Earlier precedents[edit]Even though

Earlier precedents[edit]
Even though the term "wuxia" as the name of a genre is a recent coinage, stories about xia date back more than 2,000 years. Wuxia stories have their roots in some early youxia tales from 300–200 BCE. The Legalist philosopher Han Fei spoke disparagingly of youxias in his book Han Feizi in the chapter On Five 'Maggot' Classes about five social classes in the Spring and Autumn period.[1] Some well-known stories include Zhuan Zhu's assassination of King Liao of Wu, and most notably, Jing Ke's attempt on the life of the King of Qin (who became Qin Shi Huang later). In Volume 86 of the Records of the Grand Historian (Shi Ji), Sima Qian mentioned five notable assassins – Cao Mo, Zhuan Zhu, Yu Rang, Nie Zheng and Jing Ke – in the Warring States period who undertook tasks of conducting political assassinations of aristocrats and nobles.[2][3] These assassins were known as cike (刺客; lit. "stabbing guests"). They usually rendered their loyalties and services to feudal lords and nobles in return for rewards such as riches and women. In Volume 124 of the Shi Ji, Sima Qian detailed several embryonic features of xia culture from his period. These popular phenomena were also documented in other historical records such as the Book of Han and the Book of the Later Han.

Xiake stories made a turning point in the Tang dynasty and returned in the form of chuanqi (傳奇; lit. "legendary tales"). Stories from that era, such as Nie Yinniang (聶隱娘),[4] The Kunlun Slave, Thirteenth Madame Jing (荊十三娘),[5] Red String (紅線)[6] and The Bearded Warrior (虬髯客),[7] served as prototypes for modern wuxia stories.[8] They featured fantasies and isolated protagonists – usually loners – who performed daring heroic deeds. During the Song dynasty, similar stories circulated in the huaben, short works that were once thought to have served as prompt-books for shuochang (traditional Chinese storytelling).[9][10]

The genre of the martial or military romance also developed during the Tang dynasty. In the Ming dynasty, Luo Guanzhong and Shi Nai'an wrote Romance of the Three Kingdoms and Water Margin respectively, which are among the Four Great Classical Novels of Chinese literature. The former is a romanticised historical retelling of the events in the late Eastern Han dynasty and the Three Kingdoms period, while the latter criticises the deplorable socio-economic status of the late Northern Song dynasty. Water Margin is often seen as the first full-length wuxia novel: the portrayal of the 108 heroes, and their code of honour and willingness to become outlaws rather than serve a corrupt government, played an influential role in the development of jianghu culture in later centuries. Romance of the Three Kingdoms is also seen as a possible early antecedent, and contains classic close-combat descriptions that were later borrowed by wuxia writers in their works.[11][12]

