From the moment the silver-haired m

From the moment the silver-haired male first met you in Dewford Cave, he could tell you were a person of increasingly rare originality.

He had been away from his 'throne' for quite some time before that fateful first encounter between you two, the Champion having grown bored of waiting for seemingly nonexistent challengers to reach the Pokemon League. It seemed that, these days, the effort of travelling the region in search of badges and fame just wasn't appealing to much of the youth of Hoenn.

Personally, he blamed the recent advances in technology. Steven had always been a fan of the natural entertainments of the world, which was one of the reasons why he was deep in the empty cave when he first met you.

Having already paid his father a visit in Rustboro and effectively enjoying a stroll through the nearby countryside, the male decided to pay homage to the past endeavors of his youth. Yes, it had been quite a while since he had last had a chance to go spelunking for rare stones. And, if anyone knew the male, he did rather enjoy the shiny marvels that stones were.

Mounting his loyal Skarmory, Steven had set off into the skies of the Hoenn region; gazing blandly down at the scenery below as it passed. It was all too familiar to the boy, he having lived in the region his entire life. He had even become the Champion somehow, much to his current displeasure. Don't get him wrong, becoming the Pokemon League Champion was an honor the stone collector never thought he would receive. Every trainer in the world would kill to have his title, so...

Why did he feel so dissatisfied?

His quiet pondering had persisted even as he dismounted his faithful flying-type, the thoughts haunting the Steel-type user throughout the winding caverns of Dewford Cave. Soon enough, the blue-eyed male found himself before the familiar ancient paintings the cave was famous for. Although he would have usually observed the splendid etchings with awe, he could only stare dully towards the faded marks this time. His mind was plagued with both boredom and forlorn; the Champion's brain seeming to rack itself continuously for the answer to his un-asked inquiry.

Why WAS he so dissatisfied?

Steven Stone had literally everything any sane person could ask for. Fame, wealth, power...

What could be missing that made his chest feel so bare? The heir to the Devon Corporation could only stare down at the rocky ground at this question, the silence of the vacant cavern around him his only answer.

Steven never did like silence...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

