But I feel very sorry for the poor

But I feel very sorry for the poor children, all the same," said the man.

The two children had also not been able to sleep for hunger, and had heard what their step-mother had said to their father. Gretel wept bitter tears, and said to Hansel, "Now all is over with us."

"Be quiet, Gretel," said Hansel, "do not distress yourself, I will soon find a way to help us." And when the old folks had fallen asleep, he got up, put on his little coat, opened the door below, and crept outside.

The moon shone brightly, and the white pebbles which lay in front of the house glittered like real silver pennies. Hansel stooped and stuffed the little pocket of his coat with as many as he could get in. Then he went back and said to Gretel, "Be comforted, dear little sister, and sleep in peace, God will not forsake us," and he lay down again in his bed.

When day dawned, but before the sun had risen, the woman came and awoke the two children, saying, "Get up, you sluggards. We are going into the forest to fetch wood." She gave each a little piece of bread, and said, "There is something for your dinner, but do not eat it up before then, for you will get nothing else."

Gretel took the bread under her apron, as Hansel had the pebbles in his pocket. Then they all set out together on the way to the forest.

When they had walked a short time, Hansel stood still and peeped back at the house, and did so again and again. His father said, "Hansel, what are you looking at there and staying behind for? Pay attention, and do not forget how to use your legs."

"Ah, father," said Hansel, "I am looking at my little white cat, which is sitting up on the roof, and wants to say good-bye to me."

The wife said, "Fool, that is not your little cat, that is the morning sun which is shining on the chimneys.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ผมรู้สึกเสียใจมากสำหรับเด็กยากจน เหมือน กล่าวว่า คนเด็ก 2 คนยังไม่เคยนอนหิว และมีการได้ยินขั้นตอนแม่ได้พูดกับพ่อ Gretel ร้องไห้น้ำตาขม และ Hansel กล่าวว่า "ตอนนี้ทั้งหมดได้ไปกับเรา""จะเงียบ Gretel, " กล่าวว่า Hansel, " distress เอง ฉันจะพบวิธีที่จะช่วยเรา" และเมื่อคนเก่าได้ตกลงหลับ เขาได้ขึ้น ใส่เสื้อเขาน้อย เปิดประตูด้านนอกด้านล่าง และพุ่งดวงจันทร์ shone สดใส และก้อนกรวดสีขาวซึ่งวางอยู่หน้าบ้าน glittered เหมือน pennies เงินจริง Hansel stooped และยัดกระเป๋าน้อยของเสื้อนอกของเขา มีมากเท่าที่เขาได้รับใน แล้วเขาก็กลับ และ Gretel กล่าว "เป็น comforted รักน้องน้อย และนอนในสันติภาพ พระเจ้าจะไม่สารภาพเรา และเขาวางอีกเตียงของเขาเมื่อวันเริ่มขึ้น แต่ ก่อนที่ดวงอาทิตย์ได้เกิดขึ้น ผู้หญิงมา และปลุกเด็ก 2 คน ว่า "รับค่า คุณ sluggards เราจะไปในป่าเพื่อนำไม้" เธอให้แต่ละชิ้นขนมปังน้อย และ ว่า "มีบางสิ่งบางอย่างสำหรับมื้อเย็นของคุณ แต่ไม่กินมันก่อนแล้ว สำหรับคุณจะได้รับอะไร"Gretel เอาขนมปังภายใต้เธอเอี๊ยม Hansel มีก้อนกรวดกระเป๋าของเขา แล้ว พวกเขาทั้งหมดได้ออกกันให้ป่ามีเดินช้า Hansel พิฆาต peeped กลับมาที่บ้าน และไม่ให้อีก บิดาของเขากล่าวว่า "Hansel อะไรคุณมองที่นั่น และพักอยู่เบื้องหลัง ความสนใจ และอย่าลืมวิธีการใช้ขาของคุณ""Ah, father," said Hansel, "I am looking at my little white cat, which is sitting up on the roof, and wants to say good-bye to me."The wife said, "Fool, that is not your little cat, that is the morning sun which is shining on the chimneys.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ผมรู้สึกเสียใจสำหรับเด็กยากจน เหมือนกันทั้งหมด , " กล่าวว่า ผู้ชาย

เด็กสองคนก็ไม่ได้นอนเพราะความหิว และได้ยินสิ่งที่พวกเขา ขั้นตอนที่แม่พูดกับพ่อ เกรเทลร้องไห้น้ำตาขม และบอกกับเซล " ตอนนี้จบแล้วกับเรา "

" เงียบ เกรเทล " เฮเซล " ไม่ให้ตัวเองทุกข์ ข้าจะหาทางช่วยพวกเรา" และเมื่อ folks เก่าได้หลับไปแล้ว เค้าลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมของเขาเปิดประตูด้านล่าง และพุ่งข้างนอก

พระจันทร์ส่องสว่าง และกรวดสีขาวที่วางในด้านหน้าของบ้านแวววาวเหมือนเหรียญเงินแท้ แฮนเซลก้มลงยัดในกระเป๋าเล็ก ๆน้อย ๆของเสื้อของเขา ตามที่เขาได้ แล้วเขาก็กลับมาและบอกกับเกรเทล " สบายใจจ๊ะน้องสาวและนอนอย่างสงบ พระเจ้าจะไม่ทอดทิ้งเรา และ เขาล้มตัวลงนอนอีกครั้งบนเตียงของเขา . . . . . .

เมื่อวันเช้า แต่ก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น ผู้หญิงก็ตื่นขึ้น เด็กทั้งสองบอกว่า " ลุกขึ้น คุณ sluggards . เรากำลังจะเข้าไปในป่าเพื่อหาไม้ " เธอให้แต่ละชิ้นเล็ก ๆของขนมปัง , และกล่าวว่า , " มีบางสิ่งบางอย่างสำหรับมื้อค่ำของคุณ แต่ไม่กินมันก่อน แล้วคุณจะได้อะไรอีก"

เกรเทลหยิบขนมปังภายใต้ผ้ากันเปื้อนของเธอ เป็นเซลมีก้อนกรวดในกระเป๋าของเขา จากนั้นพวกเขาทั้งหมดไว้ด้วยกัน ระหว่างทางไปป่า

เมื่อพวกเขาเดินไม่นาน เฮเซลยังคงยืนอยู่และแอบถ่ายไว้ที่บ้าน และทำเช่นนั้นอีกครั้งและอีกครั้ง บิดาของเขากล่าวว่า " ฮันเซล มองอะไรมันอยู่ข้างหลัง ? ให้ความสนใจ และอย่าลืมว่าต้องใช้ขาของคุณ . "

" อ๊ะพ่อกล่าวว่า " เซล " ผมมองแมวน้อยสีขาวที่ผมนั่งอยู่บนหลังคา และต้องการบอกลาฉัน . "

เมียบอกว่า " โง่ นั่นไม่ใช่แมวน้อยของคุณ นั่นคือ แสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาทางปล่องไฟ