Hoffmann, Jacobs, & Baratt4 1993; H

Hoffmann, Jacobs, & Baratt4 1993; Hulin, Henry, & Noon, 1990) because of the implications for
the conduct of validation studies'and personnel selection in general. If the rank ordering of
individuals on a criterion changes over time, future performance becomes a moving target. Under
those circumstances, it becomes progressively more difficult to predict performance accurately the
farther out in time from the original assessment. Do performance levels show systematic
fluctuations across individuals? The answer seems to be in the affirmative because the preponderance
of evidence suggests that prediction deteriorates over time (Keil & Cortina, 2001). Overall,
correlations among performance measures collected over time show what is called a "simplex"
pattern of higher correlations among adjacent pairs and lower correlations among measures taken
at greater time intervals (e.9., the correlation between month 1 and month 2 is greater than the
correlation between month 1 and month 5) (Steele-Johnson, Osburn, & Pieper, 2000).
Deadrick and Madigan (1990) collected weekly performance data from three samples of
sewing machine operators (i.e., a routine job in a stable work environment). Results showed the
simplex pattern such that correlations between performance measures over time were smaller
when the time lags increased. Deadrick and Madigan concluded that relative performance is not
stable over time. A similar conclusion was reached by Hulin et al. (1990), Hoffmann et al. (1993),
and Keil and Cortina (2001): Individuals seem to change their rank order of performance over
time (see Figure 4-2).In other words, there are meaningful differences in intraindividual patterns
of changes in performance across individuals, and these differences are also likely to be reflected
in how individuals evaluate the performance of others (Reb & Cropanzano, 2007). HR
professionals interested in predicting performance at distant points in the future face the challenge
of identifying factors that affect differences in intraindividual performance trajectories over time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hoffmann เจคอปส์ & Baratt4, 1993 Hulin เฮนรี่ และ เที่ยง 1990) เนื่องจากผลกระทบในปฏิบัติการเลือกบุคลากร studies'and ตรวจสอบโดยทั่วไป ถ้าสั่งแบบลำดับขั้นของบุคคลในเงื่อนไขการเปลี่ยนแปลงช่วงเวลา ประสิทธิภาพการทำงานในอนาคตกลายเป็น เป้าหมายการเคลื่อนไหว ภายใต้สถานการณ์เหล่านั้น เป็นความก้าวหน้ายากต่อการทำนายประสิทธิภาพการทำงานอย่างถูกต้องออกมากขึ้นจากการประเมินต้นฉบับ ทำประสิทธิภาพระดับแสดงระบบความผันผวนในแต่ละบุคคล คำตอบน่าจะ เป็นในยืนยันเนื่องจากการกำกับหลักฐานแนะนำว่า ทำนาย deteriorates ช่วงเวลา (Keil & Cortina, 2001) โดยรวมแสดงความสัมพันธ์ระหว่างวัดรวบรวมช่วงเวลาที่เรียกว่า "simplex"รูปแบบของความสัมพันธ์สูงระหว่างคู่ติดกันและต่ำความสัมพันธ์ระหว่างมาตรการที่นำมาในช่วงเวลามากกว่า (e.9 ความสัมพันธ์ระหว่างเดือน 1 เดือน 2 เป็นมากกว่าการความสัมพันธ์ระหว่างเดือนและ 5 เดือน) (Steele Johnson, Osburn, & Pieper, 2000)Deadrick และ Madigan (1990) เก็บรวบรวมข้อมูลประสิทธิภาพการทำงานรายสัปดาห์จากตัวอย่าง 3ตัวจักรเย็บผ้า (เช่น ประจำงานในสภาพแวดล้อมการทำงานมีเสถียรภาพ) ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าการรูปแบบ simplex ที่วัดความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพการทำงานช่วงเวลาเล็กเมื่อ lags เวลาเพิ่มขึ้น Deadrick และ Madigan สรุปว่า ประสิทธิภาพสัมพัทธ์ไม่ได้มีเสถียรภาพในช่วงเวลา สรุปเหมือนกันครบโดย Hulin et al. (1990), Hoffmann et al. (1993),และ Keil และ Cortina (2001): บุคคลดูเหมือนจะ เปลี่ยนอันดับประสิทธิภาพการทำงานมากกว่าเวลา (ดูรูปที่ 4-2) ในคำอื่น ๆ มีความแตกต่างมีความหมายในรูปแบบ intraindividualการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพการทำงานระหว่างบุคคล ความแตกต่างเหล่านี้ยังมีแนวโน้มที่จะมีผลในลักษณะบุคคลประเมินผลงานของผู้อื่น (Reb & Cropanzano, 2007) ชั่วโมงผู้เชี่ยวชาญที่สนใจในการทำนายประสิทธิภาพการทำงานในสถานที่ห่างไกลในอนาคตหน้าความท้าทายการระบุปัจจัยที่มีผลต่อความแตกต่างในประสิทธิภาพ intraindividual trajectories ช่วงเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอฟ, จาคอบส์และ Baratt4 1993; Hulin เฮนรี่และเที่ยง 1990) เพราะความหมายสำหรับ
การตรวจสอบการดำเนินการของ studies'and เลือกบุคลากรทั่วไป หากสั่งซื้อตำแหน่งของ
บุคคลที่เกี่ยวกับเกณฑ์การเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไปดำเนินงานในอนาคตจะกลายเป็นเป้าหมายการย้าย ภายใต้
สถานการณ์เหล่านั้นมันจะกลายเป็นความก้าวหน้ามากขึ้นยากที่จะคาดการณ์ผลการดำเนินงานได้อย่างถูกต้อง
ไกลออกไปในเวลาจากการประเมินเดิม ระดับประสิทธิภาพทำระบบแสดง
ความผันผวนทั่วบุคคล? คำตอบน่าจะเป็นในการยืนยันเพราะการครอบงำ
ของหลักฐานแสดงให้เห็นว่าการคาดการณ์เสื่อมเมื่อเวลาผ่านไป (คีลและคอร์ตินา, 2001) โดยรวม,
ความสัมพันธ์ในหมู่วัดผลการปฏิบัติงานเก็บรวบรวมในช่วงเวลาการแสดงสิ่งที่เรียกว่า "เริม"
รูปแบบของความสัมพันธ์สูงในหมู่คู่อยู่ติดกันและความสัมพันธ์ในหมู่ที่ต่ำกว่ามาตรการ
ในช่วงเวลาที่มากขึ้น (E.9. ความสัมพันธ์ระหว่างเดือนที่ 1 และเดือนที่ 2 เป็นมากขึ้น กว่า
ความสัมพันธ์ระหว่างเดือนที่ 1 และเดือนที่ 5) (สตีลจอห์นสัน, Osburn และ Pieper, 2000).
Deadrick และดิแกน (1990) เก็บรวบรวมข้อมูลประสิทธิภาพการทำงานรายสัปดาห์จากสามตัวอย่างของ
ผู้ประกอบการเครื่องเย็บผ้า (เช่นงานประจำในการทำงานที่มีเสถียรภาพ สภาพแวดล้อม) ผลการศึกษาพบ
รูปแบบเริมดังกล่าวว่าความสัมพันธ์ระหว่างวัดผลการปฏิบัติงานในช่วงเวลาที่มีขนาดเล็ก
