JUN 27, 2015Asylum-seeker policy a

JUN 27, 2015
Asylum-seeker policy a dark spot in Australia’s history

TONY WINDSOR


The only thing I have real regrets about during my time in the 2010-13 hung parliament is that I was unable to help resolve the issue of asylum seekers from Australia’s perspective. It was the greatest failure of that parliament, and the blame lies with all of us. What we are left with is a national shame.

There were attempts to achieve a consensus across party lines but division was too attractive to the political class. Rob Oakeshott’s effort to enhance the Bali Process – a suite of co-operative measures for the region, conceived in 2002 – did not gain support. The Angus Houston, Paris Aristotle and Michael L’Estrange committee made a valiant attempt to present options outside of politics, but failed to achieve acceptance.



The last thing the PM wants is a genuine consensus on the asylum-seeker issue. His entire life in politics has been based on encouraging and fanning division.
With the benefit of hindsight, it was probably never going to succeed. I remember Angus Houston telling me that the strategy would fail if the totality of the recommendations were not accepted, particularly the emphasis on a regional context. Sure enough, the intransigence of the major parties and the Greens ensured failure was the outcome and led to cherrypicking the recommendations.

An attempt was also made to bypass the executive of the parties, where Steve Georganas (ALP), Judi Moylan (Liberal) and myself formed an informal backbench group with a view to achieving a common strategy across party lines. These meetings were well attended by all political persuasions, as well as representatives of refugee groups, the Australian Federal Police, the Australian Defence Force and human rights advocates, including the much-maligned Gillian Triggs.

But it became obvious the Liberals weren’t particularly interested in a united approach unless it was theirs, and the Greens and Labor needed to maintain different approaches for their own purposes. Failure was ensured, the outcome of self-interest over human life.

In terms of results, the Liberals went on to win the 2013 election with their “Stop the boats” slogan. But nothing meaningful has been achieved within the region or globally. In fact, the situation is much worse.

There are legitimate questions about policy that indicate the obvious: Australia cannot solve this issue on its own. Often it is suggested that Australia should take in more displaced people as refugees. I agree, but there is a real need to have a policy approach that recognises the extremities of the debate – what if 20 million people want to come here?

But this policy problem indicates to me there are a number of things Australia should be doing.

Rather than withdrawing from the regional debate in South-East Asia, as has been the case in Myanmar, Malaysia, Thailand and neighbouring countries, Australia should be playing a leadership role and working with neighbours and the United Nations.

The treatment of our nearest neighbour in particular, Indonesia, has been appalling and insulting to a nation attempting to deal with its own terrorism and refugee transit issues. I can understand Tony Abbott not comprehending the implications, but for our foreign minister to inflame the situation with Indonesia is worrying.

Recent discoveries of mass Rohingya graves in Thailand and other global atrocities should suggest that the boats aren’t stopping. Persecution isn’t easing. In fact, a growing coldness of countries and individuals towards one another is in stark contrast to post-World War II resettlement programs.

Abbott’s desire for military involvement in Syria and Iraq is apparently about the human rights of the persecuted, mainly of the Muslim faith, but domestically they are a target for dog-whistling fear, distrust and wedge politics.

The Australian government has achieved its short-term objective by playing “out of sight, out of mind” politics. The number of displaced people is growing, but Australia is stopping the arrival of refugees “by hook or by crook”, which could mean anything from payments to smugglers or even deaths at sea from starvation, drowning or murder.

I call this strategy for dealing with displaced people the “Ratsak Solution” – they go away to die. Given the secrecy of “on-water” matters, and adherence to Abbott’s slogan politics, anything could be happening on the seas around Australia.

The Ratsak approach may work in the short term, but if there is no worldwide attempt to address the longer-term issues of poverty, persecution and climate change, the consequences will revisit us. The Abbotts of this world will have moved on, but the lack of vision will leave a price for others to pay.

Not knowing all the answers on displaced people should not be an excuse for rationalising their neglect. But given Abbott’s “do anything to get the job” attitude to politics, and presumably anything to keep it, the last thing that the PM wants is a genuine consensus on the asylum-seeker issue. His entire life in politics has been based on encouraging and fanning division within society. Whether it be climate science, windmills, school and university education, the strategy is always the same – divide and, in his mind at least, rule.

So the rhetoric regarding safe borders and the protection of the fortunate from the unfortunate is little more than bumper-sticker messaging. It treats an extremely complicated issue with a level of simplicity that dumbs down the population. It chases away the thoughtfulness that brings with it empathy.

The following is a controversial view, but it is one this government has forced me to hold: I believe that any tragedy or terrorist activity in Australia would almost be welcomed because of the political benefits that would flow from it. The continual progression of asylum-seeker and terrorist law is all about where the blame can be laid when that tragedy occurs, rather than engaging with the domestic and international drivers of these issues. This is all very well in the short term, but what Abbott and his conservative colleagues don’t seem to appreciate, or perhaps care about, are the long-term implications.

There are a number of questions that require answers. What are the long-term consequences of combining the issue of terrorism with the plight of people seeking asylum? What are the consequences of demonising Muslims with incessant dog-whistling about race and religion and difference? Is anyone in the government or the opposition joining the dots?

And there is more. What are we doing to our long-term relationship with Indonesia and others in the so-called area of influence, and what does it mean for our future in Asia? Does anyone realise that we need these people more than they need us? Is the trashing of our international reputation of concern to the Australian community?

I recall a rather caustic conversation with another great exponent of fear-based politics, Alexander Downer, in 2008 – just prior to his resignation from parliament. Downer went on a tirade over how useless independents were in terms of influencing policy, saying we were essentially a waste of space. I commented that One Nation’s Pauline Hanson was technically an independent when she sat in the parliament during the 1990s, and that she had been successful in “scripting “ Downer’s foreign affairs policy. This caused him to erupt. But the point was made: the use of ethnic differences and fear were great political tools for the Howard government, as instanced by the Tampa, children overboard and weapons of mass destruction issues. The Liberal party was playing with Hanson’s fringe politics then, just as Abbott is now. It’s no wonder Abbott chased Hanson out of parliament, before she was landed in jail – she was occupying his natural territory.

That conversation with Downer encapsulates the Abbott government approach to these and other global issues, where leadership rather then denigration and the take-up of Hanson policies is required. Senator John Madigan’s plea in terms of the morality and humanity regarding Australia’s recent payments to people smugglers represents a community concern – and perhaps guilt – in relation to the harshness of the debate. It represents the shame, too, at the Labor Party’s glue-like adherence to anything Abbott says.

Abbott is reported as thinking of changing his mind about Australia’s role in the Paris climate change debate. This is necessary, and a relief if it sees some shift in policy. Let’s hope he can rethink our position on asylum seekers. Without change, the system of punitive self-interest pursued by this government and others before it will be regarded in generations to come as a national disgrace – a dark spot on our history, when political imagination was replaced by cruelty and fear. This is not the Australia I want.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

