Fifty-seven-year-old Landon Carter

Fifty-seven-year-old Landon Carter narrates the novel, reflecting on events from 40 years in the past. The novel opens with a Prologue, in which the older Landon, living in the same North Carolina town as he did at the age of 17, stands near the Baptist church that figures prominently in the novel and gets himself in the mindset of his 17-year-old self. The story begins in 1958 and is, Landon tells us, both joyful and sad. Seventeen-year-old Landon is a senior at Beaufort High School, which collaborates each year with Southern Baptist Church on a Christmas play called The Christmas Angel. The play, written by Reverend Hegbert Sullivan, the minister of the church, tells the story of a man who is so grief-stricken over the death of his wife (while giving birth to their only child) that he is not much of a father to his child. An angel appears to the man, and she admonishes him to be a better father; she also performs a small miracle for the family on Christmas morning. The popular play, performed in the local playhouse, features seniors from the high school.

Landon's father is a congressman who spends most of his life in Washington, D.C., and is a stranger to his son. Landon's grandfather, who is now deceased, was a bootlegger and banker during the Great Depression, and he built the Carter family fortune by preying on the poor. One of Grandfather Carter's employees was Reverend Sullivan, who still harbors resentments against the Carters.

Like the narrative of The Christmas Angel, Reverend Sullivan's wife died during childbirth, and he has raised his daughter, Jamie, on his own. Jamie and her father are deeply connected, but Jamie is ostracized by her classmates because of her religious devotion, unflattering clothing and hairstyle, and tendency to help the downtrodden. Although Landon has known Jamie most of his life — as classmates and fellow church members only — he is surprised to notice at the beginning of his senior year that she is becoming a woman and could almost be considered attractive.

Early in his senior year, Landon is elected student body president and must attend the upcoming Homecoming Dance. Mortified by the idea of attending without a date, Landon invites Jamie, who dresses nicely and does not carry the Bible she usually always has with her. The evening ends eventfully when Jamie and Landon find themselves cleaning up after and taking care of Landon's former girlfriend, who has gotten drunk.

Some weeks later, Jamie asks Landon to play the part of the father in the Christmas play; she has already been cast as the angel. Landon reluctantly agrees. The two begin spending time together — although Landon does so only out of obligation — but in the course of their conversations, Landon discovers that Jamie's only goal in life is to get married with a church full of people in attendance, an unlikely occurrence given Jamie's social status. Landon finds this goal odd for such an excellent student as Jamie, who could have far loftier aspirations; he is especially surprised that she does not plan to attend college.

Landon visits an orphanage with Jamie and sees one of her pet projects firsthand. However, all their togetherness is frustrating for Landon, and he bursts out angrily at Jamie the night before the play performance, telling her he hasn't enjoyed any of their time together. Jamie is visibly hurt. Landon apologizes the next evening and, for reasons inexplicable to him, holds her hand during the apology.

The play is a great success, and in a pivotal scene, in which the father is supposed to notice the ravishing beauty of the angel, Landon is shocked by how beautiful Jamie looks in her white dress; she is wearing a touch of makeup and has taken her long hair out of a bun and let it fall past her shoulders. The other students in the school are as surprised by Jamie's appearance as Landon is, but her upgraded social status does not last, and Jamie is soon relegated to her former social status.

Jamie asks Landon to help her collect the bottles and cans she set out in a donation drive to buy presents for the orphans. Astonished by the paltry donations, Landon empties his own bank account and adds those funds to the collection without telling anyone what he has done. With this decision to help Jamie and the orphans in this way, Landon surprises himself.

Jamie buys gifts for the orphans and invites Landon to the orphanage Christmas party; while there, Landon is deeply touched by both the starkness of the orphan's surroundings and by the deep connection Jamie shares with the young orphans. He is also surprised by how beautiful she looks; he cannot take his eyes off her. Landon soon realizes he has fallen in love with Jamie.

