MethodsThis study was approved by t

Methods
This study was approved by the Institutional Review Board of St. Christopher’s Hospital for Children, Drexel University College of Medicine. We retrospectively reviewed the records of children and adolescents with epilepsy treated with lacosamide as adjunctive treatment and as monotherapy at our institution between 2009 and 2011. Patients younger than 21 years of age with refractory epilepsy (generalized or focal) at the time of the initiation of treatment with lacosamide were included in the study. The daily dose of lacosamide was the optimal dose determined individually for each patient as required to improve efficacy and/or reduce adverse effects. The following data were collected: gender, age, developmental/cognitive level, seizure type and etiology, age at seizure onset and at initiation of lacosamide treatment, number of antiepileptic drugs used, lacosamide dose and dosing schedule, previous use of vagal nerve stimulator or ketogenic diet, follow-up duration, treatment response, and adverse events.
The response to treatment was quantified using data on seizure frequency before and while on lacosamide treatment. It was based on caregiver reports during follow-up visits and classified as seizure free, >75% reduction, >50% reduction, and ineffective (all

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการศึกษาที่อนุมัติ โดยสถาบันตรวจสอบบอร์ดของเซนต์คริสโตเฟอร์ของโรงพยาบาลเด็ก Drexel มหาวิทยาลัยวิทยาลัยแพทยศาสตร์ เราตรวจสอบย้อนหลังได้ข้อมูลของเด็ก และวัยรุ่นกับโรคลมชักรักษา ด้วย lacosamide รักษา adjunctive และ เป็น monotherapy ที่สถาบันของเราระหว่าง 2009 และ 2011 ผู้ป่วยอายุน้อยกว่า 21 ปีด้วยโรคลมชัก refractory (เมจแบบทั่วไป หรือโฟกัส) เวลาเริ่มต้นของการรักษาด้วย lacosamide ถูกรวมในการศึกษา ยาประจำวันของ lacosamide มีปริมาณรังสีสูงสุดที่กำหนดแต่ละรายการสำหรับแต่ละผู้ป่วยตามความจำเป็นเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพ หรือลดผลข้างเคียง มีการรวบรวมข้อมูลต่อไปนี้: เพศ อายุ ระดับการพัฒนา/รับรู้ เป็นลมชนิด และวิชาการ อายุ ที่เริ่มมีอาการเป็นลม และ ที่เริ่มต้นของการรักษา lacosamide จำนวนยาที่ใช้ antiepileptic, lacosamide ยา และกำหนด เวลาใน ก่อนหน้านี้ใช้ของ vagal กระตุ้น หรืออาหาร ketogenic ระยะเวลาติดตามผล การตอบสนองต่อการรักษา และเหตุการณ์ การตอบสนองต่อการรักษาถูก quantified ใช้ข้อมูลถี่เป็นลมก่อน และในขณะที่ในการรักษา lacosamide มันตามภูมิปัญญารายงานในระหว่างเยี่ยมชมติดตามผล และจัดให้เป็นฟรี เป็นลม > ลด 75%, > ลด 50% และไม่มีประสิทธิภาพ (ทั้งหมด < responders 50%) เด็กและวัยรุ่นกว่า 50% ลดความถี่ในการเป็นลมได้ถือ responders เหตุการณ์ยังรวบรวมไว้ตามรายงานภูมิปัญญาที่แต่ละเยี่ยมชมติดตามผล ข้อมูลแน่ชัดที่แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์และข้อมูลเชิงปริมาณเช่นค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD), และช่วง ตัวแปรที่แน่ชัดได้เปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม ด้วยการทดสอบ chi-square และตัวแปรเชิงปริมาณ ด้วยการทดสอบ t ของนักเรียน นัยสำคัญทางสถิติถูกตั้งค่าที่ P < .05 ดำเนิน ด้วยโปรแกรมการวิเคราะห์ทางสถิติทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการศึกษาครั้งนี้ได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมการตรวจสอบสถาบันของโรงพยาบาลเซนต์คริสสำหรับเด็ก, Drexel University วิทยาลัยแพทยศาสตร์
เราย้อนหลังการตรวจสอบประวัติของเด็กและวัยรุ่นที่มีโรคลมชักรับการรักษาด้วย lacosamide การรักษาเสริมและยาที่สถาบันการศึกษาของเราระหว่างปี 2009 และ 2011 ผู้ป่วยที่อายุน้อยกว่า 21 ปีมีโรคลมชักทนไฟ (ทั่วไปหรือโฟกัส) ในช่วงเวลาของการเริ่มต้นของ การรักษาด้วย lacosamide ถูกรวมอยู่ในการศึกษา ยาประจำวันของ lacosamide เป็นยาที่ดีที่สุดพิจารณาเป็นรายบุคคลสำหรับผู้ป่วยแต่ละรายตามความจำเป็นในการปรับปรุงประสิทธิภาพและ / หรือลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ ข้อมูลต่อไปนี้ถูกเก็บรวบรวม: เพศอายุระดับการพัฒนา / องค์ความรู้ประเภทการจับกุมและสาเหตุอายุที่เริ่มมีอาการลมชักและการเริ่มต้นของการรักษา lacosamide จำนวนของยาเสพติด antiepileptic ใช้ยา lacosamide และระยะเวลาในการเติมการใช้งานก่อนหน้าของกระตุ้นเส้นประสาท vagal หรือ อาหาร ketogenic ติดตามระยะเวลาการตอบสนองต่อการรักษาและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์.