From the moment the silver-haired male first met you in Dewford Cave, he could tell you were a person of increasingly rare originality.He had been away from his 'throne' for quite some time before that fateful first encounter between you two, the Champion having grown bored of waiting for seemingly nonexistent challengers to reach the Pokemon League. It seemed that, these days, the effort of travelling the region in search of badges and fame just wasn't appealing to much of the youth of Hoenn.Personally, he blamed the recent advances in technology. Steven had always been a fan of the natural entertainments of the world, which was one of the reasons why he was deep in the empty cave when he first met you.Having already paid his father a visit in Rustboro and effectively enjoying a stroll through the nearby countryside, the male decided to pay homage to the past endeavors of his youth. Yes, it had been quite a while since he had last had a chance to go spelunking for rare stones. And, if anyone knew the male, he did rather enjoy the shiny marvels that stones were.Mounting his loyal Skarmory, Steven had set off into the skies of the Hoenn region; gazing blandly down at the scenery below as it passed. It was all too familiar to the boy, he having lived in the region his entire life. He had even become the Champion somehow, much to his current displeasure. Don't get him wrong, becoming the Pokemon League Champion was an honor the stone collector never thought he would receive. Every trainer in the world would kill to have his title, so...ทำไมไม่ได้เขารู้สึกพอใจมาก ขบคิดของเขาเงียบก็ยังคงอยู่แม้ในขณะที่เขาดังเขาซื่อสัตย์บินชนิด ความคิดที่ผู้ใช้ชนิดเหล็กตลอดถ้ำคดเคี้ยวของถ้ำ Dewford เจ็บ เร็วพอ เพศชายสีฟ้าตาพบตัวเองก่อนที่ถ้ำนั้นมีภาพวาดโบราณคุ้นเคย แม้ว่าเขาจะมีมักสังเกต etchings สวยงามกับความกลัว เขาอาจเพียงมอง dully ต่อหมายซีดเวลานี้ จิตใจของเขาถูกเลือก มีทั้งความเบื่อ และ forlorn สมองของแชมเปี้ยนด้วยไปที่ ชั้นตัวเองอย่างต่อเนื่องในการตอบคำถามเขาไม่ถาม ทำไมมีเขาจึงไม่พอใจหรือไม่ Steven หินได้อย่างแท้จริงจึงสามารถขอให้บุคคลใดบุคคล ชื่อเสียง มั่งคั่ง ไฟฟ้า...ที่ว่าอาจจะหายไปทำหน้าอกของเขารู้สึกเปล่าดังนั้น เป็นผู้สืบต่อ บริษัทเดวอนสามารถเท่ามองลงที่พื้นหินที่คำถามนี้ ความเงียบของอุโมงค์ว่างรอบเขาเขาตอบ Steven ไม่ได้ต้องการความเงียบ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากช่วงเวลาที่เงินผมชายคนแรกที่ได้พบกับคุณในการ Dewford ถ้ำเขาจะบอกคุณเป็นคนที่มีความคิดริเริ่มที่หายากมากขึ้น. เขาได้รับออกไปจากบัลลังก์ของเขาสำหรับค่อนข้างบางเวลาก่อนที่จะเผชิญหน้ากันครั้งแรกเป็นเวรเป็นกรรมระหว่างคุณทั้งสองที่ แชมป์ที่มีการเติบโตเบื่อการรอคอยสำหรับการท้าทายที่ดูเหมือนจะไม่มีที่จะไปถึงลีกโปเกมอน ดูเหมือนว่าวันนี้ความพยายามในการเดินทางภูมิภาคในการค้นหาของป้ายและชื่อเสียงเพียงไม่ได้น่าสนใจมากของเยาวชนของโฮเอ็นที่. ส่วนตัวเขาตำหนิความก้าวหน้าล่าสุดในเทคโนโลยี สตีเว่นเคยเป็นแฟนของความบันเทิงทางธรรมชาติของโลกซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงเป็นลึกลงไปในถ้ำที่ว่างเปล่าเมื่อเขาพบกันครั้งแรกที่คุณ. มีการจ่ายเงินไปแล้วพ่อของเขาเข้าชมใน Rustboro และมีประสิทธิภาพที่เพลิดเพลินกับการเดินเล่นผ่าน ชนบทที่อยู่ใกล้ชายตัดสินใจที่จะกราบไหว้ให้ความพยายามที่ผ่านมาของวัยหนุ่มของเขา ใช่จะได้รับมากในขณะที่นับตั้งแต่ที่เขาได้ล่าสุดมีโอกาสที่จะไป spelunking สำหรับหินที่หายาก . และถ้าใครรู้เพศชายเขาก็ค่อนข้างสนุกกับมหัศจรรย์เงาหินที่มีการติดตั้งSkarmory ซื่อสัตย์ของเขาสตีเว่นได้ตั้งออกไปในท้องฟ้าของภูมิภาคโฮเอ็นนั้น จ้อง blandly ลงที่ทัศนียภาพด้านล่างในขณะที่มันผ่าน มันเป็นทุกคนคุ้นเคยเกินไปที่จะเด็กผู้ชายที่เขามีอยู่ในภูมิภาคตลอดชีวิตของเขา เขาได้กลายเป็นแชมป์อย่างใดทำให้ความไม่พอใจในปัจจุบันของเขา ไม่ได้ว่าเขาผิดกลายเป็นโปเกมอนลีกแชมป์เป็นเกียรติที่เก็บหินไม่เคยคิดว่าเขาจะได้รับ ผู้ฝึกสอนในโลกที่จะฆ่าทุกคนที่จะมีชื่อของเขาดังนั้น ... เขารู้สึกไม่พอใจดังนั้นทำไม? ขบคิดที่เงียบสงบของเขายังคงอยู่แม้ในขณะที่เขาลงจากหลังม้าบินประเภทที่ซื่อสัตย์ของเขาคิดหลอนผู้ใช้เหล็กชนิดทั่วถ้ำคดเคี้ยว ถ้ำ Dewford เร็วพอชายตาสีฟ้าพบว่าตัวเองก่อนที่จะมีภาพเขียนสีโบราณที่คุ้นเคยถ้ำเป็นคนมีชื่อเสียง ถึงแม้ว่าเขาจะได้สังเกตเห็นมักจะแกะสลักที่สวยงามด้วยความกลัวเขาเท่านั้นที่จะจ้องมองไปทางไม่เป็นเรื่องรอยจางหายไปในครั้งนี้ ความคิดของเขาเป็นโรคที่มีทั้งความเบื่อหน่ายและสิ้นหวัง; สมองแชมป์ดูเหมือนจะตัวเองอย่างต่อเนื่องชั้นสำหรับคำตอบที่จะสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมยกเลิกการถามของเขา. ทำไมเขาไม่พอใจเพื่อ? สตีเว่นสโตนมีทุกอย่างแท้จริงใด ๆ ที่คนมีสติสามารถขอ เกียรติยศ, ความมั่งคั่งอำนาจ ... สิ่งที่อาจจะขาดหายไปที่ทำให้หน้าอกของเขารู้สึกเปลือยเพื่อ? ทายาท บริษัท เดวอนเท่านั้นที่สามารถมองลงมาที่พื้นหินที่คำถามนี้เงียบของถ้ำที่ว่างรอบ ๆ ตัวเขาคำตอบเดียวของเขา. สตีเว่นไม่เคยทำเช่นความเงียบ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากช่วงเวลาที่ผมสีเงินผู้พบคุณครั้งแรกในถ้ำ dewford เขาสามารถบอกได้ว่าคุณเป็นคนที่หายากมากขึ้นใหม่เอี่ยม

