- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Headcanon: Hinata and Sasuke are th
Headcanon: Hinata and Sasuke are thrown in a program that not only helps children bond but also forces parents to do the same. While their kids grow a friendship so do they and maybe more.
::
Hinata was understandably worried because she knew that Hikari would never fight. Her daughter was no fighter, the girl barely raise her voice to ask for a cookie. So when she rushed down to the school to see what had happened the mother was pleased to know that her little girl had stood up for herself when a boy bullied her.
Having lilac, almost translucent eyes caused a lot of attention.
Hinata sat beside her daughter, a protective hand stroking her inky navy tresses, with a playful frown as a tall male rushed in. One hand holding a phone to his ear and the next holding a six year old boy in his arm. “Why was I called?”
The principal stood, welcomed the rather rude male and motioned him to sit. Hikari shied away from the raven haired males in the next seat. Hinata was disturbed by this man’s attitude, first of all. He and his son wore the same bored expression.
His son, though, sporting a few red scratches on his face.
"Mr. Uchiha," the principal started. "Your son-" the young man looked down at the pink sheet, "-Daisuke Uchiha has gotten into a physical fight with Hikari Hyuuga." He motioned to the little girl hiding in her mother’s side.
"You fought a girl?" He asked his pouting son. "That’s disappointing."
The boy’s eyes widened at the very word. His hands clasped together as he squeezed onyx orbs closed. “But Daddy-“
"End it." He interrupted.
Daisuke squeaked and nodded. Hinata sighed softly. “I’m sure an apology would do just fine, I’m Hinata Hyuuga.”
He stared at the offered hand but didn’t reach to grab it. “Sasuke Uchiha, I would agree but my son is the one with bruises.”
Hinata blinked, her eyes brows dipped in confusion. “Are you suggesting it should have been the other way around.”
"No," he scoffed, "There should be two apologies. There was both verbal and physical abuse caused."
Hikari removed herself from Hinata’s side upon feeling her mother tense up. “Mama?”
Hinata looked at the principal with a soft smile. “I see we are done here.”
Hikari gasped and glanced at the Uchiha males before looking back at her standing mother. “But mama I can apolo-“
Hinata shook her head before swiftly picking her daughter up. “Never apologize for defending yourself,” voiced Hinata.
Sasuke looked up from his phone. “Raising a princess, mm?”
Hinata adjusted Hikari on her hip. “That’s the problem. Girls must act like little princesses but no one raising their son to be Prince Charming. That much is apparent here.”
A frown engraved itself into Sasuke’s face and the plea with the principal went unheard. Daisuke noticed this and shouted, “I’m sorry!” He really didn’t know who it was directed to at the moment. His father frowning was never a good sign. Onyx eyes shifted when two pair of lilac orbs and a matching set of black ones looked at him.
He took a deep breath, “I’m s-sorry, Hikari.”
Hikari peeped over Hinata’s shoulder before placing her chin there. “Tanks.”
The boy blushed and turned correctly in the leather seat. His father’s eyes were on his head but it didn’t matter. There. It was done. Hinata smiled at the boy’s head then at Hikari.
Sasuke stood smoothly, tucking a hand into his suit pocket. “I’m done, right?” He asked the principal.
"Well - I… Mr. Uchiha, we are requesting that both children join our new program."
"Which is?"
"Helping Other Peers Exceed or HOPE," the man smiled and took out two brochures. "It’s an after-school activity that brings together the kids. Your child’s-" he pointed between parents, "-teacher says that these two don’t play with or well with other students. They attempted to put the two together in a group activity and well…thing went sour."
Sasuke grimaced at the principal’s happy mood. “I don’t like it.”
Hinata hummed. “Well, I do, are there any fees?”
The young principal clapped his hands in excitement. “No! It’s completely free! Would you really consider it?”
Hinata looked at her unsure daughter. “I at least would like for her to try it,” she murmured. “Is that okay, Kari?”
The girl nodded hesitantly. Daisuke jumped up. “Can I try too, Daddy! Can I?”
Sasuke tried glaring him back down but Daisuke mocked the man. The Uchiha male closed his eyes. “I’ll think about it.”
Daisuke was hopeful.
"Beautiful!" The principal laughed. "Oh, I am so excited! That is all for now!"
Hinata giggled from the man’s colorful spirit. “Let’s go home,” she told her daughter. Sasuke and Daisuke followed closely behind.
::
Sasuke sat in the car and waited for the boy to put on his seat belt. “You know, you don’t have to be mean to show someone you like their company.”
Daisuke looked in the rear view mirror to see his father’s watchful eyes. His cheeks glowed. “But I-” he deflated. “You do it…”
Sasuke scoffed again and started the car. “I’m different. You can’t do what I do. It’s good you didn’t hit her,” he added. “I would have been very disappointed.”
Daisuke nodded sadly but grinned. “Can I join HOPE?”
"I said I’ll think about it."
::
"I’ll tink about it, mama!"
Hinata smiled cheerfully at her daughter’s pouting response. “Well, you just let me know, okay?”
Hinata was still heated about that rude man and he would have been very attractive if it wasn’t for that frown. She shook her head from those thoughts. He looked too busy to even let his son join a group.
Good, she thought. The less she saw him the better.
::
Hinata was understandably worried because she knew that Hikari would never fight. Her daughter was no fighter, the girl barely raise her voice to ask for a cookie. So when she rushed down to the school to see what had happened the mother was pleased to know that her little girl had stood up for herself when a boy bullied her.
