- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
DiscussionEpidemiologyThis article
Discussion
Epidemiology
This article provides a comprehensive overview of the evolving epidemiology of dengue disease in Malaysia over the period 2000–2012, despite there being some gaps in the information. As expected, the national data collated for our study and as reported recently by Mia et al. [38] show similar national trends of dengue disease incidence rates and deaths in Malaysia from 2000 to 2010. While our analysis supports their conclusions of an overall increase in the annual number of reported cases and deaths over the decade, we would propose that the data gathered from the second half of the decade show that the overall incidence seems to have stabilized at consistently high levels over that period. This pattern of incidence is specific to Malaysia and not observed in other countries in the Western Pacific region [3], [9], [12], [13], [16]–[23], [39]. Furthermore, we have incorporated 2011 data that reveal a sharp decline in incidence compared with previous years. As dengue disease is known to be unpredictable with respect to its incidence in any one year [3], it is difficult to draw any firm conclusions from the decline in incidence reported in 2011 [12]. Whilst annual changes in the level of under-reporting in any passive surveillance system may account for a reduction in the number of reported cases, the recent implementation of new action measures against dengue disease by the Malaysian MoH in 2009 may also be a factor. The measures include a strategic plan covering the years 2009–2013 [31], introducing clear treatment guidelines in 2010 [9]. In future, a new Sentinel Surveillance System in 2012 in which samples were collected from 40 sentinel sites (hospitals and health clinics) representing all states in Malaysia and sent to the nearest Public Health Laboratory for testing, and a protocol for sampling for virological confirmation and serotype assessment will ensure that the data collected are regionally representative and will contribute to future improvements in the knowledge of regional serotype circulation across Malaysia.
Towards the end of the 20th century and into the 21st century, the peak age group for reported dengue disease cases has been predominantly young adults. There was a slow increase in seroprevalence rates (slower than in other countries) [28], [30], [35], [36], consistent with the peak age incidence for clinically apparent dengue disease in young adults. These findings indicate a high level of DENV exposure in the community and show a different distribution to that observed in some other countries in the Asia–Pacific region, where seroprevalence is high in children, for example Thailand [40], [41], Vietnam [42], [43], and Indonesia [44]. However, Singapore has an even lower age-stratified seroprevalence in children than Malaysia [45] and has a higher peak age incidence for clinically apparent dengue disease [46].
There was a male predominance in the incidence data of reported dengue disease for the period 2000–2011 [12], [16], although the reasons for this are not clear and the differences between the sexes may be an artefact. Possible reasons for a reduced incidence of dengue disease in females include adult women being less likely than men to seek health care and relying on outpatient clinics and traditional remedies, as has been reported in Singapore [47], and occupational and socio-economic issues.
Up to the year 2000, most cases of dengue disease (70–80%) were reported in the urban population, particularly in working- and school-age groups [48], and this link to urbanization has continued into the 21st century [26], [28]–[30]. Increased urbanization is recognized as a major risk factor for the recent dramatic rise in dengue disease incidence in Malaysia [14]. Other identified risk factors for dengue disease mainly related to lack of personal protection against mosquito-borne infection [24] and factors promoting increased breeding areas for the vector mosquitoes (i.e., increased rainfall, temperature, and humidity) [11], [13], [24], [26], [27]. Modelling studies [26], [27] may help to predict outbreaks and direct the action required to reduce the number of mosquito breeding sites in order to reduce the risk of contracting dengue disease.
DENV serotype distribution
Our analysis reveals that all four DENV serotypes were found to be co-circulating in Malaysia during the period 2000–2012, although the predominant serotypes varied over time, both nationally and within the individual states [3], [12], [37]. Similar patterns of distribution and changes in predominant circulating serotypes were reported by Mia et al. [38]. Over the past few decades, major dengue disease outbreaks occurred in a cyclical pattern, involving mainly DENV-1, DENV-2, and DENV-3 serotypes [7], although data on circulating DENV serotypes were sparse prior to 2000. Recent Malaysian MoH data from the Sentinel Surveillance System provide a more robust information source and 2012 data showed a heterogeneous distribution of the DENV serotypes in the separate states [12]. It can be speculated that changes in predominant circulating serotypes may have implications for the incidence and severity of dengue disease, as major outbreaks tend to follow the switching of DENV serotypes in the population [7]. The relationship between infection with DENV serotypes and the occurrence of different forms of the disease is multi-factorial and not fully understood. However, high dengue disease endemicity and the co-circulation of multiple DENV serotypes indicate that a high proportion of the population is at risk of severe dengue disease.
Epidemiological knowledge gaps
From this analysis, it is clear that recent improvements in the national surveillance system have contributed to an improvement in epidemiological knowledge in Malaysia. Nevertheless, some gaps in epidemiological knowledge still exist; for example, there is a lack of data on age-stratified seroprevalence, long-term regional incidence and serotype distribution, relationships between age and disease severity, and hospital admissions. Furthermore, the national surveillance data are likely to have underestimated the true incidence of the disease in Malaysia owing to the use of a passive reporting system and low levels of reporting from private or primary care [10]. In addition, further investigations are required to examine the reasons for epidemiological patterns that appear to be specific to Malaysia, such as our hypothesis that the data collected show the incidence to have stabilised in Malaysia over the latter part of the review period, and the low age-related seroprevalence rate observed relative to other countries in the Western Pacific region.
