoffed. Yeah, Macaroni was part of a pair, but Cheese died last year.
She had dogs named Macaroni and Cheese? Garison said.
Weird.Line up your bags.Macaroni will be sniffing for electronics, the sheriff announced.
Theo is small face twitched with alarm and apprehension as his mother placed his brown leather satchel next to the other. The bag had been a girl from his father for his tenth brithday, something Theo had wanted for ages. Yet today as Theo stared at the expensive satchel, he felt nothing but horror.
Then something occurred to Theo. Why had he never heard of an electronics-sniffing dog? Why weren’t airports using them? Maybe this was all elaborate ruse to trick the student into dumping their electronic ties to outside world.
Macaroni waddled over to Madeleine’s gray-and-black plaid bag and began sniffing leisurely, making his way from the top to the bottom. Macaroni employed an audible sniff, channeling all his energy into each inhalation. He toddled away from Madeleine’s luggage, paused, and then returned to it. He performed one last long sniff before approaching Garrison’s white nylon backpack with a Miami Heat logo. Macaroni inspected Garrison’s bag at record speed; apparently, nylon is a much easier material to scrutinize. However, Macaroni did lick the bag with his wide purple tongue.
Understandably, Garrison frowned before proclaiming,”gross”.
Macaroni continued his rapid inspection pace with Lulu’s green canvas sack. He managed to sniff his way from left to right and top to bottom in under a minute flat. And even better, he didn’t feel the need to use his tongue. Now only Theo’s academic leather satchel remained.
88
Macaroni abandoned his fast pace, instead employing a thorough inhalation of each square inch of the bag.
five them ten minute passed as Macaroni sniffed and licked.
Theo felt his nerves ease, realizing that an electronics smelling dog was patently absurd.
He paused, thinking how awfully foolish and gullible of him it was to believe such a story.
The portly old dog couldn’t smell a bowl of batteries if it was under his nose.
As Theo broke into a smile, Macaroni stopped to stare at the boy ominously.
Theo’s nerves cracked like and old piece of chewing gum as the sheriff unzipped the leather bag and Macaroni plunged headfirst. Seconds later, the dog emerged with a black sock in his drool-infested mount.
“This dog clearly has no credibility. He’s fishing out socks,” Theo bellowed, walking toward the dog with his hand extended.
Mere inches from the sock, the sheriff’s arm swooped in and grabbed the garment. He quickly reached into the sock and pulled out a sleek black cell phone. All eyes turned to Theo, who immediately threw his hands up in the air.
“I’ve been set up, ”Theo said spectacularly.
89
“Theo?” Mrs. Bartholomew asked incredulously.
“Mom, I don’t know what kind of a scam these people are trying to pull, but we should leave,” Theo said seriously.
“I am only going to ask you this once. Where did you get that phone?”
“This is a setup. The so-called sheriff and the dog are behind it….” Theo trailed off before relenting under his mother’s unsympathetic gaze. “It’s unreasonable to spend an entire summer without a phone. People need phones. It’s as natural as water or air!”
“I’m truly sorry. Sheriff. I don’t know where he got that cell phone. I already confiscated his personal one, ” Mrs. Bartholomew explained, ignoring Theo entirely.
“The black market! That’s where you forced me to go,” Theo said angrily.
“You bought this on the street?”
“Well, not technically. But in spirit, yes.”
“Theo?” Mrs. Bartholomew pressed on with mounting irritation.
“Fine. I go it off eBay, but it’s still dangerous.”
“For Heaven’s sake, Theo,”Mrs. Bartholomew said with embarrassment.
90
Without any further ado, Madeleine lifted her veil, kissed her parents on the cheek, and entered the van. She took the life seat in the back row, pulled down her veil, and sprayed a circle around her feet
0/5000
Lulu เน้นแก้มสั่นเครือของทีLulu พบ indefensible ร้องไห้ในที่สาธารณะ เธอเป็น Punchalower และ Punchalowers ไม่ได้ร้องไห้ว่าแท้ที่จริง เธอไม่ได้แน่ใจว่า มีท่อน้ำตาประตูไม้มนของสถานี creaked เปิดกับ growl guttural แมว feralเด็กทั้งหมดสี่เปิด expectantly รอดูนักเรียนโรงเรียนกลัวถัดไปมาตาเน้นรองเท้าคาวบอยสีน้ำตาลเข้มก่อนที่จะย้ายขึ้นไปกางเกงทรงหลวม khaki และหยุดบนยางหุ้มปืนใหญ่โก่งตัวสุดท้าย ของทีหัวใจเต้นเร็ว มันเสมอ dud ในต่อหน้าของอาวุธร้ายแรงบนหน้าอกของคน ซึ่งนายอำเภอได้ เขา moustache ยาวที่แขวนเหนือปากอายุประมาณ forty-five ปี ถ้าเตรียมสำหรับคำพูด อำเภอล้างคอของเขาให้ได้รับความสนใจของทุกคน สวัสดี ฉัน Jonh McAllister นายอำเภอ เกษตรตันของกฎหมาย พี่เลี้ยงสุนัขและโปรแกรมควบคุมสำหรับเมือง บริการรถเท่านั้น ฉันจะสามารถพาสี่คุณไปโรงเรียนกลัวมีกี่ไมล์ออกวิทยาเขต ตามที่ระบุไว้ใน โบรชัวร์ผู้ปกครองไม่ได้ให้กับนักศึกษามหาวิทยาลัยดังนั้นคุณจะต้องพูด byes ดีของคุณที่นี่เฮ้ นายอำเภอ Garrison กล่าวว่า ในขณะที่ยกมือของเขา จะเราจะขับรถผ่านน้ำใด ๆ หรือถัดไป สน ฉันได้นำมาตรการเพื่อที่คุณจะมีการเดินทางที่สนุกสนาน ใครจะวัตถุการครอบคลุมของยุงข้อบกพร่องในรถยนต์ ผมถือว่า พลาด คุณจะมาเดอเลน Masterson ความกลัวแมงมุม แมลง และโดยทั่วไปสิ่งที่คลานที่ถูกที่สุด ที่รักตราบใดที่ไม่มีวัตถุอื่นใดหนึ่งจะมากกว่ายินดีต้อนรับสู่สเปรย์เก็บ เป็นรถตู้สีขาวครับเราจะรอคอยนักเรียนอื่น ๆ Lulu ถามหวังว่าวันนี้เป็นการเดินทางเป็นสี่เท่าของคุณ จำ คุณต้องปล่อยอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดดังกล่าวเป็นโทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ BlackBerries, Sidekicks, pagers เกมบอย สาระกับพ่อแม่ทีเปิดปาก แล้วท้อหน้าในแบบ howl เงียบขณะเมามันติดลูก ขาชีวิตไม่ มีโทรศัพท์หมายถึง การเอาออกอย่างสมบูรณ์จากที่เขาจัดเรียน และเขาก็ไม่สามารถยืนที่ ทีมีหลายอย่าง แต่นักการแฝงของชีวิตไม่ใช่หนึ่งในพวกเขาหม่อม โปรดให้ฉันเก็บโทรศัพท์ของฉัน ฉันจะใส่มันเงียบ และซ่อนจากพวกเขา คนนี้คือสงสัย ไม่คุณคิดว่า เขาดูเหมือนมากที่สุดคือต้องผู้ชายที่เราเห็นใน FBI รายการที่ทำการไปรษณีย์ จริง