DISCUSSIONThere was a strong relati

DISCUSSION
There was a strong relationship between cognition and performance measures of gait and balance/mobility col- lected by physical therapists, regardless of living situation.
Table 3. Associations* between Dynamic Gait Index (DGI) (n = 3,877) and Performance Oriented Measurement Assessment (POMA) (n = 6,154) measures and likelihood of Outcome and Assessment Information Set (OASIS) (M0560) cognitive functional impairment relative to independence: odds ratios with 95 percent confidence intervals (CIs).
*Adjusted for age, sex, and modified Clinical Test of Sensory Integration and Balance.
1094
JRRD, Volume 50, Number 8, 2013
Gait performance as measured by the DGI and mobility as measured by the POMA were independently associated with requiring cognitive prompting by worse scores on the gait measures. Assistance or dependence with cognitive tasks was also associated with the inability to perform any portion of the mCTSIB. This is the first study to our knowledge to find a relationship between cognition and standard measures of gait performance in older adults undergoing physical therapy services in the home. The difference in DGI scores between the cognitively intact and the considerable assistance groups was 2.5 points. These people in the home all had very impaired gait; all mean scores for all four groups were below a mean of 11.4 out of 24 points. Other measures of gait performance have been shown to be associated with cognitive impairment. Five and seven percent, respectively, of variance in gait speed was predicted by standard measures of cognitive function (the Trail Making-Part B and the Stroop Interference tests) in community-living older adults with mild cogni- tive decline [25]. Although the relationship between cog- nition and gait performance is statistically significant in our study, the clinical importance of our findings is diffi- cult to interpret as there is little to no data in the literature that describes these relationships in the home healthcare practice setting. Our findings show a 2 percent prediction in variance in DGI score due to cognitive function and a 7 percent reduction in likelihood of cognitive independence for every 1-point change in DGI. The OASIS measure of cognitive function is a 4-level scale, unlike many other more precise measures of cognitive function. There was a difference of 2.5 DGI points between the group of people rated as cognitively independent and those who required cognitive assistance after adjustment for age, sex, and standing balance. A 3-point change is considered a clini- cally meaningful change in persons living in the commu- nity who have higher functional performance levels [26]. Further investigation is required to explain the clinical significance of the association between cognition and gait performance in people receiving home-care services. Patients typically referred to home-care services have difficulty walking and also may have cognitive dysfunc- tion. If patients walked well, they would be seen in an outpatient setting for care. The minimal clinically impor- tant difference (MCID) has not been previously identi- fied in the home-care population, so it is impossible to determine whether the MCID has been reached, but the
difference of 2.5 may be clinically important in patients with limited gait function. Therapist choice of gait measure appeared to be affected by the patients’ cognition, with patients who were more cognitively aware asked to perform the DGI. As part of the DGI, four items have three or more com- mands that must be remembered in order to perform the gait task correctly. The physical therapists appear to have selected people with higher cognitive functioning to per- form the DGI. A minimal detectable change at the 95 percent CI for the POMA and the DGI has been reported as a 3- and a 2-point change, respectively [27]. The mean difference between the POMA scores of those who were indepen- dent and those who required considerable assistance was 1.9 (minimal detectable change is 3). The differences on the POMA did not exceed the minimal detectable change. For the DGI, the mean difference