In the Qing dynasty, further developments were the gong'an (公案; lit. "public case") and related detective novels, where xia and other heroes, in collaboration with a judge or magistrate, solved crimes and battled injustice. The Justice Bao stories from Sanxia Wuyi (三俠五義; later extended and renamed to Qixia Wuyi) and Xiaowuyi (小五義), incorporated much of social justice themes of later wuxia stories. Xiayi stories of chivalrous romance, which frequently featured female heroes and supernatural fighting abilities, also surfaced during the Qing dynasty. Novels such as Shi Gong'an Qiwen (施公案奇聞) and Ernü Yingxiong Zhuan (兒女英雄傳) have been cited as the clearest nascent wuxia novels.[13][14]

The term "wuxia" as a genre label itself first appeared at the end of the Qing dynasty, a calque of the Japanese "bukyō", a genre of oft-militaristic and bushido-influenced adventure fiction. The term was brought to China by writers and students who hoped that China would modernise its military and place emphasis on martial virtues, and it quickly became entrenched as the term used to refer to xiayi and other predecessors of wuxia proper. In Japan, however, the term "bukyō" faded into obscurity.[15][16]

Many wuxia works produced during the Ming and Qing dynasties were lost due to the governments' crackdown on and banning of such works.[17] Wuxia works were deemed responsible for brewing anti-government sentiments, which led to rebellions in those eras.[citation needed] The departure from mainstream literature also meant that patronage of this genre was limited to the masses and not to the literati, which led to the stifling of the development of the wuxia genre. Nonetheless, the wuxia genre remained enormously popular with the common people.[18]

20th century[edit]
The modern wuxia genre rose to prominence in the early 20th century after the May Fourth Movement of 1919. A new literature evolved, calling for a break with Confucian values, and the xia emerged as a symbol of personal freedom, defiance to Confucian tradition, and rejection of the Chinese family system.[17]

The early 20th century and the period from the 1960s–80s were often regarded as the golden ages of the wuxia genre.[citation needed] Xiang Kairan (pen name Pingjiang Buxiaosheng) became the first notable wuxia writer, with his debut novel being The Peculiar Knights-Errant of the Jianghu (江湖奇侠传).[19][20] It was serialised from 1921–28 and was adapted into the first wuxia film, The Burning of the Red Lotus Temple (1928).[21] Zhao Huanting (趙煥亭), who wrote Chronicles of the Loyal Knights-Errant (奇俠精忠傳, serialised 1923–27), was another well-known wuxia writer based in Shanghai.