These examples show that government

These examples show that governments can shape the distribution of incomes by making use of the tax and transfer systems. The experience of Brazil shows that even developing countries have substantial scope for reducing inequality that emanates from the market. At times, governments can be faced with a trade-offs between equity and efficiency; but these trade-off s need not be steep, and o en equity and efficiency can go hand-in-hand. For the countries in the sample, there is no apparent correlation between overall redistribution and the growth of per capita incomes over the past two decades. Countries that achieved low inequality through high redistribution – such as Belgium, Finland, Germany and Sweden – did equally well as those with limited redistribution and higher inequality.
Political choice is thus as much a factor behind inequality as trends in the economy are. Arguably, the different choices governments make also reflect different preferences of voters. While public opinion surveys consistently show that people in Europe support redistribution of incomes from the rich to the poor, the majority in favour of redistribution is smaller in Australia and Canada. The United States is the only country in the industrialized world where those who support fiscal redistribution are outnumbered by those who think that it is not their government’s business to reduce income differences, although they agree that these are too large. The redistributive restraint that makes the United States stand apart thus finds a possible explanation in the preferences of its citizens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างเหล่านี้แสดงว่า รัฐบาลสามารถสร้างรูปร่างการกระจายรายได้ โดยการใช้ภาษี และระบบการโอนย้าย ประสบการณ์ของบราซิลแสดงว่า แม้แต่ประเทศกำลังพัฒนามีขอบเขตที่พบการลดความไม่เท่าเทียมกันที่ emanates จากตลาด ตลอดเวลา รัฐบาลสามารถต้องเผชิญหน้ากับทางเลือกระหว่างหุ้นและประสิทธิภาพ s off ค้าเหล่านี้ไม่ต้องชัน และ o ส่วนน้ำและประสิทธิภาพสามารถไปมือในมือไว้ สำหรับประเทศที่อยู่ในตัวอย่าง มีความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนระหว่างซอร์สโดยรวมและการเติบโตของรายได้ต่อหัวมากกว่าสองทศวรรษ ประเทศที่รับความไม่เท่าเทียมกันต่ำผ่านซอร์สสูง – เบลเยียม ฟินแลนด์ เยอรมนี และ สวีเดน – ไม่ดีเท่าที่ซอร์สจำกัดและความไม่เท่าเทียมกันสูงขึ้น Political choice is thus as much a factor behind inequality as trends in the economy are. Arguably, the different choices governments make also reflect different preferences of voters. While public opinion surveys consistently show that people in Europe support redistribution of incomes from the rich to the poor, the majority in favour of redistribution is smaller in Australia and Canada. The United States is the only country in the industrialized world where those who support fiscal redistribution are outnumbered by those who think that it is not their government’s business to reduce income differences, although they agree that these are too large. The redistributive restraint that makes the United States stand apart thus finds a possible explanation in the preferences of its citizens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่ารัฐบาลสามารถสร้างรูปร่างของการกระจายรายได้โดยการใช้ภาษีและระบบการถ่ายโอน ประสบการณ์ของบราซิลแสดงให้เห็นว่าแม้การพัฒนาประเทศมีขอบเขตที่สำคัญในการลดความไม่เท่าเทียมกันที่เล็ดลอดออกมาจากตลาด ในช่วงเวลาที่รัฐบาลสามารถเผชิญกับการแลกเปลี่ยนระหว่างผู้ถือหุ้นและมีประสิทธิภาพ แต่เหล่านี้การค้า o FF s ไม่จำเป็นต้องเป็นที่สูงชันและ o en ทุนและมีประสิทธิภาพสามารถไปมือในมือ สำหรับประเทศในกลุ่มตัวอย่างที่มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างการกระจายโดยรวมและการเติบโตของรายได้ต่อหัวที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศที่ประสบความสำเร็จในความไม่เท่าเทียมกันในระดับต่ำผ่านการกระจายสูง - เช่นเบลเยียมฟินแลนด์เยอรมนีและสวีเดน - ได้อย่างเท่าเทียมกันทั้งเป็นผู้ที่มีการกระจายที่ จำกัด และความไม่เท่าเทียมกันที่สูงขึ้น.