in the independent group versus the considerable assistance group was 2.6 (minimal detectable change score is 2). Because the DGI requires more complex, multistep commands, it is no sur- prise that those who required cognitive prompting would have lower scores on the DGI than the POMA. Although we did not examine change over time, it appears that the DGI might be more responsive to variations in cognitive status than the POMA. Walking (gait) is important for maintaining func- tional independence. While reliant on the functioning of peripheral organs such as the musculoskeletal system, vestibular apparatus, and cardiovascular fitness, normal gait performance also depends on cortical input. Walking is the most common form of physical activity among older adults [28], is increasingly being examined as a means of health promotion and disease prevention, and has been suggested as being protective for cognitive health [9]. Although there is evidence that walking may be protective of cognitive status, there are findings that suggest that walking speed can also be used as a determi- nant of cognitive function [29]. It has been demonstrated in community-based studies in older adults that cognitive decline and dementia are strongly associated with higher risk of developing subsequent slow gait speed, especially in advanced states [30–31], and lower frequency of walk- ing in the neighborhood [9]; also, decreases in cognition and gait speed have been found to be parallel over time [32–34]. Gait performance as assessed by the DGI and the POMA suggests that our homebound sample had gait and
1095
WHITNEY et al. Cognition and gait performance in older adults
balance impairments. As expected, average DGI and POMA scores indicated that the subjects were at risk for falling because of subject selection, as they were referred to the home-care program based on their increased risk for falls at onset of their episode of care [16–17]. Gait speed may be an early marker of subsequent cognitive impairment [34]. Changes in coordination, finger tapping speed, and time to walk 30 ft may be attributable to path- ological processes associated with cognitive decline [35]. Our study also supports these findings that walking per- formance and cognition are related in a large sample of people receiving care in their homes. Several mechanisms might explain the relationship between slow walking speed and subsequent decline in cognitive function. One possible mechanism is that walk- ing speed could be a marker of brain lesions (white mat- ter disease) that are associated with future cognitive decline [32]. Progression of these small white matter lesions could produce abnormalities in walking speed early in the process of decline, and only later might impairments in cognition be detected [32]. Periventricu- lar white matter hyper intensities (high signal) on mag- netic resonance imaging (MRI) scans and increased ventricular volume, even in apparently healthy older adults, have also been associated with slowing of walking speed [36]. These central nervous system changes con- tribute to important markers of aging [35]. More recently, changes on MRI scans in conjunction with presence of apolipoprotein E epsilon 4 predicted future cognitive decline and poor physical function in 444 older adults over a 10 yr period. Radiological findings in conjunction with apolipoprotein E epsilon 4 may single out a group at higher risk for dementia [37]. Cognitive decline and poor physical function are risk factors for disability in old age and were related in our sample. Cognitive impairment has been considered to be a negative prognostic factor for successful rehabilitation and functional recovery [38]. Lower scores on the MMSE have also been associated with poorer physical performance on tests of gait speed, chair stand, and max- imal inspiratory pressure and predicted 2 yr declines in physical performance on a summary measure of gait speed, chair stand, and standing balance tests [33]. Suc- cessful execution of a physical task demands cognitive processes regardless of the nature of the task. Research- ers using performance-based measures of physical func- tioning should pay particular attention to the cognitive capacities of their subjects because these might influence
