His friends, when they had time to

His friends, when they had time to take stock of him, were rather shocked at his lorn appearance, and did their best to keep him up to the mark. Not altogether without success: but, when the two men were smoking alone later, Dunning became dull again. Suddenly he said, 'Gayton, I believe that alchemist man knows it was I who got his paper rejected.' Gayton whistled. 'What makes you think that?' he said. Dunning told of his conversation with the Museum assistant, and Gayton could only agree that the guess seemed likely to be correct. 'Not that I care much,' Dunning went on, 'only it might be a nuisance if we were to meet. He's a bad-tempered party, I imagine.' Conversation dropped again; Gayton became more and more strongly impressed with the desolateness that came over Dunning's face and bearing, and finally--though with a considerable effort--he asked him point-blank whether something serious was not bothering him. Dunning gave an exclamation of relief. 'I was perishing to get it off my mind,' he said. 'Do you know anything about a man named John Harrington?' Gayton was thoroughly startled, and at the moment could only ask why. Then the complete story of Dunning's experiences came out--what had happened in the tramcar, in his own house, and in the street, the troubling of spirit that had crept over him, and still held him; and he ended with the question he had begun with. Gayton was at a loss how to answer him. To tell the story of Harrington's end would perhaps be right; only, Dunning was in a nervous state, the story was a grim one, and he could not help asking himself whether there were not a connecting link between these two cases, in the person of Karswell. It was a difficult concession for a scientific man, but it could be eased by the phrase 'hypnotic suggestion'. In the end he decided that his answer tonight should be guarded; he would talk the situation over with his wife. So he said that he had known Harrington at Cambridge, and believed he had died suddenly in 1889, adding a few details about the man and his published work. He did talk over the matter with Mrs Gayton, and, as he had anticipated, she leapt at once to the conclusion which had been hovering before him. It was she who reminded him of the surviving brother, Henry Harrington, and she also who suggested that he might be got hold of by means of their hosts of the day before. 'He might be a hopeless crank,' objected Gayton. 'That could be ascertained from the Bennetts, who knew him,' Mrs Gayton retorted; and she undertook to see the Bennetts the very next day.