Epidemiology
This article provides a comprehensive overview of the evolving epidemiology of dengue disease in Malaysia over the period 2000–2012, despite there being some gaps in the information. As expected, the national data collated for our study and as reported recently by Mia et al. [38] show similar national trends of dengue disease incidence rates and deaths in Malaysia from 2000 to 2010. While our analysis supports their conclusions of an overall increase in the annual number of reported cases and deaths over the decade, we would propose that the data gathered from the second half of the decade show that the overall incidence seems to have stabilized at consistently high levels over that period. This pattern of incidence is specific to Malaysia and not observed in other countries in the Western Pacific region [3], [9], [12], [13], [16]–[23], [39]. Furthermore, we have incorporated 2011 data that reveal a sharp decline in incidence compared with previous years. As dengue disease is known to be unpredictable with respect to its incidence in any one year [3], it is difficult to draw any firm conclusions from the decline in incidence reported in 2011 [12]. Whilst annual changes in the level of under-reporting in any passive surveillance system may account for a reduction in the number of reported cases, the recent implementation of new action measures against dengue disease by the Malaysian MoH in 2009 may also be a factor. The measures include a strategic plan covering the years 2009–2013 [31], introducing clear treatment guidelines in 2010 [9]. In future, a new Sentinel Surveillance System in 2012 in which samples were collected from 40 sentinel sites (hospitals and health clinics) representing all states in Malaysia and sent to the nearest Public Health Laboratory for testing, and a protocol for sampling for virological confirmation and serotype assessment will ensure that the data collected are regionally representative and will contribute to future improvements in the knowledge of regional serotype circulation across Malaysia.
Towards the end of the 20th century and into the 21st century, the peak age group for reported dengue disease cases has been predominantly young adults. There was a slow increase in seroprevalence rates (slower than in other countries) [28], [30], [35], [36], consistent with the peak age incidence for clinically apparent dengue disease in young adults. These findings indicate a high level of DENV exposure in the community and show a different distribution to that observed in some other countries in the Asia–Pacific region, where seroprevalence is high in children, for example Thailand [40], [41], Vietnam [42], [43], and Indonesia [44]. However, Singapore has an even lower age-stratified seroprevalence in children than Malaysia [45] and has a higher peak age incidence for clinically apparent dengue disease [46].
There was a male predominance in the incidence data of reported dengue disease for the period 2000–2011 [12], [16], although the reasons for this are not clear and the differences between the sexes may be an artefact. Possible reasons for a reduced incidence of dengue disease in females include adult women being less likely than men to seek health care and relying on outpatient clinics and traditional remedies, as has been reported in Singapore [47], and occupational and socio-economic issues.
Up to the year 2000, most cases of dengue disease (70–80%) were reported in the urban population, particularly in working- and school-age groups [48], and this link to urbanization has continued into the 21st century [26], [28]–[30]. Increased urbanization is recognized as a major risk factor for the recent dramatic rise in dengue disease incidence in Malaysia [14]. Other identified risk factors for dengue disease mainly related to lack of personal protection against mosquito-borne infection [24] and factors promoting increased breeding areas for the vector mosquitoes (i.e., increased rainfall, temperature, and humidity) [11], [13], [24], [26], [27]. Modelling studies [26], [27] may help to predict outbreaks and direct the action required to reduce the number of mosquito breeding sites in order to reduce the risk of contracting dengue disease.
DENV serotype distribution
Our analysis reveals that all four DENV serotypes were found to be co-circulating in Malaysia during the period 2000–2012, although the predominant serotypes varied over time, both nationally and within the individual states [3], [12], [37]. Similar patterns of distribution and changes in predominant circulating serotypes were reported by Mia et al. [38]. Over the past few decades, major dengue disease outbreaks occurred in a cyclical pattern, involving mainly DENV-1, DENV-2, and DENV-3 serotypes [7], although data on circulating DENV serotypes were sparse prior to 2000. Recent Malaysian MoH data from the Sentinel Surveillance System provide a more robust information source and 2012 data showed a heterogeneous distribution of the DENV serotypes in the separate states [12]. It can be speculated that changes in predominant circulating serotypes may have implications for the incidence and severity of dengue disease, as major outbreaks tend to follow the switching of DENV serotypes in the population [7]. The relationship between infection with DENV serotypes and the occurrence of different forms of the disease is multi-factorial and not fully understood. However, high dengue disease endemicity and the co-circulation of multiple DENV serotypes indicate that a high proportion of the population is at risk of severe dengue disease.