Having lilac, almost translucent eyes caused a lot of attention.
Hinata sat beside her daughter, a protective hand stroking her inky navy tresses, with a playful frown as a tall male rushed in. One hand holding a phone to his ear and the next holding a six year old boy in his arm. “Why was I called?”
The principal stood, welcomed the rather rude male and motioned him to sit. Hikari shied away from the raven haired males in the next seat. Hinata was disturbed by this man’s attitude, first of all. He and his son wore the same bored expression.
His son, though, sporting a few red scratches on his face.
"Mr. Uchiha," the principal started. "Your son-" the young man looked down at the pink sheet, "-Daisuke Uchiha has gotten into a physical fight with Hikari Hyuuga." He motioned to the little girl hiding in her mother’s side.
"You fought a girl?" He asked his pouting son. "That’s disappointing."
The boy’s eyes widened at the very word. His hands clasped together as he squeezed onyx orbs closed. “But Daddy-“
"End it." He interrupted.
Daisuke squeaked and nodded. Hinata sighed softly. “I’m sure an apology would do just fine, I’m Hinata Hyuuga.”
He stared at the offered hand but didn’t reach to grab it. “Sasuke Uchiha, I would agree but my son is the one with bruises.”
Hinata blinked, her eyes brows dipped in confusion. “Are you suggesting it should have been the other way around.”
"No," he scoffed, "There should be two apologies. There was both verbal and physical abuse caused."
Hikari removed herself from Hinata’s side upon feeling her mother tense up. “Mama?”
Hinata looked at the principal with a soft smile. “I see we are done here.”
Hikari gasped and glanced at the Uchiha males before looking back at her standing mother. “But mama I can apolo-“
Hinata shook her head before swiftly picking her daughter up. “Never apologize for defending yourself,” voiced Hinata.
Sasuke looked up from his phone. “Raising a princess, mm?”
Hinata adjusted Hikari on her hip. “That’s the problem. Girls must act like little princesses but no one raising their son to be Prince Charming. That much is apparent here.”
A frown engraved itself into Sasuke’s face and the plea with the principal went unheard. Daisuke noticed this and shouted, “I’m sorry!” He really didn’t know who it was directed to at the moment. His father frowning was never a good sign. Onyx eyes shifted when two pair of lilac orbs and a matching set of black ones looked at him.
He took a deep breath, “I’m s-sorry, Hikari.”
Hikari peeped over Hinata’s shoulder before placing her chin there. “Tanks.”
The boy blushed and turned correctly in the leather seat. His father’s eyes were on his head but it didn’t matter. There. It was done. Hinata smiled at the boy’s head then at Hikari.
Sasuke stood smoothly, tucking a hand into his suit pocket. “I’m done, right?” He asked the principal.
"Well - I… Mr. Uchiha, we are requesting that both children join our new program."
"Which is?"
"Helping Other Peers Exceed or HOPE," the man smiled and took out two brochures. "It’s an after-school activity that brings together the kids. Your child’s-" he pointed between parents, "-teacher says that these two don’t play with or well with other students. They attempted to put the two together in a group activity and well…thing went sour."
Sasuke grimaced at the principal’s happy mood. “I don’t like it.”
Hinata hummed. “Well, I do, are there any fees?”
The young principal clapped his hands in excitement. “No! It’s completely free! Would you really consider it?”
Hinata looked at her unsure daughter. “I at least would like for her to try it,” she murmured. “Is that okay, Kari?”
The girl nodded hesitantly. Daisuke jumped up. “Can I try too, Daddy! Can I?”
Sasuke tried glaring him back down but Daisuke mocked the man. The Uchiha male closed his eyes. “I’ll think about it.”
Daisuke was hopeful.
"Beautiful!" The principal laughed. "Oh, I am so excited! That is all for now!"
Hinata giggled from the man’s colorful spirit. “Let’s go home,” she told her daughter. Sasuke and Daisuke followed closely behind.
::
Sasuke sat in the car and waited for the boy to put on his seat belt. “You know, you don’t have to be mean to show someone you like their company.”
Daisuke looked in the rear view mirror to see his father’s watchful eyes. His cheeks glowed. “But I-” he deflated. “You do it…”
Sasuke scoffed again and started the car. “I’m different. You can’t do what I do. It’s good you didn’t hit her,” he added. “I would have been very disappointed.”
Daisuke nodded sadly but grinned. “Can I join HOPE?”
"I said I’ll think about it."
::
"I’ll tink about it, mama!"
Hinata smiled cheerfully at her daughter’s pouting response. “Well, you just let me know, okay?”
Hinata was still heated about that rude man and he would have been very attractive if it wasn’t for that frown. She shook her head from those thoughts. He looked too busy to even let his son join a group.
Good, she thought. The less she saw him the better.