เขาได้รับไปจากเขา ' บัลลังก์ ' สำหรับค่อนข้างบางเวลาก่อนที่ความตายก่อนการเผชิญหน้าระหว่างคุณสองคน แชมป์มีการเติบโตเบื่อการรอดูเหมือนจะไม่มีคู่แข่ง ถึง โปเกมอนลีก รู้สึกว่า ช่วงนี้ความพยายามในการเดินทางเขตในการค้นหาของป้ายและชื่อเสียงก็ไม่ได้น่าสนใจมากของเยาวชนของโฮเ น

โดยส่วนตัวเขาตำหนิความก้าวหน้าล่าสุดในเทคโนโลยี สตีเว่นเป็นแฟนของความบันเทิง ธรรมชาติของโลก ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาลึกลงไปในถ้ำว่างเปล่าเมื่อเขาเจอเธอครั้งแรก

มีการจ่ายเงินไปแล้วบิดาของเขาไปใน rustboro อย่างมีประสิทธิภาพและเพลิดเพลินกับการเดินผ่านชนบทใกล้เคียง ผู้ชายตัดสินใจไหว้ความพยายามที่ผ่านมาของเยาวชนของเขา ใช่ , มันได้รับมากในขณะที่ตั้งแต่ที่เขาไม่ได้มีโอกาสไปสำรวจถ้ำหินหายาก และถ้าใครรู้ว่าผู้ชายเขาก็ค่อนข้างสนุกกับเงามหัศจรรย์ก้อนหิน . . .

ติดตั้ง skarmory ซื่อสัตย์ของเขาสตีเว่นเริ่มเข้าสู่น่านฟ้าของโฮเ นภูมิภาค จ้อง blandly ลงในทิวทัศน์ด้านล่าง มันผ่าน มันเป็นทั้งหมดเกินไปคุ้นเคยกับเด็ก เขาต้องอาศัยอยู่ในพื้นที่ทั้งหมดของชีวิตของเขา เขาเคยเป็นแชมป์ให้ได้มากเพื่อความไม่พอใจของเขาในตอนนี้ อย่าเข้าใจเขาผิด กลายเป็นโปเกมอนลีกแชมป์เป็นเกียรติหินสะสม ไม่เคยคิดว่าเขาจะได้รับเทรนเนอร์ทุกคนในโลกจะฆ่า เพื่อชื่อของเขา ดังนั้น . . . . . . .

ทำไมเขารู้สึกไม่พอใจ ?

ของเขาเงียบขบคิดยังคงอยู่แม้ในขณะที่เขาลงจากหลังม้าซื่อสัตย์ของเขาบินประเภท ความคิดหลอกหลอนชนิดเหล็กผู้ใช้ทั่วถ้ำ ถ้ำที่คดเคี้ยว dewford . ในไม่ช้า , ตาสีฟ้าเพศผู้พบตัวเองก่อนที่จะคุ้นเคยโบราณภาพเขียนถ้ำที่มีชื่อเสียงสำหรับถึงแม้ว่าเขาจะมักจะสังเกตแกะสลักวิจิตรด้วยความกลัว เขาได้แต่มองไปยังรอยจาง ๆเร็วนี้ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยทั้งเบื่อหน่ายและสิ้นหวัง ; แชมป์ สมองที่ชั้นตัวเองอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบเขา และถามคำถาม

ทำไมเขาถึงไม่พอใจล่ะ

สตีเว่น หินมีทุกอย่างแท้จริงใด ๆที่คนปกติ สามารถขอ ชื่อเสียง เงินทองพลัง . . . . . . .

สิ่งที่อาจจะขาดหายไป ทำให้หน้าอกรู้สึกเปล่า ? ทายาทแห่งเดวอนได้แต่จ้องมองไปที่ บริษัท ลานหิน ที่ถามนี้ ความเงียบของคูหาว่างรอบเขาตอบของเขาเท่านั้น

ไม่ก็ไม่ชอบความเงียบ . . . . . . .