Epidemiological knowledge gaps
From this analysis, it is clear that recent improvements in the national surveillance system have contributed to an improvement in epidemiological knowledge in Malaysia. Nevertheless, some gaps in epidemiological knowledge still exist; for example, there is a lack of data on age-stratified seroprevalence, long-term regional incidence and serotype distribution, relationships between age and disease severity, and hospital admissions. Furthermore, the national surveillance data are likely to have underestimated the true incidence of the disease in Malaysia owing to the use of a passive reporting system and low levels of reporting from private or primary care [10]. In addition, further investigations are required to examine the reasons for epidemiological patterns that appear to be specific to Malaysia, such as our hypothesis that the data collected show the incidence to have stabilised in Malaysia over the latter part of the review period, and the low age-related seroprevalence rate observed relative to other countries in the Western Pacific region.
0/5000
สนทนาวิทยาการระบาดบทความนี้แสดงภาพรวมครอบคลุมวิทยาการระบาดเกิดขึ้นของโรคไข้เลือดออกในประเทศมาเลเซียในช่วง 2000 – 2012 แม้จะมี บางช่องข้อมูล ตามที่คาดไว้ ข้อมูลแห่งชาติรวบรวมการศึกษาของเรา และ เป็นรายงานล่าสุดโดยเมีย et al. [38] แสดงแนวโน้มแห่งชาติคล้ายอัตราอุบัติการณ์ของโรคไข้เลือดออกและตายในมาเลเซียจาก 2000 2010 นั้น ในขณะที่เราวิเคราะห์สนับสนุนของบทสรุปโดยรวมเพิ่มขึ้นจำนวนรายงานกรณีและเสียชีวิตปีกว่าทศวรรษ เราจะนำเสนอว่า ข้อมูลที่รวบรวมจากสองทศวรรษครึ่งหนึ่งแสดงว่า อุบัติการณ์โดยรวมดูเหมือนว่าจะ ชุมนุมในระดับสูงอย่างสม่ำเสมอระยะเวลาที่ นี้รูปแบบของเป็นเฉพาะในมาเลเซีย และไม่พบในประเทศอื่น ๆ ในแปซิฟิกตะวันตกพื้นที่ [3], [9], [12], [13], [16] - [23], [39] นอกจากนี้ เราได้รวมข้อมูล 2011 ที่เปิดเผยลดลงคมในอุบัติการณ์เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า เป็นโรคไข้เลือดออกเป็นที่รู้จักจะไม่แน่นอนเกี่ยวกับอุบัติการณ์ของในปีหนึ่ง [3], เป็นยากวาดบทสรุปใด ๆ ของบริษัทจากการลดลงในอุบัติการณ์ที่รายงานในปีพ.ศ. 2554 [12] ขณะเปลี่ยนแปลงประจำปีในระดับใต้รายงานในระบบใด ๆ แฝงอาจบัญชีสำหรับการลดจำนวนของกรณีรายงาน มาตรการการดำเนินการใหม่กับโรคไข้เลือดออกโดยเมาะมาเลเซียนำล่าสุดในปี 2552 อาจเป็นตัว มาตรการรวมแผนเชิงกลยุทธ์ที่ครอบคลุมปี 2009 – 2013 [31], แนะนำแนวทางรักษาที่ชัดเจนในปี 2553 [9] ในอนาคต Sentinel เฝ้าระวังระบบใหม่ในปี 2012 ซึ่งมีเก็บตัวอย่าง 40 sentinel ไซต์ (คลินิกโรงพยาบาลและสุขภาพ) แสดงสถานะทั้งหมดในมาเลเซีย และส่งไปยังห้องปฏิบัติการสาธารณสุขที่ใกล้ที่สุดสำหรับการทดสอบ และโพรโทคอลสำหรับการสุ่มตัวอย่างสำหรับการประเมินยืนยันและ serotype ที่ virological จะให้แน่ใจว่า ข้อมูลที่เก็บรวบรวมตัวแทนภูมิภาค และจะนำไปสู่การปรับปรุงในอนาคตในความรู้หมุนเวียน serotype ภูมิภาคทั่วมาเลเซียในตอนท้าย ของ ศตวรรษ 20 และ ในศตวรรษที่ 21 กลุ่มอายุสูงสุดสำหรับกรณีโรคไข้เลือดออกที่รายงานแล้วเป็นผู้ใหญ่ มีเพิ่มขึ้นช้าในอัตรา seroprevalence (ที่ช้ากว่าในประเทศอื่น ๆ) [28], [30], [35] [36], สอดคล้องกับช่วงอายุเกิดโรคป่วยทางคลินิกชัดเจนในผู้ใหญ่ ผลการวิจัยเหล่านี้ระบุ DENV แสงในชุมชนระดับ และแสดงการกระจายแตกต่างกันที่ในบางประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเอเชีย – แปซิฟิก seroprevalence อยู่สูงในเด็ก ตัวอย่างไทย [40], [41], เวียดนาม [42], [43], และอินโดนีเซีย [44] อย่างไรก็ตาม สิงคโปร์มีต่ำลงอายุ stratified