[22] Starting from the 1930s, wuxia works proliferated and its centre shifted to Beijing and Tianjin in northern China. The most prolific writers there were collectively referred to as the Five Great Masters of the Northern School (北派五大家): Huanzhu Louzhu (還珠樓主), who wrote The Swordspeople from Shu Mountains (蜀山剑侠传); Bai Yu, who wrote Twelve Coin Darts (十二钱镖); Wang Dulu, who wrote The Crane-Iron Pentalogy (鹤铁五部作); Zheng Zhengyin (郑证因), who wrote The King of Eagle Claws (鹰爪王); Zhu Zhenmu (朱贞木), who wrote The Seven-Killing Stele (七杀碑).[23]

Wuxia fiction was banned at various times during the Republican era and these restrictions stifled the growth of the genre.[17] In spite of this, wuxia writing prevailed in other Chinese-speaking regions, such as Taiwan and Hong Kong. Writers such as Liang Yusheng and Louis Cha (Jin Yong) spearheaded the founding of a "new school" of the wuxia genre that differed largely from its predecessors. They wrote serials for newspapers and magazines. They also incorporated several fictional themes such as mystery and romance from other cultures. In Taiwan, Wolong Sheng, Sima Ling, Zhuge Qingyun (诸葛青云), Xiao Yi (萧逸) and Gu Long became the region's best known wuxia writers. After them, writers such as Woon Swee Oan and Huang Yi rose to prominence in a later period. Chen Yu-hui is a contemporary female wuxia novelist who made her debut with the novel The Tian-Guan Duo Heroes (天觀雙俠).[24]

There have also been works created after the 1980s which attempt to create a post-wuxia genre. Yu Hua, one of the more notable writers from this period, published a counter-genre short story titled Blood and Plum Blossoms, in which the protagonist goes on a quest to avenge his murdered father.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนหน้านี้เซลล์ที่ถูกอ้าง [แก้ไข]แม้ว่าคำว่า "นิยายกำลังภายใน" เป็นชื่อของประเภท การประดิษฐ์ล่าสุด เรื่องราวเกี่ยวกับเซียะวันกลับมากกว่า 2000 ปี นิยายกำลังภายในเรื่องมีรากของพวกเขาในนิทานจอมยุทธ์พเนจรบางช่วงจาก 300 – 200 ปีก่อนคริสต์ศักราช พูดหานเฟยนักปราชญ์ Legalist หยามของ youxias ในหนังสือของเขา Feizi ฮั่นในบทเรียน 'หนอน' บนห้าเกี่ยวกับสังคมห้าในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง [1] บางเรื่องรู้จักรวม Zhuan Zhu การลอบสังหารของเลี้ยวกษัตริย์วู และความพยายามสุดยวด Ke จิงชีวิตของกษัตริย์ฉิน (ที่กลายเป็นฉินฉือหวงในภายหลัง) ในปริมาณ 86 ของระเบียนของนักประวัติศาสตร์แกรนด์ (Shi Ji), ซือหม่าเชียนกล่าวถึงกาฬโดดเด่นห้า –เกา Mo, Zhuan Zhu รางยู เจิ้ง Nie และ Ke จิง – ในอเมริกา Warring ที่ undertook งานของทำ assassinations เมือง aristocrats และขุนนาง [2] [3] กาฬเหล่านี้ถูกเรียกว่า cike (刺客 แสง "แทงแขก") พวกเขามักจะแสดง loyalties และบริการของตนให้ขุนนางศักดินาและขุนนางเพื่อแลกกับรางวัลเช่นมั่งคั่งและผู้หญิง ในเล่ม 124 ของ Shi Ji ซือหม่าเชียนรายละเอียดคุณสมบัติตัวอ่อนหลายวัฒนธรรมเซียะจากรอบระยะเวลาของเขา