27 มิถุนายน 2015นโยบายหาลี้ภัยจุดมืดในประวัติศาสตร์ของออสเตรเลียโทนี่วินด์เซอร์ สิ่งเดียวแล้ว regrets จริงเกี่ยวกับช่วงเวลาของฉันใน 13 2010 ที่รัฐสภาที่ค้างอยู่ที่ผมไม่สามารถช่วยแก้ไขปัญหาของลี้จากมุมมองของออสเตรเลีย มันเป็นความล้มเหลวมากที่สุดของรัฐสภานั้น และตำหนิอยู่กับเรา เราจะเหลือไว้กับเป็นความอัปยศแห่งชาติ มีความพยายามที่จะบรรลุฉันทามติในบรรทัดของ แต่ส่วนน่าสนใจเกินไปชั้นทางการเมือง ร็อบ Oakeshott พยายามเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการบาหลี –ชุดมาตรการความร่วมมือในภูมิภาค รู้สึกใน 2002 – ได้รับการสนับสนุน กรรมการ Angus Houston อริสโต เติลปารีส และ Michael L'Estrange ทำความพยายามที่กล้าหาญในการนำเสนอตัวเลือกนอกเมือง แต่ล้มเหลวในการบรรลุการยอมรับ ต้องการสิ่ง PM ล่าสุดเป็นฉันทามติของแท้ปัญหาผู้แสวงหาการลี้ภัย ตลอดชีวิตทางการเมืองได้ถูกใช้ในการส่งเสริม และแฟนนิงหารด้วยประโยชน์ของ hindsight มันคงไม่ไปประสบความสำเร็จ ผมจำได้ว่า Angus Houston บอกว่า กลยุทธ์ที่จะล้มเหลวถ้าผลของคำแนะนำไม่ยอมรับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเน้นบริบทระดับภูมิภาค นั่นเอง กูเกิลของพรรคการเมืองใหญ่พรรคมั่นใจล้มเหลวเป็นผลที่ได้ และนำไป cherrypicking คำแนะนำ การยังพยายามข้ามผู้บริหารบุคคล ที่ Steve Georganas (แอลป์), Judi Moylan (ซ้าย) และตัวเองเกิดขึ้นกับกลุ่ม backbench เป็นมุมมองการบรรลุกลยุทธ์ทั่วไปในบรรทัดของการ ประชุมเหล่านี้ได้เข้าร่วมงาน โดยทั้งหมด persuasions การเมือง เป็นตัวแทนของกลุ่มผู้ลี้ภัย ตำรวจสหพันธ์ออสเตรเลีย ออสเตรเลีย แรงป้องกัน และ สนับสนุนสิทธิมนุษยชน รวม Triggs จิลเลียน maligned มากดี แต่มันกลายเป็นชัดแห่งการไม่สนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแนวทางที่สหรัฐยกเว้นว่าเป็น ตน และสนาม และแรงงานที่จำเป็นในการรักษาวิธีอื่นสำหรับวัตถุประสงค์ของตนเอง ความล้มเหลวถูกมั่นใจ ผลของ self-interest เหนือชีวิตมนุษย์ ในผลลัพธ์ แห่งไปในการชนะการเลือกตั้งปี 2013 ด้วยสโลแกนของพวกเขา "หยุดเรือ" แต่ไม่มีความหมายได้รับความ ในภูมิภาค หรือทั่วโลก ในความเป็นจริง สถานการณ์จะเลวร้ายยิ่งมาก มีถามเกี่ยวกับนโยบายกฎหมายที่บ่งชี้ชัดเจน: ออสเตรเลียไม่สามารถแก้ปัญหานี้ต่างหาก มักจะแนะนำว่า ออสเตรเลียควรจะคนมากหน่วยเป็นผู้ลี้ภัย ฉันยอมรับ แต่ความจริงจำเป็นต้องมีแนวทางนโยบายที่ตระหนักว่ากระสับกระส่ายของการอภิปราย – ถ้า 20 ล้านคนต้องการมาที่นี่แต่ปัญหานโยบายนี้ระบุว่า ผมมีสิ่งที่ควรทำออสเตรเลีย แทนที่จะถอนจากการอภิปรายระดับภูมิภาคในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นได้กรณีพม่า มาเลเซีย ไทย และ ประเทศเพื่อนบ้าน ออสเตรเลียควรเล่นบทบาทเป็นผู้นำ และทำงานกับสหประชาชาติและประเทศเพื่อนบ้าน ของเราเพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดโดยเฉพาะ อินโดนีเซีย แล้วไฮ และดูหมิ่นเพื่อประเทศพยายามที่จะจัดการกับปัญหาของตัวเองส่งต่อการก่อการร้ายและผู้ลี้ภัย ผมเข้าใจโทนี Abbott comprehending ผลกระทบไม่ได้ แต่สำหรับรัฐมนตรีต่างประเทศของเราทำให้โกรธสถานการณ์กับอินโดนีเซียเป็นกังวล หลุมฝังศพของโรฮิงยาค้นพบล่าสุดของมวลชนในประเทศไทย และในยามสงครามโลกอื่น ๆ ควรแนะนำว่า เรือไม่หยุด การเบียดเบียนไม่ผ่อนคลาย ในความเป็นจริง ทั้งเจริญเติบโตของประเทศและบุคคลที่มีต่อกันได้ในความแตกต่างสิ้นเชิงกับโลกหลังสงครามตั้งถิ่นฐานใหม่ในโปรแกรมความมีส่วนร่วมทางการทหารในประเทศซีเรียและอิรักของ Abbott จะเห็นได้ชัดเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนของที่ได้รับ ส่วนใหญ่ของศรัทธามุสลิม แต่ในประเทศที่พวกเขามีเป้าหมายสำหรับวิสท์ลิงสุนัขกลัว ระแวง และลิ่มเมือง รัฐบาลออสเตรเลียมีความเป็นวัตถุประสงค์ระยะสั้น โดยการเล่นการเมือง "นอกสายตา นอกใจ" จำนวนหน่วยที่มีการเติบโต แต่ออสเตรเลียหยุดลงมาถึงผู้ลี้ภัย "ตามด้วยเล่ห์" ซึ่งอาจหมายถึง อะไรจากการชำระเงินไปสมักตายแม้ในทะเลจากความอดอยาก การจม หรือการฆาตกรรม ฉันเรียกกลยุทธ์นี้สำหรับการจัดการกับหน่วย "Ratsak โซลูชัน" – พวกเขาไปตาย ให้เป็นความลับของเรื่อง "บนน้ำ" และติดกับเมืองสโลแกนของ Abbott อะไรอาจจะเกิดขึ้นในทะเลทั่วประเทศออสเตรเลีย วิธีการ Ratsak อาจทำงานในระยะสั้น แต่ถ้าไม่พยายามอยู่ทั่วโลกมี ปัญหาเยือนเบียดเบียน ความยากจน และสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง ผลจะมาทบทวนเรา Abbotts ของโลกนี้จะมีย้ายบน แต่การขาดวิสัยทัศน์จะทำให้ราคาผู้อื่นต้องจ่าย ไม่ทราบว่า คำตอบทั้งหมดในหน่วยควรเป็นข้อแก้ตัว rationalising ละเลยของพวกเขา ได้รับของ Abbott "ทำอะไรให้ได้งาน" ทัศนคติการเมือง และสันนิษฐานว่าอะไรเก็บไว้ สิ่งสุดท้ายที่ต้องการ PM เป็นฉันทามติของแท้ปัญหาผู้แสวงหาการลี้ภัย ตลอดชีวิตทางการเมืองได้ถูกใช้ในการส่งเสริม และแฟนนิงส่วนภายในสังคม ไม่ว่าจะเป็นวิทยาศาสตร์อากาศ windmills โรงเรียนและมหาวิทยาลัยการศึกษา กลยุทธ์อยู่เสมอเหมือนกัน– แบ่ง ก ในเขาใจน้อย กฎ ดังนั้น สำนวนเกี่ยวกับเส้นขอบปลอดภัยและโชคดีจากโชคร้ายป้องกันได้น้อยข้อความสติ๊กเกอร์กันชน ปฏิบัติต่อระดับของความเรียบง่ายที่ dumbs ลงประชากรปัญหาซับซ้อนมากขึ้น Chases ไปมอบช่วงที่จะมีเอาใจใส่ ต่อไปนี้เป็นมุมแย้ง แต่หนึ่งในรัฐบาลนี้ได้บังคับให้ผมค้าง: ผมเชื่อว่า การกิจกรรมใด ๆ โศกนาฏกรรมหรือก่อการร้ายในออสเตรเลียเกือบจะต้อนรับ เพราะผลประโยชน์ทางการเมืองที่จะไหลออก ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องของกฎหมายผู้แสวงหาการลี้ภัยและผู้ก่อการร้ายคือการที่การโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น