This study aimed to extend research

This study aimed to extend research on the connection between work-family interference and dimensions of
occupational burnout. In line with some of the hypotheses on occupational differences in the manifestations of
dimensions of occupational burnout, health workers felt more emotionally drained from their work and reported
higher level of overall occupational burnout than bank workers.
These results partly corroborated the findings of previous studies (e.g. Ogungbamila, 2013) that higher level of
occupational burnout existed among health workers compared with employees in other service occupations
(teachers and police personnel). Health workers might have experienced higher emotional exhaustion and overall
occupational burnout than bank workers because of the dearth of health workers in Nigeria as a result of
migration (Bangdiwala et al., 2010; Chankova et al., 2007). The inadequate health personnel in the Nigerian
health sector might have increased the workload and occupational burnout of health workers who remained in
the under-staffed health sector (Stilwell et al., 2003). In addition to that, caring for individuals who are suffering
from pains, disability, and terminal illnesses is particularly demanding (Melo & Oliver, 2012) and might have
accounted for the high level of occupational burnout among health workers.
The results of the current study that health workers were as callous and felt underachieving as bank employees
were at variance with Ogungbamila’s (2013) findings. The ethics of the medical profession frown at medical
personnel who behave callously toward patients. Similarly, bank workers are obliged to treat customers with
dignity and balance organizational demands with customer needs (Ogungbamila, 2010). These professional and
organizational expectations might have exerted similar pressure on health and bank workers to be responsive
toward patients and customers, which might have indirectly enhanced their level of efficiency.
Increase in emotional exhaustion was associated with increase in perceived work interfering with family. Though
this result went in the hypothesized direction, the relationship was not significant. Contrary to the presumptions
that work interfering with family would increase emotional exhaustion, dehumanization, feelings of reduced
personal accomplishment, and overall occupational burnout, the results did not generally go in the hypothesized
direction. Work interfering with family was associated with low dehumanization, feelings of reduced personal
accomplishment, and overall occupational burnout; though the relationships were not significant, except in the
case of feelings of reduced personal accomplishment. This contradicts the positions of Heraty et al. (2008), Noor
(2004), and Senecal et al. (2007) that negative work-family interference results in psychological distress and
emotional exhaustion.
The possible explanation for this surprising result may be that employees whose work responsibilities interfered
with their family responsibilities had individuals (spouse, relative, and house helps) who could make-up for their
inadequacies in meeting family obligations. This social support received from others might have compensated
for the employees’ inadequacies in meeting family obligations. As a result of this, the levels of stress and
burnout that would have emanated from combining the responsibilities of work and family decreased.
Employees who expended more time and energy on meeting work responsibilities at the expense of the family
might have experienced low feelings of reduced personal accomplishment because spending more time and
energy on work-related activities enabled them to accomplish valued job tasks. They might have felt less
bordered by the spill-over of work to family responsibilities may be because they perceived that their
contributions were needed more at work than at home.
As reported in previous studies (Heraty et al., 2008; Noor, 2004; Senecal et al., 2007), the present study showed
that when employees felt that family responsibilities were interfering with work responsibilities they felt highly
underachieving, unresponsive to the needs of the recipients of their services, and experienced high level general
physical and mental and exhaustion. These results may be connected with the fact that such employees felt
uncomfortable when family issues prevented them from fulfilling valued job obligations. The job seemed more
important than the family probably because they felt the family needed the job to survive.