their assessment [34]. Cognition and physical perfor- mance in persons undergoing home-care interventions should be further studied with longitudinal follow-up in order to improve current knowledge on the effect of cog- nitive decline on gait/balance performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนามีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างมาตรการประชานและประสิทธิภาพของการเดินและดุล/คล่องคอลัมน์-lected โดยนักกายภาพบำบัด ว่าสถานการณ์ชีวิต ตาราง 3 ความสัมพันธ์ * ระหว่างไดนามิกเดินดัชนี (ดจีไบ) (n = 3,877) และประสิทธิภาพการทำงานมุ่งเน้นประเมินประเมิน (POMA) (n = 6,154) หน่วยวัดและความเป็นไปได้ของผลลัพธ์และประเมินข้อมูลตั้ง (โอเอซิส) (M0560) ผลรับรู้ทำงานสัมพันธ์กับความเป็นอิสระ: อัตราส่วนราคากับช่วงความเชื่อมั่นร้อยละ 95 (CIs)* ปรับปรุงอายุ เพศ ปรับเปลี่ยนคลินิกทดสอบของทางประสาทสัมผัสรวม และดุล1094JRRD ปริมาณ 50 เลข 8, 2013เดินประสิทธิภาพวัดจากดจีไบและวัดจาก POMA เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระเกี่ยวกับต้องใช้พร้อมท์รับรู้ โดยมาตรการเดินคะแนนแย่ ความช่วยเหลือหรือพึ่งพากับงานรับรู้ได้นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับการไม่สามารถดำเนินการส่วนหนึ่งส่วนใดของ mCTSIB นี้เป็นการศึกษาแรกเพื่อรู้เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างประชานและมาตรการมาตรฐานของประสิทธิภาพการทำงานเดินในผู้ใหญ่อายุระหว่างบริการกายภาพบำบัดในบ้านของเรา ความแตกต่างในคะแนนดจีไบเหมือนเดิม cognitively และกลุ่มความช่วยเหลือจำนวนมากได้ 2.5 คะแนน คนเหล่านี้ในบ้านทั้งหมดได้เดินมากพิการ ทั้งหมดหมายถึง ได้คะแนนสำหรับกลุ่มทั้งหมดสี่ด้านล่างหมายถึงคะแนน 11.4 จาก 24 มาตรการอื่น ๆ ประสิทธิภาพการทำงานเดินได้รับการแสดงจะเกี่ยวข้องกับการด้อยค่ารับรู้ 5 ถึง 7 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ผลต่างความเร็วเดินถูกคาดการณ์ โดยมาตรการมาตรฐานของฟังก์ชันรับรู้ (B ทำส่วน Trail และทดสอบสัญญาณรบกวน Stroop) ในชุมชนชีวิตผู้ใหญ่เก่ากับอ่อน cogni-tive ปฏิเสธ [25] แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพ cog nition และเดินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการศึกษาของเรา ความสำคัญทางคลินิกของการค้นพบของเราคือ diffi-ลัทธิแปลเป็นมีน้อยไม่มีข้อมูลในวรรณกรรมที่อธิบายความสัมพันธ์เหล่านี้การปฏิบัติดูแลสุขภาพที่บ้าน ผลการวิจัยของเราแสดงการคาดการณ์ 2 เปอร์เซ็นต์ความแปรปรวนในคะแนนดจีไบเนื่องจากฟังก์ชันที่รับรู้และลดร้อยละ 7 ในโอกาสเอกราชรับรู้การเปลี่ยนแปลงทุกจุด 1 ดจีไบ ระดับ 4 ระดับ ซึ่งแตกต่างจากหลาย ๆ มาตรการอื่น ๆ ชัดเจนมากขึ้นของฟังก์ชันรับรู้วัดโอเอซิสฟังก์ชันรับรู้ได้ มีความแตกต่างของ 2.5 ดจีไบคะแนนระหว่างกลุ่มคะแนน cognitively เป็นอิสระชนและผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือรับรู้หลังจากปรับปรุงสำหรับอายุ เพศ และความสมดุลยืน การเปลี่ยนแปลง 3 จุดถือว่า clini - cally หมายเปลี่ยนคนที่อาศัยอยู่ใน commu nity ที่มีระดับที่สูงขึ้นประสิทธิภาพการทำงาน [26] สอบสวนเพิ่มเติมนั้นจำเป็นต้องอธิบายถึงความสำคัญทางคลินิกของความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิภาพของประชานและเดินในคนที่รับบริการดูแลบ้าน ผู้ป่วยโดยทั่วไปเรียกว่าบ้านนอกมีปัญหาในการเดิน และยัง อาจได้รับรู้ dysfunc-สเตรชัน ถ้าผู้ป่วยเดินดี พวกเขาจะได้เห็นในผู้ป่วยนอกมีการตั้งค่าการดูแล น้อยที่สุดทางคลินิก tant นำความแตกต่าง (MCID) ไม่ได้ก่อนหน้านี้ identi-ฟองในบ้านดูแลประชากร ดังนั้นจึงไม่สามารถที่จะตรวจสอบว่า MCID ที่แล้ว แต่ ความแตกต่างของ 2.5 อาจสำคัญทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีฟังก์ชันเดินจำกัด บำบัดโรคทางเดินวัดปรากฏให้ได้รับผลกระทบ โดยประชานของผู้ป่วย มีผู้ป่วยที่ทราบเพิ่มเติม cognitively ต้องทำดจีไบ เป็นส่วนหนึ่งของดจีไบ 4 รายการมี น้อย 3 com-mands ที่ต้องจดจำการทำงานเดินได้อย่างถูกต้อง นักกายภาพบำบัดจะ ได้เลือกคนทำงานรับรู้สูงดจีไบต่อแบบฟอร์ม มีการรายงานการเปลี่ยนแปลงสามารถตรวจสอบได้น้อยที่สุดที่ CI 95 เปอร์เซ็นต์ POMA และดจีไบเป็น 3 แบบและ 2 จุดเปลี่ยน ตามลำดับ [27] หมายถึงผลต่างระหว่างคะแนน POMA ที่ถูก indepen-เด็นท์และผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือจำนวนมากถูก 1.9 (น้อยสามารถเปลี่ยนเป็น 3) ความแตกต่างในแบบ POMA ได้เกินเปลี่ยนแปลงน้อยที่สุดสามารถตรวจสอบได้ สำหรับดจีไบ ความแตกต่างเฉลี่ยของกลุ่มอิสระและกลุ่มความช่วยเหลือจำนวนมากเป็น 2.6 (เปลี่ยนน้อยที่สุดสามารถตรวจสอบได้คะแนนเป็น 2) เนื่องจากดจีไบต้องใช้คำสั่งซับซ้อน multistep ได้ไม่เซอ-prise ว่า