NIGHT CALLIt was the middle of the

NIGHT CALL
It was the middle of the night when Jenny
Logan's phone woke her. She was tired and
answered the phone sleepily.
'Logan.'
'Grant here, madam.'
'It's three o' clock in the morning, Grant. I hope
this is important.'
'I'm at the home of Alex Maclennan. He's dead.'
'Give me the address, Grant. I'll be there in
twenty-five minutes.'
Jenny Logan
w a s a n
inspector in
the Edinburgh
Police. The
phone often
woke her at
night. She got
out of bed and
dressed
quickly in a blue suit. She looked at herself in the
mirror and decided that her short brown hair
looked all right.
By a quarter past three she was driving through
the streets of Edinburgh. It was December and
there was snow on the ground. Princes Street
was empty. She could see Edinburgh Castle high
up to her left. While she drove, Logan thought
about Alex Maclennan.
The Maclennans were famous in Scotland. Murray
Madennan, Alex's father, had over sixty fish and
chip shops in different Scottish towns and cities.
Everyone in Scotland knew Maclennan's Fish &
Chips and most people ate them.
Murray Madennan had one son, Alex. Murray did
not want Alex to go into the family business so he
sent him to an expensive school in Switzerland.
Alex went from there to Bristol University in
England, and then to a business school near
Boston in the United States. Learning was
important for Alex but so was having a good time.
The Scottish newspapers were full of stories
about his life: he was having dinner with film
stars in Cannes; or he was having drinks with
sports stars in Monte Carlo; or he was dancing
with pop stars at a club in Manhattan. Alex knew
how to enjoy himself.
Then six years ago Murray Maclennan died. Alex
came back to Edinburgh. He got married and
bought a house. Then he sold all the fish and chip
shops and, together with an old schoolfriend, Ian
Ross, he opened an expensive restaurant in
Edinburgh.
Logan drove into Polwarth Gardens and stopped
outside Alex Maclennan's house. Logan didn't
come to rich areas of the city like this very often.
She usually spent more time in the dirtier,
poorer areas. Alex Maclennan's house was large
and more than one hundred years old.
It was Sergeant Grant who opened the front door.
He was fifty-eight and usually he looked young for
his age. Tonight he was looking old and tired.
"Hello, madam. Come in,' he said.
'Where´s the body, Grant?'
"On the first floor. In the bathroom.'
"The bathroom? OK. Let's go and have a look.
What do you know so far?' asked Logan.
They started to climb the stairs.
'Well, madam. Mr Maclennan went to have a bath,
probably at about eleven o' clock. He usually has
a bath at about that time,' began Grant.
'I see.'
'Mrs Maclennan was already in bed,' Grant said.
'She says she fell asleep at about ten thirty and
didn't hear her husband come up. Anyway, she
woke up at one thirty and he wasn't in bed. She
thought this was strange so she got up and went
to look for him. She couldn't find him but the
bathroom door was locked.'
'Did she try and get in?' asked Logan.
'Yes, she tried to break the door open but she
couldn't, so she called her brother.
He came round, broke open the door and they
found Mr Maclennan dead, on the bathroom
floor,' finished Grant.
Grant and Logan arrived at the bathroom. The
walls were black; the bath, basin and toilet were
white; the floor was black and white. Alex
Maclennan's body was on the floor. There was a
blue towel over his body.
'You say someone locked the door on the inside?'
asked Logan.
'That's right, madam,' Grant answered. Grant
showed Logan the broken wood.
'Has the doctor seen the body?' asked Logan.
'Yes, madam. He left just before you arrived.'
2
'So how did he die, then?' asked Logan, looking
down at Alex Maclennan's body.
'A broken neck, the doctor says. Looks like the
floor was wet, he fell, hit the side of the bath -
end of Alex Maclennan.'
Logan looked at the body more closely and then
looked round the room. The floor was wet, but
not very wet. The bath was empty. Alex
Maclennan's body was dry. The towel was dry
too.
'What about the window?' asked Logan.