Landon invites Jamie to eat Christmas dinner at his family's historic and beautiful mansion; afterward, he asks Jamie whether he can begin seeing her regularly. She agrees. The next day, they kiss for the first time, and the two begin dating. Landon notices, however, that Jamie is often fatigued and cold, and even has some bruising on her body. When Landon tells Jamie that he loves her, she realizes that she must tell him her stunning news: She is dying of a rare form of leukemia and has only a few months to live. Landon is devastated, but he works through his fear and sadness and begins to pray for a miracle. His prayers soon lead him to ponder his purpose in life as he searches for a response to the feeling in his heart that there is some role for him in Jamie's illness, something for him to do. Landon soon discovers that purpose and asks Jamie to marry him, even in her weakened state. She agrees, and just as in her vision of her wedding day, hundreds of guests turn out for her wedding. Jamie's slow, painful walk down the aisle is, indeed, "a walk to remember."

In the last chapter of the novel, 57-year-old Landon reflects on the 40 years that have passed since his wedding to Jamie. He still loves her and has not removed his wedding ring in all those years. When he reveals that he now believes in miracles, readers are left to ponder the ending: Did Jamie die, or did a miracle save her life?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิบเจ็ดปีแลนดอนคาร์เตอร์ narrates นวนิยาย สะท้อนเหตุการณ์จาก 40 ปีผ่านมา นิยายเปิด มีช่วง แลนดอนเก่า อาศัยอยู่ในเมืองนอร์ทแคโรไลนาเดียวได้อายุ 17 ยืนใกล้กับโบสถ์แบพติสท์ ที่ตัวเลขในนิยายจึงได้รับตัวเองในความคิดของตนเองอายุ 17 ปีของเขา เรื่องราวเริ่ม 1958 และ แลนดอนบอก จอยฟูล และเศร้า แลนดอน seventeen ปีอาวุโสที่โบฟอร์ตมัธยม ซึ่งแต่ละปีกับโบสถ์แบพติสท์ใต้เล่นคริสต์มาสที่เรียกว่าแองเจิลคริสต์มาสร่วม ได้ เล่น เขียน โดย Reverend Hegbert ซัลลิแวน รัฐมนตรีของคริสตจักร บอกเรื่องราวของชายที่เป็นดังนั้นความเศร้าโศกจงตายของภรรยาของเขา (ในขณะที่ให้กำเนิดลูกเดียว) ว่า จะไม่มากเป็นพ่อลูกกัน ทูตสวรรค์ถึงผู้ชาย และเธอ admonishes เขาเป็น พ่อดี เธอยังทำมิราเคิลขนาดเล็กสำหรับครอบครัวในเช้าวันคริสต์มาส นิยมเล่น ดำเนินการในโรงท้องถิ่น ผู้สูงอายุลักษณะการทำงานจากโรงเรียนมัธยมพ่อของแลนดอน congressman ที่ใช้มากที่สุดของชีวิตใน Washington, dc และเป็นคนแปลกหน้าให้บุตร ได้ ปู่ของแลนดอน ที่เป็นตอนนี้เสียชีวิตแล้ว bootlegger และนายระหว่างภาวะซึมเศร้าที่ดี และเขาสร้างมรดกครอบครัวคาร์เตอร์ โดย preying บนคนจน หนึ่งของปู่คาร์เตอร์พนักงาน Reverend ซัลลิแวน ที่ยัง แผ่นดินใหญ่ resentments กับ Carters ที่ได้Like the narrative of The Christmas Angel, Reverend Sullivan's wife died during childbirth, and he has raised his daughter, Jamie, on his own. Jamie and her father are deeply connected, but Jamie is ostracized by her classmates because of her religious devotion, unflattering clothing and hairstyle, and tendency to help the downtrodden. Although Landon has known Jamie most of his life — as classmates and fellow church members only — he is surprised to notice at the beginning of his senior year that she is becoming a woman and could almost be considered attractive.Early in his senior year, Landon is elected student body president and must attend the upcoming Homecoming Dance. Mortified by the idea of attending without a date, Landon invites Jamie, who dresses nicely and does not carry the Bible she usually always has with her. The evening ends eventfully when Jamie and Landon find themselves cleaning up after and taking care of Landon's