ปรากฏการณ์เหล่านี้นิยมมีเอกสารอื่น ๆ ระเบียนประวัติศาสตร์เช่นหนังสือฮั่นและหนังสือฮั่นในภายหลังXiake เรื่องราวกลายเป็นจุดเปลี่ยนในราชวงศ์ถัง และกลับมาในรูปของ chuanqi (傳奇 แสง "ตำนานนิทาน") เรื่องราวจากยุค เช่น Nie Yinniang (聶隱娘), [4] คุนหลุนทาส Thirteenth มาดามจิง (荊十三娘), สายสีแดง [5] (紅線) [6] และเดอะเบียร์ดดรากอนวอร์ริเออร์ (虬髯客), [7] เป็นต้นแบบในเรื่องนิยายกำลังภายในที่ทันสมัย [8] เขาห้อง fantasies และแยกพระเอก – มัก loners – ผู้ดำเนินงานกล้าความอัน ในช่วงราชวงศ์ซ่ง เรื่องราวคล้ายกันหมุนเวียนไปใน huaben สั้นทำงานที่ถูกคิดว่า ครั้งเดียวที่ได้มีเป็นหนังสือพร้อมท์สำหรับ shuochang (storytelling จีนดั้งเดิม) [9] [10]ประเภทโรแมนติกนักรบ หรือทหารนอกจากนี้ยังพัฒนาในช่วงราชวงศ์ถัง ในราชวงศ์หมิง ล่อและ Shi Nai'an เขียนโรแมนติกของสามก๊กเหลียงตามลำดับ ซึ่งอยู่ในหมู่ 4 วรรณกรรมวรรณกรรมจีน เดิมจะ retelling อดีตการ romanticised เหตุการณ์ในราชวงศ์ฮั่นตะวันออกสายและระยะสามก๊ก ในขณะที่สถานะทางเศรษฐกิจสังคมแย่จริง ๆ ราชวงศ์ซ่งเหนือปลาย criticises หลัง ขอบน้ำมักจะเห็นเป็นนวนิยายนิยายกำลังภายในที่ปราศจากแรก: วาดภาพของวีรบุรุษ 108 และรหัสของเกียรติและยินดีที่จะเป็น เพลิดเพลิน มากกว่าที่ให้รัฐบาลเสียหาย บทบาทมีอิทธิพลในการพัฒนาวัฒนธรรม jianghu ในศตวรรษภายหลัง โรแมนติกของสามก๊กยังเห็นเป็น antecedent ก่อนเป็นไปได้ และประกอบด้วยคำอธิบายการต่อสู้ปิดคลาสสิกที่ถูกยืมในภายหลัง โดยนักเขียนนิยายกำลังภายในในการปฏิบัติงาน [11] [12]ในสมัยราชวงศ์ชิง เพิ่มเติมพัฒนาได้ gong'an (公案 แสง "กรณีสาธารณะ") และที่เกี่ยวข้องกับ นิยายนักสืบ ที่เซียะและฮีโร่อื่น ๆ ร่วมกับผู้พิพากษาหรือแมยิสเตร็ด แก้ไขอาชญากรรม และความอยุติธรรมกับปัญหาธนบัตร เรื่องเปาซานเสี่ย Wuyi (三俠五義 ภายหลังขยาย และเปลี่ยนชื่อให้ลุกซ์ชีเสีย Wuyi) และ Xiaowuyi (小五義), รวมของความยุติธรรมทางสังคมรูปแบบของนิยายกำลังภายในเรื่องราวที่ในภายหลัง Xiayi เรื่องราวโรแมนติก chivalrous ซึ่งบ่อยครั้งที่โดดเด่นวีรบุรุษหญิงและความสามารถในการต่อสู้เหนือธรรมชาติ พื้นผิวระหว่างราชวงศ์ยัง นวนิยายเช่นชิ Gong'an Qiwen (施公案奇聞) และ Ernü Yingxiong Zhuan (兒女英雄傳) ได้ถูกเรียกว่านิยายชัดเจนก่อนิยายกำลังภายใน [13] [14]คำว่า "นิยายกำลังภายใน" เป็นป้ายชื่อประเภทเองปรากฏตัวครั้งแรกที่สิ้นสุดของราชวงศ์ calque ของญี่ปุ่น "bukyō" ประเภทของนิยายผจญภัย และ อิทธิพล bushido oft militaristic คำถูกนำไปยังจีน โดยนักเขียน และนักเรียนที่หวังว่า จีนจะ modernise ทางทหาร และทำเน้นคุณธรรมศิลปะป้องกันตัว และอย่างรวดเร็ว กลายเป็นมั่นคงแห่งรัฐเป็นคำที่ใช้ในการอ้างอิงถึง xiayi และอื่น ๆ รุ่นก่อนของนิยายกำลังภายในที่เหมาะสม ญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม คำว่า "bukyō" สีจางลงเป็น obscurity [15] [16]ผลงานนิยายกำลังภายในหลายชิ้นผลิตในระหว่างราชวงศ์หมิงและชิงสูญของรัฐบาลปราบปรามในและห้ามทำงานดังกล่าว [17] นิยายกำลังภายในงานได้ถือว่าชอบรู้สึกต่อต้านรัฐบาล ซึ่งนำไปสู่ฝ่ายในช่วงที่ทำการหมัก [ต้องการอ้างอิง] ออกจากวรรณกรรมสำคัญหมาย ว่า คุณูปการของประเภทนี้ถูกจำกัด เพื่อฝูง และไม่ literati ซึ่งนำไปสู่การยับยั้งการพัฒนาของประเภทนิยายกำลังภายใน กระนั้น