'I thought about that,' said Grant. 'It's closed but
not locked. '
Logan walked across the room and opened the
window. She put her head outside and looked
down. It was about six metres to the ground - not
far.
'Right,' said Logan. 'Get the scientists here. I want
them to look everywhere in this room very
carefully. They must look at the window and the
wall outside, and at the ground outside too.
'OK, madam,' said Grant.
'Now, where are the family and how are they?'
'Well, there's only Mrs Maclennan and her brother.
They're both in the living room,' Grant answered.
Logan went down to the living room. A man and a
woman were sitting next to each other on the
sofa. The woman was probably in her late
twenties but it was difficult to tell because she
was crying. She had red hair and was wearing
night clothes.
'Mrs Maclennan, I'm Inspector Logan of the
Edinburgh Police,' said Logan. 'I'm very sorry
about your husb

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเรียกคืนก็กลางคืนเมื่อเจนนี่โทรศัพท์ของโลแกนตื่นเธอ เธอเหนื่อย และตอบโทรศัพท์ sleepily'โล'"เงินช่วยเหลือที่นี่ ม่าย'' ก็สามโอนาฬิกาในตอนเช้า เงินช่วยเหลือ ฉันหวังว่านะนี้ก็ '' ฉันที่บ้าน Alex Maclennan เขาจะตาย "' ให้ฉันอยู่ เงินช่วยเหลือ จะมีในยี่สิบห้านาที 'โลแกนเจนนี่w s n เป็นตรวจสอบในเอดินเบอระตำรวจ ที่โทรศัพท์บ่อยตื่นเธอที่คืน เธอได้ออกจากเตียง และแต่งตัวในชุดสีน้ำเงินอย่างรวดเร็ว เธอมองตัวเองในการกระจก และตัดสินใจว่า ผมสีน้ำตาลสั้นมองขวาทั้งหมดโดยไตรมาสสามผ่านมา เธอได้ขับรถผ่านถนนของเอดินบะระ ก็เดือนธันวาคม และยังมีหิมะบนพื้นดิน ถนนปริ๊นซ์ว่างเปล่า เธออาจดูสูงปราสาทเอดินบะระถึงด้านซ้ายของเธอ ในขณะที่เธอขับรถ โลแกนความคิดเกี่ยวกับ Alex MaclennanMaclennans มีชื่อเสียงในสก็อตแลนด์ได้ เมอร์เรย์Madennan พ่อของ Alex มีปลากว่า 60 และร้านชิในสกอตแลนด์เมืองต่าง ๆ และเมืองทุกคนในสก็อตแลนด์รู้ปลาของ Maclennan และเศษและคนส่วนใหญ่กินพวกเขาเมอร์เรย์ Madennan มีบุตรชายหนึ่ง Alex เมอร์เรย์ได้ไม่ต้อง Alex ไปสู่ธุรกิจของครอบครัวให้เขาส่งเขาไปโรงเรียนราคาแพงในสวิตเซอร์แลนด์Alex ไปจากมหาวิทยาลัยบริอังกฤษ แล้วโรงเรียนธุรกิจใกล้บอสตันสหรัฐอเมริกา การเรียนรู้คือสำคัญสำหรับ Alex แต่ให้ มีความสุขหนังสือพิมพ์ของสกอตแลนด์เต็มไปด้วยเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเขา: เขามีอาหารมื้อเย็นกับฟิล์มstars in Cannes; or he was having drinks withsports stars in Monte Carlo; or he was dancingwith pop stars at a club in Manhattan. Alex knewhow to enjoy himself.Then six years ago Murray Maclennan died. Alexcame back to Edinburgh. He got married andbought a house. Then he sold all the fish and chipshops and, together with an old schoolfriend, IanRoss, he