0/5000
Headcanon: Hinata และคุณมีโยนในโปรแกรมที่ไม่เพียงแต่ช่วยเด็กพันธบัตร แต่ยัง บังคับให้ทำ ในขณะที่การเติบโตของเด็ก มิตรภาพเพื่อทำพวกเขาและอาจเพิ่มเติม::Hinata ช้า ๆ ไม่กังวล เพราะเธอรู้ว่า ฮิคาริจะไม่ต่อสู้ ลูกสาวของเธอไม่รบ หญิงสาวแทบยกเสียงเธอขอคุกกี้ ดังนั้นเมื่อเธอวิ่งลงไป โรงเรียนเพื่อดูว่าเกิดแม่ดิฉันทราบว่า สาวน้อยเธอได้ลุกขึ้นยืนเพื่อตัวเธอเองเมื่อเด็กผู้ชายมาเอาเปรียบเธอมีม่วง ตาเกือบโปร่งใสเกิดความสนใจมากHinata นั่งข้างลูกสาวของเธอ การป้องกันมือตบเธอ inky เรือ tresses กับคิ้วขี้เล่นเป็นเพศชายสูงรีบ มือหนึ่งถือโทรศัพท์กับหูของเขาและต่อไปจับเด็กชายอายุ 6 ปีในแขนของเขา "ทำไมฉันเรียก"หลักการยืน ต้อนรับเพศชายค่อนข้างหยาบ และ motioned เขานั่ง ฮิคาริ shied ห่างจากตัวนก haired ในนั่งถัดไป Hinata ถูกรบกวน โดยที่ทัศนคติของชายคนนี้ แรกของทั้งหมด เขาและลูกชายของเขาสวมนิพจน์เบื่อเหมือนกันบุตรชาย ว่า กายรอยขีดข่วนสีแดงกี่หน้า"นาย Uchiha หลักการเริ่มต้น "ของสน-" ชายหนุ่มมองลงไปที่แผ่นสีชมพู, "-Uchiha ไดซุเกะได้รับในการต่อสู้กับฮิคาริ Hyuuga " เขา motioned ไปยังสาวน้อยที่ซ่อนตัวอยู่ในด้านของแม่ของเธอ"คุณสู้ผู้หญิง" เขาถามบุตร pouting "ก็ย่อม"ตาของเด็ก widened ที่คำมาก มือของเขา clasped กันเขาคั้น orbs โอนิกซ์ปิด "แต่พ่อ-""สิ้นสุด" เขาขัดจังหวะได squeaked แล้วพยักหน้า Hinata ถอนหายใจเบา ๆ "ผมมั่นใจว่าจะทำการขอโทษเพียงปรับ ฉัน Hinata Hyuuga"เขาจ้องไปที่ผู้เสนอ แต่ไม่ได้เข้าไปคว้ามัน "คุณ Uchiha ที่ฉันจะยอมรับ แต่ลูกเป็นหนึ่งกับขอด"Hinata คันนั้นกะพริบ เธอเลือนตาจุ่มลงในความสับสน "คุณแนะนำก็ควรได้รับวิธีอื่น ๆ"เขา scoffed "ไม่ "ควรมีโทษที่สอง มีผิดทั้งวาจา และทางกายภาพที่เกิดขึ้น"ฮิคาริเอาตัวเองจากด้านของ Hinata เมื่อแม่ของเธอความรู้สึกตึงเครียดขึ้น "มาม่าหรือไม่"ดูที่หลัก Hinata ดีอ่อน "เห็นเราจะทำ"ริ gasped และ glanced ที่ชาย Uchiha ก่อนมองไปที่แม่ของเธอยืน "แต่ฉันสามารถอโปโล - มาม่า"Hinata จับศีรษะของเธอก่อนที่จะรับลูกสาวของเธออย่างรวดเร็วขึ้น "ไม่ขอโทษสำหรับป้องกันตัวเอง เสียง Hinataคุณหาจากโทรศัพท์ของเขา "เพิ่มมม. เจ้าหญิง"Hinata ปรับปรุงริบนสะโพกของเธอ "ที่เป็นปัญหา ผู้หญิงต้องทำหน้าที่เช่นเจ้าหญิงน้อยแต่ไม่มีใครเลี้ยงดูบุตรของพวกเขาเป็น เจ้าชามมิ่ง ที่มากไว้อย่างชัดเจน"หน้านิ่วแกะสลักเป็นใบหน้าของคุณเอง และข้า มีเงินก็ไม่เคยได้ยิน ไดซุเกะพบนี้ และ ตะโกน "ฉันขออภัย" จริง ๆ ไม่ทราบที่ถูกส่งไปในขณะนั้น พ่อของเขา frowning ไม่ถูกเครื่องดี ตาโอนิกซ์เปลี่ยนเมื่อสองคู่ของ orbs รีแลกซ์และชุดจับคู่สีดำคนมองเขาเขาได้หายใจลึก ๆ, " s ขอ ฮิคาริ"ริ peeped เหนือไหล่ของ Hinata ก่อนวางชิ้นของเธอมี "ถัง"เด็กชายขวยเขิน และใช้งานอย่างถูกต้องในเบาะหนัง ตาพ่อของเขาที่หัวของเขา แต่มันไม่สำคัญ มีการ มันทำ Hinata ยิ้มที่ศีรษะของเด็กแล้วที่ฮิคาริคุณยืนได้อย่างราบรื่น tucking มือในกระเป๋าเสื้อของเขา "ฉันทำ ขวา" เขาถามครูใหญ่"ดี - ฉัน... นาย Uchiha เราร้องว่า เด็กทั้งสองเข้าร่วมโปรแกรมใหม่ของเรา""ซึ่งคือ"ช่วยเพื่อนเกินอื่น ๆ หรือหวัง ชายคนนั้นยิ้ม และเอาออกแผ่นพับสอง "มันเป็นกิจกรรมหลังเลิกเรียนที่รวมเด็ก กับเด็ก- "เขาชี้ระหว่างผู้ปกครอง, " -อาจารย์บอกว่า สองไม่เล่นด้วย หรือดี กับนักเรียนอื่น ๆ พวกเขาพยายามที่จะใส่ทั้งสองเข้าด้วยกันในกิจกรรมกลุ่มและดี...