former girlfriend, who has gotten drunk.Some weeks later, Jamie asks Landon to play the part of the father in the Christmas play; she has already been cast as the angel. Landon reluctantly agrees. The two begin spending time together — although Landon does so only out of obligation — but in the course of their conversations, Landon discovers that Jamie's only goal in life is to get married with a church full of people in attendance, an unlikely occurrence given Jamie's social status. Landon finds this goal odd for such an excellent student as Jamie, who could have far loftier aspirations; he is especially surprised that she does not plan to attend college.Landon visits an orphanage with Jamie and sees one of her pet projects firsthand. However, all their togetherness is frustrating for Landon, and he bursts out angrily at Jamie the night before the play performance, telling her he hasn't enjoyed any of their time together. Jamie is visibly hurt. Landon apologizes the next evening and, for reasons inexplicable to him, holds her hand during the apology.The play is a great success, and in a pivotal scene, in which the father is supposed to notice the ravishing beauty of the angel, Landon is shocked by how beautiful Jamie looks in her white dress; she is wearing a touch of makeup and has taken her long hair out of a bun and let it fall past her shoulders. The other students in the school are as surprised by Jamie's appearance as Landon is, but her upgraded social status does not last, and Jamie is soon relegated to her former social status.Jamie asks Landon to help her collect the bottles and cans she set out in a donation drive to buy presents for the orphans. Astonished by the paltry donations, Landon empties his own bank account and adds those funds to the collection without telling anyone what he has done. With this decision to help Jamie and the orphans in this way, Landon surprises himself.Jamie buys gifts for the orphans and invites Landon to the orphanage Christmas party; while there, Landon is deeply touched by both the starkness of the orphan's surroundings and by the deep connection Jamie shares with the young orphans. He is also surprised by how beautiful she looks; he cannot take his eyes off her. Landon soon realizes he has fallen in love with Jamie.Landon invites Jamie to eat Christmas dinner at his family's historic and beautiful mansion; afterward, he asks Jamie whether he can begin seeing her regularly. She agrees. The next day, they kiss for the first time, and the two begin dating. Landon notices, however, that Jamie is often fatigued and cold, and even has some bruising on her body. When Landon tells Jamie that he loves her, she realizes that she must tell him her stunning news: She is dying of a rare form of leukemia and has only a few months to live. Landon is devastated, but he works through his fear and sadness and begins to pray for a miracle. His prayers soon lead him to ponder his purpose in life as he searches for a response to the feeling in his heart that there is some role for him in Jamie's illness, something for him to do. Landon soon discovers that purpose and asks Jamie to marry him, even in her weakened state. She agrees, and just as in her vision of her wedding day, hundreds of guests turn out for her wedding. Jamie's slow, painful walk down the aisle is, indeed, "a walk to remember."In the last chapter of the novel, 57-year-old Landon reflects on the 40 years that have passed since his wedding to Jamie. He still loves her and has not removed his wedding ring in all those years. When he reveals that he now believes in miracles, readers are left to ponder the ending: Did Jamie die, or did a miracle save her life?