The entirety of “A Modest Proposal”

The entirety of “A Modest Proposal” is satirical because it makes fun of other grand ideas that people have proposed to solve big problems in society. The proposal itself—that the Irish should eat their babies—is satirical, too, because it makes fun of people who propose absurd things thinking that they are practical. Swift’s reference to boys and girls as not a “saleable commodity” is a good particular example because it suggests the cold thinking of people who argue for turning everything into questions of economics. A similar moment comes when Swift says that “those who are thrifty” may use the carcass of the infant for ladies’ gloves or gentlemen’s boots; this takes children as animals where the whole animal is used for different purposes. The narrator’s friend, the “very worthy person,” proposes that children of fourteen should be consumed as well, and the honest assessment of this idea is satirical along the same lines; the taste is what matters and, besides, it would limit the number of breeders (which is itself a strange argument if overpopulation or too many Irishmen were the problem). Swift’s final declaration that he has nothing to gain economically from his proposal satirizes the usual protestations of people who are claiming to be altruistic in their proposals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิใช่ "A เสนอเจียมเนื้อเจียมตัว" เป็น satirical เพราะมันทำให้ความสนุกความคิดอื่น ๆ แกว่า คนได้เสนอการแก้ปัญหาใหญ่ในสังคม เสนอตัวเอง — ว่า ไอร์แลนด์จะกินทารกของพวกเขา — เป็น satirical เกินไป เพราะมันทำให้ความสนุกของผู้ที่เสนอสิ่งไร้สาระที่คิดว่า จะปฏิบัติ Swift อ้างอิงไปยังเด็กชายและเด็กหญิงเป็นไม่ "เหมาะที่ขายสินค้า" เป็นตัวอย่างเฉพาะดี เพราะแนะนำคิดเย็นของคนทะเลาะเปลี่ยนทุกอย่างเป็นคำถามเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์ ครู่คล้ายมาเมื่อ Swift กล่าวว่า "ผู้ที่ประหยัด" อาจใช้ซากของเด็กทารกสำหรับสตรีถุงมือหรือรองเท้าของสุภาพบุรุษ วิธีนี้เด็กเป็นสัตว์ที่มีใช้สัตว์ทั้งเพื่อวัตถุประสงค์อื่น เพื่อนของผู้บรรยาย การ "มากคุ้มค่าคน เสนอว่า เด็ก 14 ควรใช้เช่น และการประเมินความคิดนี้ซื่อสัตย์ satirical พร้อมเดียวกัน รสชาติเป็นสิ่งสำคัญ และ จึง มันจะจำกัดจำนวนบรีดเดอร์ส (ซึ่งเป็นตัวอาร์กิวเมนต์แปลกถ้า overpopulation หรือ Irishmen มากเกินไปเป็นปัญหา) Swift รายงานขั้นสุดท้ายว่า เขามีอะไรจะได้รับอย่างจากข้อเสนอของเขา satirizes protestations ปกติของคนที่อ้างว่า จะ altruistic ในข้อเสนอของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสมบูรณ์ของ "ข้อเสนอเจียมเนื้อเจียมตัว" เป็นเหน็บแนมเพราะมันทำให้ความสนุกของความคิดที่ยิ่งใหญ่อื่น ๆ ที่ผู้คนมีการเสนอให้แก้ปัญหาใหญ่ในสังคม ข้อเสนอของตัวเองที่ชาวไอริชควรกินของพวกเขาทารกเป็นเหน็บแนมเกินไปเพราะจะทำให้ความสนุกของคนที่นำเสนอสิ่งที่ไร้สาระคิดว่าพวกเขาเป็นจริง อ้างอิงวิฟท์ที่จะเด็กชายและเด็กหญิงที่จะไม่ "สินค้าขายดี" เป็นตัวอย่างที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันแสดงให้เห็นความคิดความหนาวเย็นของคนที่ให้เหตุผลสำหรับการเปิดทุกอย่างที่เป็นคำถามของเศรษฐกิจ ช่วงเวลาใกล้เคียงกันมาเมื่อสวิฟท์กล่าวว่า "ผู้ที่มีความประหยัด" อาจจะใช้ซากทารกสำหรับถุงมือผู้หญิง 'หรือรองเท้าสุภาพบุรุษ; นี้จะใช้เวลาเด็กเป็นสัตว์ที่สัตว์ทั้งหมดจะถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน เพื่อนเล่าเรื่องที่ "คนที่คุ้มค่ามาก" แนะว่าเด็กสิบสี่ควรบริโภคเป็นอย่างดีและประเมินความซื่อสัตย์ของความคิดนี้เป็นเหน็บแนมตามสายเดียวกัน รสชาติเป็นสิ่งที่สำคัญและนอกจากมันจะ จำกัด จำนวนของพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ (ซึ่งเป็นตัวการโต้แย้งแปลกที่มีพลเมืองมากเกินไปหรือไอริชมากเกินไปเป็นปัญหา) การประกาศครั้งสุดท้ายของสวิฟท์ว่าเขามีอะไรจะได้รับทางเศรษฐกิจจากข้อเสนอของเขาเสียดสีคัดค้านตามปกติของคนที่อ้างตัวว่าเป็นเห็นแก่ผู้อื่นในข้อเสนอของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คณะของ " ข้อเสนอ " เจียมเนื้อเจียมตัวมันเสียดสี เพราะมันทำให้ความสนุกของความคิดที่ยิ่งใหญ่อื่น ๆที่ผู้คนมีการเสนอเพื่อแก้ไขปัญหาใหญ่ในสังคม ข้อเสนอของตัวเองที่ไอริชควรกินทารกของพวกเขาคือเสียดสีเหมือนกัน เพราะ มันทำให้ความสนุกของคนที่เสนอเรื่องไร้สาระคิดที่พวกเขาเป็นจริงรวดเร็วอ้างอิงเพื่อชายและหญิงเป็น " สินค้าขายดี " เป็นตัวอย่างที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันแสดงให้เห็นความคิดของคนที่เถียงเย็นเปลี่ยนทุกอย่างเป็นคำถามของเศรษฐศาสตร์ ช่วงเวลาที่คล้ายคลึงกันมาเมื่อสวิฟท์กล่าวว่า " ผู้ที่ประหยัด อาจจะใช้ซากของทารก สำหรับสุภาพสตรีหรือสุภาพบุรุษถุงมือรองเท้า ;ใช้เด็กเป็นสัตว์ที่สัตว์ทั้งหมดจะถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน เพื่อนของผู้เล่า , " คนที่คู่ควร " เสนอว่า เด็ก 14 ควรบริโภคได้เป็นอย่างดี และการประเมินความซื่อสัตย์ของความคิดนี้คือเสียดสีตามเส้นเดียวกัน รสนิยมเป็นสิ่งที่สำคัญ นอกจากนี้มันอาจจะ จำกัด จำนวนของพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ ( ซึ่งตัวเองแปลกหากมีคนมากไป หรือ irishmen อาร์กิวเมนต์มากเกินไปมีปัญหา ) สวิฟท์เป็นสุดท้าย ประกาศว่าเขามีอะไรที่จะได้รับทางเศรษฐกิจจากข้อเสนอของเขาเสียดสีการคัดค้านตามปกติของคนที่อ้างว่าเป็นการช่วยเหลือในข้อเสนอของพวกเขา