ประเภทนิยายกำลังภายในยังคงนิยมมหาศาลกับคนทั่วไป [18]ศตวรรษที่ 20 [แก้ไข]กุหลาบเพื่อความโดดเด่นประเภทนิยายกำลังภายในที่ทันสมัยในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 หลังจากขบวนการสี่อาจของ 1919 วรรณกรรมใหม่ พัฒนา เรียกตัวแบ่งค่า Confucian และเซี่ยที่เกิดเป็นสัญลักษณ์ของเสรีภาพส่วนบุคคล สมัยการประเพณี Confucian และการปฏิเสธระบบครอบครัวจีน [17]ช่วงศตวรรษที่ 20 และปี 1960s – 80s ได้มักจะถือเป็นยุคทองของนิยายกำลังภายในประเภท [ต้องการอ้างอิง] เซียง Kairan (นามปากกา Buxiaosheng ผิงเจียง) เริ่ม เขียนนิยายกำลังภายในที่โดดเด่นที่แรก กับนวนิยายของเขาเริ่มถูก Knights-Errant แปลกประหลาดของ Jianghu (江湖奇侠传) [19] [20] มันถูก serialised จาก 1921 – 28 และถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์นิยายกำลังภายในครั้งแรก เดอะเผาวัดดอกบัวแดง (1928) [21] เจียว Huanting (趙煥亭), ผู้เขียนพงศาวดารของ Knights-Errant ภักดี (奇俠精忠傳 serialised 1923 – 27), เป็นนักเขียนนิยายกำลังภายในรู้จักอื่นที่อยู่ในเซี่ยงไฮ้ [22] ตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1930 นิยายกำลังภายในผลงาน proliferated และศูนย์จากปักกิ่งและเทียนจินในภาคเหนือของจีน นักเขียนสุดลูกมีถูกเรียกเรียกว่าห้าดีแบบของเหนือโรงเรียน (北派五大家): Huanzhu Louzhu (還珠樓主), ผู้เขียน Swordspeople ที่จากชูภูเขา (蜀山剑侠传); Bai Yu ผู้เขียน 12 เหรียญปาเป้า (十二钱镖); วัง Dulu ผู้เขียนเดอะเครนเหล็ก Pentalogy (鹤铁五部作); เจิ้ง Zhengyin (郑证因), ผู้เขียนเดอะคิงของอินทรีเล็บ (鹰爪王); ซู Zhenmu (朱贞木), ผู้เขียน Stele ฆ่าเจ็ด (七杀碑) [23]นิยายกำลังภายในนิยายถูกห้ามที่เวลาต่าง ๆ ในช่วงยุคพล และข้อจำกัดเหล่านี้ stifled การเจริญเติบโตของประเภท [17] ทั้งที่นี้ เขียนนิยายกำลังภายในตระหนักในพูดจีนภูมิภาคอื่น ๆ เช่นไต้หวันและ Hong Kong เขียน Yusheng เหลียงและ Louis Cha (Jin Yong) spearheaded ก่อตั้ง "โรงเรียนใหม่" ของนิยายกำลังภายในประเภทที่แตกต่างจากรุ่นก่อนของใหญ่ พวกเขาเขียน serials สำหรับหนังสือพิมพ์และนิตยสาร นอกจากนี้พวกเขายังรวมหลายรูปแบบสมมติลึกลับและโรแมนติกจากวัฒนธรรมอื่น ๆ ในไต้หวัน Sheng โว่หลง หลิงสีมา จูกัด Qingyun (诸葛青云), เสี่ยวยี่ (萧逸) และโก้วเล้งกลายเป็น นักเขียนนิยายกำลังภายในรู้จักกันดีในภูมิภาคนี้ หลังจากพวกเขา เขียน Oan ซวีวุ้นและหวง Yi กุหลาบเพื่อความโดดเด่นในการ เฉินหยูฮุยเป็นคนเขียนนิยายกำลังภายในเพศหญิงร่วมสมัยที่ทำการเปิดตัวของเธอด้วยนวนิยายกวนเทียน Duo วีรบุรุษ (天觀雙俠) [24]นอกจากนี้ยังมีผลงานที่สร้างขึ้นหลังจากไฟต์ซึ่งพยายามสร้างประเภทนิยายกำลังภายในลง Yu Hua หนึ่งในนักเขียนที่โดดเด่นมากขึ้นจากเวลานี้ ประกาศเรื่องสั้นประเภทเคาน์เตอร์ชื่อเลือดและพลัมบลอสซั่ม ตัวเอกไปในการแก้แค้นพ่อของ murdered

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำนองก่อนหน้านี้ [แก้ไข]