สิ่งก็เปรี้ยว "คุณ grimaced ที่อารมณ์สุขเป็นหลัก "ฉันไม่ชอบมัน"Hinata hummed "ดี ผมไม่ มีค่าธรรมเนียมใด ๆ หรือไม่"ครูใหญ่หนุ่มปรบมือเพื่อเรียกมือในความตื่นเต้น "ไม่ มันเป็นสมบูรณ์ฟรี คุณจริง ๆ ยิ่งได้"Hinata มองที่ลูกสาวของเธอแน่ เธอ "น้อยอยากเธอลอง murmured "คือที่เค ผงกระหรี่หญิงสาวพยักหน้า hesitantly ไดซุเกะไปค่า "สามารถพยายามมากเกินไป พ่อ สามารถฉัน"คุณพยายามแกลริงเขากลับลง แต่ไดเลียนคน เพศชาย Uchiha ปิดตา "ฉันจะคิดว่า เกี่ยวกับเรื่องนี้"ไดซุเกะได้มีความหวัง"สวย" หลักการหัวเราะ "โอ้ ฉันตื่นเต้น นั่นคือทั้งหมดในขณะนี้ "Hinata กระดี๊กระด๊าไปจากวิญญาณของคนหลากสี "ลองกลับบ้าน เธอบอกลูกสาวของเธอ ไดซุเกะมากที่สุดตามหลังอย่างใกล้ชิด::คุณนั่งอยู่ในรถ และรอให้เด็กสวมเข็มขัดของเขา "คุณรู้ว่า คุณจะได้หมายความว่า การแสดงบางคนต้องแก่"ไดซุเกะมองในกระจกมองหลังเห็นพ่อจับตา แก้มของเขา glowed " แต่ฉัน-" เขา deflated "คุณทำ... "คุณ scoffed อีกครั้ง และเริ่มต้นใช้งานรถ "ฉันแตกต่างกัน คุณไม่สามารถทำสิ่งที่ฉันทำ เขาก็ดีคุณไม่ตีเธอ เพิ่ม "ฉันจะได้เที่ยว"ไดซุเกะพยักหน้าเศร้า ได้ grinned "ฉันร่วมด้วยได้หวังหรือไม่""ฉันกล่าวว่า ฉันจะคิดถึงมัน"::"ฉันจะ tink เกี่ยวกับมัน มาม่า"Hinata cheerfully ยิ้มที่ลูกสาวของ pouting ตอบสนอง "ดี คุณเพียงแจ้งให้เราทราบ ล่ะ"Hinata ได้ยังความร้อนเกี่ยวกับมนุษย์ที่หยาบ และเขาจะได้รับน่าสนใจมากถ้ามันไม่ได้สำหรับคิ้วนั้น เธอจับหัวของเธอจากความคิดเหล่านั้น เขาดูไม่ได้ให้พระบุตรเข้าร่วมกลุ่มเธอคิด ยิ่งเธอเห็นเขาดีกว่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
Headcanon: Hinata and Sasuke are thrown in a program that not only helps children bond but also forces parents to do the same. While their kids grow a friendship so do they and maybe more.
::
Hinata was understandably worried because she knew that Hikari would never fight. Her daughter was no fighter, the girl barely raise her voice to ask for a cookie. So when she rushed down to the school to see what had happened the mother was pleased to know that her little girl had stood up for herself when a boy bullied her.
Having lilac, almost translucent eyes caused a lot of attention.
Hinata sat beside her daughter, a protective hand stroking her inky navy tresses, with a playful frown as a tall male rushed in. One hand holding a phone to his ear and the next holding a six year old boy in his arm. “Why was I called?”
The principal stood, welcomed the rather rude male and motioned him to sit. Hikari shied away from the raven haired males in the next seat. Hinata was disturbed by this man’s attitude, first of all. He and his son wore the same bored expression.
His son, though, sporting a few red scratches on his face.
"Mr. Uchiha," the principal started. "Your son-" the young man looked down at the pink sheet, "-Daisuke Uchiha has gotten into a physical fight with Hikari Hyuuga." He motioned to the little girl hiding in her mother’s side.
"You fought a girl?" He asked his pouting son. "That’s disappointing."
The boy’s eyes widened at the very word. His hands clasped together as he squeezed onyx orbs closed. “But Daddy-“
"End it." He interrupted.
Daisuke squeaked and nodded. Hinata sighed softly. “I’m sure an apology would do just fine, I’m Hinata Hyuuga.”
He stared at the offered hand but didn’t reach to grab it. “Sasuke Uchiha, I would agree but my son is the one with bruises.”
Hinata blinked, her eyes brows dipped in confusion. “Are you suggesting it should have been the other way around.”
"No," he scoffed, "There should be two apologies. There was both verbal and physical abuse caused."
Hikari removed herself from Hinata’s side upon feeling her mother tense up. “Mama?”
Hinata looked at the principal with a soft smile. “I see we are done here.”
Hikari gasped and glanced at the Uchiha males before looking back at her standing mother. “But mama I can apolo-“
Hinata shook her head before swiftly picking her daughter up. “Never apologize for defending yourself,” voiced Hinata.