It is not necessary to tell in further detail the steps by which Henry Harrington and Dunning were brought together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อนของเขา เมื่อพวกเขามีเวลาที่จะเอาหุ้นของเขา ได้ค่อนข้างตกใจที่ลักษณะของเขา lorn และไม่ได้ดีที่สุดเพื่อให้เขาถึงหมาย ไม่กันไม่ประสบความสำเร็จ: แต่ เมื่อชายสองคนสูบบุหรี่คนเดียวในภายหลัง Dunning กลายเป็นน่าเบื่ออีกด้วย ทันใดนั้นเขากล่าวว่า 'Gayton ฉันเชื่อว่า กลคนรู้ก็ฉันที่ได้กระดาษของเขาปฏิเสธ' Gayton whistled ' สิ่งที่ทำให้คุณคิดว่า' เขากล่าวว่า Dunning บอกของเขาพูดคุยกับผู้ช่วยของพิพิธภัณฑ์ และ Gayton สามารถตกลงว่า เดาที่ดูเหมือนจะถูกต้องเท่านั้น 'ไม่ใช่ที่ฉันสนใจมาก Dunning ไป, ' เดียวมันอาจจะเป็นการรบกวนถ้าเราตอบสนอง เขาเป็นบุคคลที่อารมณ์ร้าย ฉันคิด ' สนทนาทิ้งอีก Gayton ก็ประทับใจมากขอ ด้วย desolateness ที่มาของ Dunning หน้าและแบริ่ง และสุดท้าย - แต่ก็ มีความพยายามมาก - เขาถามเขา point-blank ว่าบางสิ่งบางอย่างที่ร้ายแรงไม่รบกวนเขา Dunning ให้อัศเจรีย์ชื้น 'ฉันถูกภัยพิบัติได้ปิดใจ เขากล่าวว่า ' คุณรู้อะไรเกี่ยวกับชายคนหนึ่งชื่อจอห์นแฮริงตัน' Gayton ถูกอย่าง startled และในขณะนี้สามารถเท่านั้นถามว่า ทำไม แล้วเรื่องประสบการณ์ของ Dunning สมบูรณ์ออก - ได้เกิดขึ้น tramcar บ้านของเขา และ ถนน ปัญหาของจิตวิญญาณที่มี crept กว่าเขา และยังคง จัด เขา มา และเขาจบลง ด้วยคำถามที่เขาเริ่มมี มี Gayton ที่สูญเสียการตอบเขา แจ้งเรื่องการสิ้นสุดของแฮริงตันอาจจะขวา เท่านั้น Dunning อยู่ในประสาท เรื่องคือ หนึ่งน่ากลัว และเขาไม่สามารถช่วยถามตัวเองว่า ยังไม่มีการเชื่อมโยงที่เชื่อมต่อระหว่างสองกรณีนี้ คนของ Karswell มันเป็นสัมปทานที่ยากสำหรับมนุษย์วิทยาศาสตร์ แต่ก็สามารถบรรเทาได้ ด้วยวลี 'สะกดคำแนะนำ' ในสุด เขาตัดสินใจว่า คำตอบของเขาคืนนี้ควรยับยั้งชั่งใจ เขาจะพูดคุยสถานการณ์มากกว่าภรรยา ดังนั้น เขากล่าวว่า เขาได้รู้จักแฮริงตันที่เคมบริดจ์ และเชื่อว่า เขาเสียชีวิตทันทีในจาก 1889 เพิ่มรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับคนและงานของเขาเผยแพร่ เขาไม่ได้พูดคุยมากกว่าเรื่องกับนาง Gayton และ ตามที่เขาได้คาดการณ์ ไว้ เธอหลุดออกมาพร้อม ๆ กับบทสรุปที่มีสามารถโฉบก่อนที่เขา ก็เธอที่นึกถึงเขาพี่ชายรอดตาย เฮนรี่แฮริงตัน และเธอยัง ที่แนะนำว่า เขาอาจจะได้ถือของ โดยการโฮสต์ของวันก่อนหน้านั้น 'เขาอาจถูก crank ตา objected Gayton นาง Gayton โต้ว่า 'ที่สามารถจะ ascertained จาก Bennetts ผู้รู้ เขา' และเธอ undertook นั้น Bennetts มากต่อวัน