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้าสิบเจ็ดปีแลนคาร์เตอร์เล่านวนิยายสะท้อนให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจาก 40 ปีในอดีตที่ผ่านมา นวนิยายเรื่องนี้เปิดขึ้นพร้อมกับบทที่พี่แลนที่อาศัยอยู่ในเมืองเดียวกันอร์ทแคโรไลนาขณะที่เขาทำตอนอายุ 17 ที่ยืนอยู่ใกล้คริสตจักรที่ตัวเลขอย่างเด่นชัดในนวนิยายและได้รับตัวเองในความคิดของเขา 17 ตนเองปี เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในปี 1958 และเป็นแลนบอกเราทั้งสุขและเศร้า เจ็ดปีแลนเป็นผู้อาวุโสที่โรงเรียนโบฟอร์ตสูงซึ่งความร่วมมือในแต่ละปีมีคริสตจักรแบ๊บติสในภาคใต้เล่นคริสมาสต์ที่เรียกว่าแองเจิลคริสมาสต์ ละครที่เขียนโดยนาย Hegbert ซัลลิแวน, รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคริสตจักรที่บอกเล่าเรื่องราวของคนที่เศร้าโศกเสียใจมากกว่าดังนั้นการตายของภรรยาของเขา (ในขณะที่ให้กำเนิดลูกคนเดียวของพวกเขา) ว่าเขาเป็นไม่มากของพ่อ เพื่อลูกของเขา ทูตสวรรค์จะปรากฏขึ้นเพื่อมนุษย์และเธอ admonishes เขาจะเป็นพ่อที่ดีกว่า เธอยังดำเนินมหัศจรรย์ขนาดเล็กสำหรับครอบครัวในเช้าวันคริสต์มาส การเล่นที่นิยมแสดงในโรงละครท้องถิ่นที่มีผู้สูงอายุจากโรงเรียนมัธยม. พ่อแลนเป็นสมาชิกวุฒิสภาที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตของเขาในกรุงวอชิงตันดีซีและเป็นคนแปลกหน้าลูกชายของเขา ปู่ของแลนซึ่งเป็นตอนนี้ตายเป็นลักลอบและนายธนาคารในช่วงที่เศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่และเขาสร้างโชคลาภครอบครัวคาร์เตอร์โดยล่าคนยากจน หนึ่งในพนักงานของคุณปู่คาร์เตอร์เป็นนายซัลลิแวนที่ยังคงสถิตความไม่พอใจกับคาร์เตอร์ได้. เช่นเดียวกับการเล่าเรื่องของคริสมาสต์แองเจิลภรรยาของนายซัลลิแวนเสียชีวิตในระหว่างการคลอดบุตรและเขาได้ยกลูกสาวของเขาเจมี่กับตัวเขาเอง เจมี่และพ่อของเธอมีการเชื่อมต่ออย่างลึกซึ้ง แต่เจมี่เมตตาจากเพื่อนร่วมชั้นของเธอเพราะศาสนาของความจงรักภักดีของเธอเสื้อผ้าและทรงผมยกยอและมีแนวโน้มที่จะช่วยให้เอาเปรียบ แม้ว่าแลนได้รู้จักเจมี่มากที่สุดในชีวิตของเขา - เป็นเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนสมาชิกคริสตจักรเพียง - เขาก็ต้องประหลาดใจที่จะสังเกตเห็นจุดเริ่มต้นของปีสุดท้ายที่เธอจะกลายเป็นผู้หญิงคนหนึ่งและเกือบจะได้รับการพิจารณาที่น่าสนใจ. ในช่วงต้นปีสุดท้ายของเขาแลน ได้รับการเลือกตั้งประธานนักเรียนและต้องเข้าร่วมงานคืนสู่เหย้าที่จะเกิดขึ้นการเต้นรำ เสียใจกับความคิดของการเข้าร่วมโดยไม่ต้องวันที่แลนดอนเชิญเจมี่ที่แต่งตัวเป็นอย่างดีและไม่ได้พกพระคัมภีร์เธอมักจะมักจะมีกับเธอ ตอนเย็นจะสิ้นสุดลงเมื่อเจมี่ eventfully แลนและพบว่าตัวเองทำความสะอาดขึ้นหลังจากและการดูแลของอดีตแฟนสาวของแลนที่มีอากาศเมา. สัปดาห์ที่ผ่านมาต่อมาเจมี่ถามแลนจะเล่นเป็นส่วนหนึ่งของพ่อในวันคริสต์มาสเล่น; เธอได้รับอยู่แล้วในขณะที่ทูตสวรรค์ แลนไม่เต็มใจ ทั้งสองเริ่มต้นการใช้เวลาร่วมกัน - แม้ว่าแลนไม่ได้เดียวที่ออกจากภาระผูกพัน - แต่ในหลักสูตรของการสนทนาของพวกเขาแลนพบว่าเป้าหมายเดียวของเจมี่ในชีวิตคือการได้แต่งงานกับคริสตจักรที่เต็มไปด้วยผู้คนในการเข้าร่วมประชุมเกิดขึ้นไม่น่าจะได้รับของเจมี่ สถานะทางสังคม. แลนพบว่าเป้าหมายนี้แปลกสำหรับเช่นนักเรียนดีเด่นเป็นเจมี่ที่จะมีแรงบันดาลใจให้ห่างไกลเยอะ; เขาแปลกใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เธอไม่ได้วางแผนที่จะเข้าร่วมวิทยาลัย. แลนเยี่ยมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากับเจมี่และเห็นหนึ่งในโครงการสัตว์เลี้ยงของเธอโดยตรง อย่างไรก็ตามการร่วมกันของพวกเขาทั้งหมดเป็นที่น่าผิดหวังสำหรับแลนและเขาระเบิดออกมาด้วยความโกรธที่เจมี่ในคืนก่อนการแสดงละครเธอบอกเขาไม่ได้มีความสุขใด ๆ เวลาอยู่ด้วยกัน เจมี่ได้รับบาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัด แลนขอโทษเย็นวันถัดไปและสำหรับเหตุผลที่อธิบายไม่ได้ให้เขาจับมือของเธอในช่วงขอโทษ. เป็นเกมการแข่งขันเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่และในฉากสำคัญที่พ่อควรจะสังเกตเห็นความงามที่มีเสน่ห์ของทูตสวรรค์แลนคือ ตกใจโดยวิธีการที่สวยงามเจมี่มองในชุดสีขาวของเธอ เธอใส่สัมผัสของการแต่งหน้าและได้ดำเนินการไว้ผมยาวของเธอออกจากขนมปังและปล่อยให้มันตกที่ผ่านมาไหล่ของเธอ นักเรียนคนอื่น ๆ ในโรงเรียนมีความประหลาดใจกับการปรากฏตัวของเจมี่เป็นแลน แต่สถานะทางสังคมอัพเกรดของเธอไม่ได้สุดท้ายและเจมี่จะผลักไสเร็ว ๆ นี้สถานะทางสังคมของเธอในอดีต. เจมี่ถามแลนจะช่วยให้เธอเก็บขวดและกระป๋องเธอออก ในไดรฟ์การบริจาคเพื่อซื้อของขวัญสำหรับเด็กกำพร้า ประหลาดใจโดยการบริจาคเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แลนเทบัญชีธนาคารของตัวเองและเพิ่มเงินเหล่านั้นไปยังคอลเลกชันโดยไม่บอกใครในสิ่งที่เขาได้ทำ กับการตัดสินใจครั้งนี้จะช่วยให้เจมี่และเด็กกำพร้าในทางนี้, แลนดอนน่าประหลาดใจตัวเอง. เจมี่ซื้อของขวัญสำหรับเด็กกำพร้าและเชิญชวนให้แลนสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในงานปาร์ตี้คริสต์มาสนั้น ในขณะที่มีแลนสัมผัสลึกทั้งความแข็งทื่อของสภาพแวดล้อมของเด็กกำพร้าและโดยเชื่อมต่อลึกหุ้นเจมี่กับเด็กกำพร้าหนุ่ม นอกจากนี้เขายังเป็นที่ประหลาดใจโดยวิธีการที่สวยงามเธอดู; เขาไม่สามารถใช้สายตาของเขาออกของเธอ แลนเร็ว ๆ นี้ตระหนักว่าเขาได้ตกหลุมรักกับเจมี่. แลนเชิญเจมี่ที่จะกินอาหารค่ำวันคริสต์มาสที่คฤหาสน์ประวัติศาสตร์และความสวยงามของครอบครัวของเขา; หลังจากนั้นเขาถามเจมี่ว่าเขาสามารถเริ่มต้นที่เห็นเธอเป็นประจำ เธอเห็นด้วย วันรุ่งขึ้นพวกเขาก็จูบเป็นครั้งแรกและทั้งสองเริ่มออกเดท แลนสังเกตเห็น แต่ที่เจมี่มักจะเหนื่อยและเย็นและยังมีรอยช้ำบางส่วนในร่างกายของเธอ เมื่อแลนเจมี่บอกว่าเขารักเธอเธอรู้ว่าเธอจะต้องบอกเขาว่าข่าวที่น่าทึ่งของเธอ: เธอกำลังจะตายของรูปแบบที่หายากของโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวและมีเพียงไม่กี่เดือนที่จะมีชีวิตอยู่ แลนเสียใจ แต่เขาทำงานผ่านความกลัวและความโศกเศร้าและเริ่มที่จะอธิษฐานขอให้มีปาฏิหาริย์ คำอธิษฐานของเขาเร็ว ๆ นี้นำเขาไปสู่ไตร่ตรองวัตถุประสงค์ในชีวิตของเขาขณะที่เขาค้นหาสำหรับการตอบสนองต่อความรู้สึกในหัวใจของเขาที่มีบทบาทสำหรับเขาในความเจ็บป่วยของเจมี่บางสิ่งที่เขาทำ แลนเร็ว ๆ นี้พบว่าจุดประสงค์และขอให้เจมี่จะแต่งงานกับเขาแม้จะอยู่ในสถานะที่อ่อนแอของเธอ เธอเห็นด้วยและเช่นเดียวกับในการมองเห็นของเธอวันแต่งงานของเธอหลายร้อยของผู้เข้าพักเปิดออกสำหรับงานแต่งงานของเธอ เจมี่ช้าเดินไปตามทางเดินที่เจ็บปวดเป็นจริง "เวลาเดินจะจำ." ในบทสุดท้ายของนวนิยายเรื่องนี้ 57 ปีแลนสะท้อนให้เห็นถึง 40 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่งานแต่งงานของเขาเจมี่ เขายังคงรักเธอและยังไม่ได้ลบออกแหวนแต่งงานของเขาในทุกปีที่ผ่านมา เมื่อเขาแสดงให้เห็นว่าตอนนี้เขาเชื่อในปาฏิหาริย์ผู้อ่านที่เหลือที่จะไตร่ตรองตอนจบ: เจมี่ไม่ตายหรือไม่ปาฏิหาริย์ช่วยชีวิตของเธอ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้าสิบเจ็ดปี แลนดอน คาร์เตอร์ ศัพท์ใหม่ สะท้อนให้เห็นถึงเหตุการณ์เมื่อ 40 ปีที่ผ่านมา นวนิยายเปิดด้วยบทนำในที่เก่า แลนดอน ที่อาศัยอยู่ในเมือง North Carolina ที่เดียวกับเขาตอนอายุ 17 ปี ยืนใกล้โบสถ์แบบติสม์ตัวเลขเด่นชัดในนวนิยายและได้รับตัวเองในความคิดของเขา อายุ 17 เอง เรื่องราวเริ่มต้นในปี 1958 และแลนดอนบอกเราทั้งดีใจและเสียใจ สิบเจ็ดปี แลนดอน เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนมัธยม โบฟอร์ต ซึ่งร่วมมือกับคริสตจักรแบ๊บติสต์ภาคใต้ในแต่ละปีคริสต์มาสเล่นเรียกนางฟ้าคริสต์มาส การเล่นที่เขียนโดยบาทหลวง hegbert ซัลลิแวน , รัฐมนตรีของโบสถ์บอกเล่าเรื่องราวของชายคนที่เศร้าโศกมากกว่าการเสียชีวิตของภรรยาของเขา ( ในขณะที่ให้กำเนิดลูกคนเดียว ) ว่าเขาไม่ได้เป็นพ่อกับลูกของเขา ทูตสวรรค์ปรากฏชาย เธอ admonishes เขาเป็นพ่อที่ดี เธอยังแสดงปาฏิหารย์เล็กๆ สำหรับครอบครัว ในเช้าวันคริสต์มาส เล่นนิยมแสดงในโรงละครท้องถิ่นมีรุ่นพี่จากโรงเรียน