seroprevalence ในเด็กกว่ามาเลเซีย [45] และมีอุบัติการณ์อายุสูงสุดสูงสำหรับโรคไข้เลือดออกชัดเจนทางคลินิก [46]มีเด่นชายข้อมูลอุบัติการณ์ของโรคไข้เลือดออกที่รายงานสำหรับรอบระยะเวลา 2000-2011 [12], [16], แม้ว่าสาเหตุนี้ไม่ชัดเจน และความแตกต่างระหว่างเพศอาจมี artefact สาเหตุของการเกิดที่ลดลงของโรคไข้เลือดออกในหญิงรวมผู้ใหญ่ผู้หญิงมีแนวโน้มมากกว่าผู้ชายเครื่องน้อย และอาศัยในคลินิกผู้ป่วยนอกและการเยียวยาแบบดั้งเดิม ตามรายงานในสิงคโปร์ [47], และปัญหาสังคมเศรษฐกิจ และอาชีพถึงปี 2000 ส่วนใหญ่ของโรคไข้เลือดออก (70-80%) ได้รายงานในประชากรเขตเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มทำงาน - และโรงเรียนอายุ [48], และการเชื่อมโยงนี้เป็นได้อย่างต่อเนื่องเป็นศตวรรษ [26], [28] – [30] มีการรับรู้ความเป็นเมืองเพิ่มขึ้นเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญการล่าอย่างในอุบัติการณ์ของโรคไข้เลือดออกในประเทศมาเลเซีย [14] ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ ระบุโรคไข้เลือดออกส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการขาดการป้องกันส่วนบุคคลเชื่อว่ายุงติดเชื้อ [24] และปัจจัยที่ส่งเสริมการเพาะพันธุ์เพิ่มพื้นที่สำหรับยุงเวกเตอร์ (เช่น ปริมาณน้ำฝนเพิ่มขึ้น อุณหภูมิ และความชื้น) [11], [13], [24], [26], [27] สร้างแบบจำลองศึกษา [26], [27] อาจช่วยในการทำนายการระบาด และการดำเนินการที่จำเป็นในการลดจำนวนยุงพันธุ์อเมริกาเพื่อลดความเสี่ยงของโรคไข้เลือดออกทำสัญญาโดยตรงDENV serotype กระจายการวิเคราะห์ของเราพบว่า ทั้งหมดสี่ DENV serotypes พบจะต้องร่วมหมุนเวียนในช่วง 2000 – 2012 แม้ว่า serotypes กันแตกต่างกันช่วงเวลา ทั้งผลงาน และภาย ในแต่ละรัฐ [3], [12], [37] รูปแบบคล้ายคลึงกันของการกระจายและการเปลี่ยนแปลงใน serotypes กันหมุนเวียนมีรายงานโดยเมีย et al. [38] ทศวรรษผ่านมาไม่กี่ แพร่ระบาดโรคไข้เลือดออกที่สำคัญเกิดขึ้นในรูปแบบห่วง เกี่ยวข้องกับส่วนใหญ่ DENV-1, DENV 2 และ DENV 3 serotypes [7], แม้ว่าข้อมูลในหมุนเวียน DENV serotypes บ่อก่อน 2000 ล่าสุดมาเลเซีย MoH ข้อมูลจากระบบเฝ้าระวัง Sentinel ให้แหล่งข้อมูลมีประสิทธิภาพมากขึ้นและข้อมูล 2012 แสดงให้เห็นการกระจายที่แตกต่างกันของ DENV serotypes ในอเมริกาแยก [12] มันสามารถจะคาดการณ์ serotypes กันหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงอาจมีผลกระทบสำหรับอุบัติการณ์และความรุนแรงของโรคไข้เลือดออก เป็นหลักระบาดมักจะ ทำตามสลับ DENV serotypes ในประชากร [7] ความสัมพันธ์ระหว่างกับ DENV serotypes การติดเชื้อและเกิดโรคในรูปแบบต่าง ๆ มีหลายแฟก และไม่รู้เรื่องทั้งหมด อย่างไรก็ตาม endemicity โรคไข้เลือดออกสูงและหมุนเวียนร่วมของหลาย serotypes DENV บ่งชี้ว่า สัดส่วนของประชากรที่สูงเสี่ยงโรคไข้เลือดออกอย่างรุนแรงช่องว่างความรู้จากการวิเคราะห์นี้ เป็นที่ชัดเจนว่า มีส่วนปรับปรุงล่าสุดในระบบรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเพื่อการปรับปรุงในความรู้ในมาเลเซีย อย่างไรก็ตาม บางช่องว่างความรู้ยังคงอยู่ ตัวอย่าง คือการขาดข้อมูล seroprevalence stratified อายุ ระยะยาวภูมิภาคอุบัติการณ์และ serotype กระจาย ความสัมพันธ์ระหว่างอายุและโรครุนแรง โรงพยาบาลรับสมัคร นอกจากนี้ ข้อมูลรักษาความปลอดภัยแห่งชาติมีแนวโน้มที่มี underestimated จริงอุบัติการณ์ของโรคในมาเลเซียเพราะใช้การแฝงระบบและระดับต่ำสุดของการรายงานจากเอกชน หรือหลักดูแล [10] นอกจากนี้ เพิ่มเติมสืบสวนจะต้องตรวจสอบสาเหตุความลวดลายที่ปรากฏเฉพาะในมาเลเซีย สมมติฐานของเราที่รวบรวมข้อมูลแสดงอุบัติการณ์การมีเสถียรภาพในมาเลเซียมากกว่าหนึ่งงวดหลัง และสังเกตอัตรา seroprevalence เกี่ยวข้องอายุต่ำสุดเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตก
การแปล กรุณารอสักครู่..