บนสองรวดเร็ว เป็นเขา ฉันจะรู้จักตา childhating เหล่านั้นได้ ฉันจะกวนใจเขาในขณะที่คุณได้รับรถ ไป สวรรค์เป็น สาเก ที เป็นนายอำเภอ ที่เป็นฝาครอบของเขา - สมาร์ท ไม่มัน แต่ไม่ฉลาดพอที่จะหลอกเราลองดูจากที่นี่คุณจะไม่ไปเลย คุณไม่จำกับโปสเตอร์ เรามีในต่อหน้าของบ้ามอเตอร์ไซค์คลาส A ได้รับการรับรองที่ tortures วัคซีนกับแว่นตาจำไม่ได้โปสเตอร์กล่าวถึงอะไรเกี่ยวกับการฉีดวัคซีนกับแว่นตา จำไม่ได้โปสเตอร์กล่าวถึงอะไรเกี่ยวกับการฉีดวัคซีนกับแว่นตา เราไม่มีเวลาในการอภิปรายนี้ เราต้องการเขาอยู่ อย่างจริงจัง เราควรมีเหลือ 3 วินาทีที่ผ่านมาจินตนาการของคุณออกจากการควบคุมได้บางคนกล่าวว่า จินตนาการ วิสัยทัศน์อื่น ๆ พูด psychicยินดีที่คุณจริง ๆ จะใช้โอกาสที่คุณหนุ่ม est บุตรมีความสำคัญมากที่สุดฉันรักเราปกครองออกความสามารถ psychic ทั้งหมดหลังจากการเดินทางโยเซมิตีตอนนี้ ฟัง คุณได้รับจากนี้ คุณไม่เข้าใจฉันกว่าแสดงความเมตตา sone, wonan ผมเก็บมือถือ หน้าอวบของทีเต็มไป ด้วยคำอธิบายและความวิตกกังวลได้Mrs.Bartholomew อยากทำจิตใจของเขาคลั่ง แต่เธอไม่โปรแกรมประยุกต์ไปโรงเรียนกลัวไม่ชัดเจนเกี่ยวกับการยึดมั่นในกฎและข้อจำกัด มันชัดเจนระบุว่า เด็ก ๆ ที่พบในความครอบครองของของเถื่อนจะหน้าขับทันทีโดยไม่คืนเงินและได้ดำเนินการตามกฎหมายจากสำนักงานของ Munchauser และบุตรนอกจากนี้ มันทีได้เคยนำชีวิตปกติ เขาต้องเผชิญกับความกลัว Mrs.Bartholomew ไม่เคยยกโทษให้ตัวเองถ้าเธอ impeded รักษาเขา โดยให้โทรศัพท์ขอ ที แต่ไม่สามารถช่วยให้คุณสามารถใช้โทรศัพท์จอดตรงหน้าสถานีมีนายอำเภอเป็นรถตู้สีขาวขนาดใหญ่ มีกันชนยางใหญ่สีดำด้านและตะขอโลหะ rusted บนหลังคาของ มันมากคล้ายกับกันชนรถกว่ารถตู้โดยสารปกติ มาเดอเลนและพ่อของเธอปีนเข้าไปในรถ และเริ่มการกำจัดนาย Masterson ครอบคลุมหน้ากับเสื้อของเขา และอธิษฐานว่า นี้คือครั้งที่เขาเคยต้องกำจัดอะไรอีกยืนอยู่นอกรถ LuLu ได้อ้างสิทธิ์ในที่นั่งข้างหน้าต่างฝั่งตรงข้ามประตูบานเลื่อน เธอ มัก fretted เกี่ยวกับการติดอยู่ในอุบัติเหตุรถยนต์ และ ดังนั้น ต้องนั่งใกล้ทางออก Garrison จ้องไปที่ทีนักจับยึดลูกเป็นขา หน้าเขา awash ในน้ำตา แน่นอน Garrison กลัวน้ำ แต่ร้องไห้เหมือนทารกเป็นสิ่งที่เขา มากเป็น Lulu ไม่สามารถเข้าใจ ความต้องการ horrific ถือทีกฎของชีวิต เอ็นบีเอและ NFL โดยเฉพาะ abounded เป็นเขาดูเด็ก blubber ไม่ต้อง กังวล หนุ่ม อำเภอมีมั่นใจฉันที่มีน้ำไม่มาโรงเรียนเห็นได้ชัดว่าเขาจะพูดถึงกระบวนการผลิตที่หลีกเลี่ยงแม้ faintest วิวแม่น้ำ นาง Masterson กล่าว ทำลาย Garrison โดยไม่รู้ตัวเป็นสมาธิในที นาย Masterson และมาเดอเลนได้เกือบเสร็จสิ้นกับรถเมื่อพวกเขามาในสีน้ำตาล rotund และบูลด็อกภาษาอังกฤษสีขาวบนพื้นของคนขับจะนั่งมาเดอเลน gasped สุนัข ที่แล้ว จ้องไปที่เด็กสาว ด้วยตา saggy และกัดออกเสียงใต้ กวนนายอำเภอ เหมือนสุนัขมี snuck ในรถ มาเดอเลนประกาศในสำเนียงอังกฤษของเธอเหมาะสมเป็นของ Mrs.Wellington สุนัข มักกะโรนี เขาอยู่ที่นี่เข้ากระเป๋าของคุณ ชื่อของสุนัขคือ มักกะโรนี Lulu scoffed ใช่ มักกะโรนีเป็นส่วนหนึ่งของคู่ แต่ชีตาย เมื่อปีที่แล้วเธอมีสุนัขชื่อมักกะโรนีและชีส Garison กล่าว Weird.Line ค่ากระเป๋าของคุณมักกะโรนีจะค้นหาสำหรับอิเล็กทรอนิกส์ นายอำเภอประกาศทีมีใบหน้าเล็ก twitched ปลุกและเข้าใจแม่ของเขาวาง satchel หนังสีน้ำตาลของเขากัน กระเป๋าที่ได้จากพ่อของเขาสำหรับเขา brithday สิบ บางทีก็ต้องอายุ แต่ วันนี้เป็นทีจ้องไปที่ satchel แพง เขารู้สึกแต่สยองขวัญแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นกับที ทำไมมีเขาไม่เคยได้ยินเป็นสุนัขดมกลิ่นวัตถุอิเล็กทรอนิกส์ ทำไมไม่ได้สนามบินนั้นหรือไม่ ทีนี้ถูก ruse ประณีตทั้งหมดเพื่อหลอกให้นักเรียนถ่ายโอนข้อมูลที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาอิเล็กทรอนิกส์กับโลกภายนอก มักกะโรนี waddled ผ่านไปกระเป๋าลายสก๊อตสีเทา และสีดำของมาเดอเลน และเริ่มค้นหาท่าน ทำทางของเขาจากด้านบนสู่ด้านล่าง มักกะโรนีลูกจ้างมีเสียงสูดดม เจาะพลังงานทั้งหมดของเขาในแต่ละดม เขา toddled จากกระเป๋าของมาเดอเลน หยุดชั่วคราว และกลับมาให้ เขาทำหนึ่งสุดท้ายยาวสูดอากาศก่อนกำลังของ Garrison เป้ไนลอนสีขาว มีโลโก้ความร้อนไม มักกะโรนีตรวจกระเป๋าของ Garrison ความเร็วบันทึก เห็นได้ชัด ไนลอนเป็นมากง่ายวัสดุการ scrutinize อย่างไรก็ตาม มักกะโรนีไม่เลียกับลิ้นของเขากว้างสีม่วง ความเข้าใจ Garrison frowned ก่อนปิด "รวม" มักกะโรนีต่อเขาตรวจสอบอย่างรวดเร็วก้าวกับ Lulu สีเขียวผ้ากระสอบ เขาได้สูดดมเขาจากซ้ายไปขวาและบนลงล่างในภายใต้แบนนาที และยิ่งขึ้น เขาไม่ได้รู้สึกว่าการใช้ลิ้นของเขา ตอนนี้ เท่าทีของหนังวิชาการ satchel ยังคง88 มักกะโรนียกเลิกของเขาอย่างรวดเร็วก้าว แทน ใช้ดมอย่างละเอียดทุกตารางนิ้วของถุง ห้าได้สิบนาทีผ่านเป็นมักกะโรนี sniffed และได้เลีย ทีรู้สึกผ่อนคลายเส้นประสาทของเขา ตระหนักถึงว่า ร้ายอิเล็กทรอนิกส์มีสุนัขถูกเหตุไร้สาระ เขาหยุดชั่วคราว คิดโง่ชะมัดวิธี และ gullible เขาก็เชื่อเรื่องดังกล่าว สุนัขเก่า portly ไม่กลิ่นน้ำแบตเตอรี่ถ้ามันอยู่ใต้จมูกของเขา เป็นทียากจนเป็นรอยยิ้ม มักกะโรนีหยุดมองเด็ก ominously เส้นประสาทของทีแตกชิ้นเช่น และอายุของฝรั่งเป็นนายอำเภอ unzipped กระเป๋าหนัง และมักกะโรนีลดลง headfirst วินาทีภายหลัง สุนัขออกมากับถุงเท้าสีดำในภูเขาของเขาให้รบกวน "สุนัขนี้ชัดเจนมีความน่าเชื่อถือไม่ เขาเป็นชาวประมงออกถุงเท้า ที bellowed เดินทางสุนัข ด้วยมือของเขาขยาย นิ้วเพียงจากถุงเท้า แขนของนายอำเภอ swooped ใน และคว้าเสื้อผ้า เขาได้อย่างรวดเร็วถึงลงในถุงเท้า และดึงโทรศัพท์สีดำเงา ทุกสายตาหันไปที ใครทันทีมือโยนขึ้นในอากาศ "ฉันได้ถูกตั้งค่า "ทีกล่าวภาพ89"ที" นาง Bartholomew ถาม incredulously "หม่อม ฉันไม่รู้อะไรหลอกเหล่านี้คนที่พยายามจะดึง แต่เราควรปล่อยให้ ทีกล่าวอย่างจริงจัง "ฉันเท่านั้นจะถามคุณนี้ครั้ง ที่คุณได้รับโทรศัพท์ว่า" "นี่คือการตั้งค่า นายอำเภอเรียกและสุนัขเป็นเรื่อง... " ที trailed ปิดก่อนอาจทรงยับยั้งพระทัยภายใต้สายตา unsympathetic ของแม่ของเขา "ได้ unreasonable ร้อนทั้งไม่ มีโทรศัพท์ใช้ คนต้องโทรศัพท์ มันเป็นธรรมชาติที่เป็นน้ำหรืออากาศ" "ผมขออย่างแท้จริง นายอำเภอ ฉันไม่รู้ว่าที่เขาได้รับโทรศัพท์ที่ ฉันแล้วเอาของเขาบุคคลหนึ่ง "นาง Bartholomew อธิบาย สองทีทั้งหมด "ตลาดสีดำ ที่อยู่ที่คุณบังคับให้ผมไป ทีกล่าว angrily "คุณซื้อนี้บนถนน" "ดี เทคนิคไม่ แต่ ในจิต วิญญาณ ใช่ " "ที" นาง Bartholomew กดบนกับระคายเคืองติด "ดี ผมไปออกอีเบย์ แต่ก็ยังอันตราย" "สำหรับสวรรค์ของสาเก ที นาง Bartholomew กล่าวว่า มีความลำบากใจ90ไม่ มีของ ado ใด ๆ เพิ่มเติม มาเดอเลนยกชุดของเธอ รั้งพ่อแม่แก้ม และป้อนรถ เธอเอาชีวิตที่นั่งในแถวหลัง ดึงลงผิวของเธอ และพ่นเป็นวงกลมรอบเท้าของเธอ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลูลู่มุ่งเน้นไปที่แก้มสั่นธีโอ.