สามารถวางการตำหนิแทนที่จะมีไดรเวอร์ในประเทศ และต่างประเทศปัญหาเหล่านี้ โดยทั้งหมดเป็นอย่างดีในระยะสั้น แต่อะไร Abbott และเพื่อนร่วมงานหัวเก่าของเขาดูเหมือนจะ ชื่นชม หรืออาจจะดูแลเกี่ยวกับ การที่มีระยะยาว มีจำนวนคำถามที่ต้องตอบ ผลกระทบระยะยาวของปัญหาการก่อการร้ายกับสหัสคนลี้ภัยรวมมีอะไรบ้าง ผลกระทบของมุสลิม demonising กับ incessant สุนัขวิสท์ลิงเกี่ยวกับเชื้อชาติ และศาสนา และความแตกต่างคืออะไร ทุกคนในรัฐบาลหรือฝ่ายค้านไม่เข้าร่วมจุด และมีเพิ่มเติม สิ่งเราทำกับเราความสัมพันธ์ระยะยาวกับอินโดนีเซียและอื่น ๆ ในบริเวณที่เรียกว่ามีอิทธิพล และว่า สำหรับอนาคตของเราในเอเชีย ทุกคนไม่ตระหนักว่า เราต้องการให้คนเหล่านี้ มากกว่าพวกเขาต้องการเราหรือไม่ คือ trashing ชื่อเสียงของชุมชนออสเตรเลียกังวลเรานานาชาติ ฉันจำการสนทนาค่อนข้างอ่างกับเลขอื่นดีขึ้นกลัวเมือง อเล็กซานเดอร์ Downer ใน 2008-ก่อนเขาลาออกจากรัฐสภา Downer ไปเคลื่อนที่ผ่าน independents วิธีไม่ถูกในแง่ของการมีอิทธิพลต่อนโยบาย ว่า เราไม่เป็นเสียของพื้นที่ ฉันแสดงความคิดเห็นที่ แฮนสันสาวของประเทศหนึ่งถูกเทคนิคอิสระเมื่อเธอนั่งอยู่ในรัฐสภาในช่วงปี 1990 และว่า เธอเคยประสบความสำเร็จใน "สคริปต์" นโยบายต่างประเทศของ Downer นี้ทำให้เขาลุกเป็นไฟ แต่จุดที่ทำ: การใช้ความแตกต่างทางชาติพันธุ์และความกลัวได้ดีเครื่องมือทางการเมืองรัฐบาล Howard เป็น instanced โดยแทมปา เด็กถูกโยนลงทะเลและอาวุธอานุภาพทำลายล้างสูงปัญหา พรรคเสรีนิยมเล่นกับการเมืองเพิ่มเติมของแฮนสันแล้ว เหมือนแอ็บเป็น มันพบ Abbott คนนั้นได้ไล่แฮนสันจากรัฐสภา ก่อนเธอถูกที่ดินในคุก – เธอได้ครอบครองดินแดนธรรมชาติของเขา ที่สนทนากับ Downer encapsulates วิธีรัฐบาลแอ็บเหล่านี้และปัญหาอื่น ๆ ทั่วโลก ที่ใส่แล้วค่อนข้างเป็นผู้นำและให้ง่ายต่อการแฮนสันนโยบายจำเป็นต้อง ข้าสวีจอห์น Madigan ศีลธรรมและมนุษย์เรื่องการชำระเงินล่าสุดของออสเตรเลียไปสมักคนแทนชุมชนกังวล –และบางทีความผิด – harshness ของการอภิปรายเกี่ยวกับ แสดงความอัปยศ เกินไป ที่ติดกาวเช่นพรรคแรงงานอะไรว่า แอ็บ Abbott รายงานเป็นความคิดของการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับบทบาทของออสเตรเลียในการอภิปรายการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของปารีส นี้ได้จำเป็น และการปลดถ้าเห็นกะบางนโยบาย ขอหวังว่า เขาสามารถ rethink ตำแหน่งของเราบนลี้ ระบบ self-interest ที่ติดตาม โดยรัฐบาลนี้และอื่น ๆ ก่อนที่จะลงโทษจะถือในรุ่นมาเป็นการเสียราศีแห่งชาติ – จุดมืดในประวัติศาสตร์ของเรา เมื่อจินตนาการทางการเมืองถูกแทนที่ ด้วยความกลัวและโหดร้ายโดยไม่เปลี่ยนแปลง นี่ไม่ใช่ออสเตรเลียต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