Discussion
Epidemiology
This article provides a comprehensive overview of the evolving epidemiology of dengue disease in Malaysia over the period 2000–2012, despite there being some gaps in the information. As expected, the national data collated for our study and as reported recently by Mia et al. [38] show similar national trends of dengue disease incidence rates and deaths in Malaysia from 2000 to 2010. While our analysis supports their conclusions of an overall increase in the annual number of reported cases and deaths over the decade, we would propose that the data gathered from the second half of the decade show that the overall incidence seems to have stabilized at consistently high levels over that period. This pattern of incidence is specific to Malaysia and not observed in other countries in the Western Pacific region [3], [9], [12], [13], [16]–[23], [39]. Furthermore, we have incorporated 2011 data that reveal a sharp decline in incidence compared with previous years. As dengue disease is known to be unpredictable with respect to its incidence in any one year [3], it is difficult to draw any firm conclusions from the decline in incidence reported in 2011 [12]. Whilst annual changes in the level of under-reporting in any passive surveillance system may account for a reduction in the number of reported cases, the recent implementation of new action measures against dengue disease by the Malaysian MoH in 2009 may also be a factor. The measures include a strategic plan covering the years 2009–2013 [31], introducing clear treatment guidelines in 2010 [9]. In future, a new Sentinel Surveillance System in 2012 in which samples were collected from 40 sentinel sites (hospitals and health clinics) representing all states in Malaysia and sent to the nearest Public Health Laboratory for testing, and a protocol for sampling for virological confirmation and serotype assessment will ensure that the data collected are regionally representative and will contribute to future improvements in the knowledge of regional serotype circulation across Malaysia.
Towards the end of the 20th century and into the 21st century, the peak age group for reported dengue disease cases has been predominantly young adults. There was a slow increase in seroprevalence rates (slower than in other countries) [28], [30], [35], [36], consistent with the peak age incidence for clinically apparent dengue disease in young adults. These findings indicate a high level of DENV exposure in the community and show a different distribution to that observed in some other countries in the Asia–Pacific region, where seroprevalence is high in children, for example Thailand [40], [41], Vietnam [42], [43], and Indonesia [44]. However, Singapore has an even lower age-stratified seroprevalence in children than Malaysia [45] and has a higher peak age incidence for clinically apparent dengue disease [46].
There was a male predominance in the incidence data of reported dengue disease for the period 2000–2011 [12], [16], although the reasons for this are not clear and the differences between the sexes may be an artefact. Possible reasons for a reduced incidence of dengue disease in females include adult women being less likely than men to seek health care and relying on outpatient clinics and traditional remedies, as has been reported in Singapore [47], and occupational and socio-economic issues.
Up to the year 2000, most cases of dengue disease (70–80%) were reported in the urban population, particularly in working- and school-age groups [48], and this link to urbanization has continued into the 21st century [26], [28]–[30]. Increased urbanization is recognized as a major risk factor for the recent dramatic rise in dengue disease incidence in Malaysia [14]. Other identified risk factors for dengue disease mainly related to lack of personal protection against mosquito-borne infection [24] and factors promoting increased breeding areas for the vector mosquitoes (i.e., increased rainfall, temperature, and humidity) [11], [13], [24], [26], [27]. Modelling studies [26], [27] may help to predict outbreaks and direct the action required to reduce the number of mosquito breeding sites in order to reduce the risk of contracting dengue disease.
DENV serotype distribution
Our analysis reveals that all four DENV serotypes were found to be co-circulating in Malaysia during the period 2000–2012, although the predominant serotypes varied over time, both nationally and within the individual states [3], [12], [37]. Similar patterns of distribution and changes in predominant circulating serotypes were reported by Mia et al. [38]. Over the past few decades, major dengue disease outbreaks occurred in a cyclical pattern, involving mainly DENV-1, DENV-2, and DENV-3 serotypes [7], although data on circulating DENV serotypes were sparse prior to 2000. Recent Malaysian MoH data from the Sentinel Surveillance System provide a more robust information source and 2012 data showed a heterogeneous distribution of the DENV serotypes in the separate states [12]. It can be speculated that changes in predominant circulating serotypes may have implications for the incidence and severity of dengue disease, as major outbreaks tend to follow the switching of DENV serotypes in the population [7]. The relationship between infection with DENV serotypes and the occurrence of different forms of the disease is multi-factorial and not fully understood. However, high dengue disease endemicity and the co-circulation of multiple DENV serotypes indicate that a high proportion of the population is at risk of severe dengue disease.