opened an expensive restaurant inEdinburgh.Logan drove into Polwarth Gardens and stoppedoutside Alex Maclennan's house. Logan didn'tcome to rich areas of the city like this very often.She usually spent more time in the dirtier,poorer areas. Alex Maclennan's house was largeand more than one hundred years old.It was Sergeant Grant who opened the front door.He was fifty-eight and usually he looked young forhis age. Tonight he was looking old and tired."Hello, madam. Come in,' he said.'Where´s the body, Grant?'"On the first floor. In the bathroom.'"The bathroom? OK. Let's go and have a look.What do you know so far?' asked Logan.They started to climb the stairs.'Well, madam. Mr Maclennan went to have a bath,probably at about eleven o' clock. He usually hasa bath at about that time,' began Grant.'I see.''Mrs Maclennan was already in bed,' Grant said.'She says she fell asleep at about ten thirty anddidn't hear her husband come up. Anyway, shewoke up at one thirty and he wasn't in bed. Shethought this was strange so she got up and wentto look for him. She couldn't find him but thebathroom door was locked.''Did she try and get in?' asked Logan.'Yes, she tried to break the door open but shecouldn't, so she called her brother.He came round, broke open the door and theyfound Mr Maclennan dead, on the bathroomfloor,' finished Grant.Grant and Logan arrived at the bathroom. Thewalls were black; the bath, basin and toilet werewhite; the floor was black and white. AlexMaclennan's body was on the floor. There was ablue towel over his body.'You say someone locked the door on the inside?'asked Logan.'That's right, madam,' Grant answered. Grantshowed Logan the broken wood.'Has the doctor seen the body?' asked Logan.'Yes, madam. He left just before you arrived.'2'So how did he die, then?' asked Logan, lookingdown at Alex Maclennan's body.'A broken neck, the doctor says. Looks like thefloor was wet, he fell, hit the side of the bath -end of Alex Maclennan.'Logan looked at the body more closely and thenlooked round the room. The floor was wet, butnot very wet. The bath was empty. AlexMaclennan's body was dry. The towel was drytoo.'What about the window?' asked Logan.'I thought about that,' said Grant. 'It's closed butnot locked. 'Logan walked across the room and opened thewindow. She put her head outside and lookeddown. It was about six metres to the ground - notfar.'Right,' said Logan. 