Sasuke looked up from his phone. “Raising a princess, mm?”
Hinata adjusted Hikari on her hip. “That’s the problem. Girls must act like little princesses but no one raising their son to be Prince Charming. That much is apparent here.”
A frown engraved itself into Sasuke’s face and the plea with the principal went unheard. Daisuke noticed this and shouted, “I’m sorry!” He really didn’t know who it was directed to at the moment. His father frowning was never a good sign. Onyx eyes shifted when two pair of lilac orbs and a matching set of black ones looked at him.
He took a deep breath, “I’m s-sorry, Hikari.”
Hikari peeped over Hinata’s shoulder before placing her chin there. “Tanks.”
The boy blushed and turned correctly in the leather seat. His father’s eyes were on his head but it didn’t matter. There. It was done. Hinata smiled at the boy’s head then at Hikari.
Sasuke stood smoothly, tucking a hand into his suit pocket. “I’m done, right?” He asked the principal.
"Well - I… Mr. Uchiha, we are requesting that both children join our new program."
"Which is?"
"Helping Other Peers Exceed or HOPE," the man smiled and took out two brochures. "It’s an after-school activity that brings together the kids. Your child’s-" he pointed between parents, "-teacher says that these two don’t play with or well with other students. They attempted to put the two together in a group activity and well…thing went sour."
Sasuke grimaced at the principal’s happy mood. “I don’t like it.”
Hinata hummed. “Well, I do, are there any fees?”
The young principal clapped his hands in excitement. “No! It’s completely free! Would you really consider it?”
Hinata looked at her unsure daughter. “I at least would like for her to try it,” she murmured. “Is that okay, Kari?”
The girl nodded hesitantly. Daisuke jumped up. “Can I try too, Daddy! Can I?”
Sasuke tried glaring him back down but Daisuke mocked the man. The Uchiha male closed his eyes. “I’ll think about it.”
Daisuke was hopeful.
"Beautiful!" The principal laughed. "Oh, I am so excited! That is all for now!"
Hinata giggled from the man’s colorful spirit. “Let’s go home,” she told her daughter. Sasuke and Daisuke followed closely behind.
::
Sasuke sat in the car and waited for the boy to put on his seat belt. “You know, you don’t have to be mean to show someone you like their company.”
Daisuke looked in the rear view mirror to see his father’s watchful eyes. His cheeks glowed. “But I-” he deflated. “You do it…”
Sasuke scoffed again and started the car. “I’m different. You can’t do what I do. It’s good you didn’t hit her,” he added. “I would have been very disappointed.”
Daisuke nodded sadly but grinned. “Can I join HOPE?”
"I said I’ll think about it."
::
"I’ll tink about it, mama!"
Hinata smiled cheerfully at her daughter’s pouting response. “Well, you just let me know, okay?”
Hinata was still heated about that rude man and he would have been very attractive if it wasn’t for that frown. She shook her head from those thoughts. He looked too busy to even let his son join a group.
Good, she thought. The less she saw him the better.
::
Hinata was understandably worried because she knew that Hikari would never fight. Her daughter was no fighter, the girl barely raise her voice to ask for a cookie. So when she rushed down to the school to see what had happened the mother was pleased to know that her little girl had stood up for herself when a boy bullied her.
Having lilac, almost translucent eyes caused a lot of attention.
Hinata sat beside her daughter, a protective hand stroking her inky navy tresses, with a playful frown as a tall male rushed in. One hand holding a phone to his ear and the next holding a six year old boy in his arm. “Why was I called?”
The principal stood, welcomed the rather rude male and motioned him to sit. Hikari shied away from the raven haired males in the next seat. Hinata was disturbed by this man’s attitude, first of all. He and his son wore the same bored expression.
His son, though, sporting a few red scratches on his face.
"Mr. Uchiha," the principal started. "Your son-" the young man looked down at the pink sheet, "-Daisuke Uchiha has gotten into a physical fight with Hikari Hyuuga." He motioned to the little girl hiding in her mother’s side.
"You fought a girl?" He asked his pouting son. "That’s disappointing."
The boy’s eyes widened at the very word. His hands clasped together as he squeezed onyx orbs closed. “But Daddy-“
"End it." He interrupted.
Daisuke squeaked and nodded. Hinata sighed softly. “I’m sure an apology would do just fine, I’m Hinata Hyuuga.”
He stared at the offered hand but didn’t reach to grab it. “Sasuke Uchiha, I would agree but my son is the one with bruises.”
Hinata blinked, her eyes brows dipped in confusion. “Are you suggesting it should have been the other way around.”
"No," he scoffed, "There should be two apologies. There was both verbal and physical abuse caused."
Hikari removed herself from Hinata’s side upon feeling her mother tense up. “Mama?”
Hinata looked at the principal with a soft smile. “I see we are done here.”
Hikari gasped and glanced at the Uchiha males before looking back at her standing mother. “But mama I can apolo-“
Hinata shook her head before swiftly picking her daughter up. “Never apologize for defending yourself,” voiced Hinata.
Sasuke looked up from his phone. “Raising a princess, mm?”
Hinata adjusted Hikari on her hip. “That’s the problem. Girls must act like little princesses but no one raising their son to be Prince Charming. That much is apparent here.”