Consequently, they might have felt that anything that threatens their efficiency at work may ultimately
undermine the survival of the family. Since employees felt unable to cope with t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อขยายงานวิจัยเกี่ยวกับการเชื่อมต่อระหว่างงานครอบครัวรบกวนและมิติของไหม้อาชีว สอดคล้องกับสมมติฐานอาการของอาชีวต่างบางมิติของอาชีวไหม้ สุขภาพผู้ปฏิบัติงานรู้สึกมากกว่าอารมณ์จากงานการเงิน และรายงานระดับสูงของไหม้อาชีวโดยรวมกว่าธนาคารแรงงานผลลัพธ์เหล่านี้บางส่วนเวลาผลการศึกษาก่อนหน้านี้ (เช่น Ogungbamila, 2013) ระดับที่สูงขึ้นอาชีวไหม้อยู่ในหมู่คนงานสุขภาพเมื่อเทียบกับคนในอาชีพอื่น ๆ บริการ(บุคลากรครูและตำรวจ) สุขภาพอาจมีประสบการณ์อ่อนเพลียอารมณ์สูงขึ้น และโดยรวมอาชีวไหม้กว่าธนาคารแรงงานเนื่องจากขาดแคลนแรงงานสุขภาพในไนจีเรียเป็นผลการโยกย้าย (Bangdiwala et al. 2010 Chankova et al. 2007) บุคลากรสุขภาพไม่เพียงพอในที่ไนจีเรียภาคสุขภาพอาจมีเพิ่มปริมาณงานและสุขภาพอาชีวไหม้ที่ยังคงอยู่ในภาคใต้เจ้าหน้าที่สุขภาพ (สติลเวล et al. 2003) นอกจากนั้น การดูแลผู้ที่กำลังทุกข์ทรมานจากปวด ความพิการ โรคขั้วเป็นดุ (Melo และโอลิเวอร์ 2012) และอาจมีคิดระดับสูงของอาชีวถูกกระทำอย่างรุนแรงระหว่างเจ้าหน้าที่ด้านสุขภาพผลของการศึกษาปัจจุบันที่สุขภาพคนเป็นไม่รู้สึก และสักหลาด underachieving เป็นพนักงานธนาคาร๗.๒ผลการวิจัยของ Ogungbamila (2013) ได้ จริยธรรมของแพทย์ขมวดคิ้วที่ทางการแพทย์บุคลากรที่ทำงานแย่งไปสู่ผู้ป่วย ในทำนองเดียวกัน คนงานธนาคารจำเป็นต้องรักษาลูกค้าด้วยศักดิ์ศรีและสมดุลต้ององค์กรกับลูกค้า (Ogungbamila, 2010) มืออาชีพเหล่านี้ และความคาดหวังขององค์กรอาจมีนั่นเองแรงดันคล้ายแรงงานสุขภาพและธนาคารจะตอบสนองต่อผู้ป่วยและลูกค้า ซึ่งอาจมีทางอ้อมขึ้นระดับของประสิทธิภาพเพิ่มในอ่อนเพลียอารมณ์ขึ้นสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นในการรับรู้ทำงานรบกวนครอบครัว แม้ว่าผลการดำเนินงานไปในทิศทาง hypothesized ไม่ได้ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ ขัดกับการ presumptionsลดความรู้สึกว่า งานรบกวนครอบครัวจะเพิ่มอ่อนเพลียอารมณ์ dehumanizationความสำเร็จส่วนบุคคล ปูนอาชีวโดยรวม และผลลัพธ์ไม่ได้ทั่วไปในการตั้งสมมติฐานทิศทาง ทำงานขัดแย้งกับครอบครัวถูกเชื่อมโยงกับ dehumanization ต่ำ ความรู้สึกของบุคคลลดลงความสำเร็จ อาชีวโดยรวมปูน และ ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ไม่สำคัญ ยกเว้นในการกรณีของความรู้สึกของความสำเร็จส่วนบุคคลลดลง นี้ขัดแย้งกับตำแหน่งของ Heraty et al. (2008), Noor(2004), และ Senecal et al. (2007) ที่เป็นลบผลรบกวนการทำงานครอบครัวความทุกข์ทางจิตใจ และอ่อนเพลียอารมณ์คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับผลน่าแปลกใจอาจเป็นได้ว่าพนักงานที่รับผิดชอบงานที่มีการแทรกแซงมีความรับผิดชอบครอบครัวมีบุคคล (คู่สมรส ญาติ และบ้านช่วย) ที่สามารถแต่งหน้าสำหรับตนไม่เพียงพอในการประชุมภาระผูกพันในครอบครัว สนับสนุนทางสังคมนี้ที่ได้รับจากผู้อื่นอาจได้รับการชดเชยสำหรับพนักงานที่ไม่เพียงพอในการประชุมภาระผูกพันในครอบครัว