แลนดอนพ่อเป็นถึง ส.ส. ที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตของเขาในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. และเป็นคนแปลกหน้าให้กับลูกชายของเขา คุณปู่ แลนดอน ที่ตอนนี้ ผู้ตาย เป็น bootlegger และนายธนาคารในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ และเขาสร้างครอบครัวคาร์เตอร์โชคลาภโดยพวกคนจน หนึ่งในพนักงานคุณปู่คาร์เตอร์บาทหลวง ซัลลิแวนใครยังเก็บกดความไม่พอใจกับคาร์เตอร์ .

ชอบเล่าเรื่องของนางฟ้าคริสต์มาส ภรรยาบาทหลวง ซัลลิแวน ตายระหว่างการคลอด และเขาได้ยกลูกสาวของเขา , เจมี่ ของเขาเอง เจมี่ และพ่อของเธอจะเกี่ยวข้อง แต่เจมี่เป็นเมตตาเพื่อนร่วมชั้นของเธอเพราะความเลื่อมใสทางศาสนาของเธอ unflattering เสื้อผ้าและทรงผม และมีแนวโน้มที่จะช่วย downtrodden .แม้ว่าแลนดอนได้รู้จัก เจมี่ ที่สุดของชีวิตของเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนสมาชิกคริสตจักรเท่านั้น เขาประหลาดใจที่เห็นในตอนต้นปีอาวุโสของเขาที่เขาเป็นผู้หญิง และก็เกือบจะถือว่ามีเสน่ห์