A frown engraved itself into Sasuke’s face and the plea with the principal went unheard. Daisuke noticed this and shouted, “I’m sorry!” He really didn’t know who it was directed to at the moment. His father frowning was never a good sign. Onyx eyes shifted when two pair of lilac orbs and a matching set of black ones looked at him.
He took a deep breath, “I’m s-sorry, Hikari.”
Hikari peeped over Hinata’s shoulder before placing her chin there. “Tanks.”
The boy blushed and turned correctly in the leather seat. His father’s eyes were on his head but it didn’t matter. There. It was done. Hinata smiled at the boy’s head then at Hikari.
Sasuke stood smoothly, tucking a hand into his suit pocket. “I’m done, right?” He asked the principal.
"Well - I… Mr. Uchiha, we are requesting that both children join our new program."
"Which is?"
"Helping Other Peers Exceed or HOPE," the man smiled and took out two brochures. "It’s an after-school activity that brings together the kids. Your child’s-" he pointed between parents, "-teacher says that these two don’t play with or well with other students. They attempted to put the two together in a group activity and well…thing went sour."
Sasuke grimaced at the principal’s happy mood. “I don’t like it.”
Hinata hummed. “Well, I do, are there any fees?”
The young principal clapped his hands in excitement. “No! It’s completely free! Would you really consider it?”
Hinata looked at her unsure daughter. “I at least would like for her to try it,” she murmured. “Is that okay, Kari?”
The girl nodded hesitantly. Daisuke jumped up. “Can I try too, Daddy! Can I?”
Sasuke tried glaring him back down but Daisuke mocked the man. The Uchiha male closed his eyes. “I’ll think about it.”
Daisuke was hopeful.
"Beautiful!" The principal laughed. "Oh, I am so excited! That is all for now!"
Hinata giggled from the man’s colorful spirit. “Let’s go home,” she told her daughter. Sasuke and Daisuke followed closely behind.
::
Sasuke sat in the car and waited for the boy to put on his seat belt. “You know, you don’t have to be mean to show someone you like their company.”
Daisuke looked in the rear view mirror to see his father’s watchful eyes. His cheeks glowed. “But I-” he deflated. “You do it…”
Sasuke scoffed again and started the car. “I’m different. You can’t do what I do. It’s good you didn’t hit her,” he added. “I would have been very disappointed.”
Daisuke nodded sadly but grinned. “Can I join HOPE?”
"I said I’ll think about it."
::
"I’ll tink about it, mama!"
Hinata smiled cheerfully at her daughter’s pouting response. “Well, you just let me know, okay?”
Hinata was still heated about that rude man and he would have been very attractive if it wasn’t for that frown. She shook her head from those thoughts. He looked too busy to even let his son join a group.
Good, she thought. The less she saw him the better.
การแปล กรุณารอสักครู่..
headcanon : ฮินาตะและซาสึเกะจะโยนในโปรแกรมที่ไม่เพียง แต่ช่วยให้พันธบัตรของเด็ก แต่ยังบังคับผู้ปกครองเพื่อทำแบบเดียวกัน ในขณะที่เด็กของพวกเขาเติบโต มิตรภาพ ดังนั้นพวกเขาอาจจะมากขึ้น
: :
ฮินาตะก็เข้าใจเป็นห่วง เพราะเธอรู้ว่าฮิคาริไม่เคยต่อสู้ ลูกสาวของเธอเป็นนักสู้สาวแทบจะยกเสียงเธอขอคุกกี้ดังนั้นเมื่อเธอรีบไปโรงเรียน เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ก็ยินดีที่จะทราบว่า ลูกสาวของเธอได้ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง เมื่อเด็กรังแกเธอ