การตอบสนองต่อการรักษาที่ได้รับการวัดโดยใช้ข้อมูลความถี่ยึดก่อนและในขณะที่การรักษา lacosamide มันก็ขึ้นอยู่กับรายงานการดูแลผู้ป่วยระหว่างการเข้าชมติดตามและจัดเป็นยึดฟรี> ลด 75%> ลดลง 50% และไม่ได้ผล (ทั้งหมด <50% ตอบรับ) เด็กและวัยรุ่นที่มีมากกว่า 50% ลดความถี่ในการจับกุมได้รับการพิจารณาการตอบสนอง เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่ถูกเก็บรวบรวมยังตามรายงานการดูแลผู้ป่วยที่เข้าชมแต่ละติดตาม.
ข้อมูลหมวดหมู่ถูกแสดงเป็นร้อยละและเป็นข้อมูลเชิงปริมาณเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) และช่วง ตัวแปรเด็ดขาดเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มที่มีการทดสอบไคสแควร์และตัวแปรเชิงปริมาณด้วยการทดสอบค่าทีของนักเรียน นัยสำคัญทางสถิติที่ p <0.05 วิเคราะห์ทางสถิติทั้งหมดได้รับการดำเนินการกับโปรแกรม SPSS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการ
การศึกษานี้ได้รับการอนุมัติโดยคณะกรรมการของสถาบันโรงพยาบาล St . Christopher สำหรับเด็ก วิทยาลัยแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัย Drexel . เราตรวจสอบประวัติย้อนหลังของเด็กและวัยรุ่นโรคลมชัก รักษาด้วย lacosamide เป็นผู้ช่วยการรักษาเดียวที่สถาบันของเรา ระหว่างปี 2009 และ 2011ผู้ป่วยที่อายุน้อยกว่า 21 ปี ด้วยวัสดุทนไฟ โรคลมชัก ( generalized หรือโฟกัส ) ในเวลาของการเริ่มต้นของการรักษาด้วย lacosamide ถูกรวมอยู่ในการศึกษา ปริมาณรายวันของ lacosamide เป็นขนาดยาที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยแต่ละกำหนดเป็นรายบุคคลตามความต้องการที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพและ / หรือลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ ข้อมูลต่อไปนี้เป็นข้อมูล เพศ อายุระดับพัฒนาการ / ปัญญา ประเภท อาการชัก และสาเหตุของการเกิดโรค และอายุที่เริ่มมีอาการชัก lacosamide ที่เริ่มต้นของการรักษา จำนวนยาที่ใช้ยากันชักและขนาด lacosamide ยาตารางเวลาก่อนใช้เครื่องกระตุ้นเส้นประสาทซึ่งเกี่ยวกับ vagus nerve หรือ อาหาร ketogenic ติดตามระยะเวลาการตอบสนองการรักษา และเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์
การตอบสนองการรักษา เชิงปริมาณ โดยใช้ข้อมูลความถี่ชักก่อนและในขณะที่ lacosamide รักษา มันขึ้นอยู่กับการรายงานผู้ดูแลในระหว่างการเข้าชมติดตามและจัดการยึดฟรี > ลด 75% > ลด 50% และไม่ได้ผล ( บริการ 50% ทั้งหมด < ) เด็กและวัยรุ่นที่มีมากกว่า 50% การลดความถี่ในการใช้บริการ ถือว่าเป็น .เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ นอกจากนี้ยังเก็บรวบรวมจากรายงานของผู้ดูแลในแต่ละติดตามเข้าเยี่ยมชม
ข้อมูลอย่างแท้จริงถูกแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์และข้อมูลเชิงปริมาณ เช่น ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( SD ) และช่วง ตัวแปรอย่างแท้จริงเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มด้วยไคสแควร์ทดสอบตัวแปรทดสอบที และปริมาณของนักเรียน ความมีนัยสำคัญทางสถิติ p < . 05การวิเคราะห์ทางสถิติด้วยโปรแกรม SPSS มีการปฏิบัติ