The cel is an important innovation

The cel is an important innovation to traditional animation, as it allows some parts of each frame to be repeated from frame to frame, thus saving labor. A simple example would be a scene with two characters on screen, one of which is talking and the other standing silently. Since the latter character is not moving, it can be displayed in this scene using only one drawing, on one cel, while multiple drawings on multiple cels are used to animate the speaking character.

For a more complex example, consider a sequence in which a boy sets a plate upon a table. The table stays still for the entire sequence, so it can be drawn as part of the background. The plate can be drawn along with the character as the character places it on the table. However, after the plate is on the table, the plate no longer moves, although the boy continues to move as he draws his arm away from the plate. In this example, after the boy puts the plate down, the plate can then be drawn on a separate cel from the boy. Further frames feature new cels of the boy, but the plate does not have to be redrawn as it is not moving; the same cel of the plate can be used in each remaining frame that it is still upon the table. The cel paints were actually manufactured in shaded versions of each color to compensate for the extra layer of cel added between the image and the camera; in this example the still plate would be painted slightly brighter to compensate for being moved one layer down. In TV and other low-budget productions, cels were often "cycled" (i.e. a sequence of cels was repeated several times), and even archived and reused in other episodes. After the film was completed, the cels were either thrown out or, especially in the early days of animation, washed clean and reused for the next film. Also, after the completion of the film, some of the cels were put into the "archive" to be used again and again for future purposes in order to save money. Some studios saved a portion of the cels and either sold them in studio stores or presented them as gifts to visitors.

In very early cartoons made before the use of the cel, such as Gertie the Dinosaur (1914), the entire frame, including the background and all characters and items, were drawn on a single sheet of paper, then photographed. Everything had to be redrawn for each frame containing movements. This led to a "jittery" appearance; imagine seeing a sequence of drawings of a mountain, each one slightly different from the one preceding it. The pre-cel animation was later