มีม่วงเกือบโปร่งแสงตาเกิดความสนใจมาก
ฮินาตะนั่งลงข้างๆ ลูกสาวของเธอ มือของเธอลูบปอยผมดำเหมือนหมึกสีน้ำเงินเข้มป้องกัน กับขมวดคิ้ว ขี้เล่น เป็นผู้ชายตัวสูงวิ่งเข้ามามือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์แนบกับหูของเขาและต่อมาถือหกขวบในแขนของเขา " ทำไมฉันถึงโทรมา ? "
ครูใหญ่ยืนต้อนรับค่อนข้างหยาบคายชายและ motioned เขานั่ง ฮิคาริ shied ห่างจากเรวินขนผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ฮินาตะถูกรบกวนโดยความคิดของผู้ชายคนนี้ แรกของทั้งหมด เขาและลูกชายของเขาใส่เหมือนกันเบื่อสีหน้า
ลูกชายของเขา แม้ว่าไม่กี่สีแดงรอยขีดข่วนบนใบหน้าของเขากีฬา
" นายอุจิวะ " ครูใหญ่เริ่ม . " ลูกชายของคุณ " ชายหนุ่มก้มลงมองแผ่นสีชมพู " - ไดสุเกะอุจิวะเข้าสิงร่างกายสู้กับฮิคาริ hyuuga . " เขาผายไปยังสาวน้อยซ่อนตัวอยู่ในฝั่งของแม่
" คุณมีเรื่องกับผู้หญิง ? เขาถามเขางอนลูก” นั่นมันน่าผิดหวังนะ "
หนุ่มตาเบิกกว้างอย่างคำมือของเขาไว้ด้วยกัน เช่น เขาบีบนิลกลมปิด " แต่พ่อคะ "
" จบ " เขาขัดจังหวะ
ไดสึเกะ แหลม และพยักหน้า ฮินาตะ ถอนหายใจเบาๆ " ผมมั่นใจว่าคำขอโทษจะทำมันได้ดี ฉัน ฮินาตะ hyuuga "
เขาจ้องมองมือที่นำเสนอแต่ไม่ได้เอื้อมไปคว้ามัน " อุจิวะ ซาสึเกะ ฉันก็เห็นด้วย แต่ลูกชายของฉันเป็นหนึ่งที่มีรอยช้ำ "
ฮินาตะสนใจตาคิ้วจุ่มลงในความสับสน " คุณกำลังจะบอกว่า มันควรจะเป็นวิธีอื่น ๆ . "
" ไม่ " เขาเย้ยหยัน " ควรมีสองขออภัยด้วย มีทั้งทางวาจาและทำร้ายร่างกาย ทำให้ "
ฮิคาริไปซ่อนตัวจากด้านเหนือของฮินาตะรู้สึกแม่ของเธอแรงขึ้น " แม่
" ฮินาตะมองอาจารย์ใหญ่ด้วย อ่อนยิ้ม " ผมเห็นเราทำอะไรที่นี่ "
ฮิคาริอ้าปากค้างและเหลือบที่อุจิวะคนก่อนที่จะมองกลับมาที่ยืนอยู่กับแม่ของเธอ " แต่แม่ผม Apolo - "
ฮินาตะสั่นศีรษะ ก่อนจะรีบหยิบลูกขึ้น " ไม่ขอโทษสำหรับการปกป้องตัวเอง " เสียงฮินาตะ
ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ " เลี้ยงเจ้าหญิง หืม ? "
ฮินาตะปรับเปลี่ยนคาริเธอเท่ " นั่นแหละปัญหาผู้หญิงต้องทำตัวเหมือนเจ้าหญิง แต่ไม่มีใครเลี้ยงลูกของตนเป็นเจ้าชายรูปงาม ที่ชัดเจนมากคือ ที่นี่
ขมวดคิ้วสลักตัวเองลงใบหน้าของซาสึเกะและวิงวอนกับครูใหญ่ก็ไม่เคยได้ยิน . ได เกะ สังเกตเห็นและตะโกน , " ฉันขอโทษ " จริงๆ เค้าไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ที่ตอนนี้ พ่อมุ่ยไม่เคยเป็นสัญญาณที่ดีนิลตาขยับเมื่อสองคู่ของม่วง orbs และชุดการจับคู่ของคู่สีดำมองเขา
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ " ฉันขอโทษ ฮิคาริ คาริแอบถ่ายมากกว่า
" ฮินาตะไหล่ก่อนที่จะวางคางนั้น " รถถัง "
หนุ่มหน้าแดงและเปิดอย่างถูกต้องในเบาะหนัง . ดวงตาของบิดาอยู่ในหัวของเขา แต่มันก็ไม่ มี มันทำฮินาตะยิ้มให้ศีรษะของเด็ก แล้วที่ ฮิคาริ
ซาสึเกะยืนอยู่ได้อย่างราบรื่น , tucking มือลงในกระเป๋าเสื้อสูทของเขา " ฉันทำถูกมั้ย " เขาถาม ผอ.
" เอ่อ . . คุณอุจิวะ เราขอให้เด็กทั้ง 2 คน เข้าร่วมโปรแกรมใหม่ของเรา "
" ซึ่งเป็น " ?
" ช่วยเพื่อนอื่น ๆ เกิน หรือ หวัง " ชายยิ้มและหยิบเอาสองโบรชัวร์ " มันเป็นกิจกรรมหลังเลิกเรียนที่รวบรวมเด็ก ๆ
: :
ฮินาตะก็เข้าใจเป็นห่วง เพราะเธอรู้ว่าฮิคาริไม่เคยต่อสู้ ลูกสาวของเธอเป็นนักสู้สาวแทบจะยกเสียงเธอขอคุกกี้ดังนั้นเมื่อเธอรีบไปโรงเรียน เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ก็ยินดีที่จะทราบว่า ลูกสาวของเธอได้ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง เมื่อเด็กรังแกเธอ
มีม่วงเกือบโปร่งแสงตาเกิดความสนใจมาก
ฮินาตะนั่งลงข้างๆ ลูกสาวของเธอ มือของเธอลูบปอยผมดำเหมือนหมึกสีน้ำเงินเข้มป้องกัน กับขมวดคิ้ว ขี้เล่น เป็นผู้ชายตัวสูงวิ่งเข้ามามือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์แนบกับหูของเขาและต่อมาถือหกขวบในแขนของเขา " ทำไมฉันถึงโทรมา ? "