ลูลู่พบว่ามันแก้ตัวไม่ได้ที่จะร้องไห้ในที่สาธารณะ เธอเป็น Punchalower และ Punchalowers ไม่ได้ร้องไห้.
เป็นเรื่องของความเป็นจริงเธอก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขามีท่อน้ำตา.
สถานีรถบัสของประตูไม้โค้ง creaked เปิดกับคำรามลำคอของแมวเชื่อง.
ทั้งสี่เด็กหัน ลุ้นรอดูต่อไปของโรงเรียนที่นักเรียนกลัวมาถึง.
สายตาของพวกเขามุ่งเน้นไปที่รองเท้าบู๊ตคาวบอยสีน้ำตาลเข้มก่อนที่จะขยับขึ้นไปสีกากีกางเกงทรงหลวมและในที่สุดก็หยุดอยู่กับซองปืนใหญ่หยาบโลน หัวใจของธีโอเอาชนะอย่างรวดเร็วในขณะที่มันมักจะโง่ในการปรากฏตัวของอาวุธร้ายแรง.
บนหน้าอกของชายคนนั้น นี่เป็นนายอำเภอ เขาเป็นประมาณสี่สิบห้าปีมีหนวดยาวที่แขวนอยู่เหนือปากของเขา ราวกับว่าการเตรียมความพร้อมสำหรับการพูดนายอำเภอล้างลำคอของเขาได้รับความสนใจของทุกคน สวัสดี, ฉันนายอำเภอ Jonh McAllister, การบังคับใช้กฎหมายตันงานของครูฝึกสุนัขและคนขับสำหรับเมืองที่มีบริการรถเท่านั้น ผมจะพาสี่ของคุณไปที่โรงเรียนของความกลัวเป็นมหาวิทยาลัยไม่กี่ไมล์ออก ตามที่ระบุไว้ในโบรชัวร์ที่พ่อแม่ไม่ได้รับอนุญาตในการประกอบการนักศึกษามหาวิทยาลัยเพื่อให้คุณจะต้องที่จะบอกว่าลาก่อนที่ดีของคุณที่นี่.
เฮ้นายอำเภอกองพันกล่าวว่าขณะที่การระดมมือของเขาเราจะขับรถไปในน้ำหรือไม่? หรือถัดไปได้หรือไม่ ลูกชายของฉันได้นำข้อควรระวังเพื่อให้แต่ละท่านจะมีการเดินทางที่สนุกสนาน ใครจะคัดค้านการครอบคลุมของการขับไล่ข้อผิดพลาดในรถยนต์? ผมถือว่าพลาดที่คุณมีความกลัวแมเดลีน Masterson ของแมงมุมแมลงและโดยทั่วไปอะไรที่รวบรวมข้อมูล.
นั่นคือที่ถูกต้องที่สุดครับ.
ตราบใดที่ไม่มีใครวัตถุคุณมากกว่ายินดีที่จะสเปรย์ออกไป มันเป็นรถตู้สีขาวออกด้านหน้า.
พวกเราจะรอนักเรียนคนอื่น ๆ ? ลูลู่ถามหวังว่า.
วันนี้คือการเดินทางเป็นเพียงสี่ของคุณ โปรดจำไว้ว่าคุณต้องออกจากอุปกรณ์ทั้งหมดอิเล็กทรอนิกส์เช่นโทรศัพท์มือถือ, คอมพิวเตอร์, แบล็คเบอร์, Sidekicks, วิทยุติดตามตัวเด็กชายและอื่น ๆ กับพ่อแม่ของคุณ.
ธีโอเปิดปากของเขาแล้ว scrunched ใบหน้าของเขาในขณะที่เสียงหอนเงียบเมามันยึดมั่นกับแม่ของเขา ขา.
ชีวิตโดยไม่ต้องโทรศัพท์มือถือหมายถึงการถูกลบออกอย่างสมบูรณ์จากสิ่งที่เขาจัดขึ้นที่รักและเขาก็ไม่สามารถยืนว่า ธีโอเป็นหลายสิ่งหลายอย่าง แต่ผู้สังเกตการณ์ passive ของชีวิตไม่ได้เป็นหนึ่งของพวกเขา.
แม่โปรดแจ้งให้เราเก็บโทรศัพท์มือถือของฉัน ผมจะใส่ไว้ในเงียบและซ่อนมันจากพวกเขา.
ผู้ชายคนนี้เป็นที่น่าสงสัยไม่ได้คุณคิดว่า? เขามองมากเช่นคนที่แต่งตัวประหลาดที่เราเห็นในเอฟบีไอเป็นรายการที่ต้องการมากที่สุดที่ที่ทำการไปรษณีย์ ที่จริงแล้วในทันทีที่สองมันเป็นเขา! ฉันรับรู้ดวงตา childhating ผู้ใดก็ได้ ฉันจะหันเหความสนใจของเขาในขณะที่คุณจะได้รับรถ Go! สำหรับสวรรค์เป็นประโยชน์ธีโอเขาเป็นนายอำเภอ! นั่นคือปกของเขา - สมาร์ทไม่ได้หรือไม่ แต่ไม่ฉลาดพอที่จะหลอกได้รับ us.Let ออกจาก here.You จะไม่ได้ไปทุกที่ คุณจำไม่ได้โปสเตอร์? เราอยู่ในสถานะของคนบ้าระดับได้รับการรับรองที่ทรมานเด็กอ้วนที่มี glasses.I จำไม่ได้โปสเตอร์กล่าวขวัญอะไรเกี่ยวกับเด็กอ้วนกับแว่นตา ผมจำไม่ได้โปสเตอร์กล่าวขวัญอะไรเกี่ยวกับเด็กอ้วนกับแว่นตา เราไม่ได้มีเวลาที่จะอภิปรายนี้ เราต้องไปที่ถนนของเขา.
อย่างจริงจังเราควรจะมีเหลือสามวินาทีที่ผ่านมา! จินตนาการของคุณจะออกจาก control.Some พูดจินตนาการอื่นพูดวิสัยทัศน์กายสิทธิ์.