ผู้ที่จำเป็นเพื่อให้รับรู้จะมีคะแนนต่ำลงบนดจีไบมากกว่าแบบ POMA ถึงแม้ว่าเราไม่ได้ตรวจสอบเปลี่ยนแปลงตามเวลา ปรากฏว่า ดจีไบที่อาจตอบสนองมากขึ้นเมื่อต้องการเปลี่ยนแปลงในสถานะรับรู้กว่า POMA เดิน (เดิน) เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรักษาเอกราช func tional ขณะที่พึ่งพาการทำงานของอวัยวะอุปกรณ์ต่อพ่วงเช่นระบบ musculoskeletal, vestibular เครื่อง และกาย เดินปกติประสิทธิภาพยังขึ้นอยู่กับอินพุตที่เนื้อแน่น เดินเป็นรูปแบบทั่วไปของกิจกรรมทางกายภาพระหว่างผู้ใหญ่เก่า [28], เป็นการตรวจสอบเป็นการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคมากขึ้น และเป็นการป้องกันการรับรู้สุขภาพ [9] มีหลักฐานว่า เดินอาจป้องกันรับรู้สถานะ มีผลการวิจัยที่แนะนำให้ เดินเร็วยังสามารถใช้เป็น nant determi ของฟังก์ชันรับรู้ [29] มันได้ถูกแสดงในชุมชนการศึกษาในผู้ใหญ่อายุที่ปฏิเสธการรับรู้และสมองเสื่อมจะสัมพันธ์อย่างยิ่งกับความเสี่ยงสูงของการพัฒนาความเร็วเดินช้าตามมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอเมริกาขั้นสูง [30-31], และความถี่ต่ำของกำลังเดินในย่าน [9]; ยัง ลดความเร็วของประชานและเดินพบขนานเป็นเวลา 32-34] ประสิทธิภาพเดินตามที่ประเมินโดยดจีไบ POMA แนะนำว่า อย่างเรา homebound ได้เดิน และ 1095วิทนีย์ et al. ประชานและเดินประสิทธิภาพในผู้ใหญ่รุ่นเก่าbalance impairments. As expected, average DGI and POMA scores indicated that the subjects were at risk for falling because of subject selection, as they were referred to the home-care program based on their increased risk for falls at onset of their episode of care [16–17]. Gait speed may be an early marker of subsequent cognitive impairment [34]. Changes in coordination, finger tapping speed, and time to walk 30 ft may be attributable to path- ological processes associated with cognitive decline [35]. Our study also supports these findings that walking per- formance and cognition are related in a large sample of people receiving care in their homes. Several mechanisms might explain the relationship between slow walking speed and subsequent decline in cognitive function. One possible mechanism is that walk- ing speed could be a marker of brain lesions (white mat- ter disease) that are associated with future cognitive decline [32]. Progression of these small white matter lesions could produce abnormalities in walking speed early in the process of decline, and only later might impairments in cognition be detected [32]. Periventricu- lar white matter hyper intensities (high signal) on mag- netic resonance imaging (MRI) scans and increased ventricular volume, even in apparently healthy older adults, have also been associated with slowing of walking speed [36]. These central nervous system changes con- tribute to important markers of aging [35]. More recently, changes on MRI scans in conjunction with presence of apolipoprotein E epsilon 4 predicted future cognitive decline and poor physical function in 444 older adults over a 10 yr period. Radiological findings in conjunction with apolipoprotein E epsilon 4 may single out a group at higher risk for dementia [37]. Cognitive decline and poor physical function are risk factors for disability in old age and were related in our sample. Cognitive impairment has been considered to be a negative prognostic factor for successful rehabilitation and functional recovery [38]. Lower scores on the MMSE have also been associated with poorer physical performance on tests of gait speed, chair stand, and max- imal inspiratory pressure and predicted 2 yr declines in physical performance on a summary measure of gait speed, chair stand, and standing balance tests [33]. Suc- cessful execution of a physical task demands cognitive processes regardless of the nature of the task. Research- ers using performance-based measures of physical func- tioning should pay particular attention to the cognitive capacities of their subjects because these might influence การประเมิน [34] ประชานและ perfor mance จริงในระหว่างมาตรการดูแลบ้านท่านควรจะเพิ่มเติมศึกษา ด้วยการติดตามผลระยะยาวเพื่อปรับปรุงความรู้ปัจจุบันเกี่ยวกับผลของ cog - nitive ลดลงประสิทธิภาพการทำงานเดิน/ดุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างมาตรการความรู้ความเข้าใจและประสิทธิภาพของการเดินและความสมดุล / การสนองการเคลื่อนไหวจะเก็บรวบรวมโดยนักบำบัดทางกายภาพคือไม่คำนึงถึงสถานการณ์ที่อยู่อาศัย.