ถึงแม้ว่าคำว่า "นิยายกำลังภายใน" เป็นชื่อของประเภทเป็นเหรียญที่ผ่านมาเรื่องราวเกี่ยวกับวัน xia กลับกว่า 2,000 ปี เรื่อง Wuxia มีรากของพวกเขาในนิทาน youxia บางต้น 300-200 คริสตศักราช นักปรัชญาฮัน Legalist เฟพูดเหยียบย่ำของ youxias ในหนังสือฮัน Feizi ของเขาในบทที่เกี่ยวกับห้า 'หนอน' เรียนประมาณห้าชนชั้นทางสังคมในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง. [1] บางเรื่องราวที่รู้จักกันดีรวมถึงการลอบสังหาร Zhuan จู้ของกษัตริย์เหลียวของ วูและสะดุดตา, Jing Ke พยายามในชีวิตของกษัตริย์แห่งราชวงศ์ฉิน (ที่กลายเป็นจิ๋นซีฮ่องเต้ในภายหลัง) ในเล่มที่ 86 ของการบันทึกประวัติศาสตร์ที่แกรนด์ (ชิจี) ซือหม่าเชียนกล่าวถึงห้าสังหารเด่น - เฉาโม Zhuan จู้ยูรัง Nie เจิ้งเหอจิงและ Ke - ในช่วงเวลารบสหรัฐฯที่เข้ามารับงานในการดำเนินการทางการเมืองของการลอบสังหาร ขุนนางและขุนนาง [2] [3] สังหารเหล่านี้เป็นที่รู้จักกัน cike. (刺客; สว่าง "แขกแทง") พวกเขามักจะแสดงผลความจงรักภักดีและบริการของตนให้ขุนนางศักดินาและขุนนางในทางกลับกันสำหรับรางวัลดังกล่าวเป็นความร่ำรวยและหญิง ในเล่มที่ 124 ของชิจีสีมา Qian รายละเอียดคุณสมบัติของตัวอ่อนหลายวัฒนธรรม xia จากช่วงเวลาของเขา . ปรากฏการณ์นิยมเหล่านี้ถูกบันทึกไว้ในบันทึกทางประวัติศาสตร์อื่น ๆ เช่นหนังสือของฮันและหนังสือของฮันต่อมาเรื่องราว Xiake ทำให้เป็นจุดหักเหในราชวงศ์ถังและกลับมาในรูปแบบของ Chuanqi (傳奇; สว่าง "นิทานตำนาน" ) เรื่องราวจากยุคนั้นเช่น Nie Yinniang (聶隱娘) [4] ทาส Kunlun, สิบสามมาดามจิง (荊十三娘) [5] แดงสตริง (紅線) [6] และนักรบเครา (虬髯客) [7] ทำหน้าที่เป็นต้นแบบสำหรับเรื่องราวนิยายกำลังภายในที่ทันสมัย ​​[8] พวกเขาให้จินตนาการและตัวละครเอกที่แยก -. มักจะทัง - ผู้ดำเนินการกล้ากระทำที่กล้าหาญ ในช่วงราชวงศ์ซ่ง, เรื่องที่คล้ายกันทั่วใน huaben งานสั้น ๆ ที่เคยคิดว่าจะได้ทำหน้าที่เป็นหน้าจอพร้อมรับคำหนังสือสำหรับ shuochang (การเล่าเรื่องแบบจีน). [9] [10] ประเภทของความโรแมนติกหรือการต่อสู้ทางทหารยังพัฒนาขึ้นในช่วง ราชวงศ์ถัง ในราชวงศ์หมิง, Luo Guanzhong และชิ Nai'an เขียนสามก๊กและริมน้ำตามลำดับซึ่งเป็นหนึ่งในนวนิยายคลาสสิกขนาดใหญ่สี่วรรณกรรมจีน อดีตคือความอ่อนน้อมถ่อมตนประวัติศาสตร์โรแมนติกของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและยุคสามก๊กในขณะที่หลังบารมีสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมที่น่าเสียดายในช่วงปลายราชวงศ์ซ่งเหนือ ริมน้ำมักจะเห็นเป็นครั้งแรกที่ยาวเต็มรูปแบบนิยายกำลังภายใน: ภาพของ 108 วีรบุรุษและรหัสของเกียรติและความตั้งใจที่จะกลายเป็นโจรแทนที่จะทำหน้าที่ของรัฐบาลเสียหายมีบทบาทอิทธิพลในการพัฒนาของวัฒนธรรม Jianghu ในภายหลัง มานานหลายศตวรรษ สามก๊กยังเห็นเป็นมาก่อนในช่วงต้นเป็นไปได้และมีรายละเอียดอย่างใกล้ชิดการต่อสู้คลาสสิกที่ถูกยืมมาในภายหลังโดยนักเขียนนิยายกำลังภายในในการทำงานของพวกเขา. [11] [12] ในราชวงศ์ชิง, การพัฒนาต่อไปเป็นฆ้องกุรอ่าน (公案; สว่าง "กรณีประชาชน") และนิยายนักสืบที่เกี่ยวข้องที่ xia และวีรบุรุษอื่น ๆ ในความร่วมมือกับผู้พิพากษาหรือผู้พิพากษาแก้อาชญากรรมและต่อสู้กับความอยุติธรรม ความยุติธรรมเรื่องราวจากเบ้า Sanxia Wuyi (三俠五義; ขยายในภายหลังและเปลี่ยนชื่อเป็น Qixia Wuyi) และ Xiaowuyi (小五義) ซึ่งจัดตั้งขึ้นมากของรูปแบบความยุติธรรมทางสังคมของเรื่องราวนิยายกำลังภายในในภายหลัง Xiayi เรื่องราวของการผจญภัยกล้าหาญซึ่งเป็นจุดเด่นบ่อยวีรบุรุษหญิงและความสามารถในการต่อสู้ที่เหนือธรรมชาติก็โผล่ขึ้นมาในช่วงราชวงศ์ชิง นวนิยายเช่นชิฆ้องกุรอ่าน Qiwen (施公案奇聞) และErnü Yingxiong Zhuan (兒女英雄傳) ได้รับการอ้างว่าเป็นที่ชัดเจนนิยายกำลังภายในตั้งไข่. [13] [14] คำว่า "นิยายกำลังภายใน" เป็นป้ายชื่อประเภทปรากฏตัวครั้งแรกของตัวเอง ในตอนท้ายของราชวงศ์ชิงที่ calque ของ "bukyō" ญี่ปุ่น, ประเภทของผู้ทรงดุ๊กดิ๊กและบูชิโดอิทธิพลนิยายผจญภัย ระยะถูกนำตัวไปยังประเทศจีนโดยนักเขียนและนักเรียนที่หวังว่าจีนจะทันสมัยกำลังทหารของตนและให้ความสำคัญกับคุณธรรมการต่อสู้และมันได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นที่ยึดที่มั่นเป็นคำที่ใช้เรียก Xiayi และทำประโยชน์อื่น ๆ ของนิยายกำลังภายในที่เหมาะสม ในประเทศญี่ปุ่น แต่คำว่า "bukyō" จางหายไปในความสับสน. [15] [16] หลายผลงานนิยายกำลังภายในที่ผลิตในระหว่างราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิงถูกกลืนหายไปเนื่องจากการปราบปรามของรัฐบาลและการห้ามของงานดังกล่าว. [17] Wuxia งาน ถือว่าเป็นผู้รับผิดชอบในการต้มความรู้สึกต่อต้านรัฐบาลซึ่งนำไปสู่การก่อกบฏในยุคเหล่านั้น. [อ้างจำเป็น] ออกเดินทางจากวรรณกรรมกระแสหลักก็หมายความว่าการอุปถัมภ์ของประเภทนี้ถูก จำกัด เพื่อมวลชนและไม่ให้ปัญญาซึ่งนำไปสู่การยับยั้ง ของการพัฒนาของประเภทนิยายกำลังภายใน อย่างไรก็ตามประเภทนิยายกำลังภายในคงเป็นที่นิยมอย่างมากกับคนทั่วไป. [18] ศตวรรษที่ 20 [แก้ไข] ประเภทนิยายกำลังภายในที่ทันสมัยมีชื่อเสียงขึ้นมาในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 หลังจากที่สี่อาจเคลื่อนไหวของ 1919 วรรณกรรมใหม่พัฒนาเรียกร้องให้มีการหยุดพัก ขงจื้อที่มีค่าและ xia กลายเป็นสัญลักษณ์ของเสรีภาพส่วนบุคคล, ยั่วประเพณีขงจื้อและการปฏิเสธของระบบครอบครัวจีน. [17] ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 และช่วงเวลาตั้งแต่ปี 1960 ยุค 80 มักจะถูกมองว่าเป็นวัยทอง ของประเภทนิยายกำลังภายใน. [อ้างจำเป็น] Xiang Kairan (ฉายา Pingjiang Buxiaosheng) กลายเป็นคนแรกที่โดดเด่นนักเขียนนิยายกำลังภายในกับเปิดตัวนวนิยายของเขาเป็นอัศวินแปลก-พเนจรของ Jianghu (江湖奇侠传). [19] [20] มันเป็นอันดับ 1921-28 และได้รับการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์กำลังภายในเป็นครั้งแรกของการเผาไหม้แดงวัดดอกบัว (1928). [21] Zhao Huanting (趙煥亭) ผู้เขียนตำนานของอัศวินภักดี-พเนจร (奇俠精忠傳, อันดับ 1923-1927) เป็นอีกหนึ่งนักเขียนนิยายกำลังภายในที่รู้จักกันดีอยู่ในเซี่ยงไฮ้. [22] เริ่มต้นจากปี 1930 ผลงานนิยายกำลังภายในแพร่กระจายและศูนย์เปลี่ยนไปกรุงปักกิ่งและเทียนจินทางตอนเหนือของประเทศจีน นักเขียนที่อุดมสมบูรณ์มากที่สุดมีรวมกันเรียกว่าห้าต้นแบบที่ดีของโรงเรียนในภาคเหนือ (北派五大家): Huanzhu Louzhu (還珠樓主) ผู้เขียน Swordspeople จากเทือกเขาเอส (蜀山剑侠传); ใบ Yu ผู้เขียนสิบสองเหรียญปาเป้า (十二钱镖); วัง Dulu ผู้เขียนเครนเหล็ก Pentalogy (鹤铁五部作); เจิ้งเหอ Zhengyin (郑证因) ผู้เขียนพระมหากษัตริย์ของอีเกิลกรงเล็บ (鹰爪王); จู้ Zhenmu (朱贞木) ผู้เขียน Seven-ฆ่า Stele (七杀碑). [23] นิยาย Wuxia เป็นสิ่งต้องห้ามในหลาย ๆ ครั้งในช่วงยุครีพับลิกันและข้อ จำกัด เหล่านี้กลั้นการเจริญเติบโตของประเภท. [17] แม้นี้ เขียนนิยายกำลังภายในชนะในภูมิภาคจีนที่พูดภาษาอื่น ๆ เช่นไต้หวันและฮ่องกง นักเขียนเช่นเหลียง Yusheng และหลุยส์ชะอำ (จินยอง) ทันสมัยก่อตั้ง "โรงเรียนใหม่" ของประเภทนิยายกำลังภายในที่แตกต่างกันส่วนใหญ่มาจากรุ่นก่อน