The first two thirds of the 62-minu

The first two thirds of the 62-minute broadcast were presented as a series of simulated news bulletins, which suggested to some listeners that an actual alien invasion by Martians was currently in progress. Compounding the issue was the fact that the Mercury Theatre on the Air was a sustaining show (it ran without commercial breaks), adding to the program's realism, and that others were primarily listening to Edgar Bergen and only tuned in to the show during a musical interlude, thereby missing the introduction that proved the show was a drama.[3]

In the days following the adaptation, there was widespread outrage in the media.[4] The program's news-bulletin format was described as cruelly deceptive by some newspapers (which had lost advertising revenue to radio) and public figures, leading to an outcry against the perpetrators of the broadcast and calls for regulation by the Federal Communications Commission.[3] Despite these complaints—or perhaps in part because of them—the episode secured Welles's fame as a dramatist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองในสามของ 62 นาทีออกอากาศที่ถูกนำเสนอเป็นชุดของการข่าว แถลงการณ์ ซึ่งแนะนำให้ฟังบางว่า แท้จริงการบุกรุกคนต่างด้าวโดยดาวอังคารกำลังอยู่ในความคืบหน้า การประนอมปัญหาคือความจริงที่ว่าปรอทโรงละครบนอากาศอย่างยั่งยืนแสดง ( มันวิ่งโดยไม่แบ่งพาณิชย์ ) เพื่อเพิ่มความสมจริงของโปรแกรมและผู้อื่นเป็นหลักฟังการ์เบอร์เกน และความคืบหน้าในการโชว์ระหว่างสลับฉากดนตรีจึงหายา พิสูจน์ แสดงเป็นละคร [ 3 ]

ในวันดังต่อไปนี้การปรับตัว มีความชั่วร้ายที่แพร่หลายในสื่อ[ 4 ] ของโปรแกรมข่าวข่าวรูปแบบถูกอธิบายว่าทารุณหลอกลวงโดยหนังสือพิมพ์ ( ซึ่งมีรายได้โฆษณาเสียวิทยุ ) และตัวเลขสาธารณะ นําไปโวยกับผู้กระทำผิดของการออกอากาศ และสายการควบคุมโดยคณะกรรมาธิการการสื่อสารของรัฐบาลกลาง[ 3 ] แม้จะมีข้อร้องเรียนเหล่านี้ หรือบางที ในส่วนหนึ่งเพราะพวกเขาตอนความปลอดภัยเวลส์ชื่อเสียงในฐานะนักเขียนบทละคร .