ไม่จำเป็นต้องแจ้งรายละเอียดเพิ่มเติมตอนที่แฮริงตัน Henry และ Dunning ถูกนำเข้าด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อน ๆ ของเขาเมื่อพวกเขามีเวลาที่จะนำหุ้นของเขาค่อนข้างตกใจที่ลักษณะโดดเดี่ยวของเขาและทำอย่างดีที่สุดเพื่อให้เขาขึ้นเพื่อทำเครื่องหมาย ไม่ได้ทั้งหมดไม่ประสบความสำเร็จ แต่เมื่อทั้งสองคนได้รับการสูบบุหรี่เพียงอย่างเดียวต่อมากลายเป็นน่าเบื่อ Dunning อีกครั้ง ทันใดนั้นเขากล่าวว่า 'Gayton ผมเชื่อว่านักเล่นแร่แปรธาตุคนรู้ว่ามันเป็นฉันที่ได้กระดาษของเขาปฏิเสธ. Gayton ผิวปาก 'สิ่งที่ทำให้คุณคิดว่า? เขากล่าวว่า ติดตามหนี้บอกของการสนทนาของเขากับผู้ช่วยพิพิธภัณฑ์ Gayton จะสามารถยอมรับว่าเดาดูเหมือนมีแนวโน้มที่จะถูกต้อง 'ไม่ว่าฉันดูแลมาก' Dunning ไป 'เพียง แต่มันอาจจะรำคาญถ้าเราจะตอบสนอง เขาเป็นบุคคลที่ใจร้อน, ฉันคิด. การสนทนาลดลงอีกครั้ง Gayton กลายเป็นมากขึ้นและสร้างความประทับใจอย่างมากกับความว่างเปล่าที่มาทั่วใบหน้า Dunning และแบริ่งและในที่สุด - แม้ว่าจะมีความพยายามอย่างมาก - เขาถามเขาว่าจุดที่ว่างเปล่าไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ร้ายแรงไม่ได้รบกวนเขา ติดตามหนี้ให้ตกใจด้วยความโล่งอก 'ผมเลวจะได้รับมันออกจากใจของฉัน "เขากล่าวว่า 'คุณรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งชื่อจอห์นแฮริงตัน? Gayton ก็ต้องสะดุ้งอย่างทั่วถึงและในขณะนี้จะสามารถถามว่าทำไม แล้วเรื่องราวที่สมบูรณ์ของประสบการณ์ Dunning ออกมา - สิ่งที่ได้เกิดขึ้นในรางที่อยู่ในบ้านของตัวเองและในถนนที่หนักใจของจิตวิญญาณที่ได้พุ่งมากกว่าเขาและยังคงจัดขึ้นเขา และเขาจบลงด้วยคำถามที่เขาเริ่มต้นด้วย Gayton เป็นที่สูญเสียวิธีที่จะตอบเขา เพื่อบอกเล่าเรื่องราวของการสิ้นสุดของแฮริงตันอาจจะถูกต้อง เท่านั้น Dunning อยู่ในสภาพประสาทเรื่องที่น่ากลัวเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งและเขาไม่สามารถช่วยตัวเองถามว่ามีไม่การเชื่อมโยงการเชื่อมต่อระหว่างทั้งสองกรณีในคนของ Karswell มันเป็นเรื่องยากสำหรับสัมปทานคนทางวิทยาศาสตร์ แต่มันอาจจะผ่อนคลายลงโดยวลี 'ข้อเสนอแนะที่ถูกสะกดจิต' ในที่สุดเขาตัดสินใจว่าคืนนี้คำตอบของเขาควรจะได้รับการปกป้อง; เขาจะพูดคุยสถานการณ์กว่ากับภรรยาของเขา ดังนั้นเขาบอกว่าเขาเคยรู้จักแฮริงตันที่เคมบริดจ์และเชื่อว่าเขาเสียชีวิตทันทีในปี 1889, การเพิ่มรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับคนและการทำงานของเขาที่ตีพิมพ์ เขาไม่พูดคุยในเรื่องที่มีนาง Gayton และในขณะที่เขาคาดว่าเธอกระโดดในครั้งเดียวไปสู่ข้อสรุปที่ได้รับการโฉบก่อนที่เขา มันเป็นเธอที่ทำให้เขานึกถึงพี่ชายเฮนรี่แฮร์ริงและเธอยังชี้ให้เห็นว่าที่เขาอาจจะได้ถือของโดยการเป็นเจ้าภาพของพวกเขาเมื่อวันก่อน "เขาอาจจะมีข้อเหวี่ยงสิ้นหวัง, 'คัดค้าน Gayton 'ที่อาจมีการตรวจสอบจาก Bennetts ใครจะรู้ว่าเขาว่า' นาง Gayton โต้; และเธอก็รับที่จะเห็น Bennetts