จากนี้ ระดับของความเครียด และถูกกระทำอย่างรุนแรงที่จะมีเล็ดลอดออกมาจากการรวมความรับผิดชอบของงานและครอบครัว ลดลงพนักงานที่ใช้เวลาและพลังงานในการประชุมเพิ่มเติมทำงานความรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของครอบครัวอาจมีประสบการณ์น้อยความรู้สึกของความสำเร็จส่วนบุคคลลดลงเนื่องจากใช้เวลามากขึ้น และพลังงานในกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการทำงานเปิดใช้งานการทำงานให้ พวกเขาอาจมีรู้สึกน้อยลงโดยมากกว่าหกของงานความรับผิดชอบอาจเป็น เพราะพวกเขามองว่าที่ครอบครัวของพวกเขาผลงานจำเป็นมากในการทำงานมากกว่าที่บ้านตามที่รายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ (Heraty et al. 2008 Noor, 2004 Senecal et al. 2007), การศึกษาแสดงให้เห็นว่าว่า เมื่อพนักงานรู้สึกว่า ความรับผิดชอบครอบครัวได้รบกวนความรับผิดชอบงาน จะรู้สึกว่าสูงunderachieving ไม่ตอบสนองความต้องการของผู้รับบริการ และทั่วไประดับสูงมีประสบการณ์กาย และจิตใจ และอ่อนเพลีย ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะเชื่อมต่อกับความจริงที่พนักงานดังกล่าวอึดอัดเมื่อครอบครัวปัญหาป้องกันไม่ให้พวกเขาตอบสนองภาระงานให้ ดูเหมือนงานอื่น ๆสำคัญกว่าครอบครัวอาจเป็น เพราะพวกเขารู้สึกว่า ครอบครัวจำเป็นต้องใช้งานเพื่อความอยู่รอดดังนั้น พวกเขาอาจมีรู้สึกว่า อะไรที่คุกคามประสิทธิภาพในการทำงานอาจในที่สุดบ่อนทำลายความอยู่รอดของครอบครัว เนื่องจากพนักงานรู้สึกว่าไม่สามารถจะรับมือกับ t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อขยายการวิจัยเกี่ยวกับการเชื่อมต่อระหว่างการรบกวนการทำงานครอบครัวและขนาดของ
ความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพ ในบรรทัดที่มีบางส่วนของสมมติฐานเกี่ยวกับความแตกต่างของการประกอบอาชีพในอาการของ
มิติของความเหนื่อยหน่ายอาชีพคนทำงานด้านสุขภาพรู้สึกระบายอารมณ์จากการทำงานของพวกเขาและรายงาน
ระดับที่สูงขึ้นของความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพโดยรวมกว่าแรงงานธนาคาร.
ผลลัพธ์เหล่านี้บางส่วนยืนยันผลการศึกษาก่อนหน้า ( เช่น Ogungbamila 2013) ที่ระดับที่สูงขึ้นของ
ความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพที่มีอยู่ในหมู่คนทำงานด้านสุขภาพเมื่อเทียบกับพนักงานในการประกอบอาชีพบริการอื่น ๆ
(ครูและบุคลากรตำรวจ) คนทำงานด้านสุขภาพอาจจะมีประสบการณ์ความอ่อนล้าทางอารมณ์ที่สูงขึ้นและโดยรวม
เหนื่อยหน่ายอาชีวกว่าแรงงานธนาคารเนื่องจากการขาดแคลนของคนทำงานด้านสุขภาพในประเทศไนจีเรียเป็นผลมาจาก
การโยกย้ายถิ่นฐาน (Bangdiwala et al, 2010;.. Chankova et al, 2007) บุคลากรสุขภาพไม่เพียงพอในไนจีเรีย
ภาคสุขภาพอาจจะมีการเพิ่มภาระงานและความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพของคนทำงานด้านสุขภาพที่ยังคงอยู่ใน
ภาคสาธารณสุขภายใต้บุคลากร (สติล et al., 2003) นอกจากนั้นการดูแลสำหรับผู้ที่กำลังทุกข์ทรมาน
จากการปวดความพิการและการเจ็บป่วยขั้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเรียกร้อง (Melo และโอลิเวอร์, 2012) และอาจจะมีการ
คิดระดับสูงของความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพในหมู่คนทำงานด้านสุขภาพ.