27 มิถุนายน 2015
นโยบายโรงพยาบาลหาจุดด่างดำในประวัติศาสตร์ของออสเตรเลียTONY WINDSOR สิ่งเดียวที่ฉันเสียใจจริงเกี่ยวกับช่วงเวลาของฉันใน 2010-13 แขวนรัฐสภาคือว่าผมไม่สามารถที่จะช่วยแก้ปัญหาของผู้ลี้ภัยจากมุมมองของออสเตรเลีย . มันเป็นความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของรัฐสภานั้นและโทษอยู่กับเราทุกคน สิ่งที่เราจะเหลือเป็นความอัปยศแห่งชาติ. มีความพยายามที่จะบรรลุฉันทามติข้ามสายงานได้ แต่ส่วนที่เป็นที่น่าสนใจมากเกินไปกับชั้นทางการเมือง ความพยายาม Rob Oakeshott เพื่อเพิ่มกระบวนการบาหลี - ชุดของมาตรการสหกรณ์สำหรับภูมิภาครู้สึกในปี 2002 - ไม่ได้รับการสนับสนุน แองกัสฮูสตัน, ปารีสอริสโตเติลและไมเคิล L'คณะกรรมการทำให้บาดหมางทำให้ความพยายามที่กล้าหาญที่จะนำเสนอตัวเลือกที่ด้านนอกของการเมือง แต่ล้มเหลวที่จะบรรลุการยอมรับ. สิ่งสุดท้ายที่ต้องการ PM เป็นฉันทามติในเรื่องของแท้หาที่หลบภัย ตลอดชีวิตของเขาในทางการเมืองได้รับการขึ้นอยู่กับการให้กำลังใจและพัดส่วน. ด้วยประโยชน์ของการเข้าใจถึงปัญหามันก็อาจจะไม่เคยจะประสบความสำเร็จ ผมจำได้ว่าแองกัสฮุสตันบอกฉันว่ากลยุทธ์ที่จะล้มเหลวถ้าจำนวนทั้งสิ้นของคำแนะนำที่ไม่ได้รับการยอมรับโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสำคัญกับบริบทของภูมิภาค พอแน่ใจว่าดื้อแพ่งของบุคคลที่สำคัญและสีเขียวมั่นใจความล้มเหลวเป็นผลและนำไปสู่ข้อเสนอแนะ cherrypicking. มีความพยายามที่ยังทำเพื่อหลีกเลี่ยงการบริหารของฝ่ายที่สตีฟ Georganas (ALP), จูดี้ Moylan (เสรีนิยม) และ ตัวเองที่เกิดขึ้นกลุ่ม backbench ทางการที่มีมุมมองในการบรรลุกลยุทธ์ร่วมกันข้ามสายงาน การประชุมเหล่านี้มีผู้เข้าร่วมเป็นอย่างดีจากใจทางการเมืองเช่นเดียวกับตัวแทนของกลุ่มผู้ลี้ภัยผู้บัญชาการตำรวจสหพันธรัฐออสเตรเลียกองกำลังป้องกันออสเตรเลียและสนับสนุนสิทธิมนุษยชนรวมทั้งมาก maligned กิลเลียน Triggs. แต่มันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัด Liberals ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสนใจในวิธีการที่สหรัฐเว้นแต่จะเป็นของพวกเขาและสีเขียวและแรงงานที่จำเป็นในการรักษาวิธีการที่แตกต่างกันเพื่อวัตถุประสงค์ของตนเอง ความล้มเหลวก็มั่นใจผลของประโยชน์ของตนเองมากกว่าการดำรงชีวิตของมนุษย์. ในแง่ของผล Liberals จะชนะไปในปี 2013 กับการเลือกตั้งของพวกเขา "หยุดเรือ" สโลแกน แต่ไม่มีอะไรที่มีความหมายได้รับความสำเร็จในภูมิภาคหรือทั่วโลก ในความเป็นจริงสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก. มีคำถามที่ถูกต้องเกี่ยวกับนโยบายที่บ่งบอกชัดเจน: ออสเตรเลียไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ด้วยตัวเอง บ่อยครั้งที่มันชี้ให้เห็นว่าออสเตรเลียควรใช้ในคนพลัดถิ่นมากขึ้นขณะที่ผู้ลี้ภัย ผมเห็นด้วย แต่มีความต้องการที่แท้จริงจะมีแนวทางนโยบายที่ตระหนักถึงขาของการอภิปรายหรือไม่ - สิ่งที่ถ้า 20 ล้านคนต้องการที่จะมาที่นี่แต่ปัญหานโยบายนี้แสดงให้เห็นว่าฉันมีจำนวนของสิ่งที่ออสเตรเลียควรจะทำแทนที่จะถอนตัวจากการอภิปรายในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับกรณีที่ในพม่า, มาเลเซีย, ไทยและประเทศเพื่อนบ้าน, ออสเตรเลียควรจะเล่นบทบาทความเป็นผู้นำและการทำงานกับประเทศเพื่อนบ้านและสหประชาชาติ. การรักษาเพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศอินโดนีเซียได้รับที่น่ากลัวและดูถูกประเทศพยายามที่จะจัดการกับการก่อการร้ายของตัวเองและผู้ลี้ภัยปัญหาการขนส่ง