คุณจริงๆยินดีที่จะใช้โอกาสที่เกี่ยวกับหนุ่มสาวของคุณคือบุตรที่มีความสำคัญมากที่สุด? ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเราตัดออกความสามารถของจิตทั้งหมดหลังจากการเดินทาง Yosemite.
ตอนนี้ฟังอย่างคุณไม่ได้รับออกจากนี้คุณเข้าใจฉัน? กว่าการแสดงความเมตตา Sone, วอแน่น! ผมขอให้โทรศัพท์มือถือของฉัน! ใบหน้าอวบธีโอก็เต็มไปด้วยรายละเอียดและความวิตกกังวล.
Mrs.Bartholomew อยากจะเอาใจใจคลั่งของเขา แต่เธอไม่สามารถ.
การประยุกต์ใช้ในโรงเรียนแห่งความกลัวเป็นอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการยึดมั่นในกฎระเบียบและข้อ จำกัด ก็ระบุไว้ชัดเจนว่าเด็ก ๆ ที่พบในความครอบครองของเถื่อนจะต้องเผชิญการขับไล่ทันทีโดยไม่ต้องคืนเงินและการดำเนินการทางกฎหมายที่เป็นไปได้จากสำนักงานของ Munchauser และพระบุตร.
นอกจากนี้ธีโอเคยนำไปสู่ชีวิตปกติเขาจะต้องเผชิญกับความกลัวของเขา.
นาง บาร์โธโลมิจะไม่ยกโทษให้ตัวเองถ้าเธอขัดขวางการรักษาของเขาโดยการอนุญาตให้โทรศัพท์มือถือ.
ฉันขอโทษ, ธีโอ แต่ฉันไม่สามารถช่วยให้คุณสามารถใช้โทรศัพท์มือถือ.
จอดอยู่ตรงด้านหน้าของสถานีนายอำเภอเป็นรถตู้สีขาวขนาดใหญ่ที่มีขนาดใหญ่ กันชนยางสีดำพร้อมด้านข้างและตะขอโลหะสนิมบนหลังคา มันใกล้ชิดมากขึ้นคล้ายกับรถกันชนกว่ารถตู้โดยสารปกติ แมเดลีนและพ่อของเธอปีนเข้าไปในรถและเริ่มขุดรากถอนโคน.
นาย Masterson ปกคลุมใบหน้าของเขากับเสื้อและอธิษฐานว่านี้เป็นครั้งสุดท้ายของเขาที่เขาเคยจะต้องกำจัดอะไรอีกเลย. ยืนนอกรถตู้, LuLu ทำให้การเรียกร้องในที่นั่งริมหน้าต่างฝั่งตรงข้ามประตูบานเลื่อน. เธอ มักจะเกี่ยวกับนมถูกขังอยู่ในระหว่างการเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์และจึงชอบที่จะนั่งใกล้ทางออก กองพันจ้องที่ธีโออย่างบ้าคลั่งจับแม่ของเขาเป็นขาใบหน้าของเขาจมอยู่ใต้น้ำในน้ำตา แน่นอนว่ากองพันกลัวของน้ำ แต่ร้องไห้เหมือนเด็กเป็นสิ่งที่เขามากที่สุดเท่าที่ลูลู่ไม่เข้าใจ ความปรารถนาที่น่ากลัวที่จะยกย่องธีโอกับกฎระเบียบของชีวิต, เอ็นบีเอและเอ็นเอฟแอเฉพาะต่าง ๆ นานาในขณะที่เขาเฝ้าดูเด็กร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่ต้องกังวลชายหนุ่มคนหนึ่ง. นายอำเภอได้ผมมั่นใจว่ามีน้ำบนทางไปโรงเรียนไม่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพูดเส้นทางที่หลีกเลี่ยงแม้มุมมอง faintest ของแม่น้ำมิสซิส Masterson กล่าวว่าต้นเหตุของการทำลายกองพันคือ ความเข้มข้นในธีโอ. นาย Masterson และแมเดลีนได้เกือบเสร็จสิ้นด้วยรถตู้เมื่อพวกเขามาข้ามอ้วนสีน้ำตาลและสีขาวฉบับภาษาอังกฤษบนพื้นของคนขับเป็นที่นั่ง. แมเดลีนอ้าปากค้าง, กวนสุนัขที่แล้วจ้องที่เด็กสาวที่มีตา saggy และเด่นชัดภายใต้ . กัดนายอำเภอก็จะปรากฏสุนัขได้แอบเข้าไปในรถแมเดลีนประกาศในสำเนียงอังกฤษของเธอที่เหมาะสม. นั่นคือสุนัข Mrs.Wellington ของมักกะโรนี; เขานี่เพื่อตรวจสอบกระเป๋าของคุณ ชื่อสุนัขเป็นมักกะโรนี? ลูลู่เย้ยหยัน ใช่มักกะโรนีเป็นส่วนหนึ่งของคู่ แต่ชีสเสียชีวิตในปีที่ผ่านมา. เธอได้รับการตั้งชื่อสุนัขมักกะโรนีและชีส? Garison กล่าว. Weird.Line ขึ้น bags.Macaroni ของคุณจะได้รับการดมกลิ่นสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์, นายอำเภอประกาศ. ธีโอเป็นใบหน้ากระตุกเล็ก ๆ ด้วยความตกใจและความเข้าใจเป็นแม่ของเขาวางกระเป๋าหนังสีน้ำตาลของเขาต่อไปที่อื่น ถุงที่ได้รับสาวจากพ่อของเขาสำหรับสิบ Brithday ของเขาสิ่งที่ธีโออยากสำหรับทุกวัย แต่วันนี้เป็นธีโอจ้องที่กระเป๋าราคาแพงเขารู้สึกว่าไม่มีอะไร แต่ความน่ากลัว. แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นกับธีโอ ทำไมเขาไม่เคยได้ยินสุนัขอิเล็กทรอนิกส์ดม? ทำไมไม่ใช้สนามบินพวกเขา? บางทีทั้งหมดนี้เป็นอุบายที่ซับซ้อนเพื่อหลอกลวงให้นักเรียนเข้าไปทิ้งความสัมพันธ์อิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาไปยังโลกภายนอก. มักกะโรนี waddled ไปยังกระเป๋าลายสก๊อตแมเดลีนสีเทาและสีดำและเริ่มดมกลิ่นสบายทำให้ทางของเขาจากบนลงล่าง มักกะโรนีลูกจ้างสูดอากาศเสียง channeling พลังงานทั้งหมดของเขาในแต่ละสูดดม เขา toddled ออกไปจากกระเป๋าเดินทางของแมเดลีนหยุดชั่วคราวแล้วกลับไป เขาทำอย่างใดอย่างหนึ่งสูดอากาศนานก่อนใกล้ไนลอนกระเป๋าเป้สะพายหลังสีขาวของกองพันที่มีโลโก้ไมอามี่ฮี มักกะโรนีตรวจสอบกระเป๋าของกองพันที่บันทึกความเร็ว; เห็นได้ชัดไนลอนเป็นวัสดุที่ง่ายมากที่จะกลั่นกรอง แต่ไม่มักกะโรนีเลียถุงที่มีลิ้นสีม่วงของเขากว้าง. ทุ่มเทกองพันขมวดคิ้วก่อนที่จะประกาศ "ขั้นต้น". มักกะโรนียังคงก้าวการตรวจสอบอย่างรวดเร็วของเขากับลูลู่กระสอบผ้าใบสีเขียว เขาพยายามที่จะสูดอากาศทางของเขาจากซ้ายไปขวาและบนลงล่างในภายใต้นาทีแบน และดียิ่งขึ้นเขาไม่ได้รู้สึกว่าต้องใช้ลิ้นของเขา ตอนนี้เพียงกระเป๋าหนังวิชาการธีโอยังคง. 88 