Although Mill rejected the wages fu

Although Mill rejected the wages fund doctrine in his 1869 review of Thornton’s book,
the seventh edition of his Principles, published in 1871, made no changes on this score,
because Mill maintained that these new developments “are not yet ripe for incorporation
in a general treatise on Political Economy.”26 This is quite puzzling, for in 1862, in the
fifth edition of his Principles, Mill had already concluded that wage rates depended on the
bargaining power of the employer and employee and that one important way for labor to
increase its power was through unionization.27 This inconsistency is simply another example
of Mill’s attempts to stay within the general framework of classical economics, which he
learned at a young age from his father, while giving vent to his humanistic feelings, which
called for social reform centering around a more equal distribution of income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าโรงงานปฏิเสธคำสอนกองทุนค่าจ้างของเขาวิจารณ์ 1869 ของหนังสือของ Thorntonรุ่นที่เจ็ดของเขาหลัก การเผยแพร่ในปี 1871 การเปลี่ยนแปลงไม่มีในบัญชีนี้เนื่องจากโรงงานรักษาที่ พัฒนาใหม่ ๆ เหล่านี้ "ยังไม่สุกสำหรับในการทั่วไปหนังสือเศรษฐกิจการเมือง" 26 นี้จะค่อนข้างงง สำหรับใน 1862 ในการรุ่นที่ห้าของเขาหลัก มิลล์ได้แล้วสรุปว่า อัตราค่าจ้างขึ้นอยู่กับการอำนาจของนายจ้าง และพนักงาน และวิธีหนึ่งที่สำคัญสำหรับแรงงานเพื่อต่อรองเพิ่มอำนาจของตนได้ผ่าน unionization.27 นี้ไม่สอดคล้องกันเป็นอย่างอื่นเพียงแค่ความพยายามของโรงงานเพื่อให้อยู่ในกรอบของเศรษฐศาสตร์คลาสสิก ซึ่งเขาทั่วไปเรียนรู้ในวัยเด็กจากพ่อของเขา ในขณะที่ให้ระบายความรู้สึกของเขา humanistic ซึ่งเรียกว่าการปฏิรูปสังคมศูนย์กลางรอบการกระจายมากเท่าของรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่ามิลล์ปฏิเสธลัทธิกองทุนค่าจ้างขึ้นในปี 1869 การทบทวนของหนังสือทอร์นตันของ
รุ่นที่เจ็ดของหลักการของเขาตีพิมพ์ในปี 1871 ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีในคะแนนนี้
เพราะมิลล์ยืนยันว่าเหล่านี้พัฒนาใหม่ "ยังไม่สุกสำหรับการรวมตัวกัน
ในทั่วไป บทความเกี่ยวกับเศรษฐกิจการเมือง. "26 นี้เป็นงงมากสำหรับในปี 1862 ใน
รุ่นที่ห้าของหลักการของเขามิลล์ได้ข้อสรุปแล้วว่าอัตราค่าจ้างขึ้นอยู่กับ
อำนาจการต่อรองของนายจ้างและลูกจ้างและว่าหนึ่งในวิธีที่สำคัญสำหรับผู้ใช้แรงงานที่จะ
เพิ่มขึ้น พลังของมันก็ผ่าน unionization.27 ไม่สอดคล้องกันนี้เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่ง
ของมิลล์พยายามที่จะอยู่ภายในกรอบทั่วไปของเศรษฐศาสตร์คลาสสิกซึ่งเขา
ได้เรียนรู้ในวัยหนุ่มสาวจากพ่อของเขาในขณะที่ให้ระบายความรู้สึกเห็นอกเห็นใจของเขาซึ่ง
เรียกร้องให้มีการปฏิรูปสังคม กลางรอบการกระจายที่เท่าเทียมกันของรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าโรงสีปฏิเสธค่าจ้าง กองทุนหลักของเขา 1869 ทบทวนหนังสือ ธอร์นตัน ,รุ่นที่เจ็ดของหลักการของเขาที่ตีพิมพ์ใน 2414 ทำไม่มีการเปลี่ยนแปลงคะแนนนี้เพราะโรงสียืนยันว่า การพัฒนา " ใหม่เหล่านี้จะยังไม่สุก เพื่อประสานในตำราทั่วไปเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์การเมือง " 26 นี้ค่อนข้างงง เพราะใน 1862 ในรุ่นที่ห้าของหลักการของเขา โรงสีก็สรุปได้ว่า อัตราค่าจ้างขึ้นอยู่กับอำนาจการต่อรองของนายจ้างและลูกจ้าง และวิธีหนึ่งที่สำคัญสำหรับแรงงานเพิ่มอำนาจของตนผ่าน unionization.27 ไม่ก็อย่างอื่นของโรงงานก็พยายามอยู่ในกรอบทั่วไปของเศรษฐศาสตร์คลาสสิก ซึ่งเขาเรียนรู้ตั้งแต่อายุยังน้อย จากพ่อของเขา ในขณะที่ให้ระบายความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ ซึ่งเรียกการปฏิรูปสังคมของศูนย์กลางรอบการกระจายเท่าเทียมกันของรายได้