'Get the scientists here. I wantthem to look everywhere in this room verycarefully. They must look at the window and thewall outside, and at the ground outside too.'OK, madam,' said Grant.'Now, where are the family and how are they?''Well, there's only Mrs Maclennan and her brother.They're both in the living room,' Grant answered.Logan went down to the living room. A man and awoman were sitting next to each other on thesofa. The woman was probably in her latetwenties but it was difficult to tell because shewas crying. She had red hair and was wearingnight clothes.'Mrs Maclennan, I'm Inspector Logan of theEdinburgh Police,' said Logan. 'I'm very sorryabout your husb

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

NIGHT โทรมันเป็นช่วงกลางของคืนเมื่อเจนนี่โทรศัพท์ของโลแกนตื่นของเธอ เธอเป็นคนที่เหนื่อยและตอบโทรศัพท์เหงาหงอย. 'โลแกน.' 'แกรนท์ที่นี่แหม่ม.' 'มันสามโมงในตอนเช้าแกรนท์ ฉันหวังว่านี้เป็นสิ่งสำคัญ. '' ฉันที่บ้านของอเล็กซ์ Maclennan เขาตาย. '' ให้ฉันอยู่ที่แกรนท์ ฉันจะมีในยี่สิบห้านาที. เจนนี่โลแกนกว้าง Asan สารวัตรในเอดินเบิร์กตำรวจ โทรศัพท์มักจะตื่นของเธอที่คืน เธอได้ออกจากเตียงและสวมใส่ได้อย่างรวดเร็วในชุดสูทสีฟ้า เธอมองที่ตัวเองในกระจกและตัดสินใจว่าผมสีน้ำตาลสั้นของเธอมองไปทางด้านขวาทั้งหมด. โดย 03:15 ที่เธอกำลังขับรถผ่านถนนในเอดินบะระ มันเป็นเดือนธันวาคมและมีหิมะบนพื้นดิน ถนน Princes เป็นที่ว่างเปล่า เธอจะได้เห็นปราสาทเอดินเบิร์กสูงขึ้นไปทางซ้ายของเธอ ในขณะที่เธอขับรถ, โลแกนความคิดเกี่ยวกับอเล็กซ์Maclennan. MacLennans มีชื่อเสียงในสกอตแลนด์ เมอร์เรMadennan พ่อของอเล็กซ์มีกว่าหกสิบปลาและร้านค้าชิปในเมืองสก็อตที่แตกต่างกันและเมือง. ทุกคนในสกอตแลนด์รู้ของปลา Maclennan และชิปและคนส่วนใหญ่กินพวกเขา. เมอร์เร Madennan มีลูกชายคนหนึ่งของอเล็กซ์ เมอเรย์ไม่ได้ต้องการให้อเล็กซ์ที่จะเข้าไปในธุรกิจของครอบครัวเขาจึงส่งเขาไปโรงเรียนมีราคาแพงในวิตเซอร์แลนด์. อเล็กซ์เดินออกมาจากที่นั่นเพื่อบริสตอมหาวิทยาลัยในประเทศอังกฤษและหลังจากนั้นจะเป็นโรงเรียนธุรกิจใกล้บอสตันในสหรัฐอเมริกา การเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับอเล็กซ์ แต่ก็มีช่วงเวลาที่ดี. หนังสือพิมพ์สก็อตเต็มไปด้วยเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเขาเขามีอาหารค่ำกับภาพยนตร์ดาวในเมืองคานส์; หรือเขามีเครื่องดื่มที่มีดาวกีฬาใน Monte Carlo; หรือเขากำลังเต้นกับดาวป๊อปที่สโมสรในแมนฮัตตัน อเล็กซ์รู้ว่าวิธีการที่จะเพลิดเพลินไปกับตัวเอง. จากนั้นหกปีที่ผ่านมาเมอร์เร Maclennan เสียชีวิต อเล็กซ์กลับมาที่เอดินเบอระ เขาได้แต่งงานและซื้อบ้าน จากนั้นเขาก็ขายปลาและชิปร้านค้าและร่วมกับชั้นเรียนเก่าเอียนรอสส์เขาเปิดร้านอาหารที่มีราคาแพงในเอดินบะระ. โลแกนขับรถเข้าไปใน Polwarth Gardens และหยุดอยู่นอกบ้านของอเล็กซ์Maclennan โลแกนไม่ได้มาไปยังพื้นที่ที่อุดมไปด้วยของเมืองเช่นนี้บ่อยมาก. เธอมักจะใช้เวลามากขึ้นในสกปรกพื้นที่ยากจน บ้านอเล็กซ์ Maclennan เป็นขนาดใหญ่และอื่นๆ กว่าหนึ่งร้อยปี. มันเป็นจ่าแกรนท์ที่เปิดประตูหน้า. เขาเป็นคนที่ห้าสิบแปดและมักจะเขามองหนุ่มอายุของเขา คืนนี้เขากำลังมองเก่าและเหนื่อย. "สวัสดีแหม่ม. มา" เขากล่าว. 