Abstract art uses a visual language

Abstract art uses a visual language of shape, form, color and line to create a composition which may exist with a degree of independence from visual references in the world.[1] Western art had been, from the Renaissance up to the middle of the 19th century, underpinned by the logic of perspective and an attempt to reproduce an illusion of visible reality. The arts of cultures other than the European had become accessible and showed alternative ways of describing visual experience to the artist. By the end of the 19th century many artists felt a need to create a new kind of art which would encompass the fundamental changes taking place in technology, science and philosophy. The sources from which individual artists drew their theoretical arguments were diverse, and reflected the social and intellectual preoccupations in all areas of Western culture at that time.[2]

Abstract art, nonfigurative art, nonobjective art, and nonrepresentational art are loosely related terms. They are similar, but perhaps not of identical meaning.

Abstraction indicates a departure from reality in depiction of imagery in art. This departure from accurate representation can be slight, partial, or complete. Abstraction exists along a continuum. Even art that aims for verisimilitude of the highest degree can be said to be abstract, at least theoretically, since perfect representation is likely to be exceedingly elusive. Artwork which takes liberties, altering for instance color and form in ways that are conspicuous, can be said to be partially abstract. Total abstraction bears no trace of any reference to anything recognizable. In geometric abstraction, for instance, one is unlikely to find references to naturalistic entities. Figurative art and total abstraction are almost mutually exclusive. But figurative and representational (or realistic) art often contains partial abstraction.

Both geometric abstraction and lyrical abstraction are often totally abstract. Among the very numerous art movements that embody partial abstraction would be for instance fauvism in which color is conspicuously and deliberately altered vis-a-vis reality, and cubism, which blatantly alters the forms of the real life entities depicted.[3][4]

History Edit

Main articles: History of painting and Western painting
Abstraction in early art and many cultures Edit
Main articles: Prehistoric art and Eastern art history
Much of the art of earlier cultures – signs and marks on pottery, textiles, and inscriptions and paintings on rock – were simple, geometric and linear forms which might have had a symbolic or decorative purpose.[5] It is at this level of visual meaning that abstract art communicates. One can enjoy the beauty of Chinese calligraphy or Islamic calligraphy without being able to read it.

19th century Edit
Main articles: Romanticism, Impressionism, Post-Impressionism and Expressionism
Three art movements which contributed to the development of abstract art were Romanticism, Impressionism and Expressionism. Artistic independence for artists was advanced during the 19th century. Patronage from the church diminished and private patronage from the public became more capable of providing a livelihood for artists.[citation needed]


James McNeill Whistler, Nocturne in Black and Gold: The Falling Rocket (1874), Detroit Institute of Arts. A near abstraction, in 1877 Whistler sued the art critic John Ruskin for libel after the critic condemned this painting. Ruskin accused Whistler of "ask[ing] two hundred guineas for throwing a pot of paint in the public's face." [6][7]
Early intimations of a new art had been made by James McNeill Whistler who, in his painting Nocturne in Black and Gold: The falling Rocket, (1872), placed greater emphasis on visual sensation than the depiction of objects. An objective interest in what is seen, can be discerned from the paintings of John Constable, J M W Turner, Camille Corot and from them to the Impressionists who continued the plein air painting of the Barbizon school. Paul Cézanne had begun as an Impressionist but his aim – to make a logical construction of reality based on a view from a single point,[8] with modulated colour in flat areas – became the basis of a new visual art, later to be developed into Cubism by Georges Braque and Pablo Picasso.

Expressionist painters explored the bold use of paint surface, drawing distortions and exaggerations, and intense color. Expressionists produced emotionally charged paintings that were reactions to and perceptions of contemporary experience; and reactions to Impressionism and other more conservative directions of late 19th-century painting. The Expressionists drastically changed the emphasis on subject matter in favor of the portrayal of psychological states of being. Although artists like Edvard Munch and James Ensor drew influences principally from the work of the Post-Impressionists they were instrumental to the advent of abstraction in the 20th century.


Henri Matisse, The Yellow Curtain, 1915. With his Fauvist color and drawing Matisse comes very close to pure abstraction.
Additionally in the late 19th century in Eastern Europe mysticism and early modernist religious philosophy as expressed by theosophist Mme. Blavatsky had a profound impact on pioneer geometric artists like Wassily Kandinsky, and Hilma af Klint. The mystical teaching of Georges Gurdjieff and P.D. Ouspensky also had an important influence on the early formations of the geometric abstract styles of Piet Mondrian and his colleagues in the early 20th centur