improved by using techniques like the slash and tear system invented by Raoul Barre; the background and the animated objects were drawn on separate papers. A frame was made by removing all the blank parts of the papers where the objects were drawn before being placed on top of the backgrounds and finally photographed. The cel animation process was invented by Earl Hurd and John Bray in 1915.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Cel เป็นนวัตกรรมที่สำคัญการเคลื่อนไหวแบบดั้งเดิม อนุญาตให้บางส่วนของแต่ละเฟรมการจากลงในกรอบเฟรม จึง ประหยัดแรงงาน ตัวอย่างง่าย ๆ เช่นจะฉาก ด้วยตัวอักขระสองตัวบนหน้าจอ ที่กำลังพูดและอื่น ๆ ยืนอยู่เบื้องหลัง เนื่องจากอักขระหลังไม่เคลื่อนไหว สามารถใช้แสดงในฉากนี้ใช้เฉพาะหนึ่งวาด บน cel หนึ่ง ในขณะที่หลายภาพวาดบน cels หลายที่ใช้ในการเคลื่อนไหวตัวละครพูดตัวอย่างที่ซับซ้อนมากขึ้น พิจารณาลำดับที่เด็กผู้ชายชุดจานตามตาราง ตารางอยู่ยังในลำดับทั้งหมด เพื่อให้สามารถวาดเป็นส่วนหนึ่งของพื้นหลัง จานสามารถดึงพร้อมกับอักขระเป็นอักขระวางไว้บนโต๊ะ อย่างไรก็ตาม หลังจานบนโต๊ะ จานไม่ย้าย ถึงแม้ว่าเด็กยังย้าย เขาดึงแขนของเขาจากแผ่น ในตัวอย่างนี้ หลังจากเด็กทำให้จานลง จานสามารถแล้วสามารถออกใน cel แยกจากเด็ก เฟรมเพิ่มเติมคุณลักษณะ cels ใหม่ของเด็ก แต่แผ่นไม่ต้องสามารถออกอีกครั้งเป็นเรื่องไม่คืบ สามารถใช้ cel เดียวของแผ่นในแต่ละเฟรมที่เหลือที่จะยังคงตามตาราง สี cel ได้ถูกผลิตขึ้นในแต่ละสีเพื่อชดเชยสำหรับชั้นพิเศษของ cel เพิ่มระหว่างภาพและกล้อง สีเทารุ่นจริง ในตัวอย่างนี้จะมีสีจานยังคงสว่างเล็กน้อย เพื่อชดเชยกำลังย้ายชั้นหนึ่งลง ในการผลิตอื่น ๆ ราคาประหยัด cels ก็มักจะ "ล้ม" (เช่นลำดับของ cels ถูกทำซ้ำหลายครั้ง), และแม้กระทั่งเก็บถาวร และใช้ในตอนอื่น ๆ หลังจากเสร็จภาพยนตร์ cels ทั้งโยนออก หรือ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในยุคแรกของภาพเคลื่อนไหว ล้างทำความสะอาด และนำสำหรับฟิล์มถัดไป ยัง งานฟิล์ม บาง cels ที่ใส่เป็น "ถาวร" จะมีอีกในอนาคตเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย บางสตูดิโอบันทึกส่วน cels และขายร้านสตูดิโอ หรือนำเป็นของขวัญแก่ในการ์ตูนมากก่อนทำก่อนใช้ของ cel เช่น Gertie ไดโนเสาร์ (1914), เฟรมทั้งหมด รวมทั้งพื้นหลัง และตัวอักษร และรายการทั้ง หมด ถูกวาดบนกระดาษแผ่นเดียว แล้วถ่ายภาพ ทุกอย่างได้เพื่อสามารถออกอีกครั้งสำหรับแต่ละเฟรมที่ประกอบด้วยการเคลื่อนไหว นี้นำไปสู่ลักษณะ "ภาพกระตุก" จินตนาการเห็นลำดับของภาพวาดของเขา แต่ละคนที่แตกต่างเล็กน้อยจากก่อนหน้านั้น เคลื่อนไหว cel ก่อนถูกปรับปรุงในภายหลัง โดยใช้เทคนิคเช่นระบบทับและน้ำตาที่คิดค้น โดย Raoul Barre พื้นหลังและภาพเคลื่อนไหววัตถุถูกวาดบนกระดาษแยกต่างหาก เฟรมทำ ด้วยการเอาทุกส่วนว่างของเอกสารที่ออกก่อนที่จะถูกวางบนพื้นหลัง และสุดท้าย ถ่ายภาพวัตถุ การเคลื่อนไหวของ cel ถูกคิดค้น โดยเอิร์ล Hurd และจอห์น Bray ใน 1915