ครูใหญ่ยืนต้อนรับค่อนข้างหยาบคายชายและ motioned เขานั่ง ฮิคาริ shied ห่างจากเรวินขนผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ฮินาตะถูกรบกวนโดยความคิดของผู้ชายคนนี้ แรกของทั้งหมด เขาและลูกชายของเขาใส่เหมือนกันเบื่อสีหน้า
ลูกชายของเขา แม้ว่าไม่กี่สีแดงรอยขีดข่วนบนใบหน้าของเขากีฬา
" นายอุจิวะ " ครูใหญ่เริ่ม . " ลูกชายของคุณ " ชายหนุ่มก้มลงมองแผ่นสีชมพู " - ไดสุเกะอุจิวะเข้าสิงร่างกายสู้กับฮิคาริ hyuuga . " เขาผายไปยังสาวน้อยซ่อนตัวอยู่ในฝั่งของแม่
" คุณมีเรื่องกับผู้หญิง ? เขาถามเขางอนลูก” นั่นมันน่าผิดหวังนะ "
หนุ่มตาเบิกกว้างอย่างคำมือของเขาไว้ด้วยกัน เช่น เขาบีบนิลกลมปิด " แต่พ่อคะ "
" จบ " เขาขัดจังหวะ
ไดสึเกะ แหลม และพยักหน้า ฮินาตะ ถอนหายใจเบาๆ " ผมมั่นใจว่าคำขอโทษจะทำมันได้ดี ฉัน ฮินาตะ hyuuga "
เขาจ้องมองมือที่นำเสนอแต่ไม่ได้เอื้อมไปคว้ามัน " อุจิวะ ซาสึเกะ ฉันก็เห็นด้วย แต่ลูกชายของฉันเป็นหนึ่งที่มีรอยช้ำ "
ฮินาตะสนใจตาคิ้วจุ่มลงในความสับสน " คุณกำลังจะบอกว่า มันควรจะเป็นวิธีอื่น ๆ . "
" ไม่ " เขาเย้ยหยัน " ควรมีสองขออภัยด้วย มีทั้งทางวาจาและทำร้ายร่างกาย ทำให้ "
ฮิคาริไปซ่อนตัวจากด้านเหนือของฮินาตะรู้สึกแม่ของเธอแรงขึ้น " แม่
" ฮินาตะมองอาจารย์ใหญ่ด้วย อ่อนยิ้ม " ผมเห็นเราทำอะไรที่นี่ "
ฮิคาริอ้าปากค้างและเหลือบที่อุจิวะคนก่อนที่จะมองกลับมาที่ยืนอยู่กับแม่ของเธอ " แต่แม่ผม Apolo - "
ฮินาตะสั่นศีรษะ ก่อนจะรีบหยิบลูกขึ้น " ไม่ขอโทษสำหรับการปกป้องตัวเอง " เสียงฮินาตะ
ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ " เลี้ยงเจ้าหญิง หืม ? "
ฮินาตะปรับเปลี่ยนคาริเธอเท่ " นั่นแหละปัญหาผู้หญิงต้องทำตัวเหมือนเจ้าหญิง แต่ไม่มีใครเลี้ยงลูกของตนเป็นเจ้าชายรูปงาม ที่ชัดเจนมากคือ ที่นี่
ขมวดคิ้วสลักตัวเองลงใบหน้าของซาสึเกะและวิงวอนกับครูใหญ่ก็ไม่เคยได้ยิน . ได เกะ สังเกตเห็นและตะโกน , " ฉันขอโทษ " จริงๆ เค้าไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ที่ตอนนี้ พ่อมุ่ยไม่เคยเป็นสัญญาณที่ดีนิลตาขยับเมื่อสองคู่ของม่วง orbs และชุดการจับคู่ของคู่สีดำมองเขา
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ " ฉันขอโทษ ฮิคาริ คาริแอบถ่ายมากกว่า
" ฮินาตะไหล่ก่อนที่จะวางคางนั้น " รถถัง "
หนุ่มหน้าแดงและเปิดอย่างถูกต้องในเบาะหนัง . ดวงตาของบิดาอยู่ในหัวของเขา แต่มันก็ไม่ มี มันทำฮินาตะยิ้มให้ศีรษะของเด็ก แล้วที่ ฮิคาริ
ซาสึเกะยืนอยู่ได้อย่างราบรื่น , tucking มือลงในกระเป๋าเสื้อสูทของเขา " ฉันทำถูกมั้ย " เขาถาม ผอ.
" เอ่อ . . คุณอุจิวะ เราขอให้เด็กทั้ง 2 คน เข้าร่วมโปรแกรมใหม่ของเรา "
" ซึ่งเป็น " ?
" ช่วยเพื่อนอื่น ๆ เกิน หรือ หวัง " ชายยิ้มและหยิบเอาสองโบรชัวร์ " มันเป็นกิจกรรมหลังเลิกเรียนที่รวบรวมเด็ก ๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันอยากตายในอ้อมกอดของคนที่รักฉัน ไม่มีใ
- แต่อาคารหลังนี้ให้เหมือนกับหันมาคุ้มครอง
- Hope what I don't understand.
- I'll feed you to drink beer with my mout
- โรงเรียนของฉันยังไม่เปิด
- That I really want to say. I’m very glad
- ผลงานเพลงที่มีไสตล์ที่โดดเด่น มีเอกลักษณ
- Pressing
- CONTRACT :TYPE OF DEAL:PRODUCT:PRODUCT O
- มันคงจะอบอุ่นมาก ที่นี่มีสภาพอากาศหนาว
- อย่ามายุ่งกับสามีของฉัน
- อันเป็นปรัชญาของโลกตะวันออกอย่างหนึ่ง
- IT capability has a positive moderating
- Hinata wasn’t sure what was going on wit
- On closer examination of the description
- ผลลัพธ์ (ภาษาอังกฤษ) 1:My school is not
- ช่วยกันทำงาน
- This makes me miss my family and miss yo
- Can I make you to want to be
- Therefore, the measures of this research
- Hinata wasn’t sure what was going on wit
- มิตรภาพดี
- Can I make you to want to be my boyfrien
- I see, she's good person.