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะนามธรรมใช้ภาษาภาพของรูปร่าง แบบฟอร์ม สี และเส้นในการสร้างองค์ประกอบซึ่งอาจมีอยู่กับระดับของความเป็นอิสระจากภาพอ้างอิงในโลก [1] ศิลปะตะวันตกได้ จากเรเนสซองถึงกลางศตวรรษที่ 19 รับการค้ำจุนจากตรรกะของมุมมองและความพยายามที่จะสร้างเป็นภาพลวงตาของความเป็นจริงที่มองเห็น ศิลปะวัฒนธรรมอื่น ๆ ในยุโรปได้กลายเป็นที่สามารถเข้าถึงได้ และแสดงให้เห็นวิธีอื่นอธิบายประสบการณ์ภาพศิลปิน ช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ศิลปินมากมายรู้สึกว่าจำเป็นต้องสร้างแบบใหม่ของศิลปะซึ่งจะรอบเปลี่ยนแปลงพื้นฐานที่ใช้ในปรัชญา วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี แหล่งมาซึ่งแต่ละศิลปินวาดอาร์กิวเมนต์ของทฤษฎีได้หลากหลาย และผล preoccupations ทางปัญญา และทางสังคมในพื้นที่ทั้งหมดของวัฒนธรรมตะวันตกในเวลานั้น [2]ศิลปะนามธรรม ศิลปะ nonfigurative, nonobjective ศิลปะ ศิลปะ nonrepresentational และมีเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องซึ่ง พวกเขาจะคล้าย กัน แต่อาจจะไม่ความหมายเหมือนกันAbstraction indicates a departure from reality in depiction of imagery in art. This departure from accurate representation can be slight, partial, or complete. Abstraction exists along a continuum. Even art that aims for verisimilitude of the highest degree can be said to be abstract, at least theoretically, since perfect representation is likely to be exceedingly elusive. Artwork which takes liberties, altering for instance color and form in ways that are conspicuous, can be said to be partially abstract. Total abstraction bears no trace of any reference to anything recognizable. In geometric abstraction, for instance, one is unlikely to find references to naturalistic entities. Figurative art and total abstraction are almost mutually exclusive. But figurative and representational (or realistic) art often contains partial abstraction.Both geometric abstraction and lyrical abstraction are often totally abstract. Among the very numerous art movements that embody partial abstraction would be for instance fauvism in which color is conspicuously and deliberately altered vis-a-vis reality, and cubism, which blatantly alters the forms of the real life entities depicted.[3][4]History EditMain articles: History of painting and Western paintingAbstraction in early art and many cultures EditMain articles: Prehistoric art and Eastern art historyMuch of the art of earlier cultures – signs and marks on pottery, textiles, and inscriptions and paintings on rock – were simple, geometric and linear forms which might have had a symbolic or decorative purpose.[5] It is at this level of visual meaning that abstract art communicates. One can enjoy the beauty of Chinese calligraphy or Islamic calligraphy without being able to read it.19th century EditMain articles: Romanticism, Impressionism, Post-Impressionism and ExpressionismThree art movements which contributed to the development of abstract art were Romanticism, Impressionism and Expressionism. Artistic independence for artists was advanced during the 19th century. Patronage from the church diminished and private patronage from the public became more capable of providing a livelihood for artists.[citation needed]James McNeill Whistler, Nocturne in Black and Gold: The Falling Rocket (1874), Detroit Institute of Arts. A near abstraction, in 1877 Whistler sued the art critic John Ruskin for libel after the critic condemned this painting. Ruskin accused Whistler of "ask[ing] two hundred guineas for throwing a pot of paint in the public's face." [6][7]Early intimations of a new art had been made by James McNeill Whistler who, in his painting Nocturne in Black and Gold: The falling Rocket, (1872), placed greater emphasis on visual sensation than the depiction of objects. An objective interest in what is seen, can be discerned from the paintings of John Constable, J M W Turner, Camille Corot and from them to the Impressionists who continued the plein air painting of the Barbizon school. Paul Cézanne had begun as an Impressionist but his aim – to make a logical construction of reality based on a view from a single point,[8] with modulated colour in flat areas – became the basis of a new visual art, later to be developed into Cubism by Georges Braque and Pablo Picasso.
Expressionist painters explored the bold use of paint surface, drawing distortions and exaggerations, and intense color. Expressionists produced emotionally charged paintings that were reactions to and perceptions of contemporary experience; and reactions to Impressionism and other more conservative directions of late 19th-century painting. The Expressionists drastically changed the emphasis on subject matter in favor of the portrayal of psychological states of being. Although artists like Edvard Munch and James Ensor drew influences principally from the work of the Post-Impressionists they were instrumental to the advent of abstraction in the 20th century.