พวกเขาเขียนสิ่งพิมพ์หนังสือพิมพ์และนิตยสาร พวกเขายังรวมอยู่ในรูปแบบตัวละครหลายอย่างเช่นความลึกลับและความโรแมนติกจากวัฒนธรรมอื่น ๆ ในไต้หวัน Wolong Sheng สีมาหลิง Zhuge Qingyun (诸葛青云) เสี่ยวยี่ (萧逸) และโก้วเล้งกลายเป็นที่รู้จักในภูมิภาคที่ดีที่สุดของนักเขียนนิยายกำลังภายใน หลังจากที่พวกเขาเขียนเช่น Woon Swee Oan และ Huang Yi มีชื่อเสียงขึ้นมาในช่วงเวลาต่อมา เฉินหยูฮุยเป็นผู้หญิงร่วมสมัยนักประพันธ์นิยายกำลังภายในที่ทำให้เธอเปิดตัวกับนวนิยายวีรบุรุษ Tian-กวน Duo (天觀雙俠). [24] มีนอกจากนี้ยังมีผลงานที่สร้างขึ้นหลังจากปี 1980 ซึ่งพยายามที่จะสร้างการโพสต์นิยายกำลังภายใน ประเภท Yu Hua ซึ่งเป็นหนึ่งในนักเขียนที่โดดเด่นมากขึ้นจากช่วงเวลานี้ตีพิมพ์เคาน์เตอร์ประเภทเรื่องสั้นชื่อเลือดและบุปผาพลัมซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่องไปในการสืบเสาะเพื่อล้างแค้นให้กับพ่อของเขาถูกฆ่าตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนหน้านี้ ตัวอย่าง [ แก้ไข ]
ถึงแม้ว่าคำว่า " นิยายกำลังภายใน " เป็นชื่อของประเภทคือเหรียญล่าสุด เรื่องราวเกี่ยวกับเซียอายุกว่า 2000 ปี ในเรื่องมีรากของพวกเขาในบางต้น จอมยุทธ์พเนจรเรื่องเล่าจาก 300 และ 200 ปีการ legalist นักปรัชญา หานเฟยพูดเหยียบย่ำของ youxias ในหนังสือของเขา ฮัน feizi ในบทที่ห้า ' หนอน ' เรียน 5 ชนชั้นทางสังคมในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และฤดูใบไม้ร่วง [ 1 ] บาง ที่รู้จักกันดี เรื่องราวรวมถึงจ้วน Zhu การลอบสังหารกษัตริย์เหลียวหู และที่สะดุดตาที่สุดของอีซูซุพยายามในชีวิตของ กษัตริย์แห่งฉิน ( ที่กลายเป็น Qin Shi Huang ในภายหลัง )ปริมาณ 86 ของบันทึกของนักประวัติศาสตร์ ( ซีจี ) , อุลตร้าแมนทีก้ากล่าวถึงห้าประการนักฆ่า– เคาโม จ้วน จู ยู รัง หนี่เจิงจิงเคอ ) ในรัฐยุคสงคราม ที่ทำงานในการการลอบสังหารของชนชั้นสูงและขุนนาง [ 2 ] [ 3 ] นักฆ่าเหล่านี้เป็นที่รู้จักที่ตัดไพ่ด้วยตนเอง Cike ( 刺客 ; จ้า . แทงแขก " )พวกเขามักจะแสดงความจงรักภักดีของพวกเขาและการบริการเพื่อขุนนางศักดินาขุนนาง ตอบแทน รางวัล เช่น ความมั่งคั่ง และ หญิง ในเล่ม 124 ของ จี ซือ อุลตร้าแมนทีก้ารายละเอียดคุณลักษณะของวัฒนธรรมเซี่ยหลายแบบจากยุคของเขา ปรากฏการณ์เหล่านี้ได้รับความนิยม มีการบันทึกไว้ในบันทึกประวัติศาสตร์อื่น ๆ เช่น หนังสือของ ฮัน และหนังสือของฮันนะ

XIAKE เรื่องราวสร้างจุดเปลี่ยนในราชวงศ์ถังและกลับมาในรูปแบบของ chuanqi ( 傳奇 ; จ้า . เรื่องเล่าในตำนาน " ) เรื่องราวจากยุคนั้น เช่น มี yinniang ( 聶隱娘 ) [ 4 ] ทาสคุนหลุนสิบสาม มาดามจิง ( 荊十三娘 ) , [ 5 ] เชือกสีแดง ( 紅線 ) [ 6 ] และนักรบเครา ( 虬髯客 ) [ 7 ] ทำหน้าที่เป็นต้นแบบสำหรับเรื่องราวในสมัยใหม่[ 8 ] พวกเขาแนะนำตัวละครเอกมักจะจินตนาการและแยกและสันโดษที่แสดงความกล้าหาญและวีรกรรม . ในช่วงราชวงศ์ซ่ง เรื่องราวคล้ายกันหมุนเวียนใน huaben สั้น งานที่เคยคิดว่าจะได้รับหนังสือแจ้งให้ shuochang ( ดั้งเดิมจีนนิทาน ) [ 9 ] [ 10 ]

ประเภทของศิลปะ หรือทหาร ความรักยังพัฒนาในช่วงราชวงศ์ถังในราชวงศ์หมิงหลอกว้านจง กับชิ nai'an เขียนสามก๊ก และ 108 ตามลำดับ ซึ่งระหว่างที่ยิ่งใหญ่ทั้งสี่นวนิยายคลาสสิกของวรรณคดีจีน อดีตเป็นประวัติศาสตร์ romanticised บอกเล่าเหตุการณ์ในราชวงศ์ฮั่นตะวันออกสายและสามก๊กระยะเวลา