'Where's ร่างกายแกรนท์? "ในชั้นแรก ในห้องน้ำ. "ห้องน้ำหรือไม่ตกลง. ลองไปดูได้. คุณรู้อะไรเพื่อให้ห่างไกล? ถามโลแกน. พวกเขาเริ่มต้นที่จะปีนบันได. 'ดี, แหม่ม. นาย Maclennan ไปที่จะมีการอาบน้ำอาจจะอยู่ที่ประมาณสิบเอ็ดโมง. เขามักจะมีห้องอาบน้ำที่เกี่ยวกับเวลาที่เริ่มแกรนท์.' ฉันเห็น. 'นาง Maclennan อยู่แล้วในเตียง' แกรนท์กล่าวว่า. 'เธอบอกว่าเธอหลับอยู่ที่ประมาณ 1030 และไม่ได้ยินเสียงสามีของเธอมา. ต่อไปเธอตื่นขึ้นมาที่หนึ่งในสามสิบและเขาก็ไม่ได้อยู่ในเตียง. เธอคิดว่านี้เป็นเรื่องแปลกดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นและเดินไปหาเขา. เธอไม่สามารถหาเขา แต่ประตูห้องน้ำถูกล็อค. '' เธอไม่ลองและได้รับมีอะไรบ้าง? ' ถามโลแกน. 'ใช่เธอพยายามที่จะพังประตูเปิด แต่เธอไม่ได้ดังนั้นเธอจึงเรียกว่าพี่ชายของเธอ. เขารอบมายากจนเปิดประตูและพวกเขาพบนาย Maclennan ตายในห้องน้ำชั้น' เสร็จแกรนท์. แกรนท์ และโลแกนมาถึงห้องน้ำที่. ผนังเป็นสีดำ; อาบน้ำอ่างล้างหน้าและห้องสุขาเป็นสีขาวพื้นเป็นสีดำและสีขาวอเล็กซ์. ร่างกาย Maclennan เป็นบนพื้นมีเป็น. ผ้าขนหนูสีฟ้าทั่วร่างกายของเขา. 'คุณบอกว่าคนที่ถูกล็อค ประตูด้านในหรือไม่ 'ถามโลแกน.' ที่เหมาะสมแหม่ม 'แกรนท์ตอบ. แกรนท์แสดงให้เห็นว่าโลแกนไม้หัก.' มีแพทย์ที่เห็นร่างกาย? ถามโลแกน. 'ใช่แหม่ม. เขาออกก่อนที่คุณจะมาถึง.' 2 'ดังนั้นวิธีการที่เขาจะตายเสียแล้ว? ถามโลแกนมองลงที่ร่างกายอเล็กซ์ Maclennan ของ. 'A คอหักแพทย์กล่าวว่าดูเหมือนว่า. ชั้นก็เปียกเขาลดลงตีด้านข้างของห้องอาบน้ำที่ -. ตอนท้ายของอเล็กซ์ Maclennan' โลแกนมองไปที่ร่างกายอย่างใกล้ชิดและ แล้วมองไปรอบห้อง. ชั้นก็เปียก แต่ไม่เปียกมาก. อาบน้ำเป็นที่ว่างเปล่า. อเล็กซ์ร่างกายMaclennan ของแห้ง. เป็นผ้าขนหนูแห้งเกินไป. 'สิ่งที่เกี่ยวกับหน้าต่าง? . ถามโลแกน'ฉันคิดว่าเกี่ยวกับที่กล่าวว่าแกรนท์' ก็ปิด แต่. ไม่ได้ล็อค. โลแกนเดินข้ามห้องและเปิดหน้าต่างเธอใส่หัวของเธอออกไปข้างนอกและมอง. ลงมันเป็นประมาณหกเมตรถึงพื้นดิน -. ไม่ได้ห่างไกล. 'ขวา' กล่าวว่าโลแกน. 'รับนักวิทยาศาสตร์ที่นี่. ฉันต้องการให้พวกเขามองทุกที่ในห้องนี้มากอย่างระมัดระวัง. พวกเขาจะต้องมองไปที่หน้าต่างและผนังด้านนอกและในพื้นดินที่อยู่ด้านนอกด้วย.' ตกลงแหม่ม กล่าวว่าแกรนท์. 'ตอนนี้ที่มีครอบครัวและวิธีการที่พวกเขา?' 'ดีมีเพียงนาง Maclennan และพี่ชายของเธอ. พวกเขากำลังทั้งในห้องนั่งเล่น' แกรนท์ตอบ. โลแกนลงไปยังห้องนั่งเล่น. ให้ ชายและหญิงที่กำลังนั่งอยู่ถัดจากแต่ละอื่นๆ บนโซฟา. หญิงอาจจะเป็นในช่วงปลายของเธอยี่สิบแต่มันก็ยากที่จะบอกเพราะเธอร้องไห้. เธอมีผมสีแดงและได้รับการสวมใส่เสื้อผ้าคืน. 'นาง Maclennan ผม สารวัตรโลแกนของเอดินบะระตำรวจกล่าวว่าโลแกน. ฉันเสียใจมากเกี่ยวกับ husb ของคุณ