New-onset hypertension (which inclu

New-onset hypertension (which includes preeclampsia and
gestational hypertension) is a common and morbid complication
of pregnancy. Many features of the insulin resistance
syndrome have been associated with this condition. These
include hypertension, hyperinsulinemia, glucose intolerance,
obesity, and lipid abnormalities. Other accompanying abnormalities
may include elevated levels of leptin, TNF
, tissue
plasminogen activator, plasminogen activator inhibitor-1,
and testosterone. The documentation of these features before
the onset of hypertension in pregnancy suggests that insulin


resistance or associated abnormalities may have a role in this
disorder. Furthermore, the recognition that features of the
insulin resistance syndrome persist many years after pregnancy
among women with this condition raises the possibility
that these women may have increased risk for future cardiovascular
disease. These observations suggest that interventions
to reduce insulin resistance may reduce the risk of both
hypertension in pregnancy and later life cardiovascular complications,
and warrant further study. (J Clin Endocrinol
Metab 88: 2393–2398, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใหม่เริ่มมีอาการความดันโลหิตสูง (ซึ่งรวมถึง preeclampsia และความดันโลหิตสูงครรภ์) เป็นอาการแทรกซ้อนที่พบบ่อย และ morbidการตั้งครรภ์ คุณสมบัติต่าง ๆ ของความต้านทานอินซูลินซินโดรมได้เกี่ยวข้องกับเงื่อนไขนี้ เหล่านี้มีความดันโลหิตสูง hyperinsulinemia การ แพ้น้ำตาลกลูโคสโรคอ้วน และไขมันผิดปกติ ความผิดปกติอื่น ๆ ประกอบอาจรวมถึงมีระดับ leptin, TNF เนื้อเยื่อplasminogen activator, plasminogen กระตุ้นยับยั้ง-1และฮอร์โมนเพศชาย เอกสารของคุณสมบัติเหล่านี้ก่อนเริ่มมีอาการของความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์แนะนำอินซูลินที่ต้านทานหรือความผิดปกติที่เกี่ยวข้องอาจมีบทบาทในการนี้ความผิดปกติ นอกจากนี้ การรับรู้ที่สิ่งของอาการต้านอินซูลินยืนยันหลายปีหลังการตั้งครรภ์ผู้หญิงกับเงื่อนไขนี้ยกไปได้ว่า ผู้หญิงเหล่านี้อาจมีเสี่ยงในหัวใจโรค ข้อสังเกตเหล่านี้แนะนำให้แทรกแซงลดอินซูลิน ต้านทานอาจลดความเสี่ยงของทั้งสองความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์และภายหลังชีวิตหัวใจภาวะแทรกซ้อนและรับรองการศึกษา (J จิตเวช Endocrinolมิ 88:2393-2398, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใหม่ที่เริ่มมีอาการความดันโลหิตสูง (ซึ่งรวมถึงครรภ์เป็นพิษและ
ความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยและโรค
ของการตั้งครรภ์ คุณสมบัติหลายอย่างของความต้านทานต่ออินซูลิน
ซินโดรมได้รับการเชื่อมโยงกับสภาพนี้ เหล่านี้
รวมถึงความดันโลหิตสูง, hyperinsulinemia, แพ้น้ำตาลกลูโคส,
โรคอ้วน, โรคและความผิดปกติของไขมัน ความผิดปกติที่มาพร้อมกับอื่น ๆ
อาจรวมถึงระดับสูงของ leptin ง่ะ ?, เนื้อเยื่อ
plasminogen กระตุ้น plasminogen Activator ยับยั้ง-1
และฮอร์โมนเพศชาย เอกสารของคุณสมบัติเหล่านี้ก่อนที่จะ
เริ่มมีอาการของความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์แสดงให้เห็นว่าอินซูลินต้านทานหรือความผิดปกติที่เกี่ยวข้องอาจมีบทบาทสำคัญในเรื่องนี้ผิดปกติ นอกจากนี้การรับรู้ว่าคุณสมบัติของกลุ่มอาการของโรคความต้านทานต่ออินซูลินยังคงมีอยู่หลายปีหลังจากการตั้งครรภ์ในกลุ่มผู้หญิงที่มีภาวะนี้ทำให้เกิดความเป็นไปได้ว่าผู้หญิงเหล่านี้อาจมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับโรคหัวใจและหลอดเลือดในอนาคตโรค ข้อสังเกตเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการแทรกแซงเพื่อลดความต้านทานต่ออินซูลินอาจลดความเสี่ยงของทั้งความดันโลหิตสูงในการตั้งครรภ์และการใช้ชีวิตในภายหลังภาวะแทรกซ้อนหัวใจและหลอดเลือดและรับประกันการศึกษาต่อไป (J Clin Endocrinol Metab 88: 2393-2398, 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความดันโลหิตสูง มีอาการครรภ์เป็นพิษ และ ( ซึ่งรวมถึงความดันโลหิตสูงระหว่างตั้งครรภ์ ) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบโดยทั่วไปและน่ากลัวของการตั้งครรภ์ คุณสมบัติมากมายของความต้านทานอินซูลินดาวน์ซินโดรมมีการเชื่อมโยงกับเงื่อนไขนี้ เหล่านี้ได้แก่ ความดันโลหิตสูง hyperinsulinemia , ปิดกั้น กลูโคสโรคอ้วน และไขมันผิดปกติ ความผิดปกติอื่น ๆประกอบอาจรวมถึงการยกระดับระดับ Leptin , TNF เนื้อเยื่อหา inhibitor-1 activator activator , หา ,และฮอร์โมนเพศชาย . เอกสารคุณลักษณะเหล่านี้ก่อนการโจมตีของความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์พบว่าอินซูลินความต้านทานหรือความผิดปกติที่เกี่ยวข้องอาจมีบทบาทในเรื่องนี้โรค นอกจากนี้ การรับรู้คุณลักษณะของกลุ่มอาการอินซูลินต้านทานคงอยู่หลายปีหลังจากการตั้งครรภ์ระหว่างผู้หญิงกับเงื่อนไขนี้ยกความเป็นไปได้ที่ผู้หญิงเหล่านี้อาจจะมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับอนาคตของหัวใจและหลอดเลือดโรค ข้อสังเกตเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การแทรกแซงที่จะลดความต้านทานต่ออินซูลินอาจลดความเสี่ยงของทั้งความดันโลหิตสูงในหญิงตั้งครรภ์ และหลังจากนั้นชีวิตภาวะแทรกซ้อนโรคหัวใจและรับการศึกษาเพิ่มเติม ( J Clin endocrinolmetab 88 : 2393 – 1615 , 2003 )