Five birds are sitting on a telepho

Five birds are sitting on a telephone wire. Two decide to fly south. How many are left? Most people would say three. Actually, all five are left. You see, deciding to fly isn’t the same as doing it.

If a bird really wants to go somewhere, it’s got to point itself in the right direction, jump off the wire, flap its wings, and keep flapping until it gets there.

So it is with most things. Good intentions aren’t enough. It’s not what we want, say, or think that makes things happen; it’s what we do.

I frequently think of writing thank-you, birthday, and congratulatory notes. Unfortunately, only a sad few of these good sentiments ever make it to paper. Still, if I don’t look too closely, I can delude myself into thinking that based on my good thoughts I’m a gracious and grateful person. A truer and less admirable picture of my character is drawn by my actions.

In the end, we either do or don’t do. We either make the time to do the things we want to and should do or we make excuses. As Alfred Adler said, “Life happens at the level of events, not of words. Trust movement.”

What do you want to do? Do you want to take a course, change your job, lose weight, make new friends, or spend more time with and appreciate more the ones you have?

What’s stopping you from jumping off the wire and flapping your wings?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นกห้ากำลังนั่งอยู่บนสายโทรศัพท์ สองตัดสินใจบินใต้ จำนวนที่เหลือหรือไม่ คนส่วนใหญ่จะบอกว่า สาม จริง ทั้งห้าที่เหลือ คุณเห็น ตัดสินใจบินไปไม่เหมือนกับการทำถ้านกจริง ๆ ต้องการไปที่ใดที่หนึ่ง มีการชี้ตัวเองในทิศทางขวา กระโดดลวด flap ปีก และทำให้กระพือจนกว่ามันจะมีดังนั้นจึง มีสิ่งต่าง ๆ ส่วนใหญ่ ความตั้งใจที่ดีไม่เพียงพอ ก็ไม่ได้อะไรเรา ต้อง พูด หรือคิดว่า ที่ทำให้สิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่เราทำได้บ่อยครั้งผมคิดว่า การเขียนขอบคุณ วันเกิด และหมายเหตุที่แสดงความยินดี อับ เศร้าเพียงส่วนของความรู้สึกที่ดีเหล่านี้เคยทำให้เป็นกระดาษ ยังคง ถ้าไม่ดูอย่างใกล้ชิด ฉันสามารถล่อตัวเองเป็นความคิดที่อิงจากความคิดที่ดีของผมเป็นคนสุภาพ และขอบคุณ รูปภาพที่สมจริง และน่าชมเชยน้อยของดิฉันออก โดยการกระทำของฉันในสุด เราทำ หรือไม่ทำ เราอาจให้เวลาในการทำในสิ่งที่เราต้องการ และควรทำหรือเราทำข้อแก้ตัว อัลเฟรดแอดเลอร์กล่าว "ชีวิตเกิดขึ้นในระดับ ของเหตุการณ์ คำที่ไม่ เชื่อถือการเคลื่อนไหว"คุณอยากทำอะไรบ้าง คุณต้องการใช้หลักสูตร เปลี่ยนงาน ลดน้ำหนัก เพื่อนใหม่ หรือเวลากับ และขอบคุณคนอื่น ๆ ที่คุณมีอะไรมาหยุดคุณจากการกระโดดออกจากสาย และกระพือปีกของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้านกกำลังนั่งอยู่บนสายโทรศัพท์ ทั้งสองตัดสินใจที่จะบินไปทางทิศใต้ จำนวนที่จะซ้าย? คนส่วนใหญ่จะบอกว่าสาม อันที่จริงทั้งห้าจะเหลือ คุณจะเห็นการตัดสินใจที่จะบินไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับการทำมัน. ถ้าเป็นนกจริงๆอยากจะไปที่ไหนสักแห่งก็มีการชี้ให้ตัวเองในทิศทางที่ถูกต้องกระโดดออกจากลวดกระพือปีกของตนและให้กระพือจนกว่าจะได้รับมี . ดังนั้นจะมีสิ่งที่มากที่สุด ความตั้งใจที่ดีที่มีไม่เพียงพอ มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการพูดหรือคิดว่าจะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นสิ่งที่เราทำ. ฉันมักคิดว่าการเขียนขอบคุณคุณวันเกิดและบันทึกแสดงความยินดี แต่น่าเสียดายที่มีเพียงไม่กี่ที่น่าเศร้าของความรู้สึกที่ดีเหล่านี้ที่เคยทำให้กับกระดาษ ยังถ้าผมไม่ได้มองอย่างใกล้ชิดเกินไปฉันสามารถหลอกตัวเองในการคิดว่าขึ้นอยู่กับความคิดที่ดีของฉันฉันเป็นคนที่มีน้ำใจและขอบคุณ ภาพที่แท้จริงและน่าชื่นชมน้อยของตัวละครของฉันจะถูกวาดขึ้นโดยการกระทำของฉัน. ในท้ายที่สุดเราจะทำหรือไม่ทำ เราทั้งทำให้เวลาที่จะทำในสิ่งที่เราต้องการและควรทำหรือเราให้แก้ตัว ในฐานะที่เป็นอัลเฟรดแอดเลอร์กล่าวว่า "ชีวิตที่เกิดขึ้นในระดับของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้มาจากคำพูดของ การเคลื่อนไหวของความไว้วางใจ. " สิ่งที่คุณต้องการจะทำอย่างไร? คุณต้องการที่จะใช้หลักสูตรเปลี่ยนงานของคุณจะลดน้ำหนักให้เพื่อนใหม่หรือใช้เวลาอยู่กับและชื่นชมมากขึ้นคนที่คุณมี? อะไรหยุดคุณจากการกระโดดลงมาจากลวดและกระพือปีกของคุณหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 นกนั่งอยู่บนสายโทรศัพท์ ทั้งสองตัดสินใจที่จะบินลงใต้ เหลืออีกเท่าไหร่ ? คนส่วนใหญ่จะบอกว่าสาม จริงๆ แล้ว ทั้งห้าที่เหลือ คุณเห็น ตัดสินใจบิน ไม่เหมือนกับทำถ้านกจริง ๆ อยากไปที่ไหน มันต้องจุดตัวเองในทิศทางขวา กระโดดออกจากลวด , ตีปีก , กระพือปีก และเก็บไว้จนกว่าจะได้รับมีมันคือสิ่งที่มากที่สุด เจตนาที่ดีไม่เพียงพอ มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ พูด หรือคิดที่จะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นสิ่งที่เราทำฉันมักคิดว่า การเขียนขอบคุณ , วันเกิด , และบันทึกมาแสดงความยินดี แต่เพียงไม่กี่ของความรู้สึกเศร้าดีเหล่านี้เคยให้กับกระดาษ แต่ถ้าฉันไม่มองอย่างใกล้ชิดด้วย ฉันหลอกตัวเองในการคิดว่า ตามความคิดของฉัน ฉันเมตตาและบุญคุณคน ภาพที่จริงใจและน่าชื่นชมน้อยกว่าของตัวละครของฉันถูกวาดโดยการกระทำของฉันสุดท้าย เราให้ทำ หรือไม่ทำ เราต้องให้เวลาที่จะทำสิ่งที่เราต้องการ และควรทำหรือเราแก้ตัว เป็นอัลเฟรด แอดเลอร์ กล่าวว่า " ชีวิตที่เกิดขึ้นในระดับของกิจกรรม ไม่ใช่คำพูด เคลื่อนไหวไว้วางใจ”คุณต้องการจะทำอะไร ? คุณต้องการที่จะใช้หลักสูตร เปลี่ยนงานของคุณ ลดน้ำหนัก เพื่อนใหม่ หรือใช้เวลามากขึ้นด้วย และชื่นชมที่คุณมี ?อะไรหยุดคุณจากการกระโดดจากเส้นลวด และกระพือปีกของคุณ