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เต็มอิ่มเป็นนวัตกรรมที่สำคัญการเคลื่อนไหวแบบดั้งเดิมที่จะช่วยให้บางส่วนของแต่ละเฟรมจะซ้ำจากกรอบกรอบจึงช่วยประหยัดแรงงาน ตัวอย่างง่ายๆจะเป็นฉากที่มีตัวละครสองตัวบนหน้าจอซึ่งหนึ่งในนั้นมีการพูดคุยและอื่น ๆ ที่ยืนอยู่เงียบ ตั้งแต่ตัวละครที่หลังจะไม่ย้ายก็สามารถนำมาแสดงในฉากนี้ใช้เพียงหนึ่งวาดภาพในหนึ่งเต็มอิ่มในขณะที่ภาพวาดหลาย cels หลายที่ใช้ในการเคลื่อนไหวตัวละครพูด. สำหรับตัวอย่างที่ซับซ้อนมากขึ้นพิจารณาลำดับซึ่งใน เด็กชุดจานเมื่อตาราง ตารางยังคงอยู่ลำดับทั้งหมดจึงสามารถดึงออกมาเป็นส่วนหนึ่งของพื้นหลัง แผ่นสามารถดึงออกมาพร้อมกับตัวละครตัวนี้เป็นตัวละครวางไว้บนโต๊ะ อย่างไรก็ตามหลังจากที่เป็นจานบนโต๊ะแผ่นไม่ย้ายแม้ว่าเด็กยังคงเดินในขณะที่เขาดึงแขนของเขาออกไปจากจาน ในตัวอย่างนี้หลังจากที่เด็กทำให้แผ่นลงแผ่นนั้นจะสามารถวาดบน Cel แยกออกจากเด็ก เฟรมเพิ่มเติมมี cels ใหม่ของเด็ก แต่จานไม่ต้องมีการวาดในขณะที่มันจะไม่ย้าย; Cel เดียวกันของแผ่นสามารถนำมาใช้ในแต่ละเฟรมที่เหลือก็ยังคงเป็นบนโต๊ะ สีเต็มอิ่มกำลังการผลิตจริงในรุ่นสีเทาของแต่ละสีเพื่อชดเชยชั้นพิเศษของ Cel เพิ่มระหว่างภาพและกล้อง; ในตัวอย่างนี้แผ่นจะยังคงมีการทาสีสดใสเล็กน้อยเพื่อชดเชยการถูกย้ายลงมาชั้นหนึ่ง ในทีวีและโปรดักชั่งบประมาณต่ำอื่น ๆ cels มักจะถูก "ขี่จักรยาน" (คือลำดับของ cels ซ้ำหลายครั้ง) และเก็บไว้ได้และนำกลับมาใช้ในตอนอื่น ๆ หลังจากที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้เสร็จสมบูรณ์ cels ถูกโยนออกมาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันแรกของการเคลื่อนไหวล้างทำความสะอาดและนำกลับมาใช้สำหรับภาพยนตร์เรื่องต่อไป นอกจากนี้หลังจากที่เสร็จสิ้นการภาพยนตร์บางส่วนของ cels ที่ถูกใส่ลงไปใน "เก็บ" เพื่อนำมาใช้อีกครั้งและอีกครั้งเพื่อวัตถุประสงค์ในอนาคตเพื่อที่จะประหยัดเงิน สตูดิโอบางบันทึกไว้เป็นส่วนหนึ่งของ cels และทั้งขายให้ในร้านสตูดิโอหรือนำเสนอพวกเขาเป็นของขวัญให้กับผู้เข้าชม. ในการ์ตูนมากในช่วงต้นก่อนที่จะใช้เต็มอิ่มได้เช่น Gertie ไดโนเสาร์ (1914) กรอบทั้งหมดรวมทั้ง พื้นหลังและตัวอักษรทั้งหมดและรายการที่ถูกวาดบนกระดาษแผ่นเดียวแล้วถ่ายภาพ ทุกอย่างต้องถูกลบเลือนสำหรับแต่ละเฟรมที่มีการเคลื่อนไหว นี้นำไปสู่การปรากฏตัวของ "กระวนกระวายใจ"; จินตนาการเห็นลำดับของภาพวาดของภูเขาแต่ละคนแตกต่างกันเล็กน้อยจากที่หนึ่งก่อนหน้านั้น ภาพเคลื่อนไหวเต็มอิ่มก่อนได้รับการปรับปรุงในภายหลังโดยใช้เทคนิคเช่นเฉือนและระบบการฉีกขาดการประดิษฐ์คิดค้นโดยราอูลแบร์; พื้นหลังและวัตถุที่เคลื่อนไหวถูกวาดบนกระดาษแยกต่างหาก กรอบที่ถูกสร้างขึ้นโดยการเอาทุกส่วนที่ว่างเปล่าของเอกสารที่วัตถุถูกดึงก่อนที่จะถูกวางบนพื้นหลังและถ่ายภาพในที่สุด กระบวนการ cel เคลื่อนไหวถูกคิดค้นโดยเอิร์ลฮูลด์และจอห์นเบรย์ในปี 1915