ผลที่ได้จากการศึกษาในปัจจุบัน ที่คนทำงานด้านสุขภาพพบว่าความรู้สึกและรู้สึกว่าเป้าเป็นพนักงานธนาคาร
อยู่ที่ขัดกับ Ogungbamila ของ (2013) ผลการวิจัย จริยธรรมของวิชาชีพแพทย์นิ่วในทางการแพทย์
บุคลากรที่มีพฤติกรรมโหดร้ายที่มีต่อผู้ป่วย ในทำนองเดียวกันคนงานของธนาคารมีหน้าที่ในการรักษาลูกค้าที่มี
ศักดิ์ศรีและความสมดุลของความต้องการขององค์กรที่มีความต้องการของลูกค้า (Ogungbamila 2010) เหล่านี้เป็นมืออาชีพและ
ความคาดหวังขององค์กรอาจจะออกแรงดันที่คล้ายกันในคนทำงานด้านสุขภาพและเงินฝากธนาคารที่จะตอบสนอง
ต่อการป่วยและลูกค้าซึ่งอาจมีการปรับปรุงทางอ้อมระดับของประสิทธิภาพ.
เพิ่มความอ่อนล้าทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มการรับรู้ในการทำงานยุ่งกับครอบครัว แม้ว่า
ผลนี้ไปในทิศทางที่ถูกตั้งสมมติฐานความสัมพันธ์ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ ขัดกับสมมติฐาน
ที่ทำงานยุ่งกับครอบครัวจะเพิ่มความอ่อนล้าทางอารมณ์, ศัตรู, ความรู้สึกของลด
ความสำเร็จส่วนบุคคลและความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพโดยรวมผลไม่ได้มักจะไปในสมมติฐาน
ทิศทาง ทำงานยุ่งกับครอบครัวมีความสัมพันธ์กับศัตรูต่ำลดความรู้สึกของบุคคล
ความสำเร็จและความเหนื่อยหน่ายในการประกอบอาชีพโดยรวม แม้ว่าความสัมพันธ์ที่ไม่ได้มีนัยสำคัญยกเว้นใน
กรณีของความรู้สึกของความสำเร็จส่วนบุคคลลดลง นี้ขัดแย้งกับตำแหน่งของ Heraty et al, (2008), นูร์
(2004) และ Senecal et al, (2007) ที่เชิงลบการทำงานครอบครัวผลการรบกวนในความทุกข์ทางจิตใจและ
ความอ่อนล้าทางอารมณ์.
คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับผลที่น่าแปลกใจนี้อาจเป็นได้ว่าพนักงานที่มีความรับผิดชอบในการทำงานแทรกแซง
กับความรับผิดชอบต่อครอบครัวของพวกเขามีประชาชน (คู่สมรสญาติและบ้านช่วย) ที่จะทำให้ -Up สำหรับพวกเขา
บกพร่องในการประชุมภาระผูกพันในครอบครัว นี้ได้รับการสนับสนุนทางสังคมจากคนอื่น ๆ อาจจะได้รับการชดเชย
สำหรับความบกพร่องของพนักงานในการประชุมภาระผูกพันในครอบครัว ในฐานะที่เป็นผลจากการนี้ระดับของความเครียดและ
ความเหนื่อยหน่ายที่จะมีการเล็ดลอดออกมาจากการรวมความรับผิดชอบของการทำงานและครอบครัวลดลง.
พนักงานที่ใช้จ่ายเวลาและพลังงานในการประชุมความรับผิดชอบในการทำงานที่ค่าใช้จ่ายของครอบครัวที่
อาจมีประสบการณ์ความรู้สึกที่ต่ำของการลดลง ความสำเร็จส่วนบุคคลเพราะใช้เวลามากขึ้นและ
พลังงานในกิจกรรมการทำงานที่เกี่ยวข้องกับการช่วยให้พวกเขาบรรลุผลงานงานมูลค่า พวกเขาอาจจะมีความรู้สึกน้อย
ล้อมรอบด้วยการรั่วไหลมากกว่าของงานที่ต้องรับผิดชอบต่อครอบครัวอาจเป็นเพราะพวกเขาเห็นว่าพวกเขา
มีส่วนร่วมเป็นสิ่งที่จำเป็นมากขึ้นในการทำงานมากกว่าที่บ้าน.