Epidemiological knowledge gaps
From this analysis, it is clear that recent improvements in the national surveillance system have contributed to an improvement in epidemiological knowledge in Malaysia. Nevertheless, some gaps in epidemiological knowledge still exist; for example, there is a lack of data on age-stratified seroprevalence, long-term regional incidence and serotype distribution, relationships between age and disease severity, and hospital admissions. Furthermore, the national surveillance data are likely to have underestimated the true incidence of the disease in Malaysia owing to the use of a passive reporting system and low levels of reporting from private or primary care [10]. In addition, further investigations are required to examine the reasons for epidemiological patterns that appear to be specific to Malaysia, such as our hypothesis that the data collected show the incidence to have stabilised in Malaysia over the latter part of the review period, and the low age-related seroprevalence rate observed relative to other countries in the Western Pacific region.
Epidemiology
This article provides a comprehensive overview of the evolving epidemiology of dengue disease in Malaysia over the period 2000–2012, despite there being some gaps in the information. As expected, the national data collated for our study and as reported recently by Mia et al. [38] show similar national trends of dengue disease incidence rates and deaths in Malaysia from 2000 to 2010. While our analysis supports their conclusions of an overall increase in the annual number of reported cases and deaths over the decade, we would propose that the data gathered from the second half of the decade show that the overall incidence seems to have stabilized at consistently high levels over that period. This pattern of incidence is specific to Malaysia and not observed in other countries in the Western Pacific region [3], [9], [12], [13], [16]–[23], [39]. Furthermore, we have incorporated 2011 data that reveal a sharp decline in incidence compared with previous years. As dengue disease is known to be unpredictable with respect to its incidence in any one year [3], it is difficult to draw any firm conclusions from the decline in incidence reported in 2011 [12]. Whilst annual changes in the level of under-reporting in any passive surveillance system may account for a reduction in the number of reported cases, the recent implementation of new action measures against dengue disease by the Malaysian MoH in 2009 may also be a factor. The measures include a strategic plan covering the years 2009–2013 [31], introducing clear treatment guidelines in 2010 [9]. In future, a new Sentinel Surveillance System in 2012 in which samples were collected from 40 sentinel sites (hospitals and health clinics) representing all states in Malaysia and sent to the nearest Public Health Laboratory for testing, and a protocol for sampling for virological confirmation and serotype assessment will ensure that the data collected are regionally representative and will contribute to future improvements in the knowledge of regional serotype circulation across Malaysia.
Towards the end of the 20th century and into the 21st century, the peak age group for reported dengue disease cases has been predominantly young adults. There was a slow increase in seroprevalence rates (slower than in other countries) [28], [30], [35], [36], consistent with the peak age incidence for clinically apparent dengue disease in young adults. These findings indicate a high level of DENV exposure in the community and show a different distribution to that observed in some other countries in the Asia–Pacific region, where seroprevalence is high in children, for example Thailand [40], [41], Vietnam [42], [43], and Indonesia [44]. However, Singapore has an even lower age-stratified seroprevalence in children than Malaysia [45] and has a higher peak age incidence for clinically apparent dengue disease [46].
There was a male predominance in the incidence data of reported dengue disease for the period 2000–2011 [12], [16], although the reasons for this are not clear and the differences between the sexes may be an artefact. Possible reasons for a reduced incidence of dengue disease in females include adult women being less likely than men to seek health care and relying on outpatient clinics and traditional remedies, as has been reported in Singapore [47], and occupational and socio-economic issues.
Up to the year 2000, most cases of dengue disease (70–80%) were reported in the urban population, particularly in working- and school-age groups [48], and this link to urbanization has continued into the 21st century [26], [28]–[30]. Increased urbanization is recognized as a major risk factor for the recent dramatic rise in dengue disease incidence in Malaysia [14]. Other identified risk factors for dengue disease mainly related to lack of personal protection against mosquito-borne infection [24] and factors promoting increased breeding areas for the vector mosquitoes (i.e., increased rainfall, temperature, and humidity) [11], [13], [24], [26], [27]. Modelling studies [26], [27] may help to predict outbreaks and direct the action required to reduce the number of mosquito breeding sites in order to reduce the risk of contracting dengue disease.
DENV serotype distribution
Our analysis reveals that all four DENV serotypes were found to be co-circulating in Malaysia during the period 2000–2012, although the predominant serotypes varied over time, both nationally and within the individual states [3], [12], [37]. Similar patterns of distribution and changes in predominant circulating serotypes were reported by Mia et al. [38]. Over the past few decades, major dengue disease outbreaks occurred in a cyclical pattern, involving mainly DENV-1, DENV-2, and DENV-3 serotypes [7], although data on circulating DENV serotypes were sparse prior to 2000. Recent Malaysian MoH data from the Sentinel Surveillance System provide a more robust information source and 2012 data showed a heterogeneous distribution of the DENV serotypes in the separate states [12]. It can be speculated that changes in predominant circulating serotypes may have implications for the incidence and severity of dengue disease, as major outbreaks tend to follow the switching of DENV serotypes in the population [7]. The relationship between infection with DENV serotypes and the occurrence of different forms of the disease is multi-factorial and not fully understood. However, high dengue disease endemicity and the co-circulation of multiple DENV serotypes indicate that a high proportion of the population is at risk of severe dengue disease.