ฉันสามารถเข้าใจโทนี่แอ็บบอทไม่เข้าใจความหมาย แต่สำหรับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของเราที่จะทำให้ขุ่นเคืองสถานการณ์ที่มีอินโดนีเซียเป็นกังวล. ค้นพบล่าสุดของหลุมฝังศพของโรฮิงญาจำนวนมากในประเทศไทยและอื่น ๆ โหดระดับโลกควรจะชี้ให้เห็นว่าเรือจะไม่หยุด กลั่นแกล้งไม่ได้ผ่อนคลาย ในความเป็นจริงความเย็นที่เพิ่มขึ้นของประเทศและประชาชนไปสู่อีกคนหนึ่งเป็นในทางตรงกันข้ามการโพสต์สงครามโลกครั้งที่สองโปรแกรมการตั้งถิ่นฐานใหม่. ปรารถนาที่แอ๊บบอตมีส่วนร่วมทางทหารในซีเรียและอิรักเป็นที่เห็นได้ชัดเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชนของข่มเหงส่วนใหญ่ของศาสนามุสลิม , ประเทศ แต่พวกเขามีเป้าหมายเพราะกลัวสุนัขผิวปากไม่ไว้วางใจและการเมืองลิ่ม. รัฐบาลออสเตรเลียได้ประสบความสำเร็จวัตถุประสงค์ระยะสั้นโดยการเล่น "ออกจากสายตาออกไปจากใจ" การเมือง จำนวนคนพลัดถิ่นมีการเติบโต แต่ออสเตรเลียจะหยุดการมาถึงของผู้ลี้ภัย "โดยเบ็ดหรือโดยการโกง" ซึ่งอาจหมายถึงอะไรจากการชำระเงินให้กับพวกค้าของเถื่อนหรือแม้กระทั่งเสียชีวิตในทะเลจากความอดอยากจมน้ำหรือฆาตกรรม. ผมเรียกกลยุทธ์นี้ในการจัดการ กับคนพลัดถิ่น "โซลูชั่น Ratsak" - พวกเขาหายไปจะตาย ได้รับความลับของ "ในน้ำ" เรื่องและยึดมั่นกับการเมืองสโลแกนของแอ็บบอทอะไรที่อาจจะเกิดขึ้นในทะเลทั่วประเทศออสเตรเลีย. วิธี Ratsak อาจทำงานได้ในระยะสั้น แต่ถ้าไม่มีความพยายามทั่วโลกเพื่อที่อยู่ longer- ปัญหาระยะของความยากจน, การกดขี่และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศผลที่ตามมาจะกลับมายังเรา Abbotts ของโลกนี้จะได้ย้าย แต่ขาดวิสัยทัศน์จะปล่อยให้ราคาสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะต้องจ่าย. ไม่ทราบว่าคำตอบทั้งหมดที่อยู่ในคนพลัดถิ่นไม่ควรจะเป็นข้อแก้ตัวสำหรับเหตุผลของพวกเขาละเลย แต่ให้แอ๊บบอต "ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้งาน" ทัศนคติการเมืองและสันนิษฐานว่าอะไรที่จะให้มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ต้องการ PM เป็นฉันทามติในเรื่องของแท้หาที่หลบภัย ตลอดชีวิตของเขาในทางการเมืองได้รับการขึ้นอยู่กับการให้กำลังใจและพัดส่วนในสังคม ไม่ว่าจะเป็นวิทยาศาสตร์ภูมิอากาศกังหันลม, โรงเรียนและการศึกษามหาวิทยาลัยกลยุทธ์ที่เสมอกัน - แบ่งและในความคิดของเขาอย่างน้อยกฎ. ดังนั้นสำนวนเกี่ยวกับพรมแดนที่ปลอดภัยและการคุ้มครองโชคดีจากโชคร้ายจะน้อยกว่า ส่งข้อความกันชนสติกเกอร์ ให้การปฏิบัติต่อปัญหาที่ซับซ้อนอย่างมากกับระดับของความเรียบง่ายที่ Dumbs ลงของประชากร มันขับไล่ความคิดที่นำมาด้วยความเห็นอกเห็นใจ. ต่อไปนี้เป็นมุมมองที่ขัดแย้ง แต่ก็เป็นหนึ่งของรัฐบาลนี้ได้บังคับให้ฉันถือ: ผมเชื่อว่าโศกนาฏกรรมหรือกิจกรรมการก่อการร้ายในประเทศออสเตรเลียเกือบจะได้รับการต้อนรับเพราะผลประโยชน์ทางการเมืองที่ จะไหลจากมัน ความก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องของโรงพยาบาลหาและกฎหมายการก่อการร้ายคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการที่ตำหนิสามารถวางเมื่อโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นมากกว่าการมีส่วนร่วมกับคนขับรถในประเทศและต่างประเทศของปัญหาเหล่านี้ ทั้งหมดนี้เป็นอย่างดีในระยะสั้น แต่สิ่งที่แอ๊บบอตและเพื่อนร่วมงานของเขาอนุรักษ์นิยมดูเหมือนจะไม่ได้ชื่นชมหรือบางทีอาจจะดูแลเกี่ยวกับการมีผลกระทบในระยะยาว. มีจำนวนของคำถามที่ต้องมีคำตอบ สิ่งที่เป็นผลกระทบระยะยาวของการรวมปัญหาของการก่อการร้ายที่มีชะตากรรมของคนที่กำลังมองหาที่ลี้ภัยหรือไม่ อะไรคือผลกระทบของชาวมุสลิม demonizing กับสุนัขผิวปากต่อเนื่องเกี่ยวกับการแข่งขันและศาสนาและแตกต่างกันอย่างไร คือทุกคนในรัฐบาลหรือฝ่ายค้านเข้าร่วมจุดหรือไม่และมีมากขึ้น สิ่งที่เราทำเพื่อความสัมพันธ์ระยะยาวกับอินโดนีเซียและคนอื่น ๆ ในพื้นที่ที่เรียกว่าของอิทธิพลและสิ่งที่มันหมายความว่าสำหรับอนาคตของเราในเอเชีย? ไม่มีใครรู้ว่าเราต้องการคนเหล่านี้มากขึ้นกว่าที่พวกเขาต้องการให้เรา? หรือไม่ trashing ชื่อเสียงระหว่างประเทศของเราที่เกี่ยวข้องกับชุมชนออสเตรเลียผมจำได้สนทนากัดกร่อนค่อนข้างมีตัวแทนที่ดีอีกอย่างหนึ่งของการเมืองกลัวตามอเล็กซานเดประสาทในปี 2008 - เพียงแค่ก่อนที่จะลาออกจากรัฐสภา ประสาทไปในคำด่าว่าไร้ประโยชน์มากกว่าวิธีการที่ปรึกษาอยู่ในแง่ของการที่มีอิทธิพลต่อนโยบายบอกว่าเราเป็นหลักเสียพื้นที่ ผมเห็นว่าประเทศของพอลลีนแฮนสันเป็นเทคนิคที่เป็นอิสระเมื่อเธอนั่งในรัฐสภาในช่วงปี 1990 และบอกว่าเธอได้รับการประสบความสำเร็จใน "สคริปต์" นโยบายต่างประเทศของประสาท นี้ทำให้เขาระเบิด แต่จุดที่ถูกสร้างขึ้น: การใช้ความแตกต่างทางชาติพันธุ์และความกลัวเป็นเครื่องมือทางการเมืองที่ดีสำหรับรัฐบาลโฮเวิร์ดเป็น instanced โดยแทมปา, เด็กลงน้ำและอาวุธของปัญหาทำลายล้างสูง พรรคเสรีนิยมกำลังเล่นกับแฮนสันขอบการเมืองแล้วเช่นเดียวกับแอ๊บบอตอยู่ในขณะนี้ มันไม่น่าแปลกใจแอ๊บบอตไล่แฮนสันจากรัฐสภาก่อนที่เธอจะเป็นเจ้าของที่ดินในคุก -. เธอได้รับการครอบครองดินแดนธรรมชาติของการสนทนากับประสาทที่สุนทรีย์วิธีการของรัฐบาลแอ็บบอทเหล่านี้และปัญหาอื่น ๆ ทั่วโลกที่เป็นผู้นำแทนแล้วหมิ่นประมาทและ take-up นโยบายแฮนสันจะต้อง ข้ออ้างวุฒิสมาชิกจอห์นดิแกนในแง่ของความมีคุณธรรมและความเป็นมนุษย์เกี่ยวกับการชำระเงินล่าสุดของออสเตรเลียกับคนลักลอบแสดงให้เห็นถึงความกังวลของชุมชน - และบางทีอาจจะผิด - ในความสัมพันธ์กับความรุนแรงของการอภิปราย มันเป็นความอัปยศเกินไปที่ยึดมั่นเหมือนกาวของพรรคแรงงานที่จะพูดว่าอะไรแอ๊บบอต. แอ๊บบอตมีรายงานว่าเป็นความคิดของการเปลี่ยนแปลงความคิดของเขาเกี่ยวกับบทบาทของออสเตรเลียในการอภิปรายการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศปารีส นี้เป็นสิ่งที่จำเป็นและบรรเทาถ้ามันเห็นการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในนโยบาย หวังว่าเขาจะได้คิดทบทวนจุดยืนของเราต่อผู้ขอลี้ภัย โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงระบบการลงโทษประโยชน์ของตนเองตามที่รัฐบาลนี้และคนอื่น ๆ ก่อนที่มันจะได้รับการยกย่องในรุ่นที่จะมาเป็นความอัปยศแห่งชาติ - จุดด่างดำในประวัติศาสตร์ของเราเมื่อจินตนาการทางการเมืองก็ถูกแทนที่ด้วยความโหดร้ายและความหวาดกลัว นี้ไม่ได้เป็นออสเตรเลียที่ฉันต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?You also produce to sell the kaleidoscope meter?