ในช่วงต้นปีอาวุโสของเขา แลนดอนได้รับการเลือกตั้งประธานนักเรียน และต้องเข้าร่วมงานเต้นรำคืนสู่เหย้า มาถึง .แล้วตามความคิดของการเข้าร่วม ไม่มีเดท แลนดอน ( เจมี่ แต่งตัวอย่างดี และไม่ถือคัมภีร์ เธอมักจะมีกับเธอ ตอนเย็นจบลง eventfully เมื่อเจมี่ กับ แลนดอน ค้นหาตัวเอง ทำความสะอาดและดูแลอดีตแฟน แลนดอน ผู้ได้รับเมา

บางสัปดาห์ต่อมาเจมี่ขอให้แลนดอน เล่นเป็นพ่อในละครคริสต์มาสเธอได้ถูกโยนเป็นทูตสวรรค์ แลนดอน อย่างไม่เต็มใจตกลง ทั้งสองเริ่มใช้เวลาด้วยกัน แม้ว่าแลนดอนไม่เพียงออกจากหน้าที่ แต่ในหลักสูตรของการสนทนาของพวกเขา แลนดอนพบว่าเจมี่เป้าหมายในชีวิตเพียงอย่างเดียว คือแต่งงานกับโบสถ์ที่เต็มไปด้วยผู้คนที่เข้าร่วมประชุม , ไม่น่าเกิดให้เจมี่ สถานะทางสังคมแลนดอน พบเป้าหมายคี่เช่นนักเรียนยอดเยี่ยมเป็นเจมี่นี่ ใครจะไปไกลไม่ว่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นแรงบันดาลใจ เขาแปลกใจว่าเธอไม่ได้วางแผนที่จะเข้าร่วมวิทยาลัย

แลนดอนเข้าชมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากับเจมี่ และเห็นหนึ่งในโครงการสัตว์เลี้ยงของเธอโดยตรง อย่างไรก็ตาม การร่วมกันของพวกเขาจะหงุดหงิดให้แลนดอน และเขาพล่ามออกมาด้วยความโกรธที่เจมี่ คืนก่อนงานเล่น