ตารางที่ 3 สมาคม * ระหว่างดัชนีเดินแบบไดนามิก (DGI) (n = 3877) และผลการดำเนินงานที่มุ่งเน้นการวัด การประเมินผล (POMA) (n = 6154) มาตรการและความน่าจะเป็นของผลและการประเมินข้อมูล Set (OASIS) (M0560) ความบกพร่องทางสติปัญญาการทำงานที่สัมพันธ์กับความเป็นอิสระ. อัตราส่วนราคาต่อรองที่มีช่วงความเชื่อมั่นร้อยละ 95 (CIS)
* ปรับอายุเพศและ การปรับเปลี่ยนการทดสอบทางคลินิกของประสาทสัมผัสบูรณาการและความสมดุล.
1094
JRRD, เล่ม 50, จำนวน 8 2013
ผลการดำเนินงานเดินเป็นวัดโดย DGI และการเคลื่อนไหวเป็นวัดโดย POMA มีความสัมพันธ์อย่างอิสระด้วยการใช้องค์ความรู้แจ้งด้วยคะแนนที่เลวร้ายเกี่ยวกับมาตรการการเดิน การให้ความช่วยเหลือหรือการพึ่งพาอาศัยกันกับงานองค์ความรู้นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับการไร้ความสามารถที่จะดำเนินการในส่วนของ mCTSIB ใด ๆ นี่คือการศึกษาแรกเพื่อความรู้ของเราเพื่อค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และมาตรการมาตรฐานของการเดินในผู้สูงอายุได้รับการบริการทางกายภาพบำบัดในบ้าน ความแตกต่างในคะแนน DGI ระหว่าง cognitively เหมือนเดิมและกลุ่มความช่วยเหลือมากเป็น 2.5 จุด คนเหล่านี้ในบ้านทุกคนมีความบกพร่องทางเดินมาก ทั้งหมดเฉลี่ยทั้งสี่กลุ่มใต้เฉลี่ย 11.4 จาก 24 คะแนน มาตรการอื่น ๆ ของการเดินได้รับการแสดงที่จะเชื่อมโยงกับความบกพร่องทางสติปัญญา ห้าและเจ็ดเปอร์เซ็นต์ตามลำดับของความแปรปรวนความเร็วในการเดินตามคำทำนายของมาตรการมาตรฐานของการทำงานทางปัญญา (Trail ทำ Part-B และการทดสอบ Stroop รบกวน) ในชุมชนที่อยู่อาศัยผู้สูงอายุที่มีการลดลงเชิง cogni- อ่อน [25] แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่าง nition cog- และการเดินเป็นนัยสำคัญทางสถิติในการศึกษาของเรามีความสำคัญทางคลินิกของการค้นพบของเราคือลัทธิ diffi- การตีความที่มีน้อยถึงไม่มีข้อมูลในวรรณคดีที่อธิบายความสัมพันธ์เหล่านี้ในการปฏิบัติดูแลสุขภาพที่บ้านการตั้งค่า ผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นการคาดการณ์ร้อยละ 2 ในความแปรปรวนในการให้คะแนน DGI เนื่องจากการทำงานทางปัญญาและลดลงร้อยละ 7 ในโอกาสของความเป็นอิสระทางปัญญาสำหรับการเปลี่ยนแปลงทุก 1 จุดใน DGI วัด OASIS ของการทำงานทางปัญญาเป็นระดับ 4 ระดับซึ่งแตกต่างจากมาตรการที่แม่นยำยิ่งขึ้นอื่น ๆ ของการทำงานทางปัญญา มีความแตกต่างของคะแนน 2.5 DGI ระหว่างกลุ่มคนที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็น cognitively อิสระและผู้ที่จำเป็นต้องใช้องค์ความรู้ให้ความช่วยเหลือหลังการปรับอายุเพศและความสมดุลที่ยืนอยู่ การเปลี่ยนแปลง 3 จุดถือว่าเป็น clini- การเปลี่ยนแปลงที่มีความหมายถอนรากถอนโคนในผู้ที่อาศัยอยู่ใน nity ทำให้ชุมชนที่มีระดับประสิทธิภาพการทำงานที่สูงขึ้น [26] ตรวจสอบต่อไปจะต้องอธิบายอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกของความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ความเข้าใจและการเดินในผู้ที่ได้รับบริการดูแลที่บ้าน ผู้ป่วยมักจะเรียกว่าบริการดูแลบ้านต้องเดินยากลำบากและยังอาจมีความรู้ความเข้าใจการ dysfunc- หากผู้ป่วยเดินได้ดีพวกเขาจะเห็นในการตั้งค่าสำหรับการดูแลผู้ป่วยนอก ความแตกต่างน้อยที่สุดสำาคัญทางคลินิก (MCID) ยังไม่ได้รับก่อนหน้านี้บ่งกระแสไฟในประชากรที่บ้านดูแลดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบว่า MCID ได้รับถึง แต่