วันถัดไปมากมันไม่จำเป็นที่จะบอกในรายละเอียดต่อไปตามขั้นตอนโดยที่เฮนรี่แฮริงตันและ Dunning ถูกนำมารวมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อน ๆของเขาเมื่อพวกเขามีเวลาที่จะใช้หุ้นของเขาค่อนข้างตกใจที่ลักษณะสิ้นของเขา และทำของพวกเขาที่ดีที่สุดเพื่อให้เขาขึ้นเครื่องหมาย ไม่ได้ทั้งหมดโดยไม่มีความสำเร็จ แต่เมื่อชายสองคนยืนสูบบุหรี่อยู่คนเดียวทีหลัง ดันนิ่งกลายเป็นน่าเบื่ออีกครั้ง เขาก็บอกว่า ' Gayton ผมเชื่อว่านักเล่นแร่แปรธาตุมนุษย์รู้จักผมได้กระดาษของเขาปฏิเสธ ' ' Gayton ผิวปาก อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น ?' เขากล่าว ดันนิ่งบอกของการสนทนาของเขากับพิพิธภัณฑ์ผู้ช่วย และได้แต่ยอมรับว่า Gayton เดาดูน่าจะถูกต้อง . . . ฉันไม่สนใจมาก ' ดันนิ่งไป " แต่มันอาจจะน่ารำคาญถ้าเราได้เจอกัน เขาเป็นคนอารมณ์ร้าย ปาร์ตี้ ฉันคิดว่า ' สนทนาลดลงอีกครั้งGayton เป็นมากขึ้นและประทับใจมากขอด้วย desolateness นั่นมา ดันนิ่ง ใบหน้าและท่าทาง และสุดท้าย แม้ว่ามีความพยายามมาก . . . เขาถามว่าสิ่งที่ร้ายแรงจุดที่ว่างเปล่าไม่ได้รบกวนเขา ดันนิ่งให้เครื่องหมายอัศเจรีย์ชื้น’ ฉันน่ารำคาญจะได้รับมันออกจากจิตใจของฉัน ' ' เขากล่าวว่า คุณรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อ จอห์น แฮร์ริงตัน ?' Gayton เป็นอย่างละเอียด ตกใจ และตอนนี้ได้แต่ถามว่าทำไม แล้วเรื่องที่สมบูรณ์ของประสบการณ์ ดันนิ่งออกมา -- สิ่งที่เกิดขึ้นใน tramcar ในเรือนของตน และในถนนที่หนักใจของวิญญาณที่ได้พุ่งผ่านเขาไป และยังคงถือเขา และเขาจบลงด้วยคำถาม เขาก็เริ่มด้วย Gayton เป็นที่สูญเสียวิธีที่จะตอบเขาบอกเรื่องราวของ Harrington จบอาจจะใช่ แต่ดันนิ่งอยู่ในประสาท เรื่องก็เงียบสงัด และเขาจะไม่สามารถช่วยให้ถามตัวเองว่ามีไม่มีการเชื่อมต่อการเชื่อมโยงระหว่างทั้งสองกรณีในคน karswell . มันคือสัมปทานยากสำหรับผู้ชายทางวิทยาศาสตร์ แต่มันอาจจะบรรเทาโดยวลี ' hypnotic คำแนะนำ 'ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจว่าคำตอบของเขาควรจะเฝ้าในคืนนี้ เขาจะพูดคุยสถานการณ์กับภรรยาของเขา เขาบอกว่าเขารู้จัก Harrington ที่เคมบริดจ์ และเชื่อว่าเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหันในปี 1889 , เพิ่มรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับผู้ชาย และเผยแพร่งาน เขาได้พูดเรื่องนี้กับนาง Gayton , และ , ตามที่เขาได้คาดการณ์ไว้เธอกระโจนครั้งเดียวเพื่อให้ได้ข้อสรุปที่ได้รับอยู่ก่อนพระองค์ มันเป็นเธอที่ทำให้เขานึกถึงหญิงน้องเฮนรี่แฮริงตัน เธอยังแนะนำว่า เขาอาจจะได้ถือของโดยวิธีการของพวกเขาโฮสต์ของวันก่อน . เขาอาจจะถูกข้อเหวี่ยงสิ้นหวัง ' ค้าน ' Gayton . ที่สามารถมีการตรวจสอบจากเบนเน็ตต์ส ใครรู้เขา ' คุณนาย Gayton โต้กลับ ;เธอรับปากที่จะเห็นเบนเน็ตต์สในวันถัดไปมาก

ไม่จําเป็นต้องบอกรายละเอียดเพิ่มเติมขั้นตอนที่เฮนรี่แฮริงตัน และ ดันนิ่ง มาด้วยกัน