มักกะโรนีที่ถูกทิ้งร้างก้าวอย่างรวดเร็วของเขาแทนที่จะจ้างสูดดมอย่างละเอียดของแต่ละตารางนิ้วของถุง. ห้าพวกเขาสิบนาทีผ่านเป็นมักกะโรนีดมและเลีย. ธีโอรู้สึกสะดวกเส้นประสาทของเขาตระหนักว่ากลิ่นอิเล็กทรอนิกส์ สุนัขเป็นเรื่องเหลวไหลยะ. เขาหยุดคิดว่าโง่ชะมัดและใจง่ายของเขามันก็จะเชื่อว่าเรื่องดังกล่าว. สุนัขเก่าท้วมไม่ได้กลิ่นชามของแบตเตอรี่ถ้ามันอยู่ภายใต้จมูกของเขา. ในฐานะที่เป็นธีโอบุกเข้าไปในรอยยิ้ม มักกะโรนีหยุดจ้องมองที่เด็กลาง. ประสาทธีโอแตกเหมือนและชิ้นส่วนเก่าเคี้ยวหมากฝรั่งเป็นนายอำเภอซิปกระเป๋าหนังและมักกะโรนีลดลงหัวทิ่ม วินาทีต่อมาสุนัขโผล่ออกมาด้วยถุงเท้าสีดำใน drool เหม็นภูเขาของเขา. "สุนัขตัวนี้ชัดเจนมีความน่าเชื่อถือไม่มี เขาตกปลาออกถุงเท้า "ธีโอตะโกนเดินไปสู่สุนัขด้วยมือของเขาขยาย. นิ้วเพียงจากถุงเท้าแขนนายอำเภอโฉบในและคว้าเสื้อผ้า เขามาถึงอย่างรวดเร็วในถุงเท้าและดึงออกมาจากโทรศัพท์มือถือสีดำเงา ทุกสายตาหันไปธีโอทันทีที่มือของเขาโยนขึ้นไปในอากาศ. "ผมได้รับการตั้งค่า" ธีโอกล่าวว่าไม่ยี่หระ. 89 "ธีโอ" นางบาร์โธโลมิถามอย่างไม่เชื่อ. "แม่ผมไม่ทราบชนิด ของการหลอกลวงคนเหล่านี้กำลังพยายามที่จะดึง แต่เราควรจะปล่อยให้ "ธีโอกล่าวอย่างจริงจัง. "ผมเพียงจะขอให้คุณนี้เพียงครั้งเดียว ในกรณีที่คุณไม่ได้รับโทรศัพท์ที่? " "นี่คือการติดตั้ง นายอำเภอที่เรียกว่าและสุนัขอยู่เบื้องหลังมัน ... . "ธีโอหายออกก่อนที่จะยับยั้งภายใต้สายตาเห็นใจแม่ของเขา "มันไม่มีเหตุผลที่จะใช้จ่ายในช่วงฤดูร้อนทั้งหมดโดยไม่ต้องโทรศัพท์ คนต้องโทรศัพท์ มันเป็นธรรมชาติเป็นน้ำหรืออากาศ! " "ฉันขอโทษอย่างแท้จริง เจ้าพนักงานมณฑล ผมไม่ทราบว่าเขาได้รับโทรศัพท์มือถือที่ ฉันแล้วยึดหนึ่งส่วนตัวของเขา "นางบาร์โธโลมิอธิบายไม่สนใจธีโออย่างสิ้นเชิง. "ตลาดสีดำ! นั่นคือสิ่งที่คุณบังคับให้ฉันไป "ธีโอกล่าวว่าด้วยความโกรธ. "คุณซื้อนี้บนท้องถนนได้หรือไม่" "ดีไม่ได้ในทางเทคนิค แต่ในจิตวิญญาณใช่. " "ธีโอ" นางบาร์โธโลมิกดกับการระคายเคืองการติดตั้ง. "วิจิตร ผมไปออกอีเบย์ แต่มันก็ยังคงเป็นอันตราย. " "เพื่อประโยชน์ของสวรรค์ธีโอ" นาง บาร์โธโลมิกล่าวด้วยความลำบากใจ. 90 โดยไม่ต้องกังวลใจใด ๆ เพิ่มเติมแมเดลีนยกผ้าคลุมหน้าของเธอจูบพ่อแม่ของเธอที่แก้มและเข้ารถตู้ เธอนั่งชีวิตในแถวหลังที่ดึงลงม่านของเธอและพ่นวงกลมรอบเท้าของเธอ
ลูลู่พบว่ามันแก้ตัวไม่ได้ที่จะร้องไห้ในที่สาธารณะ เธอเป็น Punchalower และ Punchalowers ไม่ได้ร้องไห้.
เป็นเรื่องของความเป็นจริงเธอก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขามีท่อน้ำตา.
สถานีรถบัสของประตูไม้โค้ง creaked เปิดกับคำรามลำคอของแมวเชื่อง.
ทั้งสี่เด็กหัน ลุ้นรอดูต่อไปของโรงเรียนที่นักเรียนกลัวมาถึง.
สายตาของพวกเขามุ่งเน้นไปที่รองเท้าบู๊ตคาวบอยสีน้ำตาลเข้มก่อนที่จะขยับขึ้นไปสีกากีกางเกงทรงหลวมและในที่สุดก็หยุดอยู่กับซองปืนใหญ่หยาบโลน หัวใจของธีโอเอาชนะอย่างรวดเร็วในขณะที่มันมักจะโง่ในการปรากฏตัวของอาวุธร้ายแรง.
บนหน้าอกของชายคนนั้น นี่เป็นนายอำเภอ เขาเป็นประมาณสี่สิบห้าปีมีหนวดยาวที่แขวนอยู่เหนือปากของเขา ราวกับว่าการเตรียมความพร้อมสำหรับการพูดนายอำเภอล้างลำคอของเขาได้รับความสนใจของทุกคน สวัสดี, ฉันนายอำเภอ Jonh McAllister, การบังคับใช้กฎหมายตันงานของครูฝึกสุนัขและคนขับสำหรับเมืองที่มีบริการรถเท่านั้น ผมจะพาสี่ของคุณไปที่โรงเรียนของความกลัวเป็นมหาวิทยาลัยไม่กี่ไมล์ออก ตามที่ระบุไว้ในโบรชัวร์ที่พ่อแม่ไม่ได้รับอนุญาตในการประกอบการนักศึกษามหาวิทยาลัยเพื่อให้คุณจะต้องที่จะบอกว่าลาก่อนที่ดีของคุณที่นี่.
เฮ้นายอำเภอกองพันกล่าวว่าขณะที่การระดมมือของเขาเราจะขับรถไปในน้ำหรือไม่? หรือถัดไปได้หรือไม่ ลูกชายของฉันได้นำข้อควรระวังเพื่อให้แต่ละท่านจะมีการเดินทางที่สนุกสนาน ใครจะคัดค้านการครอบคลุมของการขับไล่ข้อผิดพลาดในรถยนต์? ผมถือว่าพลาดที่คุณมีความกลัวแมเดลีน Masterson ของแมงมุมแมลงและโดยทั่วไปอะไรที่รวบรวมข้อมูล.
นั่นคือที่ถูกต้องที่สุดครับ.
ตราบใดที่ไม่มีใครวัตถุคุณมากกว่ายินดีที่จะสเปรย์ออกไป มันเป็นรถตู้สีขาวออกด้านหน้า.
พวกเราจะรอนักเรียนคนอื่น ๆ ? ลูลู่ถามหวังว่า.
วันนี้คือการเดินทางเป็นเพียงสี่ของคุณ โปรดจำไว้ว่าคุณต้องออกจากอุปกรณ์ทั้งหมดอิเล็กทรอนิกส์เช่นโทรศัพท์มือถือ, คอมพิวเตอร์, แบล็คเบอร์, Sidekicks, วิทยุติดตามตัวเด็กชายและอื่น ๆ กับพ่อแม่ของคุณ.
ธีโอเปิดปากของเขาแล้ว scrunched ใบหน้าของเขาในขณะที่เสียงหอนเงียบเมามันยึดมั่นกับแม่ของเขา ขา.
ชีวิตโดยไม่ต้องโทรศัพท์มือถือหมายถึงการถูกลบออกอย่างสมบูรณ์จากสิ่งที่เขาจัดขึ้นที่รักและเขาก็ไม่สามารถยืนว่า ธีโอเป็นหลายสิ่งหลายอย่าง แต่ผู้สังเกตการณ์ passive ของชีวิตไม่ได้เป็นหนึ่งของพวกเขา.
แม่โปรดแจ้งให้เราเก็บโทรศัพท์มือถือของฉัน ผมจะใส่ไว้ในเงียบและซ่อนมันจากพวกเขา.