Epidemiological knowledge gaps
From this analysis, it is clear that recent improvements in the national surveillance system have contributed to an improvement in epidemiological knowledge in Malaysia. Nevertheless, some gaps in epidemiological knowledge still exist; for example, there is a lack of data on age-stratified seroprevalence, long-term regional incidence and serotype distribution, relationships between age and disease severity, and hospital admissions. Furthermore, the national surveillance data are likely to have underestimated the true incidence of the disease in Malaysia owing to the use of a passive reporting system and low levels of reporting from private or primary care [10]. In addition, further investigations are required to examine the reasons for epidemiological patterns that appear to be specific to Malaysia, such as our hypothesis that the data collected show the incidence to have stabilised in Malaysia over the latter part of the review period, and the low age-related seroprevalence rate observed relative to other countries in the Western Pacific region.
การแปล กรุณารอสักครู่..
การอภิปราย
.
บทความนี้ให้ภาพรวมที่ครอบคลุมของการพัฒนางานระบาดวิทยาของโรคไข้เลือดออกในประเทศมาเลเซียในช่วงปี 2000 - 2012 แม้จะมีบางช่องว่างในข้อมูล เป็นไปตามคาด แห่งชาติ เรียงข้อมูลการศึกษาของเราและรายงานเมื่อเร็ว ๆนี้โดยมีอา et al .[ 38 ] แสดงคล้ายไข้เลือดออกโรคแห่งชาติแนวโน้มของอุบัติการณ์และเสียชีวิตในมาเลเซียจากปี 2553 ในขณะที่การวิเคราะห์ของเราสนับสนุนข้อสรุปของการรวมการเพิ่มจำนวนปีของการรายงานกรณีเสียชีวิตและกว่าทศวรรษเราก็เสนอว่า ข้อมูลที่รวบรวมได้จากครึ่งหลังของทศวรรษพบว่าอุบัติการณ์โดยรวมดูเหมือนจะทรงตัวในระดับสูงอย่างต่อเนื่องในช่วงนั้น รูปแบบของการเกิดเป็นเฉพาะกับมาเลเซีย และไม่พบในประเทศอื่น ๆในภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตก [ 3 ] [ 9 ] [ 12 ] [ 13 ] [ 16 ] - [ 23 ] , [ 39 ] นอกจากนี้เราได้รวม 2011 ข้อมูลที่เผยให้เห็นการลดลงคมชัดใน เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า เป็น ไข้เลือดออก โรคเป็นที่รู้จักกันจะไม่แน่นอนเกี่ยวกับการใด ๆของมันในหนึ่งปี [ 3 ] มันเป็นเรื่องยากที่จะวาดข้อสรุปใด ๆ บริษัท จากการปฏิเสธในการรายงานในปี 2011 [ 12 ]ขณะที่การเปลี่ยนแปลงในระดับของปีภายใต้การรายงานในระบบการเฝ้าระวังใด ๆเรื่อยๆ อาจพิจารณาลดจำนวนรายงานกรณีการกระทำใหม่ล่าสุดของมาตรการต่อต้านไข้เลือดออก โรคจากแม่เมาะ มาเลเซีย ในปี 2009 นอกจากนี้ยังอาจเป็นปัจจัย มาตรการ ได้แก่ แผนยุทธศาสตร์ที่ครอบคลุมปี 2009 – 2013 [ 31 ] , แนะนำแนวทางการรักษาที่ชัดเจนใน 2010 [ 9 ]ในอนาคต , ระบบเฝ้าระวัง Sentinel ใหม่ในปี 2012 ซึ่งในตัวอย่างจาก 40 เซนติเนลเว็บไซต์โรงพยาบาลและคลินิกสุขภาพ ) ซึ่งเป็นตัวแทนของรัฐในมาเลเซีย และส่งไปที่สาธารณสุขห้องปฏิบัติการทดสอบและโปรโตคอลสำหรับการสุ่มตัวอย่างเพื่อยืนยันไวรัสวิทยาและการประเมินโดยจะให้แน่ใจว่า ข้อมูลที่เป็นเพียงตัวแทนและจะสนับสนุนการปรับปรุงในอนาคตในความรู้ของภูมิภาค โดยการหมุนเวียนทั่วมาเลเซีย
ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 20 และศตวรรษที่ 21ยอดกลุ่ม อายุ สำหรับรายงานไข้เลือดออกโรคกรณีมีผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ยัง มีการเพิ่มในอัตรา seroprevalence ช้า ( ช้ากว่าประเทศอื่น ) [ 28 ] , [ 30 ] , [ 35 ] , [ 36 ] สอดคล้องกับจุดสูงสุดอายุอุบัติการณ์โรคทางการแพทย์สำหรับแจ้งไข้เลือดออกในเยาวชน
.