Henri Matisse, The Yellow Curtain, 1915. With his Fauvist color and drawing Matisse comes very close to pure abstraction.
Additionally in the late 19th century in Eastern Europe mysticism and early modernist religious philosophy as expressed by theosophist Mme. Blavatsky had a profound impact on pioneer geometric artists like Wassily Kandinsky, and Hilma af Klint. The mystical teaching of Georges Gurdjieff and P.D. Ouspensky also had an important influence on the early formations of the geometric abstract styles of Piet Mondrian and his colleagues in the early 20th centur

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะนามธรรมใช้ภาษาภาพรูปร่าง รูปทรง สี และเส้นเพื่อสร้างองค์ประกอบที่อาจมีอยู่กับระดับของความเป็นอิสระจากภาพอ้างอิงในโลก [ 1 ] ศิลปะตะวันตกที่ได้รับจากเรเนสซองถึงกลางศตวรรษที่ 19 , การสนับสนุนโดยตรรกะของมุมมองและความพยายามที่จะทำซ้ำภาพลวงตาของความเป็นจริงที่สามารถมองเห็นได้ศิลปะของวัฒนธรรมอื่นที่ไม่ใช่ยุโรปได้กลายเป็นเข้าถึงได้ และแสดงวิธีทางเลือกของการอธิบายประสบการณ์ภาพกับศิลปิน ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 ศิลปินหลายคนรู้สึกว่าต้องสร้างชนิดใหม่ของศิลปะซึ่งจะครอบคลุมพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในเทคโนโลยี วิทยาศาสตร์ และปรัชญาแหล่งที่มา ซึ่งแต่ละศิลปินวาดทางทฤษฎีขัดแย้งมีได้หลากหลาย และสะท้อนสังคม และสติปัญญา preoccupations ในทุกพื้นที่ของวัฒนธรรมตะวันตกในเวลานั้น [ 2 ]

nonfigurative นามธรรมศิลปะ ศิลปะ ศิลปะ ศิลปะ และ nonobjective , nonrepresentational มีเงื่อนไขอย่างหลวม ๆที่เกี่ยวข้อง พวกเขาจะคล้ายกัน แต่อาจไม่ใช่ความหมายเหมือนกัน

นามธรรมบ่งชี้จากความเป็นจริงในการจินตภาพในศิลปะ นี้ออกเดินทางจากตัวแทนที่ถูกต้องสามารถเล็กน้อยบางส่วนหรือสมบูรณ์ นามธรรมที่มีอยู่ตามต่อเนื่อง แม้ว่าศิลปะนั้นมีความคล้ายกันของระดับสูงสุดสามารถจะกล่าวว่าเป็นนามธรรม อย่างน้อยในทางทฤษฎี เนื่องจากการเป็นตัวแทนที่สมบูรณ์แบบน่าจะยิ่งนักยากจะเข้าใจงานศิลปะที่ใช้เสรีภาพ การแก้ไขตัวอย่างสีและรูปแบบในวิธีการที่ชัดเจน , สามารถพูดได้เป็นบางส่วน ทั้งหมดที่เป็นนามธรรมไม่มีร่องรอยของการอ้างอิงใด ๆ เลยรู้จักกัน ในเรขาคณิตนามธรรม ตัวอย่างหนึ่งคือยากที่จะหาการอ้างอิงไปยังหน่วยงานด . ศิลปะและนามธรรมเป็นรูปเป็นร่างเป็นพิเศษเกือบทั้งหมดร่วมกันแต่เปรียบเทียบและดำเนินการ ( หรือจริง ) มักจะประกอบด้วยศิลปะนามธรรมบางส่วน

ทั้งนามธรรมและเรขาคณิตนามธรรมเนื้อเพลงมักจะทั้งหมดที่นามธรรม ระหว่างมากมายมาก ศิลปะการเคลื่อนไหวที่รวบรวมสิ่งที่เป็นนามธรรมบางส่วนจะเป็นเช่นลัทธิโฟวิสม์ซึ่งเป็นสีเด่นและเปลี่ยนแปลงเจตนาเผชิญหน้าความเป็นจริง และในภาพนะซึ่งโจ๋งครึ่มเปลี่ยนแปลงรูปแบบของชีวิตจริงหรือภาพ [ 3 ] [ 4 ]

ประวัติแก้ไข

หลัก บทความ : ประวัติความเป็นมาของภาพวาดและจิตรกรรมนามธรรมศิลปะตะวันตก
เร็วและหลายวัฒนธรรมแก้ไข
บทความหลัก : ประวัติศาสตร์ศิลปะและประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันออก
มากของศิลปะวัฒนธรรมและป้ายและเครื่องหมายของก่อนหน้านี้ บนเครื่องปั้นดินเผา , สิ่งทอ , และภาพวาดและจารึกบนหิน–เป็นง่ายรูปแบบทางเรขาคณิตและเส้นซึ่งอาจเป็นสัญลักษณ์หรือการตกแต่งวัตถุประสงค์ [ 5 ] มันในระดับของความหมายนั้น ภาพศิลปะนามธรรมสื่อสารนี้ หนึ่งสามารถเพลิดเพลินกับความงามของการเขียนพู่กันจีน หรือการประดิษฐ์ตัวอักษรอิสลามโดยไม่ได้อ่าน . . .

ศตวรรษที่ 19 แก้ไข
หลัก บทความ : ความโรแมนติกฤษีหลังซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี
ฤษี ,