ผู้ชายคนนี้เป็นที่น่าสงสัยไม่ได้คุณคิดว่า? เขามองมากเช่นคนที่แต่งตัวประหลาดที่เราเห็นในเอฟบีไอเป็นรายการที่ต้องการมากที่สุดที่ที่ทำการไปรษณีย์ ที่จริงแล้วในทันทีที่สองมันเป็นเขา! ฉันรับรู้ดวงตา childhating ผู้ใดก็ได้ ฉันจะหันเหความสนใจของเขาในขณะที่คุณจะได้รับรถ Go! สำหรับสวรรค์เป็นประโยชน์ธีโอเขาเป็นนายอำเภอ! นั่นคือปกของเขา - สมาร์ทไม่ได้หรือไม่ แต่ไม่ฉลาดพอที่จะหลอกได้รับ us.Let ออกจาก here.You จะไม่ได้ไปทุกที่ คุณจำไม่ได้โปสเตอร์? เราอยู่ในสถานะของคนบ้าระดับได้รับการรับรองที่ทรมานเด็กอ้วนที่มี glasses.I จำไม่ได้โปสเตอร์กล่าวขวัญอะไรเกี่ยวกับเด็กอ้วนกับแว่นตา ผมจำไม่ได้โปสเตอร์กล่าวขวัญอะไรเกี่ยวกับเด็กอ้วนกับแว่นตา เราไม่ได้มีเวลาที่จะอภิปรายนี้ เราต้องไปที่ถนนของเขา.
อย่างจริงจังเราควรจะมีเหลือสามวินาทีที่ผ่านมา! จินตนาการของคุณจะออกจาก control.Some พูดจินตนาการอื่นพูดวิสัยทัศน์กายสิทธิ์.
คุณจริงๆยินดีที่จะใช้โอกาสที่เกี่ยวกับหนุ่มสาวของคุณคือบุตรที่มีความสำคัญมากที่สุด? ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเราตัดออกความสามารถของจิตทั้งหมดหลังจากการเดินทาง Yosemite.
ตอนนี้ฟังอย่างคุณไม่ได้รับออกจากนี้คุณเข้าใจฉัน? กว่าการแสดงความเมตตา Sone, วอแน่น! ผมขอให้โทรศัพท์มือถือของฉัน! ใบหน้าอวบธีโอก็เต็มไปด้วยรายละเอียดและความวิตกกังวล.
Mrs.Bartholomew อยากจะเอาใจใจคลั่งของเขา แต่เธอไม่สามารถ.
การประยุกต์ใช้ในโรงเรียนแห่งความกลัวเป็นอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการยึดมั่นในกฎระเบียบและข้อ จำกัด ก็ระบุไว้ชัดเจนว่าเด็ก ๆ ที่พบในความครอบครองของเถื่อนจะต้องเผชิญการขับไล่ทันทีโดยไม่ต้องคืนเงินและการดำเนินการทางกฎหมายที่เป็นไปได้จากสำนักงานของ Munchauser และพระบุตร.
นอกจากนี้ธีโอเคยนำไปสู่ชีวิตปกติเขาจะต้องเผชิญกับความกลัวของเขา.
นาง บาร์โธโลมิจะไม่ยกโทษให้ตัวเองถ้าเธอขัดขวางการรักษาของเขาโดยการอนุญาตให้โทรศัพท์มือถือ.
ฉันขอโทษ, ธีโอ แต่ฉันไม่สามารถช่วยให้คุณสามารถใช้โทรศัพท์มือถือ.
จอดอยู่ตรงด้านหน้าของสถานีนายอำเภอเป็นรถตู้สีขาวขนาดใหญ่ที่มีขนาดใหญ่ กันชนยางสีดำพร้อมด้านข้างและตะขอโลหะสนิมบนหลังคา มันใกล้ชิดมากขึ้นคล้ายกับรถกันชนกว่ารถตู้โดยสารปกติ แมเดลีนและพ่อของเธอปีนเข้าไปในรถและเริ่มขุดรากถอนโคน.
นาย Masterson ปกคลุมใบหน้าของเขากับเสื้อและอธิษฐานว่านี้เป็นครั้งสุดท้ายของเขาที่เขาเคยจะต้องกำจัดอะไรอีกเลย. ยืนนอกรถตู้, LuLu ทำให้การเรียกร้องในที่นั่งริมหน้าต่างฝั่งตรงข้ามประตูบานเลื่อน. เธอ มักจะเกี่ยวกับนมถูกขังอยู่ในระหว่างการเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์และจึงชอบที่จะนั่งใกล้ทางออก กองพันจ้องที่ธีโออย่างบ้าคลั่งจับแม่ของเขาเป็นขาใบหน้าของเขาจมอยู่ใต้น้ำในน้ำตา แน่นอนว่ากองพันกลัวของน้ำ แต่ร้องไห้เหมือนเด็กเป็นสิ่งที่เขามากที่สุดเท่าที่ลูลู่ไม่เข้าใจ ความปรารถนาที่น่ากลัวที่จะยกย่องธีโอกับกฎระเบียบของชีวิต, เอ็นบีเอและเอ็นเอฟแอเฉพาะต่าง ๆ นานาในขณะที่เขาเฝ้าดูเด็กร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่ต้องกังวลชายหนุ่มคนหนึ่ง. นายอำเภอได้ผมมั่นใจว่ามีน้ำบนทางไปโรงเรียนไม่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังพูดเส้นทางที่หลีกเลี่ยงแม้มุมมอง faintest ของแม่น้ำมิสซิส Masterson กล่าวว่าต้นเหตุของการทำลายกองพันคือ ความเข้มข้นในธีโอ. นาย Masterson และแมเดลีนได้เกือบเสร็จสิ้นด้วยรถตู้เมื่อพวกเขามาข้ามอ้วนสีน้ำตาลและสีขาวฉบับภาษาอังกฤษบนพื้นของคนขับเป็นที่นั่ง. แมเดลีนอ้าปากค้าง, กวนสุนัขที่แล้วจ้องที่เด็กสาวที่มีตา saggy และเด่นชัดภายใต้ . กัดนายอำเภอก็จะปรากฏสุนัขได้แอบเข้าไปในรถแมเดลีนประกาศในสำเนียงอังกฤษของเธอที่เหมาะสม. นั่นคือสุนัข Mrs.Wellington ของมักกะโรนี; เขานี่เพื่อตรวจสอบกระเป๋าของคุณ ชื่อสุนัขเป็นมักกะโรนี? ลูลู่เย้ยหยัน ใช่มักกะโรนีเป็นส่วนหนึ่งของคู่ แต่ชีสเสียชีวิตในปีที่ผ่านมา. เธอได้รับการตั้งชื่อสุนัขมักกะโรนีและชีส? Garison กล่าว. Weird.Line ขึ้น bags.Macaroni ของคุณจะได้รับการดมกลิ่นสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์, นายอำเภอประกาศ. ธีโอเป็นใบหน้ากระตุกเล็ก ๆ ด้วยความตกใจและความเข้าใจเป็นแม่ของเขาวางกระเป๋าหนังสีน้ำตาลของเขาต่อไปที่อื่น ถุงที่ได้รับสาวจากพ่อของเขาสำหรับสิบ Brithday ของเขาสิ่งที่ธีโออยากสำหรับทุกวัย แต่วันนี้เป็นธีโอจ้องที่กระเป๋าราคาแพงเขารู้สึกว่าไม่มีอะไร แต่ความน่ากลัว. แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นกับธีโอ ทำไมเขาไม่เคยได้ยินสุนัขอิเล็กทรอนิกส์ดม? ทำไมไม่ใช้สนามบินพวกเขา? บางทีทั้งหมดนี้เป็นอุบายที่ซับซ้อนเพื่อหลอกลวงให้นักเรียนเข้าไปทิ้งความสัมพันธ์อิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาไปยังโลกภายนอก. มักกะโรนี waddled ไปยังกระเป๋าลายสก๊อตแมเดลีนสีเทาและสีดำและเริ่มดมกลิ่นสบายทำให้ทางของเขาจากบนลงล่าง มักกะโรนีลูกจ้างสูดอากาศเสียง channeling พลังงานทั้งหมดของเขาในแต่ละสูดดม เขา toddled