ความแตกต่างของ 2.5 อาจมีความสำคัญทางคลินิกในผู้ป่วยที่มีอยู่อย่าง จำกัด ฟังก์ชั่นการเดิน ทางเลือกบำบัดของการวัดการเดินที่ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบจากความรู้ความเข้าใจของผู้ป่วยที่มีผู้ป่วยที่รับรู้ได้มากขึ้นตระหนักถึงขอให้ดำเนินการ DGI ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของ DGI สี่รายการที่มีสามหรือมากกว่า mands สั่งที่ต้องจำในการที่จะดำเนินการงานเดินได้อย่างถูกต้อง นักกายภาพบำบัดปรากฏว่ามีคนที่เลือกที่มีความรู้ความเข้าใจการทำงานที่สูงขึ้นทำการรับรูปแบบ DGI ตรวจพบการเปลี่ยนแปลงน้อยที่สุดที่ CI ร้อยละ 95 สำหรับ POMA DGI และได้รับรายงานว่า 3 และมีการเปลี่ยนแปลง 2 จุดตามลำดับ [27] ความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยคะแนน POMA ของผู้ที่มีความอิสระและบรรดาผู้ที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างมากเป็น 1.9 (การเปลี่ยนแปลงที่ตรวจพบน้อยที่สุดคือ 3) ความแตกต่างใน POMA ไม่เกินเปลี่ยนแปลงที่ตรวจพบน้อยที่สุด สำหรับ DGI ที่แตกต่างเฉลี่ยในกลุ่มที่เป็นอิสระเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ให้ความช่วยเหลือมากเป็น 2.6 (คะแนนที่ตรวจพบการเปลี่ยนแปลงน้อยที่สุดคือ 2) เพราะ DGI ต้องซับซ้อนมากขึ้นคำสั่งหลายขั้นตอนจะไม่มีรางวัล sur- ว่าผู้ที่จำเป็นต้องใช้องค์ความรู้กระตุ้นจะมีคะแนนที่ลดลงใน DGI กว่า POMA ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไปก็ปรากฏว่า DGI อาจจะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในสถานะทางปัญญากว่า POMA เดิน (เดิน) เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรักษาความเป็นอิสระ tional ฟังก์ชัน ในขณะที่พึ่งพาการทำงานของอวัยวะอุปกรณ์ต่อพ่วงเช่นระบบกล้ามเนื้อและกระดูก, อุปกรณ์ขนถ่ายและการออกกำลังกายแอโรบิกการเดินปกตินอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับการป้อนข้อมูลที่เยื่อหุ้มสมอง เดินเป็นรูปแบบที่พบมากที่สุดของการออกกำลังกายในผู้สูงอายุ [28], มากขึ้นคือการตรวจสอบเป็นวิธีการส่งเสริมสุขภาพและการป้องกันโรคและได้รับการแนะนำว่าเป็นป้องกันสำหรับสุขภาพองค์ความรู้ [9] ถึงแม้จะมีหลักฐานที่แสดงว่าเดินอาจจะป้องกันสถานะขององค์ความรู้ที่มีผลการวิจัยที่ชี้ให้เห็นว่าการเดินความเร็วนอกจากนี้ยังสามารถนำมาใช้เป็น nant determi- ของการทำงานทางปัญญา [29] มันได้รับการพิสูจน์ในการศึกษาชุมชนตามในผู้สูงอายุที่ลดลงทางปัญญาและภาวะสมองเสื่อมที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับความเสี่ยงสูงในการพัฒนาความเร็วในการเดินช้าตามมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐขั้นสูง [30-31], และความถี่ที่ต่ำกว่าของไอเอ็นจี walk- ในพื้นที่ใกล้เคียง [9]; นอกจากนี้ยังมีการลดลงของความรู้ความเข้าใจและความเร็วในการเดินได้รับพบว่ามีคู่ขนานในช่วงเวลา [32-34] การเดินการประเมินผลจาก DGI และ POMA แสดงให้เห็นว่ากลุ่มตัวอย่าง HOMEBOUND ของเรามีการเดินและ
1095
WHITNEY et al, ความรู้ความเข้าใจและการเดินในผู้สูงอายุ
บกพร่องสมดุล เป็นที่คาดหวัง DGI เฉลี่ยและคะแนน POMA ชี้ให้เห็นว่ากลุ่มตัวอย่างเป็นความเสี่ยงสำหรับการลดลงเนื่องจากการเลือกเรื่องที่พวกเขาถูกเรียกว่าโปรแกรมการดูแลบ้านขึ้นอยู่กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาสำหรับน้ำตกที่เริ่มมีอาการตอนของการดูแล [16-17 ] ความเร็วในการเดินอาจจะเป็นเครื่องหมายเริ่มต้นของความบกพร่องทางสติปัญญาที่ตามมา [34] การเปลี่ยนแปลงในการประสานนิ้วแตะความเร็วและเวลาในการเดิน 30 ฟุตอาจจะเนื่องมาจากกระบวนการ path- ological ที่เกี่ยวข้องกับการลดลงขององค์ [35] การศึกษาของเรานอกจากนี้ยังสนับสนุนการค้นพบเหล่านี้ที่เดินน้ำาและความรู้ที่เกี่ยวข้องในตัวอย่างมากของผู้คนได้รับการดูแลในบ้านของพวกเขา กลไกหลายอาจอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างความเร็วในการเดินช้าและลดลงตามมาในการทำงานทางปัญญา หนึ่งในกลไกที่เป็นไปได้ว่าความเร็ว walk- ไอเอ็นจีอาจจะเป็นเครื่องหมายของรอยโรคในสมอง (โรค mat- ตรีสีขาว) ที่เกี่ยวข้องกับการลดลงของความรู้ความเข้าใจในอนาคต [32] ความคืบหน้าของรอยโรคสารสีขาวขนาดเล็กเหล่านี้อาจจะก่อความผิดปกติในความเร็วในการเดินในตอนต้นกระบวนการของการลดลงและมีเพียงในภายหลังอาจบกพร่องในความรู้ความเข้าใจถูกตรวจพบ [32] เรื่อง Periventricu- LAR สีขาวเข้มมากเกินไป (สัญญาณสูง) ในการถ่ายภาพด้วยคลื่น netic mag- (MRI) และปริมาณการสแกนกระเป๋าหน้าท้องเพิ่มขึ้นแม้ในผู้สูงอายุที่มีสุขภาพดีเห็นได้ชัดว่ายังได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการชะลอตัวของความเร็วในการเดิน [36] ระบบประสาทกลางเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงที่จะส่งส่วยทำาเครื่องหมายสำคัญของริ้วรอย [35] เมื่อเร็ว ๆ นี้การเปลี่ยนแปลงในการสแกน MRI ร่วมกับการปรากฏตัวของ apolipoprotein E epsilon 4 คาดการณ์ในอนาคตลดลงทางปัญญาและการทำงานของร่างกายที่ไม่ดีใน 444 ผู้สูงอายุเป็นระยะเวลากว่า 10 ปี การค้นพบรังสีร่วมกับ apolipoprotein E epsilon 4 พฤษภาคมเดี่ยวออกเป็นกลุ่มที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับภาวะสมองเสื่อม [37] การลดลงของความรู้ความเข้าใจและการทำงานของร่างกายที่ไม่ดีเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดความพิการในวัยชราและมีความสัมพันธ์ในตัวอย่างของเรา ความบกพร่องทางสติปัญญาได้รับการพิจารณาว่าเป็นปัจจัยพยากรณ์โรคเชิงลบสำหรับการฟื้นฟูที่ประสบความสำเร็จและการกู้คืนการทำงาน [38] คะแนนที่ลดลงใน MMSE ยังได้รับการที่เกี่ยวข้องกับสมรรถภาพทางกายที่ยากจนกว่าในการทดสอบความเร็วในการเดินยืนเก้าอี้และ max- IMAL หายใจความดันและการคาดการณ์ที่ลดลง 2 ปีในการทำงานทางกายภาพในบทสรุปของการวัดความเร็วการเดินยืนเก้าอี้และความสมดุลที่ยืนอยู่ การทดสอบ [33] การดำเนินการประสบความสำเร็จของงานทางกายภาพเรียกร้องกระบวนการทางปัญญาโดยไม่คำนึงถึงลักษณะของงาน นักวิจัยมีการใช้มาตรการที่มีประสิทธิภาพตาม tioning ฟังก์ชันทางกายภาพควรให้ความสนใจเป็นพิเศษกับความสามารถทางปัญญาของอาสาสมัครของพวกเขาเพราะสิ่งเหล่านี้อาจมีผลต่อ
การประเมินของพวกเขา [34] ความรู้ความเข้าใจและการปฏิบัติงานทางกายภาพในบุคคลที่ได้รับการแทรกแซงที่บ้านดูแลควรมีการศึกษาต่อไปด้วยความยาวติดตามเพื่อที่จะปรับปรุงความรู้ในปัจจุบันเกี่ยวกับผลกระทบของการลดลง cog- nitive ในการเดิน / ประสิทธิภาพสมดุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
มีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างความเข้าใจ และการวัดผลการดำเนินงานของการก้าวเดินและการทรงตัว / การเคลื่อนไหว Col - lected โดยนักกายภาพบำบัด ไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์
โต๊ะ 3 สมาคม * ระหว่างดัชนีการเดินแบบไดนามิก ( DGI ) ( n = 3877 ) และการปฏิบัติงานที่มุ่งเน้นการประเมินการวัด ( ที่สุด ) ( n = 6154 ) วัดและโอกาสของผลการประเมินชุดข้อมูล ( โอเอซิส ) ( m0560 ) การคิดการทำงานบกพร่องเมื่อเทียบอัตราส่วนกับร้อยละ 95 เป็นอิสระ : เดิมพันความเชื่อมั่น ( CIS )
* ปรับอายุ เพศ และการเปลี่ยนแปลงทางคลินิกการทดสอบบูรณาการประสาทสัมผัส และสมดุล แล้ว

jrrd 50 เล่ม หมายเลข 8 2013
เดินตาม โดยวัดจาก DGI และความคล่องตัวเป็นวัดโดยที่สุดเป็นอิสระที่เกี่ยวข้องกับการแจ้งโดยต้องลงคะแนนในการเดินมาตรการ ความช่วยเหลือ หรือการพึ่งพาการรับรู้มีความสัมพันธ์กับการไร้ความสามารถที่จะแสดงส่วนหนึ่งส่วนใดของ mctsib .การศึกษานี้เป็นครั้งแรกเพื่อความรู้ของเราเพื่อค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างความเข้าใจและมาตรการมาตรฐานการปฏิบัติการเดินในผู้สูงอายุที่ได้รับบริการกายภาพบำบัดในบ้าน ความแตกต่างในคะแนน DGI ระหว่างการประมวลผลเหมือนเดิมและกลุ่มความช่วยเหลือมาก 2.5 คะแนน คนเหล่านี้ในบ้านทั้งหมดมีมากทำให้การเดิน ;ทั้งหมดหมายถึงคะแนนทั้งหมด 4 กลุ่มต่ำกว่าเฉลี่ย 11.4 จาก 24 คะแนน มาตรการอื่น ๆของประสิทธิภาพการเดินได้รับการแสดงที่จะเกี่ยวข้องกับความบกพร่องในการเรียนรู้ ห้าและเจ็ดเปอร์เซ็นต์ ตามลำดับความแปรปรวนของความเร็วในการเดินได้คาดการณ์ไว้ โดยมาตรการมาตรฐานกระบวนการรับรู้ ( เส้นทางทำให้ส่วน B และการรบกวนการทดสอบ Stroop ) ในสังคมผู้สูงอายุกับอ่อน cogni - tive ปฏิเสธ [ 25 ] ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฟันเฟือง - nition และการปฏิบัติงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในการศึกษาของเรา