in the early weeks of 2009, Chris C

in the early weeks of 2009, Chris Cole man began telling friends and associates in Columbia, Illinois, that he was worried about the safety of his family. He had been receiving death threats from an online stalker, and the e-mails had begun to mention his wife, Sheri, and his sons, Garret and Gavin, who were nine and eleven. Coleman asked his neighbor across the street, a police officer, to train a security camera on the front of his house.

Coleman understood surveillance better than most. He worked as the security chief for Joyce Meyer, whose cable television program, “Enjoying Everyday Life,” is at the center of an evangelical empire estimated to be worth more than a hundred million dollars a year; it includes a radio program, self-help and children’s books, CDs, podcasts, overseas missions, and motivational conventions. Initially, the threats focussed on Meyer, warning that if she didn’t quit preaching she’d pay the price, but the stalker soon turned his wrath on Coleman and his family. One note to Sheri read “Fuck you! Deny your God publicly or else!” Another read “Time is running out for you and your family.”

On May 5th, Coleman left his home early to work out at the gym. Afterward, when he called his wife and got no answer, he asked his neighbor the policeman to check on her. The officer found a horrifying scene. Red graffiti—“Fuck you” and “U have paid!”—was scrawled on the walls and on the sheets of the beds in which Sheri, Gavin, and Garret lay strangled to death. A back window was open, suggesting that someone had entered the house out of view of the camera.

The police quickly came to suspect Coleman himself. A long trail of text messages on his phone made it clear that he was having an affair with a cocktail waitress. And if Coleman had left Sheri he would have risked losing his salary of a hundred thousand dollars a year. Meyer maintained a strict no-divorce policy among her employees, in keeping with her understanding of Scripture. In February, Sheri had told a friend that she was afraid of her husband and “said that if anything happened to her, Chris did it,” the friend testified.

Still, Coleman maintained his innocence, and the evidence against him was circumstantial. His DNA was not found anywhere that would connect him directly to the crime. At the trial last spring, nearly forty witnesses and evidentiary specialists took the stand. The modern science of forensics has spawned numerous specialties and subspecialties, including forensic branches of dentistry, anthropology, sculpting, and even entomology (interpreting the presence of certain insects to fix the time of death). At the trial, experts could show that some of the threatening e-mails had been sent from Coleman’s computer, but they couldn’t prove that it hadn’t been hacked. They could tell the jury that Coleman had purchased a can of red spray paint months before, but they couldn’t link Coleman to the can used in the crime. Toward the end of the trial, prosecutors asked for the testimony of Robert Leonard, a practitioner of one of the lesser-known subspecialties: forensic linguistics.

These days, the word “forensic” conjures an image of a technician on a “C.S.I.” episode who delicately retrieves a single hair or a chip of paint from a crime scene, surmises the unlikeliest facts, and presents them to the authorities as incontrovertible evidence. If “forensic linguist” brings to mind a verbal specialist who plucks slivers of meaning from old letters and segments of audiotape before announcing that the perpetrator is, say, a middle-aged insurance salesman from Philadelphia, that’s not far from the truth. In the Coleman case, Leonard, the head of the linguistics program at Hofstra University, on Long Island, was punctilious in his presentation. Relying largely on word choice and spelling, he suggested that the same person had written the threatening e-mails and sprayed the graffiti, and that those specimens bore similarities to Coleman’s prose style.

In preparing his testimony, Leonard consulted with his frequent partner, James Fitzgerald, a retired F.B.I. forensic linguist. Fitzgerald brought the field to prominence in 1996 with his work in the case of the Unabomber, who had sent a series of letter bombs to professors over several years. Fitzgerald had successfully urged the F.B.I. to publish the Unabomber’s “manifesto”—a rambling thirty-five-thousand-word declaration of the perpetrator’s philosophy. Many people called the Bureau to say they recognized the writing style. By analyzing syntax, word choice, and other linguistic patterns, Fitzgerald narrowed down the range of possible authors and finally linked the manifesto to the writings of Ted Kaczynski, a reclusive former mathematician. For instance, the bomber’s use of the terms “broad” and “negro,” for women and African-Americans, enabled Fitzgerald roughly to calculate his age. Both Kaczynski and the Unabomber also showed a preference for dozens of unusual words and expressions, such as “chimerical,” “anomic,” and “cool-headed logicians,” as well as the less familiar version of the cliché “You can’t eat your cake and have it too.” A judge ruled that the linguistic evidence was strong enough to prompt him to issue a search warrant for Kaczynski’s cabin in Montana; what was found there put him in prison for life.

Fitzgerald went on to formalize some of the tools used in forensic linguistics, and started the Communicated Threat Assessment Database. The CTAD is the most comprehensive collection of linguistic patterns in written threats, containing more than a million words and some four thousand “criminally oriented communications.” At the Coleman trial, Leonard noted that many of the killer’s spray-painted sentences began with the word “fuck,” as did the e-mails and letters—usage that at first might seem common. But he explained that a CTAD search showed that only 0.8 per cent of threatening notes used “fuck” as the first word in a sentence. In addition, both the graffiti and the threatening notes relied on two obscenities, “fuck” and “bitch,” to the exclusion of all others. Leonard went on to compare the graffiti with two hundred and twenty-one e-mails known to have been written by Coleman. He noted that the shorthand “U” for “you” is often found in cell-phone text messages but rarely in e-mails. Both the killer and Coleman used “U” in e-mails. Coleman also consistently put the apostrophe of a contraction in the wrong place—“doesnt’ ” and “cant’ ”—as did the killer. Leonard’s testimony was disputed in the courtroom, but, in a case with no physical evidence firmly linking Coleman to the crime, Leonard’s words—and Coleman’s—took on added weight. After a day of deliberations, the jury found Coleman guilty, which made him eligible for the death penalty; the judge sentenced Coleman to three life terms in prison.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสัปดาห์แรกของ 2009, Chris โคลแมนเริ่มบอกเพื่อน ๆ และสมาคมในโคลัมเบีย รัฐอิลลินอยส์ ว่า เป็นห่วงความปลอดภัยของครอบครัว เขาก็ได้รับคามตายจากเป็น stalker ออนไลน์ และอีเมล์ที่เริ่มพูดถึงภรรยาของเขา เช และบุตร Garret และเกวิน เก้า และสิบเอ็ด โคล์ขอเพื่อนบ้านของเขาข้ามถนน ตำรวจ ฝึกกล้องรักษาความปลอดภัยที่หน้าบ้านของเขาโคล์เข้าใจเฝ้าระวังที่ดีมาก เขาทำงานเป็นหัวหน้ารักษาความปลอดภัยสำหรับ Joyce Meyer ซึ่งมีโปรแกรมเคเบิลทีวี "เพลิดเพลินกับชีวิตประจำวัน เป็นศูนย์กลางของอาณาจักร evangelical ประมาณมูลค่ากว่าร้อยล้านเหรียญต่อปี รวมโปรแกรมวิทยุ เฮ้ลพ์ และเด็กหนังสือ ซีดี พอดคาสต์ ภารกิจต่างประเทศ และแบบแผนการหัด เริ่มแรก คาม focussed ใน Meyer คำเตือนว่า ถ้าเธอไม่เลิกดู เธอจะจ่ายราคา แต่ stalker ที่เปิดพระอาชญาโคล์และครอบครัวเร็ว ๆ นี้ หมายเหตุหนึ่งเชอ่าน "Fuck คุณ ปฏิเสธพระเจ้าของเผย หรืออื่น" อีกอ่าน "เวลาหมดสำหรับคุณและครอบครัว"บน 5 พฤษภาคม โคล์ซ้ายบ้านก่อนการทำงานจากที่โรงยิม หลังจากนั้น เมื่อเขาเรียกภรรยาของเขา และได้รับการตอบรับ เขาถามเพื่อนบ้านของเขาตำรวจเพื่อตรวจสอบกับเธอ เจ้าหน้าที่ที่พบเห็นฉาก กราฟฟิตีสีแดง — "Fuck คุณ" และ "คุณมีจ่าย" โดยมี scrawled บนผนัง และ บนแผ่นงานของเตียงในวางที่เช เกวิน และ Garret ที่ผูกคอตาย หน้าต่างหลังเปิด แนะนำให้ คนได้เข้าไปในบ้านจากมุมมองของกล้องได้ตำรวจอย่างรวดเร็วมาสงสัยโคล์เอง ทางยาวของข้อความในโทรศัพท์ของเขาทำให้มันชัดเจนว่า เขามีเรื่องกับพนักงานเสิร์ฟค็อกเทล และถ้าโคล์มีซ้ายเช เขาจะมี risked สูญเสียเงินเดือนของเขาร้อยพันดอลลาร์ต่อปี Meyer รักษานโยบายหย่าไม่เข้มงวดพนักงานของเธอ เพื่อเธอเข้าใจคัมภีร์ ในเดือนกุมภาพันธ์ เชได้บอกเพื่อนว่า เธอกลัวสามีและการ "กล่าวว่า หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ Chris ทำ" ของเธอ เพื่อนที่ testifiedยังคง โคล์รักษาความบริสุทธิ์ของเขา และหลักฐานที่เขาถูกใจกลางกรุงมะนิลา ดีเอ็นเอของเขาไม่พบที่ใดก็ได้ที่จะเชื่อมต่อเขาโดยตรงกับอาชญากรรม คดีสุดท้ายสปริง พยานเกือบสี่สิบและผู้เชี่ยวชาญ evidentiary เอาขาตั้ง นิติศาสตร์สมัยใหม่ได้เกิดอาหารจำนวนมากและ subspecialties รวมทั้งสาขานิติเวชของทันตแพทยศาสตร์ มานุษยวิทยา แกะสลัก และแม้กระทั่งกีฏวิทยา (การตีความของแมลงบางอย่างเพื่อแก้ไขเวลาตาย) คดี ผู้เชี่ยวชาญอาจแสดงว่า บางอีเมล์คุกคามถูกส่งมาจากคอมพิวเตอร์ของโคล์ แต่พวกเขาไม่สามารถพิสูจน์ว่า มันไม่ได้ถูก hacked พวกเขาสามารถบอกคณะลูกขุนว่า โคล์ซื้อมาสามารถพ่นสีแดงเดือนก่อน แต่พวกเขาไม่สามารถเชื่อมโยงโคล์สามารถใช้ในอาชญากรรม ไปยังจุดสิ้นสุดของการทดลอง พนักงานอัยการขอพยานหลักฐานของโรเบิร์ต Leonard ผู้ประกอบการของ subspecialties น้อยรู้จัก: ภาษาศาสตร์ทางนิติวิทยาศาสตร์วันนี้ คำว่า "นิติเวช" conjures รูปช่างในตอน "C.S.I." ที่ประณีตดึงผมเดียวหรือชิสีจากฉากอาชญากรรม surmises ข้อเท็จจริง unlikeliest และแสดงหน่วยเป็นหลักฐาน incontrovertible ถ้า "นักภาษาศาสตร์ทางนิติวิทยาศาสตร์" นำใจผู้เชี่ยวชาญด้านวาจาที่ plucks slivers ของความหมาย จากตัวเก่าและเซ็กเมนต์ของ audiotape ก่อนประกาศที่ติงส พูด วัยกลางคนขายประกันจากฟิลาเดลเฟีย ที่อยู่ไม่ไกลจากความจริง ในกรณีโคล์ เลียวนาร์ด หัวของโปรแกรมภาษาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย Hofstra เกาะยาว มีบุคลากรเป็นงานนำเสนอของเขา อาศัยส่วนใหญ่ในการเลือกคำและการสะกดคำ เขาแนะนำว่า มีเขียนอีเมล์คุกคาม และพ่นกราฟฟิตีในบุคคลเดียวกัน และว่า specimens ที่แบกความเหมือนสไตล์ของโคล์ร้อยแก้วในการเตรียมพยานของพระองค์ Leonard ขอคำปรึกษากับคู่ของเขาบ่อย James ห้อง เป็นนักภาษาศาสตร์นิติเวช F.B.I. ปลด ห้องนำฟิลด์เพื่อความโดดเด่นในปี 1996 กับงานของเขาในกรณี Unabomber ซึ่งได้ส่งชุดระเบิดจดหมายถึงอาจารย์หลายปี ห้องเรียบร้อยแล้วได้เรียกร้องให้ F.B.I. เพื่อเผยแพร่เป็น Unabomber "ประกาศ" — ประกาศสามสิบห้าพันคำที่ยูเนสโกปรัชญาของติงส หลายคนเรียกว่าสำนักงานว่าพวกเขารู้จักลักษณะการเขียน โดยการวิเคราะห์ไวยากรณ์ ตัวเลือกคำ และรูปแบบอื่น ๆ ภาษาศาสตร์ ห้องจำกัดลงช่วงของผู้เขียนที่เป็นไปได้ และสุดท้าย กับแถลงการณ์ในงานเขียนของ Ted Kaczynski เป็นนักคณิตศาสตร์เดิมรู้สึกอุ่นใจ ตัวอย่าง เครื่องบินทิ้งระเบิดที่ใช้เงื่อนไข "กว้าง" และ "negro สำหรับผู้หญิงและแอฟริกันอเมริกัน เปิดใช้งานห้องคร่าว ๆ เพื่อคำนวณอายุของเขา Kaczynski และ Unabomber ยังแสดงให้เห็นว่าสำหรับหลายสิบคำปกติและนิพจน์ เช่น "chimerical," "anomic และ"cool-headed logicians" เป็นรุ่นไม่คุ้นเคยของ cliché "คุณไม่กินเค้กของคุณ และมีมากเกินไป" ผู้พิพากษาที่พิพากษาว่า หลักภาษาศาสตร์ไม่แข็งแรงพอที่ให้เขาออกหมายค้นห้องโดยสารของ Kaczynski ในมอนทานา สิ่งที่พบมีใส่เขาในเรือนจำสำหรับชีวิตห้องได้ formalize บางส่วนของเครื่องมือที่ใช้ในทางนิติวิทยาศาสตร์ภาษาศาสตร์ และเริ่มต้นการสื่อสารฐานข้อมูลประเมินภัยคุกคาม CTAD เป็นคอลเลกชันมากที่สุดของรูปแบบภาษาศาสตร์ในคุกคามเขียน ที่ประกอบด้วยมากกว่าล้านคำ และบางพัน 4 "criminally มุ่ง เน้นสื่อสาร" ที่ทดลองโคล์ Leonard ไว้ของของนักฆ่า spray-painted ประโยคเริ่มต้น ด้วยคำว่า "fuck เป็นได้อีเมล์และตัวอักษรโดยใช้ที่ในตอนแรกอาจดูเหมือนทั่วไป แต่เขาอธิบายว่า การค้นหา CTAD พบว่า เพียง 0.8 ร้อยละของการคุกคามหมายเหตุใช้ "fuck" เป็นคำแรกในประโยค นอกจากนี้ กราฟฟิตีและหมายเหตุคุกคามอาศัยโดยสอง "fuck" และ "บ้า การตัดอื่น ๆ ทั้งหมด เลียวนาร์ดไปในการเปรียบเทียบต่างกับอีสองร้อย และน้อยจะมีการเขียน โดยโคล์ เขาสังเกตว่า ย่อ "U" สำหรับ "คุณ" มักจะพบ ในข้อความโทรศัพท์มือถือ แต่ไม่ค่อย ในอีเมล์ นักฆ่าและโคล์ใช้ "U" ในอีเมล์ โคล์ใส่เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวของการหดตัวที่ไม่ถูกต้องอย่างสม่ำเสมอยัง — "ไม่ ' " และ "ต้อน" " — เป็นนักฆ่าที่ไม่ พยานหลักฐานของเลียวนาร์ดได้มีข้อโต้แย้ง courtroom แต่ ในกรณี มีพยานไม่มั่นหมายโคล์กับอาชญากรรม คำของเลียวนาร์ด — และของโคล์ — เอาบนน้ำหนักเพิ่ม หลังจากวันอย่างรอบคอบยิ่งขึ้น คณะลูกขุนพบโคล์ผิด ซึ่งทำให้เขาสมสำหรับประหาร ผู้พิพากษาที่พิพากษาโคล์สามเงื่อนไขชีวิตในเรือนจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสัปดาห์แรกของปี 2009 ที่มนุษย์คริสโคลเริ่มบอกเพื่อนและผู้ร่วมในโคลัมเบีย, อิลลินอยส์ว่าเขาเป็นห่วงเกี่ยวกับความปลอดภัยของครอบครัวของเขา เขาได้รับการขู่ว่าจะฆ่าจากกร่างออนไลน์และอีเมลได้เริ่มพูดถึงภรรยาของเขา Sheri และบุตรชายของเขาหลังคาและกาวินที่ได้เก้าสิบเอ็ด โคลแมนถามเพื่อนบ้านของเขาข้ามถนนเจ้าหน้าที่ตำรวจในการฝึกอบรมกล้องรักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านหน้าของบ้านของเขา. โคลแมนเข้าใจเฝ้าระวังดีกว่ามากที่สุด เขาทำงานเป็นหัวหน้ารักษาความปลอดภัยสำหรับจอยซ์เมเยอร์ที่มีรายการโทรทัศน์เคเบิล "เพลิดเพลินกับชีวิตประจำวัน" เป็นศูนย์กลางของอาณาจักรของพระเยซูคาดว่าจะมีมูลค่ากว่าร้อยล้านดอลลาร์ปี; มันรวมถึงรายการวิทยุ, ช่วยตัวเองและหนังสือสำหรับเด็ก, CD, พอดคาสต์ภารกิจในต่างประเทศและการประชุมสร้างแรงบันดาลใจ ในขั้นต้นการคุกคามเพ่งความสนใจไปเมเยอร์เตือนว่าถ้าเธอไม่ได้ออกจากพระธรรมเทศนาเธอจะจ่ายราคา แต่กร่างเร็ว ๆ นี้หันความโกรธของเขาในโคลแมนและครอบครัวของเขา ทราบเพื่อ Sheri อ่าน "สังวาสคุณ! ปฏิเสธพระเจ้าของสาธารณชนหรืออื่น ๆ ! "อีกอ่าน" เวลาทำงานออกสำหรับคุณและครอบครัวของคุณ. "เมื่อวันที่5 พฤษภาคมโคลแมนออกจากบ้านของเขาก่อนที่จะทำงานออกที่โรงยิม หลังจากนั้นเมื่อเขาเรียกว่าภรรยาของเขาและได้คำตอบไม่มีเขาถามเพื่อนบ้านของตำรวจในการตรวจสอบของเธอ เจ้าหน้าที่พบว่ามีฉากที่น่ากลัว แดง graffiti- "สังวาสคุณ" และ "ยูได้จ่ายเงิน!" - ถูกที่เขียนบนผนังและบนแผ่นเตียงที่ Sheri กาวินและหลังคานอนรัดคอจนตาย หน้าต่างเปิดกลับมาบอกว่ามีคนเข้าไปในบ้านออกจากมุมมองของกล้อง. ตำรวจได้อย่างรวดเร็วมาถึงตัวเองสงสัยว่าโคลแมน เส้นทางยาวของข้อความบนโทรศัพท์มือถือของเขาทำให้มันชัดเจนว่าเขามีความสัมพันธ์กับสาวเสิร์ฟค็อกเทลหนึ่ง และถ้าโคลแมนได้ออก Sheri เขาจะต้องเสี่ยงสูญเสียเงินเดือนของเขาของแสนดอลลาร์ต่อปี เมเยอร์ยังคงนโยบายไม่มีการหย่าร้างที่เข้มงวดในหมู่พนักงานของเธอในการรักษาด้วยความเข้าใจของเธอคัมภีร์ ในเดือนกุมภาพันธ์ Sheri ได้บอกเพื่อนว่าเธอกลัวสามีของเธอและ "บอกว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอคริสไม่ได้" เพื่อนเบิกความ. ยังคงโคลแมนรักษาความบริสุทธิ์ของเขาและหลักฐานกับเขาเป็นสถานการณ์ ดีเอ็นเอของเขาไม่ได้พบได้ทุกที่จะเชื่อมต่อโดยตรงกับเขาอาชญากรรม ในการพิจารณาคดีในฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมาเกือบสี่สิบพยานหลักฐานและผู้เชี่ยวชาญด้านการเอาขาตั้ง วิทยาศาสตร์ที่ทันสมัยของนิติได้กลับกลายพิเศษจำนวนมากและ subspecialties รวมทั้งสาขานิติวิทยาศาสตร์ของทันตกรรมมานุษยวิทยาแกะสลักและแม้กระทั่งกีฏวิทยา (การตีความการปรากฏตัวของแมลงบางเวลาในการแก้ไขปัญหาของการเสียชีวิต) ในการพิจารณาคดีที่ผู้เชี่ยวชาญสามารถแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของอีเมลที่เป็นอันตรายถูกส่งมาจากคอมพิวเตอร์ของโคลแมน แต่พวกเขาไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่ามันไม่ได้ถูกแฮ็ก พวกเขาสามารถบอกคณะลูกขุนว่าโคลแมนได้ซื้อกระป๋องสีสเปรย์สีแดงเดือนก่อน แต่พวกเขาไม่สามารถที่จะเชื่อมโยงโคลแมนที่สามารถนำมาใช้ในการก่ออาชญากรรม ในช่วงท้ายของการพิจารณาคดีที่อัยการถามคำให้การของโรเบิร์ตลีโอนาร์, ผู้ประกอบการของหนึ่งใน subspecialties ไม่ค่อยมีคนรู้จัก. ภาษาศาสตร์นิติวิทยาศาสตร์วันนี้คำว่า"นิติเวช" เสกภาพของช่างในเป็น "CSI" ตอน ที่ประณีตดึงผมคนเดียวหรือชิปของสีจากที่เกิดเหตุอาชญากรรมที่สันนิษฐานข้อเท็จจริง unlikeliest และนำเสนอพวกเขาให้เจ้าหน้าที่เป็นหลักฐาน ถ้า "นักภาษาศาสตร์นิติวิทยาศาสตร์" นำมาสู่ใจผู้เชี่ยวชาญทางวาจาที่กระตุกเศษของความหมายจากตัวอักษรที่เก่าแก่และส่วนของการอภิปรายก่อนที่จะประกาศว่าผู้กระทำผิดคือการพูดการขายประกันวัยกลางคนจากฟิลาเดลที่ไม่ไกลจากความจริง ในกรณีที่โคลแมน, ลีโอนาร์หัวของโปรแกรมภาษาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย Hofstra ที่ลองไอส์แลนด์เป็นอย่างพิถีพิถันในการนำเสนอของเขา อาศัยส่วนใหญ่ในการเลือกคำและการสะกดคำที่เขาบอกว่าเป็นคนคนเดียวกันได้เขียนอีเมลคุกคามและพ่นกราฟฟิตีและตัวอย่างผู้ที่คล้ายคลึงกับรูปแบบร้อยแก้วโคลแมน. ในการจัดทำคำให้การของเขาลีโอนาร์ปรึกษากับคู่ของเขาบ่อยเจมส์ ฟิตซ์เจอรัลด์นักภาษาศาสตร์เอฟบีไอเกษียณนิติเวช ฟิตซ์เจอรัลด์นำด้านการให้ความสำคัญในปี 1996 กับการทำงานของเขาในกรณีของบอมเบอร์ซึ่งเป็นผู้ที่ได้ส่งชุดของระเบิดจดหมายถึงอาจารย์ในช่วงหลายปี ฟิตซ์เจอรัลด์ได้เรียกร้องให้เอฟบีไอที่ประสบความสำเร็จในการเผยแพร่ของบอมเบอร์ "แถลงการณ์" -A ท่องเที่ยวประกาศสามสิบห้าพันคำของปรัชญาของผู้กระทำผิด หลายคนเรียกว่าสำนักที่จะกล่าวว่าพวกเขาได้รับการยอมรับรูปแบบการเขียน โดยการวิเคราะห์ไวยากรณ์, การเลือกคำและรูปแบบภาษาอื่น ๆ ฟิตซ์เจอรัลด์แคบลงช่วงของผู้เขียนที่เป็นไปได้และในที่สุดก็ประกาศการเชื่อมโยงไปยังงานเขียนของเท็ดเลชคัคเป็นนักคณิตศาสตร์อดีตสันโดษ ยกตัวอย่างเช่นการใช้เครื่องบินทิ้งระเบิดของคำว่า "กว้าง" และ "นิโกร" สำหรับผู้หญิงและแอฟริกันอเมริกันที่เปิดใช้งานฟิตซ์เจอรัลด์ประมาณในการคำนวณอายุของเขา ทั้งเลชคัคและบอมเบอร์ยังแสดงให้เห็นการตั้งค่าสำหรับหลายสิบของคำที่ผิดปกติและการแสดงออกเช่น "เพ้อฝัน", "anomic" และ "logicians เย็นมุ่งหน้าไป" เช่นเดียวกับรุ่นที่คุ้นเคยน้อยคิดโบราณ "คุณไม่สามารถ กินเค้กของคุณและมีมันมากเกินไป "ผู้พิพากษาตัดสินว่าหลักฐานที่เป็นภาษาแข็งแรงพอที่จะแจ้งให้เขาออกหมายค้นสำหรับห้องโดยสารของเลชคัคในมอนแทนา. สิ่งที่ถูกพบว่ามีทำให้เขาอยู่ในคุกตลอดชีวิต. ฟิตซ์เจอรัลด์ไปในการที่จะทำพิธีบางส่วนของเครื่องมือที่ใช้ในการภาษาศาสตร์นิติวิทยาศาสตร์และเริ่มสื่อสารฐานข้อมูลการประเมินภัยคุกคาม CTAD เป็นคอลเลกชันที่ครอบคลุมมากที่สุดของรูปแบบทางภาษาในภัยคุกคามที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่มีมากกว่าล้านคำและบางสี่พัน "การสื่อสารที่มุ่งเน้นอาชญากร." ในการพิจารณาคดีโคลแมน, ลีโอนาร์สังเกตเห็นว่าหลายประโยคพ่นสีของฆาตกรที่จะเริ่มต้นด้วยคำว่า "เพศสัมพันธ์" เช่นเดียวกับอีเมลและตัวอักษรการใช้งานที่ตอนแรกอาจจะดูร่วมกัน แต่เขาอธิบายว่าการค้นหา CTAD พบว่ามีเพียงร้อยละ 0.8 ของการบันทึกขู่ใช้ "เพศสัมพันธ์" เป็นคำแรกในประโยค นอกจากนี้ทั้งภาพวาดและบันทึกคุกคามอาศัยสองหยาบคาย "เพศสัมพันธ์" และ "เลว" ปันใจให้คนอื่น ๆ ทั้งหมด ลีโอนาร์ไปในการเปรียบเทียบกับกราฟฟิตี 221 อีเมลที่รู้จักกันได้รับการเขียนโดยโคลแมน เขาสังเกตเห็นว่าชวเลข "U" สำหรับ "คุณ" มักจะพบในข้อความโทรศัพท์มือถือ แต่ไม่ค่อยในอีเมล ทั้งนักฆ่าและใช้โคลแมน "U" ในอีเมล โคลแมนยังใส่เครื่องหมายวรรคตอนอย่างต่อเนื่องของการหดตัวใน Place- ผิด "ไม่ได้" และ "เท" -as ไม่ฆาตกร คำให้การของลีโอนาร์แน่นอนในห้องพิจารณาคดี แต่ในกรณีที่มีหลักฐานทางกายภาพอย่างมั่นคงไม่มีการเชื่อมโยงโคลแมนกับอาชญากรรม, ลีโอนาร์คำและ Coleman's-เอาน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น หลังจากวันที่มีการพิจารณาที่คณะลูกขุนพบว่ามีความผิดโคลแมนซึ่งทำให้เขามีสิทธิ์ได้รับโทษประหารชีวิต; ผู้พิพากษาตัดสินจำคุกโคลแมนสามแง่ชีวิตในคุก