ออกไปจากกระเป๋าเดินทางของแมเดลีนหยุดชั่วคราวแล้วกลับไป เขาทำอย่างใดอย่างหนึ่งสูดอากาศนานก่อนใกล้ไนลอนกระเป๋าเป้สะพายหลังสีขาวของกองพันที่มีโลโก้ไมอามี่ฮี มักกะโรนีตรวจสอบกระเป๋าของกองพันที่บันทึกความเร็ว; เห็นได้ชัดไนลอนเป็นวัสดุที่ง่ายมากที่จะกลั่นกรอง แต่ไม่มักกะโรนีเลียถุงที่มีลิ้นสีม่วงของเขากว้าง. ทุ่มเทกองพันขมวดคิ้วก่อนที่จะประกาศ "ขั้นต้น". มักกะโรนียังคงก้าวการตรวจสอบอย่างรวดเร็วของเขากับลูลู่กระสอบผ้าใบสีเขียว เขาพยายามที่จะสูดอากาศทางของเขาจากซ้ายไปขวาและบนลงล่างในภายใต้นาทีแบน และดียิ่งขึ้นเขาไม่ได้รู้สึกว่าต้องใช้ลิ้นของเขา ตอนนี้เพียงกระเป๋าหนังวิชาการธีโอยังคง. 88 มักกะโรนีที่ถูกทิ้งร้างก้าวอย่างรวดเร็วของเขาแทนที่จะจ้างสูดดมอย่างละเอียดของแต่ละตารางนิ้วของถุง. ห้าพวกเขาสิบนาทีผ่านเป็นมักกะโรนีดมและเลีย. ธีโอรู้สึกสะดวกเส้นประสาทของเขาตระหนักว่ากลิ่นอิเล็กทรอนิกส์ สุนัขเป็นเรื่องเหลวไหลยะ. เขาหยุดคิดว่าโง่ชะมัดและใจง่ายของเขามันก็จะเชื่อว่าเรื่องดังกล่าว. สุนัขเก่าท้วมไม่ได้กลิ่นชามของแบตเตอรี่ถ้ามันอยู่ภายใต้จมูกของเขา. ในฐานะที่เป็นธีโอบุกเข้าไปในรอยยิ้ม มักกะโรนีหยุดจ้องมองที่เด็กลาง. ประสาทธีโอแตกเหมือนและชิ้นส่วนเก่าเคี้ยวหมากฝรั่งเป็นนายอำเภอซิปกระเป๋าหนังและมักกะโรนีลดลงหัวทิ่ม วินาทีต่อมาสุนัขโผล่ออกมาด้วยถุงเท้าสีดำใน drool เหม็นภูเขาของเขา. "สุนัขตัวนี้ชัดเจนมีความน่าเชื่อถือไม่มี เขาตกปลาออกถุงเท้า "ธีโอตะโกนเดินไปสู่สุนัขด้วยมือของเขาขยาย. นิ้วเพียงจากถุงเท้าแขนนายอำเภอโฉบในและคว้าเสื้อผ้า เขามาถึงอย่างรวดเร็วในถุงเท้าและดึงออกมาจากโทรศัพท์มือถือสีดำเงา ทุกสายตาหันไปธีโอทันทีที่มือของเขาโยนขึ้นไปในอากาศ. "ผมได้รับการตั้งค่า" ธีโอกล่าวว่าไม่ยี่หระ. 89 "ธีโอ" นางบาร์โธโลมิถามอย่างไม่เชื่อ. "แม่ผมไม่ทราบชนิด ของการหลอกลวงคนเหล่านี้กำลังพยายามที่จะดึง แต่เราควรจะปล่อยให้ "ธีโอกล่าวอย่างจริงจัง. "ผมเพียงจะขอให้คุณนี้เพียงครั้งเดียว ในกรณีที่คุณไม่ได้รับโทรศัพท์ที่? " "นี่คือการติดตั้ง นายอำเภอที่เรียกว่าและสุนัขอยู่เบื้องหลังมัน ... . "ธีโอหายออกก่อนที่จะยับยั้งภายใต้สายตาเห็นใจแม่ของเขา "มันไม่มีเหตุผลที่จะใช้จ่ายในช่วงฤดูร้อนทั้งหมดโดยไม่ต้องโทรศัพท์ คนต้องโทรศัพท์ มันเป็นธรรมชาติเป็นน้ำหรืออากาศ! " "ฉันขอโทษอย่างแท้จริง เจ้าพนักงานมณฑล ผมไม่ทราบว่าเขาได้รับโทรศัพท์มือถือที่ ฉันแล้วยึดหนึ่งส่วนตัวของเขา "นางบาร์โธโลมิอธิบายไม่สนใจธีโออย่างสิ้นเชิง. "ตลาดสีดำ! นั่นคือสิ่งที่คุณบังคับให้ฉันไป "ธีโอกล่าวว่าด้วยความโกรธ. "คุณซื้อนี้บนท้องถนนได้หรือไม่" "ดีไม่ได้ในทางเทคนิค แต่ในจิตวิญญาณใช่. " "ธีโอ" นางบาร์โธโลมิกดกับการระคายเคืองการติดตั้ง. "วิจิตร ผมไปออกอีเบย์ แต่มันก็ยังคงเป็นอันตราย. " "เพื่อประโยชน์ของสวรรค์ธีโอ" นาง บาร์โธโลมิกล่าวด้วยความลำบากใจ. 90 โดยไม่ต้องกังวลใจใด ๆ เพิ่มเติมแมเดลีนยกผ้าคลุมหน้าของเธอจูบพ่อแม่ของเธอที่แก้มและเข้ารถตู้ เธอนั่งชีวิตในแถวหลังที่ดึงลงม่านของเธอและพ่นวงกลมรอบเท้าของเธอ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลูลู่เน้นธีโอก็สั่นแก้ม .
ลูลู่พบซึ่งไม่สามารถป้องกันได้ร้องไห้ในที่สาธารณะ เธอยัง punchalower และ punchalowers ไม่ได้ร้องไห้
อันที่จริง เธอไม่มั่นใจว่าพวกเขามีต่อมน้ำตา .
สถานีรถบัสเป็นซุ้มประตูไม้ creaked เปิดด้วยเสียงคำรามมาจากแมวไม่เชื่อง .
4 เด็กหันหวังรอดูหน้าโรงเรียน นักเรียนกลัวมาถึง
สายตาของพวกเขาเน้นสีน้ำตาลเข้ม รองเท้าคาวบอยก่อนที่จะย้ายขึ้นไปสีกากีกางเกงและในที่สุดก็หยุดในซองปืนพกปืนกอลจิคอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่ หัวใจเต้นเร็ว ธีโอ เป็นตามที่มันมักจะไม่ได้ผล ในการปรากฏตัวของอาวุธร้ายแรง
บนหน้าอกของผู้ชาย ซึ่งเป็นนายอำเภอ เขาอยู่ที่ประมาณสี่สิบห้าปีเก่าที่มีหนวดยาวที่แขวนอยู่เหนือปากของเขา เหมือนเตรียมคำพูดนายอำเภอล้างคอของเขาที่จะได้รับความสนใจของทุกคน ' s สวัสดีครับ ผม นายอำเภอจอห์น แม็คอลิสเตอร์ การบังคับใช้กฎหมายตัน , สุนัขเทรนเนอร์และไดรเวอร์สำหรับเมืองบริการรถเท่านั้น ผมจะพาคุณสี่โรงเรียนของความกลัวที่เป็นมหาวิทยาลัยเพียงไม่กี่ไมล์ตามที่ระบุไว้ในโบรชัวร์ พ่อแม่ไม่อนุญาตให้กับนิสิตวิทยาเขตดังนั้นคุณจะต้องกล่าวอำลาดีของคุณที่นี่ .
เฮ้ นายอำเภอ ทหาร กล่าวว่า ขณะยกมือ จะได้ขับผ่านน้ำ หรือ 5 ไอ้ลูกชาย ฉันต้องใช้ความระมัดระวังเพื่อให้แต่ละท่านจะมีการเดินทางที่สนุกสนาน มีใครคัดค้านครอบคลุมของบักกันในรถยนต์ ?ผมถือว่า คุณ ที่ คุณ Madeleine Masterson ความกลัวของแมงมุม , แมลง , และโดยทั่วไปสิ่งที่คลาน .
ที่ถูกต้องที่สุดครับ .
ตราบใดที่ไม่มีใครวัตถุคุณมากกว่ายินดีที่จะพ่นไป มันเป็นรถตู้สีขาวด้านหน้า
เราจะรอนักเรียนคนอื่น ? ลูลู่ถามหวัง .
วันนี้การเดินทางเป็นเพียงสี่คน จำไว้คุณต้องทิ้งทั้งหมด อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เช่น โทรศัพท์มือถือ , คอมพิวเตอร์ , blackberries , Sidekicks วิทยุติดตามตัว , เกมเด็ก , และอื่น ๆ กับพ่อแม่
ธีโออ้าปากแล้ว scrunched หน้าหอนเงียบในขณะที่ยังเกาะติดแม่ขา .
ชีวิตโดยไม่ต้องโทรศัพท์มือถือหมายถึงถูกลบออกอย่างสมบูรณ์จากทั้งหมด ที่เขาทำอย่างนั้น และเขาก็ไม่สามารถทนทานได้ธีโอเป็นหลายอย่าง แต่สังเกตเรื่อยๆ ชีวิตก็ไม่ได้หนึ่งของพวกเขา .
แม่โปรดให้ผมเก็บโทรศัพท์ของฉัน ฉันจะใส่มันเงียบและซ่อนมันจากพวกเขา .
คนนี้น่าสงสัย คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ เขาดูเหมือนผู้ชายที่เราเห็นในเอฟบีไอต้องการตัวมากที่สุดอยู่ที่ไปรษณีย์ จริงๆแล้ว บนได้อย่างรวดเร็วที่สองมันเป็นเขา ผมรู้จักพวก childhating ตาก็ได้ผมจะดึงความสนใจของเขา ในขณะที่คุณจะได้รับรถ ไป ! เพื่อเห็นแก่สวรรค์ ธีโอ เขาเป็นนายอำเภอ ที่ครอบคลุม - เขาฉลาด ใช่ไหม ? แต่ไม่ฉลาดพอที่จะหลอกพวกเรา ออกไปจากที่นี่กันเถอะ คุณจะไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น อย่าคุณจำโปสเตอร์ เราอยู่ในสถานะของการรับรอง Class - คนที่ทรมานเด็กอ้วนๆใส่แว่นฉันจำไม่ได้ว่าอะไรเกี่ยวกับโปสเตอร์เด็กอ้วนใส่แว่น ฉันจำไม่ได้ว่าอะไรเกี่ยวกับโปสเตอร์เด็กอ้วนใส่แว่น เราไม่ได้มีเวลาในการอภิปรายนี้ เราต้องการเขาถนน
จริงๆนะ เราควรจะไปสามวินาทีแล้ว จินตนาการของคุณจะออกจากการควบคุม บางคนบอกว่าจินตนาการอื่น พูดทางจิต .
ลูลู่พบซึ่งไม่สามารถป้องกันได้ร้องไห้ในที่สาธารณะ เธอยัง punchalower และ punchalowers ไม่ได้ร้องไห้
อันที่จริง เธอไม่มั่นใจว่าพวกเขามีต่อมน้ำตา .
สถานีรถบัสเป็นซุ้มประตูไม้ creaked เปิดด้วยเสียงคำรามมาจากแมวไม่เชื่อง .
4 เด็กหันหวังรอดูหน้าโรงเรียน นักเรียนกลัวมาถึง
สายตาของพวกเขาเน้นสีน้ำตาลเข้ม รองเท้าคาวบอยก่อนที่จะย้ายขึ้นไปสีกากีกางเกงและในที่สุดก็หยุดในซองปืนพกปืนกอลจิคอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่ หัวใจเต้นเร็ว ธีโอ เป็นตามที่มันมักจะไม่ได้ผล ในการปรากฏตัวของอาวุธร้ายแรง
บนหน้าอกของผู้ชาย ซึ่งเป็นนายอำเภอ เขาอยู่ที่ประมาณสี่สิบห้าปีเก่าที่มีหนวดยาวที่แขวนอยู่เหนือปากของเขา เหมือนเตรียมคำพูดนายอำเภอล้างคอของเขาที่จะได้รับความสนใจของทุกคน ' s สวัสดีครับ ผม นายอำเภอจอห์น แม็คอลิสเตอร์ การบังคับใช้กฎหมายตัน , สุนัขเทรนเนอร์และไดรเวอร์สำหรับเมืองบริการรถเท่านั้น ผมจะพาคุณสี่โรงเรียนของความกลัวที่เป็นมหาวิทยาลัยเพียงไม่กี่ไมล์ตามที่ระบุไว้ในโบรชัวร์ พ่อแม่ไม่อนุญาตให้กับนิสิตวิทยาเขตดังนั้นคุณจะต้องกล่าวอำลาดีของคุณที่นี่ .
เฮ้ นายอำเภอ ทหาร กล่าวว่า ขณะยกมือ จะได้ขับผ่านน้ำ หรือ 5 ไอ้ลูกชาย ฉันต้องใช้ความระมัดระวังเพื่อให้แต่ละท่านจะมีการเดินทางที่สนุกสนาน มีใครคัดค้านครอบคลุมของบักกันในรถยนต์ ?ผมถือว่า คุณ ที่ คุณ Madeleine Masterson ความกลัวของแมงมุม , แมลง , และโดยทั่วไปสิ่งที่คลาน .
ที่ถูกต้องที่สุดครับ .
ตราบใดที่ไม่มีใครวัตถุคุณมากกว่ายินดีที่จะพ่นไป มันเป็นรถตู้สีขาวด้านหน้า
เราจะรอนักเรียนคนอื่น ? ลูลู่ถามหวัง .
วันนี้การเดินทางเป็นเพียงสี่คน จำไว้คุณต้องทิ้งทั้งหมด อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เช่น โทรศัพท์มือถือ , คอมพิวเตอร์ , blackberries , Sidekicks วิทยุติดตามตัว , เกมเด็ก , และอื่น ๆ กับพ่อแม่
ธีโออ้าปากแล้ว scrunched หน้าหอนเงียบในขณะที่ยังเกาะติดแม่ขา .
ชีวิตโดยไม่ต้องโทรศัพท์มือถือหมายถึงถูกลบออกอย่างสมบูรณ์จากทั้งหมด ที่เขาทำอย่างนั้น และเขาก็ไม่สามารถทนทานได้ธีโอเป็นหลายอย่าง แต่สังเกตเรื่อยๆ ชีวิตก็ไม่ได้หนึ่งของพวกเขา .
แม่โปรดให้ผมเก็บโทรศัพท์ของฉัน ฉันจะใส่มันเงียบและซ่อนมันจากพวกเขา .
คนนี้น่าสงสัย คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ เขาดูเหมือนผู้ชายที่เราเห็นในเอฟบีไอต้องการตัวมากที่สุดอยู่ที่ไปรษณีย์ จริงๆแล้ว บนได้อย่างรวดเร็วที่สองมันเป็นเขา ผมรู้จักพวก childhating ตาก็ได้ผมจะดึงความสนใจของเขา ในขณะที่คุณจะได้รับรถ ไป ! เพื่อเห็นแก่สวรรค์ ธีโอ เขาเป็นนายอำเภอ ที่ครอบคลุม - เขาฉลาด ใช่ไหม ? แต่ไม่ฉลาดพอที่จะหลอกพวกเรา ออกไปจากที่นี่กันเถอะ คุณจะไม่ไปที่ไหนทั้งนั้น อย่าคุณจำโปสเตอร์ เราอยู่ในสถานะของการรับรอง Class - คนที่ทรมานเด็กอ้วนๆใส่แว่นฉันจำไม่ได้ว่าอะไรเกี่ยวกับโปสเตอร์เด็กอ้วนใส่แว่น ฉันจำไม่ได้ว่าอะไรเกี่ยวกับโปสเตอร์เด็กอ้วนใส่แว่น เราไม่ได้มีเวลาในการอภิปรายนี้ เราต้องการเขาถนน
จริงๆนะ เราควรจะไปสามวินาทีแล้ว จินตนาการของคุณจะออกจากการควบคุม บางคนบอกว่าจินตนาการอื่น พูดทางจิต .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- กินแล้ว
- Cake is a form of bread or bread-like fo
- misalignment
- trigger when it owner is complete
- Do you have the F1 series?
- Tony walks very quickly
- ถ้าหากคุณมาแล้วร้านปิด เชิญด้านหลังร้าน
- CPG's over spending on insurance could h
- We propose a conceptual framework for sy
- Love tlntin
- Basic perspectiveThe revised Plan has ad
- alert Function Example
- สั่งข้าวผัด 1 จาน
- ฟรีวิดีโอคนเย็ดหมาตัวเมียดูผู้ชายเย็ดหีห
- ท่อประปาปลายเรียบ
- ปริญญาตรี
- ตู้แสดงพันธุ์ปลารอบๆ อุโมงค์ จำนวน 33 ตู
- บางทีฉันก็เป็นผู้นำในการเล่น ฉันจะชวนให้
- Phenotypic identification
- How much for long time
- จิง
- Incoming ให้ทำความเข้าใจปัญหา ไม่ปล่อยงา
- You deserve someone better than me
- ฉันมีประเพณีของบ้านฉัน