ขณะที่ในรายงานการศึกษาก่อนหน้า (Heraty et al, 2008;. Noor 2004; Senecal et al., 2007) การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็น
ว่าเมื่อพนักงานรู้สึกว่าความรับผิดชอบต่อครอบครัวถูกรบกวนที่มีความรับผิดชอบในการทำงานที่พวกเขารู้สึกอย่างมาก
เป้า, ไม่ตอบสนองกับความต้องการของผู้รับบริการของพวกเขาและมีประสบการณ์ระดับสูงทั่วไป
อ่อนเพลียทางร่างกายและจิตใจและ . ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะเชื่อมต่อกับความจริงที่ว่าพนักงานดังกล่าวรู้สึก
อึดอัดเมื่อปัญหาครอบครัวการป้องกันพวกเขาจากการปฏิบัติตามพันธกรณีงานมูลค่า งานลำบากมากขึ้น
ที่สำคัญกว่าครอบครัวอาจจะเป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าครอบครัวที่จำเป็นในการทำงานเพื่อความอยู่รอด.
ดังนั้นพวกเขาอาจจะมีความรู้สึกว่าสิ่งที่ที่คุกคามที่มีประสิทธิภาพในการทำงานของพวกเขาในที่สุดอาจ
ส่งผลเสียต่อความอยู่รอดของครอบครัว ตั้งแต่พนักงานรู้สึกว่าไม่สามารถที่จะรับมือกับ T

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อขยายงานวิจัยเกี่ยวกับการเชื่อมต่อระหว่างงาน ครอบครัว และมิติของการแทรกแซงอาชีพของครูประถมศึกษา ในบรรทัดที่มีบางส่วนของสมมติฐานความแตกต่างของอาชีพในอาการของมิติของอาชีพด้านสุขภาพแรงงานรู้สึกล้าจากงานของตนเอง และรายงานระดับอาชีพโดยรวมมากกว่าพนักงานในธนาคารผลลัพธ์เหล่านี้บางส่วนยืนยันผลการศึกษาก่อนหน้านี้ ( เช่น ogungbamila 2013 ) ซึ่งสูงกว่าระดับของอาชีพในมีอยู่ระหว่างสุขภาพแรงงานเมื่อเทียบกับพนักงานในอาชีพบริการอื่น ๆ( ครูและบุคลากรตํารวจ ) สุขภาพแรงงานอาจมีอาการอ่อนเพลีย และอารมณ์โดยรวมสูงกว่าอาชีพงาน กว่าเจ้าหน้าที่ธนาคาร เพราะขาดแคลนสุขภาพคนงานในไนจีเรีย เป็นผลของการย้ายถิ่น ( bangdiwala et al . , 2010 ; chankova et al . , 2007 ) มีไม่เพียงพอ บุคลากรในไนจีเรียภาคสุขภาพอาจจะเพิ่มภาระงานและความเหนื่อยหน่ายจากการทำงานของเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ที่ อยู่ ในภายใต้ความร่วมมือด้านสุขภาพ ( สติลเวลล์ et al . , 2003 ) นอกจากนั้นการดูแลบุคคลที่มีความทุกข์ทรมานจากการเจ็บปวด พิการ และการเจ็บป่วย terminal โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรียกร้อง ( เมโล & Oliver , 2012 ) และ อาจ มีคิดเป็นระดับอาชีพของแรงงานด้านสุขภาพผลการศึกษาในปัจจุบันว่าเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเป็นคนใจดำและรู้สึก underachieving เป็นพนักงานธนาคารอยู่ที่ความแปรปรวน ogungbamila ( 2013 ) ค่า จรรยาบรรณของวิชาชีพแพทย์ขมวดคิ้วทางการแพทย์บุคลากรที่ทำงานตรากตรำต่อผู้ป่วย ในทํานองเดียวกัน เจ้าหน้าที่ธนาคารมีหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติต่อลูกค้าด้วยศักดิ์ศรีและสมดุลความต้องการความต้องการองค์กรกับลูกค้า ( ogungbamila , 2010 ) ทั้งมืออาชีพและความคาดหวังขององค์กรอาจจะใช้ความดันที่คล้ายกันในสุขภาพและเจ้าหน้าที่ธนาคาร