เมื่อเวลาล่าช้าที่เพิ่มขึ้น Deadrick ดิแกนและได้ข้อสรุปว่าผลการดำเนินงานไม่ได้เป็นญาติ
ที่มีเสถียรภาพในช่วงเวลา ข้อสรุปที่คล้ายกันก็มาถึงโดย Hulin et al, (1990), ฮอฟ, et al (1993),
และคีลและคอร์ตินา (2001): บุคคลที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนลำดับการจัดอันดับของพวกเขาจากผลการดำเนินงานในช่วง
เวลา (ดูรูปที่ 4-2) ในคำอื่น ๆ ที่มีความแตกต่างที่มีความหมายในรูปแบบ intraindividual
ของการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพการทำงานทั้งบุคคลและ ความแตกต่างเหล่านี้ยังมีแนวโน้มที่จะสะท้อนให้เห็น
ในวิธีการที่บุคคลประเมินผลการทำงานของคนอื่น ๆ (Reb และ Cropanzano 2007) ทรัพยากรบุคคล
มืออาชีพที่มีความสนใจในการทำนายผลการปฏิบัติงานที่จุดที่ห่างไกลในอนาคตเผชิญกับความท้าทาย
ในการระบุปัจจัยที่มีผลต่อความแตกต่างในวิถีประสิทธิภาพ intraindividual เมื่อเวลาผ่านไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮอฟแมน , จาคอบ& baratt4 , 1993 ; hulin เฮนรี่ &เที่ยง , 1990 ) เพราะนัย
ดำเนินการคัดเลือกบุคลากร studies'and ตรวจสอบทั่วไป ถ้ายศการสั่งซื้อ
บุคคลในเกณฑ์การเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา งานในอนาคตจะกลายเป็นเป้าเคลื่อนที่ ภายใต้
สถานการณ์เหล่านั้น จะกลายเป็นความก้าวหน้ามากขึ้นยากที่จะทำนายประสิทธิภาพถูกต้อง
ไกลออกไปในเวลาจากการประเมินเดิม ทำระดับผลงานแสดงระบบ
ความผันผวนในบุคคล ? คำตอบที่ดูเหมือนจะเป็นใจ เพราะความเหนือกว่า
ของหลักฐานแสดงให้เห็นว่าการทำนายเสื่อมตลอดเวลา ( ไคล์& Cortina , 2001 ) โดย
ความสัมพันธ์ระหว่างการวัดผลการปฏิบัติงานเก็บรวบรวมกว่าเวลาแสดงสิ่งที่เรียกว่า " เริม "
รูปแบบของความสัมพันธ์ระหว่างคู่ที่สูงกว่าที่อยู่ติดกันและความสัมพันธ์ระหว่างมาตรการ
ในช่วงเวลาที่มากขึ้น ( e.9 . ความสัมพันธ์ระหว่าง 1 เดือนและ 2 เดือนกว่า
ความสัมพันธ์ระหว่าง 1 เดือนและ 5 เดือน ) ( Steele จอห์นสัน บอร์น& , เปอร์ , 2000 )
deadrick Madigan ( 1990 ) และข้อมูล การแสดงรายสัปดาห์จากสามตัวอย่างของ
เย็บจักรอุตสาหกรรม ( เช่นงานรูทีนในสภาพแวดล้อมที่คงที่ ) ผล
เริมเช่นที่ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบการวัดผลการปฏิบัติงานตลอดเวลามีขนาดเล็ก
เมื่อเวลาล่าช้าเพิ่มขึ้น และพบว่าประสิทธิภาพ deadrick Madigan ญาติไม่
คงที่ตลอดเวลา มาถึงข้อสรุปที่คล้ายกันโดย hulin et al . ( 1990 ) Hoffmann et al . ( 1993 ) , และ และ คอร์ติน่า ไคล์
( 2001 ) :บุคคลที่ดูเหมือนจะเปลี่ยนอันดับของการแสดงมากกว่า
เวลา ( ดูรูปที่ 4-2 ) ในคำอื่น ๆมีความแตกต่างที่มีความหมายในรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงภายในตัวบุคคล
ในการปฏิบัติทั้งบุคคลและความแตกต่างเหล่านี้ยังมีแนวโน้มที่จะสะท้อน
ในวิธีการที่บุคคลประเมินผลการปฏิบัติของผู้อื่น ( แร็พ& cropanzano , 2007 ) HR
ผู้เชี่ยวชาญที่สนใจในการแสดงที่จุดในหน้าทำนายอนาคตความท้าทาย
ระบุปัจจัยที่มีผลต่อความแตกต่างในวิถีการทำงานภายในตัวบุคคลมากกว่า
เวลาห่างไกล