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งเป็นนวัตกรรมสำคัญ cel ภาพเคลื่อนไหวแบบดั้งเดิม มันช่วยให้บางส่วนของแต่ละเฟรม จะซ้ำจากเฟรม เฟรมจึงช่วยประหยัดแรงงาน ตัวอย่างง่ายๆที่จะเป็นฉากกับตัวละครสองตัวบนหน้าจอ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ การพูดคุย และอื่น ๆ ที่ยืนอยู่อย่างเงียบๆ เนื่องจากตัวหลังไม่ขยับ มันสามารถแสดงในฉากนี้ใช้เฉพาะการวาดภาพหนึ่ง celขณะที่ภาพวาดหลายหลายับชมใช้เคลื่อนไหวการพูดตัวละคร

สำหรับตัวอย่างที่ซับซ้อนมากขึ้น พิจารณาเป็นลำดับ ซึ่งเด็กชุดจานบนโต๊ะ โต๊ะอยู่ยังลำดับทั้งหมด ดังนั้นจึงสามารถวาดเป็นส่วนหนึ่งของพื้นหลัง จานสามารถวาดพร้อมกับตัวอักษรที่เป็นตัววางมันบนโต๊ะ อย่างไรก็ตามหลังจากจานบนโต๊ะ จานไม่ย้าย แต่เด็กยังคงที่จะย้ายเขาดึงแขนออกไปจากจาน ในตัวอย่างนี้ หลังจากเด็กวางจานลงจาน แล้วสามารถวาดบนเคล แยกจากเด็ก เฟรมเพิ่มเติมคุณลักษณะับชมใหม่ของเด็ก แต่จานไม่ต้องเขียนใหม่ มัน ไม่ ย้ายส่วนของแผ่น cel เดียวกันสามารถใช้ในแต่ละเฟรมที่ยังเหลืออยู่บนโต๊ะ ส่วนเซลสีจริง ๆรุ่นผลิตในร่มเงาของแต่ละสีให้เลเยอร์พิเศษของเซลเพิ่มระหว่างภาพและกล้อง ในตัวอย่างนี้ยังจานจะทาสีขาวขึ้นเพื่อชดเชยการย้ายหนึ่งชั้นลงในโทรทัศน์และการผลิตอื่น ๆงบประมาณต่ำ ับชมมักจะถูก " ปล่อย " ( เช่นลำดับการับชมกันหลายๆ ครั้ง ) , และยัง เก็บ และ ใช้ในตอนอื่น ๆ หลังจากถ่ายเสร็จ การับชม ถ้าทิ้งหรือถูก โดยเฉพาะในวันแรกของภาพเคลื่อนไหว ล้างสะอาด และใช้สำหรับภาพยนตร์ต่อไป นอกจากนี้ หลังจากความสำเร็จของภาพยนตร์บางส่วนของการับชมจะถูกใส่ลงไปใน " ถาวร " จะใช้อีกครั้งและอีกครั้งเพื่อวัตถุประสงค์ในอนาคตเพื่อที่จะประหยัดเงิน บางสตูดิโอบันทึกส่วนของับชมและขายพวกเขาในสตูดิโอร้านค้าหรือนำเสนอให้พวกเขาเป็นของขวัญให้กับผู้เข้าชม

ในช่วงต้นการ์ตูนทำก่อนการใช้งานของเซล เช่น เกอร์ตีไดโนเสาร์ ( 1914 ) , กรอบทั้งหมดรวมทั้งรายการพื้นหลังและตัวอักษรทั้งหมดและถูกวาดบนกระดาษแผ่นเดียว แล้วถ่ายภาพ ทุกอย่างต้องใหม่สำหรับแต่ละเฟรมที่มีการเคลื่อนไหว นี้นำไปสู่ลักษณะ " ไหว " ; จินตนาการเห็นลำดับของภาพวาดของภูเขา แต่ละคนแตกต่างจากตัวก่อนหน้านี้ก็ก่อนดีที่สุด แอนิเมชั่น ภายหลังการปรับปรุงโดยการใช้เทคนิค เช่น การตัดและทำลายระบบที่คิดค้นโดยราอูล Barre ; พื้นหลังและวัตถุเคลื่อนไหวที่ถูกวาดบนกระดาษแยกต่างหาก เฟรมทำโดยการเอาชิ้นส่วนของกระดาษเปล่าที่วัตถุถูกดึงก่อนที่จะถูกวางไว้บนด้านบนของพื้นหลัง และก็ถ่ายรูปภาพเคลื่อนไหวที่ดีที่สุดของกระบวนการถูกคิดค้นโดยเอิร์ล เฮิร์ด และ จอห์น เบรย์ใน 1915