ทางเลือกทางการเมืองจึงเป็นมากปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังความไม่เท่าเทียมกันในขณะที่แนวโน้มในระบบเศรษฐกิจที่มี เนื้อหาที่รัฐบาลเลือกที่แตกต่างกันทำให้ยังสะท้อนให้เห็นถึงการตั้งค่าที่แตกต่างกันของผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ในขณะที่การสำรวจความคิดเห็นของประชาชนอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าผู้คนในยุโรปสนับสนุนการกระจายรายได้จากการคนรวยกับคนยากจนส่วนใหญ่ในความโปรดปรานของการกระจายมีขนาดเล็กในประเทศออสเตรเลียและแคนาดา สหรัฐอเมริกาเป็นประเทศเดียวในโลกอุตสาหกรรมที่บรรดาผู้ที่สนับสนุนการกระจายการคลังจะมากกว่าคนที่คิดว่ามันไม่ได้เป็นธุรกิจรัฐบาลของพวกเขาเพื่อลดความแตกต่างของรายได้แม้ว่าพวกเขาจะเห็นว่าสิ่งเหล่านี้มีขนาดใหญ่เกินไป ยับยั้งชั่งใจ redistributive ที่ทำให้สหรัฐอเมริกายืนห่างกันจึงพบว่าคำอธิบายที่เป็นไปได้ในการตั้งค่าของพลเมืองของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างเหล่านี้แสดงให้เห็นว่ารัฐบาลสามารถรูปร่างการกระจายตัวของรายได้โดยการใช้ภาษีและระบบการโอน ประสบการณ์ของบราซิล แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาประเทศมีขอบเขตมากสำหรับการลดความเหลื่อมล้ำที่เล็ดลอดออกมาจากตลาด เวลาที่รัฐบาลจะต้องเผชิญกับการทดแทนกันระหว่างทุนและประสิทธิภาพ ; แต่เหล่านี้ trade-o ff S ไม่ต้องชันและ O ในความเป็นธรรมและประสิทธิภาพสามารถไปมือในมือ สำหรับประเทศในตัวอย่างไม่มีความความสัมพันธ์ระหว่างการรวมและการเติบโตของรายได้ต่อหัวในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศที่ประสบความสำเร็จและแจกจ่ายผ่านความเหลื่อมล้ำต่ำสูง เช่นเบลเยียม , ฟินแลนด์เยอรมนีและสวีเดน–ได้เท่าเทียมกันดีเป็นผู้ที่มีการ จำกัด และความไม่เท่าเทียมกันสูง .
เลือกทางการเมือง จึงเป็นปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังความไม่เท่าเทียมกันเป็นแนวโน้มของเศรษฐกิจเป็น อย่าง ที่แตกต่างกัน ทางเลือกให้รัฐบาลยังสะท้อนให้เห็นถึงความต้องการที่แตกต่างกันของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในขณะที่มติมหาชนการสำรวจอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าผู้คนในยุโรปสนับสนุนการกระจายรายได้จากคนรวยกับคนจนส่วนใหญ่ในความโปรดปรานของการกระจายมีขนาดเล็กในออสเตรเลียและแคนาดาสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศเดียวในโลกอุตสาหกรรมที่ผู้ที่สนับสนุนงบประมาณการเป็นมากกว่าผู้ที่คิดว่ามันไม่ได้เป็นธุรกิจที่รัฐบาลของพวกเขาเพื่อลดความแตกต่างของรายได้ แม้ว่าพวกเขาจะยอมรับว่าเหล่านี้มีขนาดใหญ่เกินไปการ redistributive ความยับยั้งชั่งใจที่ทำให้สหรัฐอเมริกายืนกัน จึงพบว่าเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้ในการตั้งค่าของประชาชน .