จะตอบต่อผู้ป่วยและลูกค้า ซึ่งอาจจะเพิ่มระดับของพวกเขาไม่มีประสิทธิภาพเพิ่มอ่อนเพลีย อารมณ์มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นในงานยุ่งกับครอบครัว แม้ว่าผลที่ได้นี้ไปในทิศทางการดำเนินชีวิต ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ ขัดแย้งกับข้อสันนิษฐานงานที่ยุ่งกับครอบครัวจะเพิ่มอ่อนเพลีย อารมณ์ dehumanization , ความรู้สึกของการลดความสำเร็จของบุคคล และด้านอาชีพ โดยรวม ผลไม่ทั่วไปในสมมุติฐานทิศทาง งานยุ่งกับครอบครัวมีความสัมพันธ์กับ dehumanization ต่ำ ความรู้สึกลดลงส่วนบุคคลความสำเร็จในอาชีพ และรวม ถึงความสัมพันธ์ที่สําคัญไม่ได้ ยกเว้นในกรณีของความรู้สึกของการประสบความสำเร็จส่วนบุคคล นี้ขัดแย้งกับตำแหน่งของ heraty et al . ( 2008 ) , นูร์( 2004 ) , และ senecal et al . ( 2007 ) ที่เป็นค่าลบในครอบครัวงานรบกวนผลในความทุกข์ทางจิตวิทยาและความเหนื่อยล้าทางจิตใจคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับผลที่น่าประหลาดใจนี้อาจจะให้พนักงานที่มีความรับผิดชอบเข้ามาก้าวก่ายที่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวของบุคคล ( คู่สมรส ญาติ และบ้านช่วย ) ที่สามารถแต่งหน้าให้พวกเขาข้อบกพร่องในการประชุมภาระผูกพันในครอบครัว สังคมนี้ได้รับการสนับสนุนจากคนอื่น ๆอาจจะชดเชยสำหรับปัญหาของพนักงานในการประชุมภาระผูกพันในครอบครัว ผลจากเหตุการณ์นี้ ระดับของความเครียดและความท้อแท้ที่จะมี emanated จากการรับผิดชอบงานและครอบครัวลดลงพนักงานที่การใช้จ่ายเวลาและพลังงานในการประชุมความรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของครอบครัวอาจพบความรู้สึกของความสำเร็จส่วนบุคคลลดลงต่ำเพราะใช้เวลามากขึ้นและพลังงานในกิจกรรมเกี่ยวกับงานนี้ช่วยให้พวกเขาบรรลุมูลค่างานงาน พวกเขาอาจจะรู้สึกน้อยรายล้อมด้วยล้นงานความรับผิดชอบในครอบครัวอาจเป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเขียนถูกต้องมากขึ้นในที่ทำงานมากกว่าที่บ้านตามที่รายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ ( heraty et al . , 2008 ; นูร์ , 2004 ; senecal et al . , 2007 ) , การศึกษาพบว่าเมื่อพนักงานรู้สึกว่า ความรับผิดชอบของครอบครัว มีความรับผิดชอบสูง รบกวน พวกเขารู้สึกว่าunderachieving ที่ไม่ตอบสนองต่อความต้องการของผู้รับบริการ และมีประสบการณ์ในระดับทั่วไปทางกายภาพและความเหนื่อยล้าทางจิตใจและ . ผลลัพธ์เหล่านี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าพนักงานนั้นรู้สึกอึดอัดเมื่อปัญหาครอบครัวป้องกันพวกเขาจากการปฏิบัติตามมูลค่างานหน้าที่ งานดูเพิ่มเติมสำคัญกว่าครอบครัว อาจเป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าครอบครัวต้องทำงานเพื่อความอยู่รอดดังนั้นพวกเขาอาจจะรู้สึกว่าอะไรที่คุกคามต่อประสิทธิภาพในการทำงานอาจจะสุดทำลายความอยู่รอดของครอบครัว เนื่องจากพนักงานรู้สึกไม่สามารถรับมือกับ t