บทความนี้ให้ภาพรวมที่ครอบคลุมของการพัฒนางานระบาดวิทยาของโรคไข้เลือดออกในประเทศมาเลเซียในช่วงปี 2000 - 2012 แม้จะมีบางช่องว่างในข้อมูล เป็นไปตามคาด แห่งชาติ เรียงข้อมูลการศึกษาของเราและรายงานเมื่อเร็ว ๆนี้โดยมีอา et al .[ 38 ] แสดงคล้ายไข้เลือดออกโรคแห่งชาติแนวโน้มของอุบัติการณ์และเสียชีวิตในมาเลเซียจากปี 2553 ในขณะที่การวิเคราะห์ของเราสนับสนุนข้อสรุปของการรวมการเพิ่มจำนวนปีของการรายงานกรณีเสียชีวิตและกว่าทศวรรษเราก็เสนอว่า ข้อมูลที่รวบรวมได้จากครึ่งหลังของทศวรรษพบว่าอุบัติการณ์โดยรวมดูเหมือนจะทรงตัวในระดับสูงอย่างต่อเนื่องในช่วงนั้น รูปแบบของการเกิดเป็นเฉพาะกับมาเลเซีย และไม่พบในประเทศอื่น ๆในภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตก [ 3 ] [ 9 ] [ 12 ] [ 13 ] [ 16 ] - [ 23 ] , [ 39 ] นอกจากนี้เราได้รวม 2011 ข้อมูลที่เผยให้เห็นการลดลงคมชัดใน เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า เป็น ไข้เลือดออก โรคเป็นที่รู้จักกันจะไม่แน่นอนเกี่ยวกับการใด ๆของมันในหนึ่งปี [ 3 ] มันเป็นเรื่องยากที่จะวาดข้อสรุปใด ๆ บริษัท จากการปฏิเสธในการรายงานในปี 2011 [ 12 ]ขณะที่การเปลี่ยนแปลงในระดับของปีภายใต้การรายงานในระบบการเฝ้าระวังใด ๆเรื่อยๆ อาจพิจารณาลดจำนวนรายงานกรณีการกระทำใหม่ล่าสุดของมาตรการต่อต้านไข้เลือดออก โรคจากแม่เมาะ มาเลเซีย ในปี 2009 นอกจากนี้ยังอาจเป็นปัจจัย มาตรการ ได้แก่ แผนยุทธศาสตร์ที่ครอบคลุมปี 2009 – 2013 [ 31 ] , แนะนำแนวทางการรักษาที่ชัดเจนใน 2010 [ 9 ]ในอนาคต , ระบบเฝ้าระวัง Sentinel ใหม่ในปี 2012 ซึ่งในตัวอย่างจาก 40 เซนติเนลเว็บไซต์โรงพยาบาลและคลินิกสุขภาพ ) ซึ่งเป็นตัวแทนของรัฐในมาเลเซีย และส่งไปที่สาธารณสุขห้องปฏิบัติการทดสอบและโปรโตคอลสำหรับการสุ่มตัวอย่างเพื่อยืนยันไวรัสวิทยาและการประเมินโดยจะให้แน่ใจว่า ข้อมูลที่เป็นเพียงตัวแทนและจะสนับสนุนการปรับปรุงในอนาคตในความรู้ของภูมิภาค โดยการหมุนเวียนทั่วมาเลเซีย
ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 20 และศตวรรษที่ 21ยอดกลุ่ม อายุ สำหรับรายงานไข้เลือดออกโรคกรณีมีผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ยัง มีการเพิ่มในอัตรา seroprevalence ช้า ( ช้ากว่าประเทศอื่น ) [ 28 ] , [ 30 ] , [ 35 ] , [ 36 ] สอดคล้องกับจุดสูงสุดอายุอุบัติการณ์โรคทางการแพทย์สำหรับแจ้งไข้เลือดออกในเยาวชน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันชอบเพลงนี้ที่สุดเลย
- ฟรี ไว-ไฟ
- สำหรับผมมองว่าเสียงดนตรีคือชีวิตคืออารมณ
- How do you see me
- ไม่ว่ามันจะ
- Plasticizers are extracted from PVC medi
- มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อมวลมนุษชยชาต
- treat
- Sales
- เจ้าหน้าที่ความปลอดภัย
- 1. IntroductionAlternative technologies
- Computer, which is facility in the prese
- fit
- that's what musician Lionel hampton said
- CONCLUSIONSIn the light of the above dis
- The NES retail for $249 at an operating
- My mother is a person who performs.
- พื้นที่ส่วนบุคคลขอสงวนสิทธิ์
- ผู้ที่ป้องกันความเสี่ยงโดย ใช้ Put optio
- จะรักคุณตลอดไป
- 1. IntroductionAlternative technologies
- make a summary of all the facts sort
- Are you free now?
- I borrowed and keep it in my bag..
